RESTAURATIE 1 WESER De restauratie is begonnen met de romp. Hier de eerste foto, alles is verwijderd behalve het dek. Dat ging me te ver. Ook van binnen is vrijwel alles leeg. Na, lang geleden, veel te hebben gevaren en ook veel elektronica steeds te hebben veranderd, was het een zootje. Afgezien van een mengsel van nogal wat water en olie en stof, lagen er ook nog wat moertjes en ringetjes. Een spant zat niet helemaal meer vast, voor nieuwe motoren was geen prettige opstelling, enzovoort. De bedoeling is om achter het nog aanwezige spantje eerst een stevig plat vlak te leggen voor montage van motoren en elektronica. In elk geval moet de spleet van de scheg gevuld worden, dat is een verzamelplaats voor alle kleine spul wat per ongeluk achterblijft. Maar dat gehele plan brengt de nodige vragen mee. Ik hoop zoveel belangstelling te trekken dat ik antwoorden krijg. Om te beginnen wat opmerkingen bij de sloop. Het meeste onderdelen raakten met wat wrikken los, zonder dat er veel lijm op het abs achterbleef. Om de schroefaskokers en de roerkokers te verwijderen werd de soldeerbout te hulp geroepen. De koker verwarmen tot de lijm zacht wordt en dan kan de koker voorzichtig worden losgetrokken. Maar toen was ik zo stom om te proberen een paar achtergebleven klonten lijm weg te schuren met een schuurrolletje op de Dremel. Jammer dan, dat dremelschuurrolletje is alleen te krijgen in een grove maat en daarmee schuurde ik dus ook door het abs van de romp. Gelukkig maar een klein scheurtje op een onopvallende plek. Schuren, schuren, schuren. Daarvoor gebruik ik vaak toch een kleine driehoekschuurmachine. Maar bij een beetje gereedschapszaak is schuurband te koop, op rol voor gebruik bij vlakschuurmachines. Dat gebruik ik heel vaak voor het uit de hand schuren. Het is veel steviger dan gewoon schuurpapier als vel, en zelfs een klein stukje band is zo stevig dat je zonder verdere ondersteuning in de kleinste hoekjes kunt komen. Zelfs met de vouwrand als je een reepje van twee centimeter in de lengte dubbelvouwt. Dan alle veranderingen in en aan de romp. De buisjes van de roeren waren al een paar keer losgeraakt van de stukjes triplex die Graupner heeft verzonnen. Ik heb die inbouw nu verstevigd, in plaats van het U-tje met de buisjes als hoeken heb ik een dwars-doorgaande spant gezet, met twee steuntjes naar achteren en de roerkokers binnenin de hoeken. Ook nog een dekseltje bovenin. Daarmee zullen de kokers wel rechtop blijven. En nee, ik vind het niet nodig het origineel in alle details na te volgen. Dat betekent in de eerste plaats een andere opzet van de aandrijving. Het blijft veel eenvoudiger manouvreren met twee schroeven en twee vaartregelaars. Daarom kies ik voor twee motoren, Graupner Speed 720 torque, en twee wat zwaardere schroeven, 50 mm. vierblad van Raboesch. Daarom heb ik ook twee schroefassen van Raboesch besteld. Die zouden beter gelagerd zijn en zelf al van een dichtingsring voorzien. Geen gedoe met steeds wat olie in een slangetje, hoewel mijn handelaar wel waarschuwt er toch wat vet in te doen. Door het draaien kan er toch wat druk en dus waterlek ontstaan. Omdat in het verleden ook bleek dat de ondersteuning in de romp met twee ministukjes triplex niet erg stevig is, plaats ik een grotere extra spant ongeveer onder de voorrand van het achterplateau met daarin twee gaten voor de schroefassen. Die zijn tussen haakjes maar 6 mm. dik. Daarmee kan ik de hoek van de assen ook wat groter maken om de schroeven te plaatsen zonder dat die te dicht bij het vlak komen. Overigens zullen later de vaarproeven moeten aantonen of dit een goed concept is. Hier nog een nieuw spant. Ik wil de motoren precies uitgericht plaatsen, deze spant komt dan schuin in een richting loodrecht op de schroefas in de romp. Voor de beste stevigheid ook opzij tegen de romp gelijmd. Daarbij nog een hulpstukje. Een 6 mm. uitwendig buisje past vrijwel precies over de 5 mm. motoras van de Speed 720bb torque. Dat kan dan door de openingen voor de schroefaskoker in de bodem en door de nieuwe spant geschoven worden, zodat de plaats van de motor op de motorspant kan worden afgetekend. Door een stripje loodrecht op de buis te solderen kan ik straks de spant precies uitrichten en komen de motorassen precies in lijn te staan. Maar let op: als de spant gelijmd is zal het dwarsstripje moeten worden losgemaakt om dat buisje te kunnen verwijderen. Als bevestiging voor regelaars etc. heb ik een vlak triplex over de bodem gelijmd.
In afwachting van de bestelde motoren en schroefassen ben ik alvast begonnen aan de railing. Na wat proefjes wordt die nu opgebouwd met messingstrip 2,5x1 mm. Dat staat beter en is minder kwetsbaar dan de verticale Graupner plastic steunen. Maar ik kom er niet helemaal uit waar welke lengtes moeten komen. Graupner had (heeft?) vanuit de hoek bij de achtersteven naar de boeg gekeken, alle steunen op 35 mm. van elkaar. Eerst een steun op de hoek, dan nog twee steunen. Gevolgd door vijf steunen, dan het lange stuk met 12 steunen, gevolgd door het laatste rechte stuk met weer 5 steunen. Op diverse foto's echter zie ik dat het voorste rechte stuk geen vijf maar zeven steunen heeft, terwijl het lange stuk korter is dan 12. Ook zijn hier en daar stukjes van de dunne onderste en middelste stang weggelaten. Wie helpt mij aan de juiste verdeling zoals die was vóór de verbouwing met de gesloten stuurhut? En is de verdeling aan stuurboord gelijk aan die aan bakboord? Foto's volgen zodra ik weet wat ik bouwen moet.
Motoren, assen en schroeven> De motoren zijn Graupner, Speed 720 BB Torque. De assen zijn van Raboesch, 301-01. Met waterdicht eindlager. De schroeven zijn ook van Raboesch, type 174 L en R, 50 mm. Natuurlijk heb ik niet lang gewacht met monteren, ook van de regelaars en pomp. Zie foto voor de nieuwe machinekamer. Toelichting: het stuk geperforeerd alu is de bovenkant van de accu-samenstelling. Het blokje ernaast, in lijn met de pomp, is een zelfgeprutst contactblok voor 6 mm schuifklemmetjes, 2 x 3 stuks. Daarop de draden van de accu, de 2 regelaars, recht achter de motoren en de regelaar van de pomp. Straks ook de draden naar de schakelunit in de stuurhut. De goeie oude Mars ontvanger ligt in het volgende deel. Toen meteen de boot, nog zonder opbouw, in de badkuip. Ik verwachtte wel enige toename ten opzichte van de Monoperms, maar dit niet. Heremuntijd, wat een geweld. Ik ben dus erg benieuwd wat dat straks in het open water gaat doen. Dat brengt me op een nogal heikel punt bij modelbouwers, in hoeverre stellen we een makkelijke praktijk boven modelgetrouwheid? De Weser nu heeft drie motoren, maar dat vind ik erg lastig manoevreren.
Dat is erg persoonlijk. Op zich kun je met 3 motoren best een goed aandrijfconcept opstellen. Vaak is varen en maneouvreren op de buitenste motoren, mooiste natuurlijk als je kan kiezen tussen apart regelen en gecombineerd. En dan de middelste motor voor topsnelheid. Die heb je met de huidige motorisering niet echt nodig, zo begrijp ik. Kun je of alsnog een schroef plaatsen op de middelste as, maar niet aangedreven. Remt wel iets, maar je zal nog wel genoeg snelheid overhouden lijkt me. Zelf neem ik het ook niet altijd super nauw met dit soort details. Zo heb ik het roer van de Paul Denker vervangen door een standaard Graupner roer wat dunner en groter is dan het roer uit 2 vacuum gezogen delen dat Graupner in gedachten had. Maar het gevolg is wel dat, als ik langzaam achteruit vaar, ik beide kanten op kan sturen, terwijl voordien je hooguit bijna rechtuit kon, of een bocht 1 kant op. Later zag ik foto's van het onderwaterschip van de "Denker" na wat aanpassingen, en daar bleek het roer ook aangepast.
Hierbij de twee flinke schroeven. Inderdaad, de romp is zowat 2 cm. verlengd. De roeren werken naar mijn indruk net iets beter. De steunen tussen schroefassen en romp ontbreken nog.
