Clubzwever Surprois

indekking onderzijde romp Surprois

Hallo Johannes,

n.a.v. de vraag van Jacob over de starthaak, las ik een gedeelte in je mooie uitgebreide bouwverslag nog een keer goed door en het viel me nu op dat je bij de indekking van de onderzijde van de romp het balsa haaks op de lengterichting heb verlijmd, heeft dit een speciale reden? (torsiestijfheid?)


ben benieuwd


groet


Terence

 

Hoi Terence

Voor de torsiestijfheid maakt het nagenoeg niets uit. Is dat wel je doel, dan moet de vezelrichting onder een hoek van 45 graden (of meer) lopen.
De vezelrichting dwars gebruik ik alleen over een gekromd oppervlak omdat het makkelijk de buigen is. Ook maakt het de constructie iets sterker.
Stel je crasht recht in de grond en de romp is ingedekt met balsa vezelrichting parallel met de lengteas. De onderindekking verloopt over een kromming (meer dan de zijkanten) de gehele constructie zal in elkaar stuiken en de onderindekking splijt over de hele lengte.

Johannes

 

Camerahouder

Het instrument is gemonteerd.





Met een servotester gaat het afstellen erg makkelijk. Helaas is het bereik geen 360 graden geworden, na ja bijna.




Ik ben benieuwd hoe het geheel in de praktijk gaat werken. De camera kan nu zwenken maar uiteindelijk moet de piloot deze bedienen. Dat wordt nog oefenen. De tijd zal het leren of deze actie zinvol was.

De volgende vlucht van de Surprois wordt dus met…..camera.


Johannes

 

Dat ziet weer erg strak uit Johannes, ik ben nu al benieuwd naar de beelden.
Hoeveel gram voegt dit toe aan het totaal ?
En hoe zit het met het zwaartepunt ?

 

Hoi Jesse,

Mijn geknutsel weegt 52 gram komt nog bij de camera van 41 gram dus in totaal 93 gram. Omdat de installatie ruim voor het zwaartepunt ligt kan ik wat lood uit de neus verwijderen. Dit extra gewicht is geen probleem voor deze kist. Juist voor het filmen wil ik graag wat extra massa hebben zodat het toestel stabieler vliegt. Misschien maak ik nog een extra originele deksel voor het vliegen zonder camera.

Johannes

 

Johannes, hou eens op man! Ik voel me elke keer zo'n prutser als ik dit soort prachtige constructies zie.

 

ooh er lag al lood in de neus, ja dan is het niet zo'n punt om gewicht voor het CG toe te voegen.

 

Hi

Bij deze mooie constructie zou ik nog even investeren in een HS digitale servo.
Die kun je instellen zodat de servo een slag maakt van 180 graden. Dan kun je met je camera pas echt rondom kijken

 

zoo hee! das een mooie oplossing! Hoe kom je nou aan al die onderdelen? Allemaal zelf gemaakt ook?

 

Je hebt helemaal gelijk!

Johannes, kun je eens een fotootje maken van de apparatuur waar jij mee werkt . . volgens mij worden we dan ook stinkend jaloers.

Jacob

 

tsja, ik verwacht een werkplaats als een operatiekamer zo strak!

 

Als je het over de duivel hebt ....
Dit kwam vanmorgen langs in een Franstalige mailgroep.

Helaas achteraf ....

Dirk.

 

Jij zet mij wel aan het denken Raymond!


Nu moet ik weer terugdenken aan mijn beginperiode van modelbouw.
Wij, een paar vrienden zijn op zeer jonge leeftijd begonnen met de modelvliegsport.
Een modelvliegclub was toen nog niet in onze omgeving, dus moesten wij alles zelf leren uit boeken. Het bouwen van vliegtuigmodellen ging in het begin erg moeizaam en met wisselende resultaten.
Toch was er iets van een sfeer die enorm positief werkte.
Met de middelen die wij hadden is het ons gelukt vele modellen te bouwen en vliegen.
Zo weet ik me nog te herinneren van een jongen die zijn toestellen in een flatgebouw op 5 hoog aan het bouwen was. Hij woonde bij zijn gescheiden moeder. Oh wat waren de kamers klein. Het bouwen moest gebeuren in de woon- eetkamer waar amper plaats was voor vier personen. Zijn moeder vond alles goed, beter dit dan dat ze haar zoon ergens op een plein zag rondzwerven. Met de middelen die wij hadden en enorme toewijding waren wij de modellen aan het bouwen.
Nu terugkijkend hoe sommige modellen waren gebouw zou ik kunnen zeggen wat een gepruts. Maar dat is onzin, want wij hebben alles gedaan binnen onze mogelijkheden.
Door de jaren heen is qua techniek natuurlijk enorm veel veranderd. Zo heb je bijvoorbeeld modelbouwers die aluminium vleugelmalen frezen op een vijf assig high-speed bewerkingscentrum met een nauwkeurigheid binnen het µm bereik.
Moet ik me dan ook als een prutser voelen?
Nee hoor!
Het is natuurlijk prachtig wat vandaag de dag allemaal mogelijk is.
Maar ik heb vooral bewondering voor de doorzetters die met veel liefde en geduld spant voor spant, rib voor rib met een figuurzaag bewerken en uiteindelijk met hun prachtige model op het vliegveld verschijnen.

Dus Raymond,….even een andere bril opzetten.

 

Ik heb ooit eens bij een goedkope standaard futaba servo de potmeter er uit gehaald en deze aangesloten via een apart kabeltje buiten de servo.
Die servo kun je op nul stellen door de potmeter handmatig te draaien . Je kunt hem met het betreffende kanaal continu links- of rechtom te laten draaien en staat stil in de midden stand.

(Of dit voor deze toepassing handig is vraag ik me af.....)

 

Klaar voor de test

Bedankt voor alle reacties.

Het idee om de camera met een servo te kunnen bedienen kwam bij mij spontaan op.
Wel wou ik met de camera zowel naar voren als ook naar achter kunnen filmen. Geen vaste standen maar 360 graden volledig proportioneel.
Het ingebouwde servo was nog over van een ander project. Alles werkt nu prima en is klaar voor de eerste testvlucht. Blijkt naar afloop van een aantal vluchten het filmmateriaal bruikbaar en interessant genoeg, ga ik verder met verbeteringen aan het basissysteem.

Jullie hebben al aangegeven om een ander servo te gebruiken. Dat is zeker een enorme verbetering. Nu zijn de verhoudingen erg tricky. Een kleine servo met minuscule tandwielen moet een enorme schuif aandrijven die op zijn beurt weer een klein wiel volledig om zijn as moet draaien.
Na ja met wat beleid moet het servo deze marteling kunnen doorstaan.
Hellaas heb ik pas in het weekend van 7 mei tijd om te gaan testen.
Hoe de testen ook verlopen, ik hou jullie van op de hoogte.

Johannes

 

gereedschap maakt geen modellen ,kennis en opgedane ervaring/fouten maakt modellen ,het gereedschap voegt daarin alleen gemak toe .
en geduld is een verreiste om een stap terug te doen en de situatie te bekijken om vervolgens na diverse pogingen in je hoofd (ik bouw altijd eerst in het hoofd )het in praktijk te brengen .

en wat mij ook veel geholpen heeft is eigenlijk door veel te kijken bij mijn ouwe heer toen ik klein was .

een ieder bouwt naar zijn kunnen en portemonai en de schik blijft gelijk .
dat is wat telt .

 

Mijn opmerking was uiteraard gekscherend bedoeld. Zo'n prutser ben ik nu ook weer niet.
Het valt op bij Johannes dat zowel de ideeen als de uitvoering elke keer top zijn. Hier komen steeds 3 zaken samen: 1) het juiste idee 2) goed gereedschap 3) grote kundigheid, materiaalkennis etc.
Ik geniet hiervan.

Johannes, je hebt gelijk dat ook mensen met minder kennis en kunde toch tot mooie dingen kunnen komen als ze met de juiste instelling aan de gang zijn. Spirit en doorzettingsvermogen zorgen dat je steeds de grenzen van je eigen kunnen opzoekt, en zo kom je vooruit. Ik ben zelf met mijn Elefant een project aangegaan dat de grenzen van mijn kunnen verlegd heeft. Er zijn zeker mensen die er een nog mooier kunstwerk van hadden kunnen maken (ga maar eens struinen op Retroplane, het kwijl loopt je in de mond), maar voor mij persoonlijk is het een topstuk geworden. Ik heb daarbij veel dingen geleerd en plezier beleefd. En daar gaat het om.

 

Filmpje

Dit filmpje heb ik gemaakt om een indruk te krijgen hoe het eruit komt te zien bij verschillende camera posities.
Straks bij de volgende vluchten is het mogelijk de camera vanaf de grond te bedienen.
Dit vergt zeker wat oefening om bruikbare belden te verkrijgen.





Johannes

 

slepen

Ik heb behoorlijk wat ervaring met slepen met een sleephaak.
Met klitteband heb ik het nog nooit gedaan.
We zijn hier in Pottes van plan om even de proef te doen met een Cummulus 2000 van Graupner.

Mijn vragen zijn.
Hoeveel cc (motor) voor de sleper.
En welke opp (afmetingen) klitteband.

 

Egmond

Wat een dag!!!

Even twijfelde ik, heeft het zin om de Surprois mee te nemen naar de zweefwedstrijd in Egmond?
Maar het was wel een kans om achter te komen hoe hij met windkracht 4 - 5 overweg kan.
Op het open veld voelde je pas echt hoe heftig de wind was.
Dus dan maar wat extra ballast in het toestel. Al het lood wat ik mee had stopte ik in de romp.
Thuis heb ik het gewogen, precies 152 gram was het. Er werden geen lange vluchten gemaakt. Met een doellanding kon je nog wat extra punten scoren. Maar juist een doellanding onder deze omstandigheden was uiterst moeilijk. Over mijn landingen was ik niet tevreden. Wel binnen 15 meter waarbij 4,5 meter mijn beste afstand was.
Over het incasseringsvermogen van de Surprois was ik zeer tevreden.
Bij één landing werd de Surprois door de wind gegrepen en over de kop gedraaid.
Dit heeft hij zonder schade doorstaan. Het was een onstuimige dag voor alle deelnemers.
Twee zwevers hebben hellaas de lierstart niet overleeft. Één ontplofte bijna op het hoogste punt door flutter en bij een ander toestel brak één vleugel ook op grote hoogte.
Dat de vleugels van de Surprois stijf zijn weet ik maar het was voor mij verrassend dat je ze bij de lierstart amper zag buigen. Bij de laatste vlucht heb ik wat risico's genomen om een goede tijd neer te zetten. De uitgangshoogte na de lierstart was optimaal. Het werd een spel tussen niet teveel down sturen en langzaam achteruit laten drijven met de neus tegen de wind. Dus een compromis waarbij ik op het laatst nog stijl naar beneden en daardoor weer voorwaarts kon vliegen voor een doellanding. Deze actie heeft mij wel de eerste plaats opgeleverd.
Voor mij was het een leerzame en ook een gezellige dag.

Johannes