Hangglider, delta

...

 

zal ik overheen gelezne hebben, sorry

 

Nieuw leven in een oud topic!

Ik kwam net deze tegen op YT:

9InAqS2wPoA[/media] hang glider Moyes Litespeed 1/4 scale - YouTube


Leuk! Begint er op te lijken

Johan Z.

 

leuk project me eens in verdiepen heb inmiddels meer info erover gevonden

 

Die is wel heel mooi, heb je dat andere filmpje ook gezien waar hij crasht? Daar krijg je ook het hele toestel in beeld:
[media=youtube]502nAQKNMfA[/media]
Het sturen is voor verbetering vatbaar, hij "schaart" behoorlijk. (voor outsiders: scharen is als de piloot een dwarse stuuruitslag geeft waarbij hij zijn lichaam niet parallel aan de kiel houdt; dit is een stuk minder effectief om te sturen).
1/4 schaal, dus die is zo'n 2,5 meter... lekker maatje.

 

hier nog meer Moyes Litespeed R/X hang glider - RC Groups

 

In Surfplan is wel een model te maken.
Ondanks dat Surfplan voor paragliders bedoeld is...
Ik eb eens een 'paraglider' gemaakt in Surfplan met een boog van 0, tipverdraaiing van een graad of vier en een profiel waarvan ik dacht dat het in de buurt van een dubbeldekker kwam.
Moet te doen zijn.
Ik vind de oplossing voor het sturen met twee schouderservo's in ieder geval erg charmant!

 

Ik denk dat je een paar dingen onderschat m.b.t. zeilvliegers. Zo is voor de besturing de mate van flexibiliteit van het frame erg belangrijk. Een erg flexibel frame zou makkelijk sturen (fijn voor die Litespeed-piloot die niet zulke grote uitslagen in zijn armen heeft zitten) maar dat gaat ten koste van zijn zweefprestaties. Omgekeerd is een stijf frame goed voor de prestatie, maar stuurt beroerd. Bovendien, hoe groter de flexibiliteit, hoe complexer het doekontwerp; immers, hoe meer een vleugel kan vervormen, des te meer rimpels er in het doek komen.
In de praktijk zit er op de midspan zeillatten grotere spanning (chordwise) dan bij de tippen, daarmee kan je zo'n beetje the best of two worlds hebben.

 

De litespeed piloot heeft een geheimpje hij heeft ook ailrons die mee sturen dit was ook het geluk toen één hand van de stang ging dat hij nog redelijk te sturen was.

Maar ik ben eruit dit wordt mijn volgende project schaal 1:3 ik heb ondertussen al 20 meter mylar besteld en ondertussen druk schetsen over het frame ik heb wat ideeën en uitzoeken wat voor profiel ze gebruiken. Ik heb ondertussen ook het adres van de Nederlandse dealer dus maar even mailen voor een afspraak om foto's te maken.

 

Met welke dealer heb je contact, Rop in 't Groen voor Moyes? (Er zijn nog een paar merken... maar ik neem aan dat je aan 1 genoeg hebt, anders roep je maar)

-ailerons- Ja ik pikte al zoiets op bij RC groups maar heb 't niet helemaal gelezen. Vind ik eigenlijk jammer, maak je zo'n fraai systeem met buigende armen en dan toch nog ailerons erbij nodig... maar ik snap wel, het wordt heel ingewikkeld om voor een RC model de juiste mate van stijfheid te vinden, dan zal je ongetwijfeld een boel testmodellen moeten maken.
Erg mooi is die piloot ook, ziet er prima uit. Ik verbaasde me over de lange 35 mhz antenne die je ziet, maar het draadje stamt van 2009!

Er was nog iets dat me opviel aan het model; bij een echte zeilvlieger zal de ophangband (waaraan de piloot onder het toestel hangt) altijd verticaal of vrijwel verticaal zijn (zolang het toestel rechtuit vliegt). Maar dat is hier niet het geval. Voor een echte piloot zou dat betekenen dat hij doorlopend kracht op zijn armen moet houden; als hij zou ontspannen zou het toestel duiken. Maar deze servopiloot zal daar niet zo'n last van hebben, hooguit verbruikt hij wat meer stroom...
Een echte zeilvliegpiloot hoeft om rechtuit te vliegen geen kracht uit te oefenen, hij kan zijn armen van de bar halen als hij wil.

 

Dat van die ophang band was mij ook opgevallen na het zien van trim filmpjes van de 1:1 en bij het model is het ook een stang dus ik heb het vermoeden dat op deze manier je de pop kunt laten swingen.

Ik heb inderdaad een mailtje gedaan naar Rob Groen in 't veld puur ook omdat de Litespeed een wat slankere vleugel heeft.
Weet jij toevallig wat voor profiel ze gebruiken.

 

Er zijn praktische voordelen om de hangband stijf te maken, alleen voor 1:1 is dat niet praktisch (grondhandling). Voor het vliegen maakt het niet uit. Maar de stijfheid van de ophanging maakt ook niet uit voor de verticale stand ervan; om relaxt te kunnen vliegen moet je gewoon recht onder de ophanging hangen, zo niet dan ben je continu kracht aan het zetten, dat hou je niet lang vol (en leuk is het ook niet). Je zou het bij een RC model heel makkelijk kunnen corrigeren door de plaats waar de ophanging aan de piloot zit te veranderen. Dan moet je wel het cg van de pop aanpassen.
Nu ik eraan denk, geloof ik dat bij die pop de hangband eigenlijk te ver naar z'n schouders zit, in een echt vliegharnas zit meestal een railsysteem zodat je start en landt met de hangband dichter bij je schouders, en eenmaal vliegend schuift het hangpunt naar achteren zodat je comfortabel kan liggen. Omdat je pop niet rechtop hoeft voor start & landing kan je dat allemaal vergeten.

Hij heet Rob in 't Groen
Ik denk niet dat de planform van de verschillende toptoestellen (Litespeed, WillsWing T2C, Icaro Laminar Z9) zichtbaar verschilt, ik zou ze zelf niet uit elkaar kunnen houden als er niet andere herkenningspunten waren. (behalve de Aeros Combat, die heeft andere tippen dan alle andere toptoestellen). Het is net als met racefietsen, na jaren van R&D lijken die ook allemaal op elkaar.
Profielen voor zeilvliegers zijn geen profielen uit gangbare collecties, maar ontwikkeld door de fabrikanten; dat heeft denk ik te maken met het feit dat de onderkant maar beperkt stijf is. Ook de bovenkant is niet echt stijf, de zeillatten zijn alu buizen van plm. 10 mm. Er waren ooit wel mensen die zelf het profiel van hun toestel aanpasten (bv een Litespeed profiel in hun WW toestel) maar ik denk dat vandaag de dag niemand dat meer doet, al bleken er wel verschillen in te zitten. Ik denk dat als je de hoogte van het profiel en de plaats van de grootste dikte aanhoudt je een heel eind komt.

Ik vind het heel ambitieus dat je als niet-zeilvlieger zo'n model wil maken, ik denk dat je tegen de nodige problemen zal aanlopen maar ja dat is ook de uitdaging...

 

Ik bedacht dat hier nog iets anders aan de hand is... waarschijnlijk is de pilotenpop in verhouding veel lichter dan een echte zeilvliegpiloot. Dus dan werkt besturing door gewichtsverplaatsing niet. Tenzij je er weer ballast bij stopt...

 

ik vind het heel ambitieus dat je als niet-zeilvlieger zo'n model wil maken, ik denk dat je tegen de nodige problemen zal aanlopen maar ja dat is ook de uitdaging...Dat is ook wat ik het leuke eraan vind het is bijna nieuw voor de modelbouw ik heb op zolder nog de hangglider van Graupner liggen dat was mijn eerste model.
Het lijkt mij ook een super gezicht om dadelijk op de helling naast mijn 1:3 ASH ook de 1:3 hangglider te hebben liggen en een bij komend voordeel is bij mijn helling om de hoek mag je alleen met Hanggliders vliegen dus ik dan ook
Het wordt wel een bijzonder project ik ben dus eerst druk met in lezen o.a dit;
http://www.willswing.com/articles/hang-glider-design-and-performance.pdf
The Lever Link © 2008 Jeff Roberson (Rev:20091222)

was ook een kort nachtje

Ik ben nu ook eerst druk met de "pop" ik ga uit van de gemiddelde lengte van een man en dat is 1,80 dus de pop zou dan 60 cm meter worden. het gezond gewicht zit voor die lengte op 61 tot 81 kg dus dat zou 27 kg zijn wat te veel zou zijn voor het model dus ik zit te denken de pop te voorzien van water ballast wat ook te dumpen is. Dus het is een project wat totaal niet ARF isen dat vind ik ook wel mooi eraan.
Nu eerst eens marktplaats afstruinen voor een naaimachine

 

Op de WillsWing website zijn veel goede artikelen te vinden over theoretishce- en ontwerpproblemen. WW is daar heel open in en dat is een van de redenen dat die firma mijn sympathie heeft.
Over die lever constructie: tja, als je zo'n soort besturing maakt dan is het ook geen probleem dat je piloot relatief licht is. Een ander lever systeem dat ooit kortstondig opdook bij een Duitse constructeur in de jaren 80 was een koppeling van de pilootophanging met het midden van de dwarsbuis. Als een zijdelingse verplaatsing van de piloot het midden van de crossbar de andere kant op duwt (een soort tuimelaar) dan krijg je een grotere doekspanning op de buitenvleugel en mindere op de binnenvleugel; dat werkt als een aileron. Uiteraard zou het wel een heel uitgezoek en geprobeer worden voor je een goede overbrengverhouding hebt...

Hee die Drachenflieger van Graupner heb ik ook ooit gehad... die kon je alleen maar op richting besturen. Ik stond er in Oostenrijk mee aan de voet van een berg, hellingstijgwind mee te vliegen in heel lichte wind, kon krap bovenblijven. Maar toen wakkerde de wind aan, en moest ik rechtuit sturen om niet het bos in te waaien, en uiteindelijk verdween het toestel achterwaarts over de berg...! Tja het nadeel van alleen richtingsbesturing...

 

Mocht je nog meer willen lezen... hier vind je het archief van Delta Magazine, het blad van de KNVvL afd. Zeilvliegen (waarvan ik zelf 25 jaar redacteur ben geweest):
Delta Magazine-archief
Bovenaan staat een link naar een excel bestand met een index van de artikelen die in Delta Magazine zijn verschenen.
De laatste 1 à 2 jaar staan er traditioneel niet in, in de hoop dat mensen zich abonneren...

 

Even wat bestanden afgestoft....
Bij deze mijn 'oude' ontwerp:






Deze heeft nog een Vlieger-profiel (JOJO-RM). 14% dikte in het midden en 11% aan de tippen.
5 graden tipverdraaiing. Veel? stabiel <-> prestatie...
Nooit een toe gekomen om een proefmodel in papier te bouwen ofzo...

Vraag aan de 1:1 hanglider piloot:
Worden er in hanggliders ook ribben gebruikt? Of bepaald de zeillat het profiel en wil j juist door spanning te variëren je profile iets kunnen wijzigen?
M.a.w. is het één holle ruimte tussen boven- en onderdek?

Op dezelfde locatie staat het bestand HanggliderEC.sle .....
Kun je verschalen, aanpassen en printen

 

Sinds een jaar of tien zitten er inwendig in dubbeldoeks zeilvliegers een aantal stofribben, 3 à 4 per helft, vergelijkbaar zoals in een parapente. Deze hebben vooral tot functie om bij hoge snelheid (kleine invalshoek) te voorkomen dat het onderdoek naar onderen wordt gezogen. Verder zijn er zeillatten, boven 10 à 11 per kant voor een prestatietoestel, 4 à 5 onder.
Door de spanning op de zeillatten te variëeren kan je stuurgedrag versus prestatie enigzins veranderen. Je kan je voorstellen dat vooral het middendeel van de vleugel (halverwege kiel en tip) wil vervormen bij een stuuruitslag, vadaar dat een mindere spanning op de latten in dat gebied helpt om het toestel goed te laten sturen. (Natuurlijk heb ik het hier over gewichtsbesturing; als je een model maakt met aileron-achtige controls dan zal de lattenspanning er minder toe doen).
Een belangrijk stuurhulpmiddel bij een 1:1 zeilvlieger is de VG, Variable Geometry. Door middel van een koord en een clamcleat kan de piloot tijdens het vliegen hiermee de spanning op de crossbar variëren, door de crossbar strakker te zetten wordt de glijhoek beter maar de besturing trager. Voor thermieken of vliegen in de buurt van anderen zet je de VG (ook wel overdrive genoemd) dus losser, om te steken trek je 'm vol aan. Maar voor een RC model zal VG niet erg zinvol zijn.

Wat ik in je tekening mis, is de kenmerkende wash out van een zeilvlieger; deze varieert ook nog eens met de invalshoek en de VG stand, reden waarom het rekenen aan een zeilvlieger duidelijke beperkingen heeft en veel innovaties gewoon proefondervindelijk moeten worden uitgetest. (Hierbij speelt de buig-index van gebruikte materialen ook mee, er wordt steeds meer carbon gebruikt in de frames, maar je wil geen superstijf frame want dat stuurt gewoon niet).
Er zijn wel zeilvliegers geweest waar het onderdoek doorliep tot het achterlijk van het bovendoek, maar deze zijn nooit erg succesvol geweest; kijk maar naar foto's, doorgaans reikt het onderdoek tot 75 à 85% van de koorde van het bovendoek.

Voor wie een RC-zeilvlieger wil maken, lijkt de keuze van een Atos mij eigenlijk aantrekkelijk; dit is een klasse waarin niet met gewichtsverplaatsing wordt gestuurd, maar door een paar kleppen bovenop de vleugel. De Atos is dus geen flexwing, maar bestaat uit een carbon D-buis waar de ribben aan zitten; bij opvouwen worden de ribben tegen de D-buis aan geklapt. De aspect ratio kan -vanwege de kleppenbesturing- veel groter zijn. Sturing door middel van kleppen is een stuk makkelijker te maken voor een model, bovendien is de prestatie van een Atos-achtig toestel veel beter.

 

Mooi die laatste vleugel!
Begrijp ik nu goed dat gewichtsverplaatsing ook vormverandering van de vleugel veroorzaakt? (anders dan puur door drukverandering in flexibel materiaal)
Met katrollen/ lijnen oid?

Mijn ontwerp heeft wel degelijk (5 graden!) wash out.
Misschien moeten de tippen meer omhoog flexen?
Brengt meteen nog meet stabiliteit met zich mee!

 

vind ik ook, en om een aantal redenen dus eigenlijk geschikter als RC model.

Die VG die ik uitlegde wordt door de piloot bediend door een koord te spannen, dus niet door gewichtsverplaatsing. De VG stuurt dus niet; daarmee varieer je de spanning op het toestel tussen een slecht sturende racer of een goed te manouvreren toestel.
Maar er is nog iets in dit opzicht; de dwarsbuis (die de beide leading edges gespreid houdt) zit bij een moderne zeilvlieger (dat is sinds 1980 ongeveer) niet aan de kiel vast, het doek kan zich dus ten opzichte van de kiel enigzins heen en weer verplaatsen. Als de piloot zich naar links verplaatst, wordt de linkervleugel zwaarder belast dan de rechter. Er ontstaat links dus een grotere bolling in het doek, en rechts wordt het doek juist strakgetrokken. Dit heeft een soort aileronwerking.
Voor plm. 1980 zat de dwarsbuis dus altijd gefixeerd aan de kiel, maar met dat principe zou je een moderne zeilvlieger vrijwel niet kunnen sturen.

De wash out is inherent aan de constructie van een zeilvlieger, omdat het doek alleen in het midden omlaag wordt gehouden (aan de kiel). De wash out varieert dus met de VG stelling (maar het lijkt me niet handig om een RC model met VG uit te rusten).
De washout komt voort uit de spanning op het frame, en die is afhankelijk van de verhouding tussen doekvorm en framevorm, en ook van de VG stand.
Wat ik wil zeggen is, je kan wel een mooie vleugel tekenen, maar uiteindelijk is de vorm die je doek aanneemt afhankelijk van de flexibiliteit van het frame en de spanning op het doek; je kan niet, zoals bij een gewone zwever, waarden bedenken en daarmee rekenen. Je materiaalkeuze (zoals bijv. dikte en buigindex van de leading edges) regeert over de data waarmee je wil rekenen.

Gevolg is bijvoorbeeld dat als je (zoals dat Nieuw Zeelandse RC model) een erg lichte pilotenpop hebt, je niet met gewichtsverplaatsing kan sturen, maar ook de stabiliteit wordt anders dan bij een 1:1 toestel omdat die te maken heeft met hoe ver de leading edges onder belasting buigen.

Al dat soort ontwerpcomplicaties heb je niet bij een RC Atos, die heeft origineel al een klein stabilootje omdat men tot de ontdekking kwam dat met zo'n geringe pijlstelling de pitchstabiliteit niet volledig te garanderen was. En die stuurkleppen zijn voor RC natuurlijk simpel.
Besturing door vormverandering mag in klasse 1 (flexwings) dus niet, maar wel in de Atosklasse (klasse 5)