Kranich III op grootmoeders wijze.

Herfstweer.
Aurectar gedoemd om binnen te blijven.
Van een nadeel een deugd maken.
Schuurblokjes gemaakt om onderdelen van Kranich 3 aan te pakken.
Wortelribben uit triplex zagen en schuren.



Altijd handig schuurblok, en vijltjes (stukjes liggers met reepjes schuurpapier opgelijmd)



Wortelribben uit triplex van 5 mm, 3 mm, 1,5 mm.
Prints van profili op hout gelijmd met prit.
Laten drogen, uitzagen en schuren.
Een prutswerkje waar zich opjagen uit den boze is.
Alleen kalmte brengt soelaas.



Liggers bestaan uit 2 liggers (1m) van 3 mm / 10mm aan elkaar gelijmd worden.
Aan wortelzijde wordt nog een ligger 3 mm / 10mm tegen gelijmd.



Resulteert in een ligger van 6/10 mm aan wortelzijde en 3/10 mm aan tip.
Niet spaarzaam zijn op lijm.
In dit geval gewone witte houtlijm.
Zei ik niet op grootmoeders wijze.

 

LOL!

 

Moet de lijmnaad van zo'n liggerverlenging eigenlijk horizontaal of verticaal in de vleugel?

 

Ik heb ooit eens begrepen dat vertikaal de veiligste verbinding geeft. Maar waarom ....?

 

Ik zou me kunnen voorstellen dat je dan minder pelbelasting hebt bij het doorbuigen van de ligger.

 

Als je de las verticaal zet word de lijmverbinding op afschuiving belast, leg je de verbinding horizontaal word de lijmverbinding ook op trek belast, afpellen ?

 

De las ligt schuin aan de bovenkant.
Een onderste ligger wordt er tegen gelijmd.
Zo wordt de las in extremis nog versterkt.

 

Terverduidelijking een schets.

 

Dit bedoelen we met een verticale resp. horizontale lasnaad.
De verticale schijnt sterker te zijn.

Jij hebt kennelijk een combinatie.
De bovenste ligger heb je verlengd met een verticale naad.
De onderste laat je sterk verjongd eindigen zodat er geen.minder sterktesprong ontstaat.

 

Een lijmverbinding kan zeer slecht tegen afpelkrachten.

Dus is het belangrijk te weten hoe je constructie belast wordt.

Bij een vrijdragende balk die sterk op buigen belast wordt is uiteraard belangrijk in welke richting de lasverbinding is aangebracht i.v.m. afpelkrachten.

Maar heb ik een samengestelde hoofdligger, met een onder- en bovenligger dan zullen de afpelkrachten minder zijn omdat de vleugel doorbuiging bij belasting minder is als bij een vrijdragende balk. Bij een overbelasting zal één van de twee liggers eerder breken door stuikkrachten dan door afpelkrachten bij de lasverbinding. Een goede lasverbinding heeft een minimale verhouding van 1:10 of liever nog hoger. Mijn lasverbinding bij een rechthoekige ligger doorsnede maak ik altijd over het brede vlak. Op die manier wordt de lasverbinding niet onnodig lang en daardoor bespaar ik materiaal.

Johannes

 

Kijk, daar is het onderscheid makende woord "vrijdragende balk".
Dank Johannes.

 

Mijn las komt op 900 mm van de wortel.
Dus rium over de meest kritische zone van de vleugel.
De webbing goed verzorgen en ik mag op twee oren slapen.

 

Inderdaad de bedoeling.

 

Werktekeningen zijn meestal niet erg nauwkeurig.
Dus meestal de boel uittekenen om onaangename verassingen te voorkomen.
Ik heb dit ook hoeven te doen bij mijn vorige projecten (MU13 en Mucha standaard.
Ik moet toegeven dat deze tekening er minder van heeft dan de Klaus Nietser werktekeningen.



Altijd handig om de stukken even aan te passen.
Hier het centraal gedeelte van de romp.




Het gedeelte waar vleugels en romp samen gevoegd worden.
Gezien profielwijziging heb ik de twee centrale rompspanten waar de verbindingspennen tegen komen moeten aanpassen aan het E 207 profiel.
De stukken even tegen elkaar monteren.
Het lijkt redelijk te kloppen.
De V stelling wordt 5 °, behoorlijk minder dan op de werktekening.




In geval de rompspanten niet zouden kloppen heb je nog altijd de mogelijkheid deze her uit te zagen en te schuren.
Nu, dit bleek hier bij nader toezien niet nodig.
De vleugel zal aan de romp een instelhoek van 1.9 graden hebben.
De dikte van de centrale verbindingsbuizen (1e spant) komt op diameter 10mm of 12 mm stronghall aluminium.
Dit met een tweede pen van diameter 5 verenstaal voor de achterste spant.
Moet in dit verband nog een bestelling plaatsen bij petrauch modelbouw in het land van de glimlach.

 

Een beetje achtergrondinformatie.

Der Hochleistungsdoppelsitzer der 50iger Jahre

Der Kranich III war das erste Flugzeug das nach dem Krieg bei Focke Wulf in Bremen konstruiert und gebaut wurde. Am 1. Mai 1952, nur 7 Monate nach der Bauentscheidung, konnte Hanna Reitsch mit dem neuen Hochleistungsdoppelsitzer auf dem Flugplatz Bremen zum Erstflug starten.
Bereits 3 Monate nach dem Erstflug wurden Dr. Ernst Frowein Vizeweltmeister und Hanna Reitsch Dritte in der Doppelsitzerklasse bei den Segelflugweltmeisterschaften in Madrid.
Im April 1954 wurde der letzte, heute noch bestehende, Dauerweltrekord für Doppelsitzer, von Bertrand Dauvin und Henry Couston, mit 57h und 10 min in Südfrankreich geflogen.
Der 2-fache Weltmeister Heinz Huth aus Hamburg wurde 1955 mit einem Kranich III Deutscher Meister in der Doppelsitzerklasse und erflog sich mit dem Kranich III zwei Diamanten zur Gold C.
Der Kranich III wurde in der Luftfahrtforschung und Meteorologie sowie den akademischen Fliegergruppen für wissenschaftliche Zwecke eingesetzt. Bereits 1957 wurden Forschungsflüge im Wellenaufwind in St.Auban und Innsbruck von Prof. Dr. Manfred Reinhardt durchgeführt.
Mit dem auch von Prof. Dr. Reinhardt benutzten Kranich III der Universität Stuttgart gelang Klaus Keim am 29.12.1967 ein Ziel-Rückkehr Weltrekord über 620km.
Insgesamt 40 Kranich III wurden von 1952 bis 1958 von der Focke Wulf GmbH in Bremen gebaut. Weltweit sind noch 29 Maschinen zugelassen oder in verschiedenen Stadien der Überholung. 2 Kranich III haben ihren Platz im Museum gefunden (Madrid und Wasserkuppe). Der Verbleib von 2 Flugzeugen konnte noch nicht geklärt werden.
Der Focke Wulf Kranich III, entworfen von dem bekannten Segelflugkonstrukteur Hans Jacobs, war in Flugeigenschaften und Leistungen seiner Zeit weit voraus. Noch heute geraten viele Segelflieger ins Schwärmen, wenn Sie vom Kranich sprechen.
Die Tatsache, dass nach 50 Jahren noch 75% der gebauten Flugzeuge existieren, spricht für den Kranich, seinen Konstrukteur und seine Erbauer.

 

Probeerseltje
translate.google.nl...www.modelbouwforum.nl/threads/kranich-iii-op-grootmoeders-wijze.252604/page-3#post-3833630

edit:
vertaling beter dan verwacht

 

Slowly but surely.




Rompspantjes uitgezaagd.
Zoals ik reeds eerder aangehaald heb is het geboden van elk onderdeel terug uit te tekenen en te controleren op boven en zijaanzicht.
Concept is goed en is bruikbaar als leidmotief maar wat betreft nauwkeurigheid is het een ander verhaal.




Een groot pluspunt in deze tekening zijn de twee zijgordingen van 10 op 3 mm die op de volle lengte door de romp lopen.
Je hoeft er maar de spanten verticaal op te monteren.
In dit geval de onderkant naar boven.
Om het mij gemakkelijk te maken heb ik blokken van 20/100/130 mm gezaagd en op de werkplank vastgezet.
Zodoende een hulpmiddel om de romp redelijk te centreren en te alinieren.
Want daar komt het feitelijk op aan.
Hout is een levende materie en laat nooit een kans liggen om je een loer te draaien.
Nu rustig observeren en hier en daar wat bijsturen waar nodig.
Met andere woorden: de zaak is onder controle.
Voorlopig toch, heu.

 

Zit je even niet op te letten, wordt hier al weer iets erg moois gemaakt!

Houtbouw in z'n puurste vorm.

Ik herinner me Obrecht uit de tijd dat we maandelijks de FMT in de bus kregen; een met Nietzer vergelijkbare grootheid.

Moest wel even googelen wat 'afpelkrachten' zijn . . .

https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijmfaalmechanisme

En geabonneerd (hoop ik).


jan.

 

Stap voor stap worden alle spanten gepositioneerd gelijmd en nogmaals goed uitgemeten om achteraf voor geen onaangename verassingen te staan.
Het komt hier op geen tiende van een millimeter maar ergens moet je toch de kerk in het midden houden.
Hier in dit geval letterlijk maar ook figuurlijk.
Kwestie van vleugel, stabilo en instelhoek mooi uit te lijnen zoals het hoort.
Ik laat de spanten elk 20 u uitharden alvorens ik een stap verderzet.
Het moet beenhard vast zitten.

 

bbbbbb

Bekijk bijlage 257463

Ik heb de kiel uitgezaagd en aan de spanten gelijmd.
De kiel bestaat uit 5 mm aviation triplex (2 lagen van 2.5 mm tegen elkaar gelijmd).
Beenhard materiaal.
De kiel wordt tevens aan de onderste ligger ( 5 op 10 mm) van de romp gelijmd.
Niet zuinig zijn met lijm.



Op spant 7 en 8 werden reeds dwars liggertjes ven 10 op 5 mm aangebracht als caisson om de buizen in te bevestigen van de vleugelverbindingen.



Zoals je hier kunt zien krijgt de romp reeds enige vorm.
De Kranich III is de versie zonder wielen.
Hij wordt daarentegen voorzien van twee trekhaken om eventueel met een lier of sandow op te trekken.
In de neus komt er natuurlijk een sleephaak.
Daarom heb ik reeds 2 gaten in de eerste spanten geboord.
Dit rechts onderaan.