Kranich III op grootmoeders wijze.

Ik ga hem spuiten.
Ik heb verleden week een spuitbus Napels Geel Acriel van het merk Amsterdam gevonden.
Het zelfde kleur of de oratex die ik hier liggen heb voor de vleugel.
Het spuitwerk stel ik ui tot de temperatuur buiten toelaatbaar is.
Ik zorg dat hij spuitklaar wordt.
Dan wordt het spuiten in de lente een formaliteit.



Met de canopy er op begint het al richting real-scale te lijken.
De mijne krijgt een blauwe neus op napelsgele romp.
Een beetje het schema van de bovenste hieronder.





We zijn mooi op schema om hem vliegklaar te hebben tegen de lente 2019.
Nu nog de final touch.
Slowly but surely.

 

Mooooooooooi al!

 

Nog een filmpje gevonden op Youtube.
Prachtig gefilmt.
In de marge mag ik toch in alle bescheidenheid zeggen dat de vorm van mijn conopy meer geslaagd is of deze uitvoering op het filmpje.
Ik heb de voorkant uit een sweppes fles gesneden.
Etwas, das man anscheinend nicht im Land des Lächelns (land van de glimlach) finden kann.



Ik heb een maand geleden bij een val mijn sleutelbeen gebroken en
kon bijgevolg weinig uitrichten met mijn rechterarm.
Daar komt nu verandering in.
Dus goed voor het verder verloop van mijn project.

 

Rolroeren verder afwerken.



Ieder rolroer is voorzien van 4 kavan scharnieren van 20 mm.
De assen worden vewijdert en vervangen door nageltjes van 1.3 mm diam.
Zodoende de mogelijkheid te scheppen van de rolroeren de demonteren.
Altijd handig in geval van herstelwerkzaamheden.



De scharnieren worden met houtlijm ingelijmd en vergrendeld met een tandenstoker die nadien effen geschuurd wordt.



De aanstuurstangen en hevels worden op maat gebracht.



De Futaba servo's worden in positie gebracht op de servoplatine.
Let op mijn blokjes verstevigd met triplex.



Alles voorlopig monteren en uittesten.
Zit goed.
Diferentieel van 50% ingesteld op de zender.

 

Ondertussen beide vlerkjes bespannen.





Onderkant vleugel voorzien van donkerblauwe kleurvlakken.



Dit om de zichtbaarheid te optimaliseren.
Ik ben al een paar keer in een (net-niet) situatie verzeild geraakt
en wil dit in de toekomst uitsluiten wanneer de zichtbaarheid precair wordt.
Beter voorkomen dan genezen.

 

Nog even een soldeerbout gehanteerd
om de stangverbindingen te maken voor de airbrakes.
Stukjes messingbuis met twee inkepingen in een elektriciteitssuiker.

 

Tijd voor verf en penselen.



Ik heb een kleurtje gemaakt die min of meer corresponderend met deze van mijn vleugels.




Een acrylverf uit de handel.
Aangebracht met een zachte marter.



Doet vintage aan.
Je moet er net met een vergrootglas op zitten.
Dit doe je ook niet op die vintage real-scale kisten.
Nu, voor werk met het penseel valt alles nog wel mee.

Mvg,
Aurectar

 

Je had wel een erg strakke grootmoeder, schitterend resultaat tot zo ver.

 

Ja, mijn grootmoeders zaliger.
Madammen die hun plan trokken.
Dat mag wel gezegd worden.

 

Gestreeld door een zachte marter, een streling voor het oog

 

Neusje van de Zalm.



Airbrakes synchroniseren.



Hier kunnen de stuurstangen onder zelfde hoek gebracht worden.



Even testen.



Lukt aardig.

 

Heb je zo geen drukverlies van onder naar boven in gesloten toestand ?

 

Bedoeling is dat je dracht verliest.
Volgens werktekening en handleiding moet dit lukken.

 

Dat begrijp ik wel, het drukverlies langs de kieren.
Kier van de armtjes is niet te vermijden , maar langs de rand van de spoiler, randje onder de huid bijplakken ?
Of is de plaats zodanig gekozen dat het beetje drukverlies er niet toe doet ?

 

Ik ben de mening toegedaan dat dit gegeven niet bepalend zal zij voor wat betreft de vliegeigenschappen.
Die rand van de spoiler kan voor enig drukverlies zorgen maar in verhouding met de rest is dit verwaarloosbaar.
De bepalende factoren zullen eerder zijn de geometrie, het profiel, de instelhoek, de afstelling, en niet onbelangrijk, de vleugelbelasting.
Voor wat ik op het filmpje gezien heb ziet dit er veelbelovend uit.

 

Het moet mogelijk zijn om aan die grote plaat van de remklep een paar 'lippen' te maken (als de remklep open staat, wijzen die naar beneden) waarmee je die spleet grotendeels afsluit als de remklep neer is ...

 

Dirk, de vraag die zich bij deze stelt is " welke impact hebben deze spleten op het vlieggedrag en het remmen?".
Het antwoord zullen we hebben bij de eerste proefvluchten.
Pas dan zullen we weten of al dan niet remediërende maatregelen geboden zijn.
Gezien de ontwerper, hier in dit geval, Gunter Olbrecht, deze constructie vooropstelt vermoed ik dat dit getest en goed werd bevonden.
Daar ga ik van uit en heb er vertrouwen in dat de impact van deze spleten verwaarloosbaar zal zijn.

 

Zo'n soort mechanisme had ook gekund.
Zeker met een 'ring' onder het gat die als een aanslag werkt voor de klep in dichte toestand.
Zo'n dubbele klep (boven en onder) met een 'dijk van een gat door de vleugel' werkt natuurlijk fantastisch als rem.
Dán wil je juist zoveel mogelijk 'lekkage' van onder naar boven.

Dit is van mijn Möwe (alleen klep boven) maar zowel boven als onder kan natuurlijk ook.
Dan de draai-as ook middenin de vleugel, en die bevestigingsbeugel moet dan iets anders van vorm ...

 

Ik zelf zie geen probleem want bij de DG100 van Robbe werkte het prima. Wel de remkleppen eerst even testen op grote hoogte zodat kan je beoordelen hoe effectief ze zijn.

 

Ben ik van plan.