Elf 20 - David Boddington (RCME, 1988)

Goed nieuws! Richard (van PowerBox) geeft aan dat magneten geen invloed hebben op het radiosysteem. En als hij dat zegt vaar ik daar blind op .

Bovendien had ik ineens een goede ingeving. Ik heb in spant F3 een hardhouten deuvel bevestigd, zodat ik de voorkant van de kap ook kan verankeren:



In de cockpitkap zelf heb ik een extra plaatje vliegtuigtriplex gelijmd t.b.v. de duurzaamheid, een gaatje geboord, en met CA de randen verhard:



De deuvel heb ik wat taps gevijld, zodat de kap er op kan schuiven, en zodat de kap zichzelf vast trekt tegen het spant (de magneet duwt de kap over de tapse deuvel):



Past perfect! De ruimte om de deuvel hangt samen met de tapse vorm, verder naar binnen sluit hij wel volledig en er zit dus ook geen speling op:



Resultaat: de kap zit muurvast, en ik heb geen schroefjes nodig, of uitstekende delen. Missie geslaagd! En omdat een filmpje hier meer zegt dan een plaatje, een kleine demo van de kapsluiting:

 

Chique oplossing zo!

 

+1

 

Dankjewel heren!

 

Spannend moment, de vleugels mogen aan de romp!

Dat was nog best lastig, want je kunt de vleugels niet echt lekker vastklemmen tegen de romp, en ze moeten natuurlijk ook mooi vlak en uitgelijnd blijven tijdens het lijmen. Na wat puzzelen heb ik twee vurenhouten blokken gezaagd die exact even hoog zijn als de wortel van de vleugel, zodat ik beide vleugels rond rib 4 in de lengte kon ondersteunen:



De combinatie van de knik in de voorlijst, de V-stelling en de reflex maakt dat het toch echt wel een hele elegante delta is. Niet de makkelijkste vorm om te maken, maar zeker wel de moeite waard.

Vervolgens met wat tape (om de vleugels op spanning tegen de romp aan te krijgen), flink wat 30-minunten epoxy, en een gezonde dosis geluk en goede zin de gok gewaagd:



Vervolgens op alle hoeken de hoogte en uitlijning van de vleugels opgemeten en kleine aanpassingen gemaakt waar nodig. En dan de lijm zijn werk laten doen en duimen dat alles op de goede plek zit en blijft.

Een welverdiend biertje later, tape, klemmetjes en speldjes (aan de binnenkant) eraf en genieten van het uitzicht. Volgens het principe 'if it looks good, it flies good', heeft dit kistje prima vliegeigenschappen!











De aansluiting tussen vleugels en romp is goed gelukt. Het totale airframe komt nu op 292 gram en dat vind ik netjes, ook meegenomen dat ik hier en daar best wat verzwaard heb voor de poten en met de cockpitkap (die alleen al 25 gram weegt). Ik kan hiermee nog onder de 1:1 blijven qua gewicht vs. vermogen.

Op dit moment ligt het zwaartepunt maar een goeie centimeter achter de streefplek, dus dat voelt ook goed. De motor is lichter dan de accu, maar ligt ook 2x zo ver weg. Zou elkaar uit moeten balanceren. De ontvanger komt net voor het zwaartepunt, de regelaar en servo's erachter. De poten zijn achter weer net wat zwaarder. Mijn vermoeden is dat er wel iets gewicht bij moet aan de voorkant, maar niet veel. En de lipo hoeft gelukkig niet naar achter (daar zou namelijk te weinig ruimte voor zijn).

 

Ziet er strak uit!

 

.
Prima opgelost en inderdaad strak werk weer!

Groeten, Ramses
.

 

Mooi man!

 

Dankjewel

 

Dilemma: vertrouw ik mijn zelfgemaakte elevon aansturing, gebruik ik de Dubro's die eigenlijk te kort zijn, of maak ik nieuwe van ander materiaal?

Het bouwplan schrijft aansturing vanuit de romp voor, voor de elevons. Daarvoor heb ik een standaard Dubro strip aileron setje gekocht. Het voordeel is dat dit gewoon staal is, en 3 mm dik. Het nadeel is dat, omdat de elevons een stukje uit de romp zitten, ze net te kort zijn. Ik kan dat niet de voorgeschreven afstand aanhouden en zit redelijk dicht bij de binnenste rand van de elevon:



Nu is het natuurlijk maar een kleine strip elevon (190 x 38 mm), met beperkte uitslag, dus er zal vast geen verdraaiing optreden van het roervlak, maar toch voelt deze plek niet goed:



Daarom had ik een eigen versie gemaakt, van verenstaal in een messing busje. Het voordeel is dat ik die precies op de juiste plek uit kan laten komen, want zelfgemaakt. En ook de hoek in de romp is beter (geen 90 graden binnenin, want dan kom ik tegen het spant). Nadeel.. verenstaal veert.



Als dit eenmaal met epoxy in de vleugel zit, met het stukje inboard trailing edge eroverheen. En ingelijmd in de ailerons. Dan krijg ik het er niet zo maar uit zonder schade aan de hele constructie, dus beter ten halve gekeerd. Maar is mijn angst dat dit te zwak is wel gegrond?

Ik heb 3.9 kg servo's, mijn bankschroef weegt dat toevallig ook, dus ik dacht, ik maak een proefopstelling en hang er een half uurtje de bankschroef aan. Geeft direct al een deflectie van 12 mm.. al zal er wel nooit zo veel kracht op het roer komen in de vlucht, wellicht een volstrekt a-representatieve proefopstelling:



En naderhand komt de hevel ook net niet meer terug op zijn originele plek:



Een hele nieuwe maken van staal, zelf, is wellicht ook een optie. Maar nog geen ervaring mee, of ik dat koud kan buigen? En welk materiaal dan het meest geschikt is. Misschien heb ik nog 3 mm stuurstangen van staal liggen waar ik wat van kan buigen.

Benieuwd naar jullie advies

 

servo's in de vleugel?
2 stukken verenstaal + messing buis is bijna even zwaar als een kleine servo
Kan je ook gelijk mooi differentiatie instellen.

 

Differentiatie kan ik sowieso instellen, want iedere hevel krijgt hoe dan ook een aparte servo, simpelweg veel meer instelmogelijkheden, evt ook te mixen met reflex en of flap / rem. Maar in de romp vind ik veel mooier. Je ziet straks geen enkele servo, geen hevel, en geen roerhoorntje.

Denk overigens niet dat het veel uitmaakt qua gewicht, want de servo in de vleugel heeft ook een stalen stuurstangetje nodig.

 

Zo idioot veel kracht komt er nooit op zon roervlak…… er moet een programmaatje zijn waar je het oppervlak en de snelheid kan invoeren en die rekent dan de kracht uit…

 

Ja dat vermoedde ik al een beetje.. dat ik wat overdreef met die bankschroef , het hele kistje weegt nog niet eens 1,5 kg.. geloof dat ik niet van risico houdt en graag op safe speel . Ik laat het even rusten en denk er nog even over na wat me de beste oplossing lijkt.

Zo'n rekentool heb ik gevonden, althans, de formule:
Torque (oz.-in) = 8.5E-6 * (C2 V2 L sin(S1) tan(S1) / tan(S2))

Waarbij C de koorde is van het stuurvlak in cm, L de lengte (of eigenlijk breedte dus), V de snelheid in mph, S1 de roeruitslag in graden, en S2 de servohevel uitslag in graden. Maar als ik dat invul voor een roervlak van 3.8 x 19 cm, met een snelheid van 111 km/h (69 mph) o.b.v. eCalc, dan kom ik met 30 graden stuuruitslag (al veel te veel lijkt me) en 25 graden servouitslag (meer uitslag is alleen maar minder kracht), nog maar op 0.03 kg/cm. Het is wel een formule die de benodigde servo torque uitrekent, maar dat is, lijkt me, vergelijkbaar met de kracht die er op het roervlak komt. Dan nog lijkt het me dat ik iets verkeerd doe met het uitrekenen, want 30 gram per cm lijkt me wel heel weinig..

Ondertussen niet stilgezeten, heb een kleurenschema uitgewerkt voor de Elf (volgt later), aan m'n nieuwe custom laadkoffer gewerkt en een simpel klusje opgepakt qua houtbouw:

---

De uitlaat wordt volgens plan los gebouwd, waarschijnlijk om later over de motor heen te lijmen, hij zal er anders niet door passen, of wellicht dat je anders niet de juiste uitsparing voor uit het laatste spant kunt bepalen. Voor elektro allemaal niet zo spannend.. heb hem gewoon zo getekend dat motor en kruis er doorheen passen, wel zo prettig voor onderhoud ook. Toch houd ik voor het gemak wel de originele constructie aan.

De doubler van het laatste spant voorzien van naar binnen lopende zijkanten van 3 mm balsa en wat houtlijm:



Ik had een 1 mm ply plaatje onder het spant gelegd, zodat de zijkanten wat door steken, kan ik de achterkant mooi vlak schuren zonder dat ik een opening krijg bij de aansluiting (doordat ze naar binnen vallen). Vooraf afschuinen van de aansluiting had ook gekund, maar dit is makkelijker en veel nauwkeuriger.

De lijm is inmiddels droog, en na wat schuren een prima uitlaatje geworden:



Ik laat hem er nog even af tot op het laatste moment, en zal hem ook nog wel wat afronden als de romp helemaal beplankt is, maar dat doe ik beter als hij al op z'n plek zit, voor een betere aansluiting van de afronding.

Los van de elevons alleen nog de beplanking boven en onder op de romp, inclusief twee afneembare klepjes voor alle electronica aan de onderzijde (gericht op inbouw en onderhoud), en dan is ie toch echt klaar voor het bespannen!

 

Ik vermoed dat beide oplossingen prima gaan werken. 20x4 is echt geen groot roer. Bij de dubro aansturing zou je het roer even met 25 of 50g glas kunnen bekleden onder 45 graden. Dan ben je eventuele torsie wel kwijt. Die verenstaal oplossing (is dat ook 3mm?) gaat het vast ook doen.

 

Dank voor je advies Hein, vergeten erbij te zetten maar het verenstaal is 2.5 mm, vanwege de binnendiameter van het messing. Denk je dat dat nog steeds okay is voor deze toepassing?

 

Ik kan het niet met zekerheid zeggen (heb geen jet toestellen) maar ik zou gokken ruimschoots voldoende.

 

Binnenkort weer verder met de Elf! Afgelopen weken druk bezig geweest met de bouw van een nieuwe laadkoffer, met ingebouwde voeding en LED displays en alles netjes weggewerkt. De vorige lader was al 7 jaar oud en toen al 2dehands, begon kuren te vertonen, dus dit had even prioriteit. Nu ik weer kan laden kan ik snel weer verder met dit project

https://www.instagram.com/p/CavaF-ptS54/

 

Afgelopen weken bezig geweest met de aansturing van de elevons en dat was best nog een gepuzzel. Eerst de voorlijst van de stuurvlakken afschuinen, een uitsparing schuren voor de stuurstang, en haaks op de voorlijst een gaatje boren voor de stuurstang om in te schuiven. Ook moest de achterlijst van de vleugel uitgehold worden zodat de stuurstang er half in zou vallen en de scharnierlijn en de stuurstang netjes op een lijn liggen. Vervolgens de servo's gemonteerd. Dat was allemaal nog het makkelijke werk. Lastiger was de bewegingsvrijheid. Mijn zelfgemaakte stuurstangen stonden met opzet in een hoek van +/- 120 graden i.p.v. 90, zodat ik wat meer ruimte zou hebben in de romp en de stuurgeometrie goed zou zijn. Helaas zat er toch een spant behoorlijk in de weg en ook de samengevoegde achterlijst van de vleugel (optioneel) belemmerde de beschikbare uitslag. Daarnaast was mijn eigen stuurstang 2 mm en de Du-bro aansturingsset gemaakt op een 2.3 mm (vast een logische inch-maat..), waardoor het kogeltje er niet goed stevig op was te bevestigen.

Allereerst heb ik verschillende aanpassingen aan het spant en de achterlijst in de romp gedaan, zodat het steeds wat beter werd, maar toch niet naar tevredenheid..

Totdat ik vorige week in de hobby shop om de hoek een stuurstang vond in _exact_ de juiste maat. Een zakje zonder prijsstickertje, waarschijnlijk een overblijfsel uit een oude bouwdoos, maar vast uit dezelfde periode als de bouwtekening van deze Elf. Lengte en dikte klopten precies. Hij was alleen 90 graden, maar met een paar tikjes met de hamer was dat zo opgelost! En ik heb hem op 105 graden gezet, omdat 120 van mijn eigen stuurstang achteraf toch te veel bleek te zijn:



Nu past mijn kogelgewrichtje van de Du-bro set wel goed, en is de geometrie ook beter.

Ik heb uiteindelijk toch een flink stuk weggehaald van het voorlaatste spant, de onderzijde wat verstevigd, en een stukje triplex met inslagmoertje ingelijmd voor de bevestiging van het klepje aan de onderzijde - ik wil overal nog bij kunnen straks!

Ook de uitsparingen in de achterlijst zijn ruimer geworden, maar deze mocht volgens de bouwtekening toch verdwijnen (hier ligt origineel nota bene ook nog het brandstoftankje) en de vliegtuigtriplex doubler die ik al had toegevoegd houdt de boel hoe dan ook goed bij elkaar:



En zo zit, na een ontelbaar keer monteren, demonteren, aanpassen en uitproberen, alles netjes op zijn plek. Klaar om vastgelijmd te worden:



De servo's zaten bij het origineel veel verder naar voren trouwens, maar dat is met de mini-servo's van tegenwoordig nergens voor nodig en maakt de aansturing alleen maar lastiger en minder strak.

Tussen de romp en de elevons komt nog een stukje achterlijst dat de stuurstangetjes opsluit en verder verbergt.

Al met al zeer tevreden over de maximale uitslag van de roeren, en over de stevige verbinding tussen servo en hevels (hier nog in testopstelling voor het zoeken naar de juiste lengte):



De volgende uitdaging, na het vastlijmen en alles definitief op maat maken en vastzetten, is het bedenken van de juiste reflex. De reflex of S-slag van de buitenste vleugeldelen staat op tekening, maar die van de elevons en de vaste middenstukjes niet. En de geadviseerde uitslag ook niet. Op foto's bij het bouwartikel in RCM&E lijkt het middenstukje vlak met het profiel te zitten. De buitenste achterlijsten staan op zo'n 4 a 5 mm reflex, dus ik denk dat het logisch voelt om de elevons op ~2 mm te zetten, zodat ik een trapje in S-slag krijg van niets naar vol van binnen naar buiten. Nog even over nadenken maar.

 

Mooie en goede oplossing.