Adrian Page Gee Bee R2 schaal 1/5

Ik ga nog iets experimenteren met het zwaartepunt wat naar achteren, maar dan heb je het wel over millimeter werk. Maximaal 5mm naar achteren, dan zit ik op 22%, aangezien het gebied waarbinnen het zwaartepunt kan bewegen bij de Gee Bee maar klein is.
De profilering van het stabilo is maar minimaal. Het lijkt mij stug dat dat ergens invloed op heeft. Het is meer dat ik nog nooit had meegemaakt dat ik niet genoeg uptrim had en dat een vliegtuig met het hoogteroer neutraal een duikvlucht wil inzetten. Aan de instelhoek kan ik nu niets meer veranderen zonder dat het zichtbaar is. Ik zou voor het experiment kunnen experimenteren met een paar ringetjes bij de vleugelbouten tussen de vleugel en romp. Kijken wat daar het effect van is. En anders vliegt hij maar met het hoogteroer in een iets up stand. Eenmaal goed uitgetrimt vloog ie prima daarmee bij de tweede vlucht.

groeten kjel

 

Prachtige kist geworden Kjel!

Op zich vind ik het al een wonder is dat zo'n ontwerp sowieso goed te vliegen is.

Maar dat hij/zij gevlogen moet worden met een beetje "up" is toch geen probleem?
Volgens mij hoort dit bij het type toestel (het is geen Charter) en je wil natuurlijk ook bottoms up vliegen zonder erg veel "down" te moeten geven.

 

Ja, maar wat me opvalt is dit:

Het lijkt dus alsof ze positief verrast waren dat de romp lift genereerde.

En als ik naar de vorm kijk, kan ik het ook niet verklaren (waar het bij de Skyvan overduidelijk is waar die lift vandaan komt).

(Ik neem niet aan dat de romp onder een positieve invalshoek door de lucht gaat . . .)

Zie zo rond 13:36:




jan.

 

Gefeliciteerd Kjel!

Mvg,

Bart

 

Prachtige kist; heel mooi gemaakt! Maar of die romp ook bijdraagt aan de efficiëntie van de totale lift is m.i. maar de vraag. Aërodynamica 1 op 1 is (in details) niet hetzelfde als model, m.n. vanwege de lage relatieve snelheid. Denk dat de kritische balans vooral een combinatie is van grote romp (weerstand) en vooral kleine vleugel (koorden en oppervlak) en scherpe neuslijst. Mgoed, dat is natuurlijk meer giswerk dan bewezen.

 

Gisteren weer gevlogen met de Gee Bee. Over deze vlucht heb ik positieve dingen te melden, maar helaas ook minder positieve dingen. Eerst maar de positieve dingen .

Bij de aller eerste vlucht twee weken geleden, kon ik tijdens de start het hoogte roer niet los laten om de staart los te laten komen. Dat eindigde direct met de Gee Bee op zijn rug. Ik moest in een driepuntshouding opstijgen. Bij de tweede vlucht heb ik niet meer geprobeerd om de staart voor het opstijgen los te laten komen en ben ik gelijk in driepuntshouding opgestegen. Later bedacht ik mij dat aangezien ik tijdens de eerste vlucht veel up moest trekken om horizontaal te vliegen en als ik het hoogte roer los liet er gelijk een duikvlucht werd ingezet, dit misschien ook wel de rede was dat bij het loslaten van het hoogteroer tijdens de start hij gelijkt op zijn rug ging. Na de eerste vlucht had ik de stuurstang voor het hoogteroer iets versteld zodat het hoogteroer iets up staat bij de knuppel in neutrale stand, zodat ik de Gee Bee wel op het hoogteroer kon uittrimmen. Dus nu bij de derde vlucht dacht ik, laat ik het nog een keer proberen of ik tijdens de start de staart los kan laten komen voor het opstijgen.
Vol up, rustig gas geven tot de Gee Bee rolt en dan tijdens het geleidelijk meer gas geven het hoogteroer rustig los laten, en ja hoor, de staart kom los, maar dit keer zonder koprol . Hij blijft mooi op zijn wielen rijden en komt bij voldoende snelheid heel mooi vanzelf los.
Ik had voor deze vlucht de accu ook nog ietsjes naar achteren. Heel veel voor het zwaartepunt maakte dat niet uit, 1 a 2 mm hoogstens. Tijdens deze vlucht heb ook echt kunnen genieten van het vliegen met de Gee Bee. Deze licht over alle assen zeer stabiel, eigenlijk rots vast, in de lucht. De Gee Bee R2 ziet er dan misschien extreem uit, hij vliegt totaal niet extreem.

En dan nu het wat minder positieve gedeelte, de landing . Deze was iets minder mooi en mijn landingsgestel bleek toen toch iets minder sterk dan ik gehoopt had.









De landing was iets aan de harde kant en het rechter wiel raakte hierbij als eerste de grond. Het verende gedeelte van mijn landingsgestel heb ik niet helemaal 100% flex vrij kunnen krijgen en ik denk dat hier het probleem zit. De bevestiging van de veerpoot boven aan is maar 5mm breed en is dus niet stabiel genoeg. Dit kan zijdelingse bewegingen niet goed opvangen, waardoor de liggende vork als hefboom kan fungeren als het wiel iets naar binnen wordt geduwd en zo het hele frame van het landingsgestel torderen. Ik denk doordat het rechter wiel de grond eerst raakte het waarschijnlijk iets naar binnen werd geduwd en door het gebrek aan stabiliteit in de bevestiging boven aan de veerpoot de heleboel naar binnen toe getordeerd werd.



Ik denk dat ik de oplossing erin moet zoeken om het bevestigingspunt in het blauwe cirkeltje zo te maken dat de veer poot stabiel bevestigd is en ook zijdelingse krachten kan verwerken. Hoe? Daar ben ik nog niet helemaal over uit. Als jullie daar goede oplossingen voor weten dan hoor ik het graag. Ik hoop dat ik het verbogen frame weer kan richten en kan hergebruiken.

groeten kjel

 

Ik heb de bouw van de Fokker F.XVIII even gepauzeerd om de Gee Bee weer vlieg klaar te maken. De schade aan het driehoekige landingsgestel frame viel gelukkig mee. Er waren twee soldeernaadjes losgebroken boven bij de bevestiging van de veerpoot. Deze heb ik weer opnieuw gesoldeerd. Verder heb ik het frame weer goed kunnen richten.



Voor de bevestiging van de veerpoot heb ik een nieuwe beugel gemaakt uit 1mm RVS-plaat dat ik nog had liggen. Deze beugel ik het zo breed mogelijk gemaakt als mogelijk was zodat hij straks nog wel in de bekleding van het landingsgestel past. Tevens wordt deze beugel met zeven schroeven aan de vleugel vastgeschroefd. Ik hoop dat ik hierdoor een stabiele bevestiging van de veerpoot krijg die ook zijdelingse krachten kan opvangen.



Nu wilde ik ook het frame van het landingsgestel stijver hebben, maar wel met minimale gewichtstoename. 4mm verenstaal zou het sterkst zijn, maar dan wordt het wel significant zwaarder. Ik had nog 4mm koolstof staaf liggen, die ik ooit verkeerd besteld had. Deze paste ook mooi in de 5mm rvs-buizen met maar een gewichtstoename van 5 gram per frame. En het frame wordt er beduidend stijver door.



Nu had ik eerst de nieuwe bevestigingsbeugel zo op de vleugel geschroefd. Maar dat zinde me toch niet helemaal. De vleugelbeplanking is 1,5mm balsa wat bij het vastschroeven van de beugel in deukt en geen stabiele bevestiging geeft. Hiertoe heb ik de vleugelhuid ter plaatse van de beugel weggesneden en er een stukje 2mm vliegtuigtriplex voor in de plaats terug gelijmd.



Om de bekleding van het landingsgestel aan de voorkant op zijn plek te houden, deze was erg flexibel, had ik twee blokje op de vleugel gelijmd. Deze waren aan beide kanten tijdens de laatste landing losgebroken en verdwenen. Dus hier moest ook iets stevigers komen. Deze bevestiging heb ik van twee stukjes 5mm triplex gemaakt die ik aan de voorkant van de landingsgestel blokken heb gelijmd. Hiervoor heb ik een sleuf in de vleugelbekleding gesneden. Dit komt niet meer los.





Voor de bevestiging van de veerpoot een nieuw t-stukje gesoldeerd.



En alles weer gemonteerd. De bevestiging van de veerpoot voelt nu zeer stabiel en spelingloos aan. Ik hoop dat dit wel sterk genoeg is en de veerpoot nu ook zijdelingse krachten kan opvangen. Het voelt in ieder geval een stuk steviger aan dan dat het was.



Groeten kjel

 

Ik heb drie seizoenen met de Fiberclassics GeeBee R2 gevlogen!
Daar ligt he zwaartepunt op 1/6 !!! van de koorde (7cm van de voorlijst bij een koorde van 42cm).
Maar deze heeft het originele vleugelprofiel M6 verdunt (met S-slag).
Dit profiel heeft geen drukpunt verschuiving met veranderende invalshoek.
Deze R2 heeft wel motordomp.
Ik kan gewoon de staart omhoog laten komen tijdens de aanloop.
Wat het landingsgestel aangaat, dit zit niet in de vleugelconstructie maar aan het buizenframe van de romp vast waar ook de vleugels aan bevestigd zijn.
Jij kan de buizen van het landingsgestel van een wat grotere diameter kiezen met iets dunnere wanddikte, zolang ze maar in de fairing passen.

vr gr René

 

Net het hele bouwverslag gelezen, wat plezierig en informatief! Petje af voor de bouw, de techniek en afwerking van het model van dit "afwijkende" vliegtuig (en de durf om ermee te vliegen!).

Groet, Vincent

 

Dank je Vincent! Het model ziet er extremer uit dan dat het zich in de lucht gedraagt. Eenmaal goed uitgetrimt vliegt deze Gee Bee wezenlijk niet anders dan andere modelvliegtuigen. Hij ligt erg stabiel en strak in de lucht. Ik moet alleen mijn landingen nog goed oefenen.

 

Het stukje m2 draad in de landingstruts is toch wat te zwak, deze was bij de laatste landing ook weer gebroken. Deze heb ik nu vervangen door m3 draad. Eigenlijk een m3 bout waar ik de kop af geslepen heb. Deze stukjes draad heb ik met JB-Weld in de struts gelijmd. Na dat de lijm uitgehard was deze mooi in vorm gevijld.



De rechter landingsgestelbekleding was nu toch te ver kapot om mooi te maken vond ik, dus moest deze opnieuw gemaakt worden.







De eerste versie had ik gemaakt van 0,4mm triplex. Dit is toch wat kwetsbaar gebleken, dus voor de tweede versie heb ik gekozen voor 0,5mm epoxyplaat. Daar had ik ooit eens een halve vierkante meter van gekocht. Leek me wel handig om te hebben staan. Het is ook nog eens iets doorschijnend, zo kan ik mooi zien waar ik de gaatjes voor de bevestigingsbouten moet boren.









Maar nu moet ik ook de linker opnieuw maken. Gelukkig is dat niet zo heel veel werk.



Het schiet al weer op!

groeten kjel

 

.
Mooi opgelost weer Kjel!

Groeten, Ramses
.

 

De motor, Turnigy SK3 5045-500kv, die nu op de Gee Bee zit is eigenlijk de motor van de Wedell-Williams en aangezien ik deze motor niet makkelijk meer kan krijgen (Hobbyking EU is verleden tijd en in het internationale pakhuis is hij niet op voorraad) heb ik voor de Gee Bee een nieuwe motor gekocht. Het is een net iets sterkere motor geworden, het is ten slotte een racer . De Joker 5050-560kv van Lindinger. In weze is het een Dualsky Eco door Lindinger onder hun eigen naam uitgebracht.





De SK3 5045 zit inmiddels weer terug op de Wedell-Williams zodat deze ook weer vlieg klaar is.

De bekleding van het landingsgestel is inmiddels geschilderd en voorzien van de decals. Ik heb de lijmverbindingen met de houten delen ook nog voorzien van een reeks kleine verzonken schroefjes, om te zorgen dat de lijmverbindingen iets minder gemakkelijk los kunnen springen.



Alle aanpassingen zijn nu gedaan en rest alleen nog om alles weer te monteren en de rechterkant te voorzien van nieuwe spandraden. Deze waren bij de laatste landing ook geknapt. En dan is de Gee Bee weer klaar voor actie. Ik denk dat ik bij de eerst volgende vlucht alleen mijn landingscircuitjes ga oefenen om een gevoel te krijgen wat de beste manier van aanvliegen en landen met de Gee Bee is. Vliegen doet hij verder prima, dat is het probleem niet.

groeten kjel

 

Gisteravond weer met de Gee Bee gevlogen sinds de aanpassingen aan het landingsgestel. Twee accu's gevlogen en in totaal vijf starts en landingen gemaakt en alles is heel gebleven . De starts gaan goed. Ik kan gewoon de staart los laten komen voor het roteren. Ik heb alleen nog niet helemaal de goede manier de Gee Bee aan de grond te zetten gevonden. Ondanks dat deze Gee Bee best langzaam kan vliegen is het me niet gelukt gisteren om niet op zijn rug te eindigen. Maar gelukkig heeft het landingsgestel deze mishandelingen zonder schade doorstaan. Maar we puzzelen verder tot de juiste landingstechniek is gevonden.

groeten kjel

 

Landen met sleepgas

 

Bij sommige taildraggers is het beter om wat sneller binnen te komen, je hebt dan nog voldoende druk op het hoogteroer om de staart "vliegend" te houden, dan langzaam de hoeveelheid up opvoeren bij het afnemen van de snelheid om de staart aan de grond te krijgen, maar niet zoveel dat ie weer los komt.
Je hebt daar waarschijnlijk maar kleine marges in .....

 

Dat ga ik de volgende keer inderdaad proberen. Bij de eerste accu gisteren heb ik veel circuitjes gevlogen met aanvliegen voor de landing maar dan een meter boven de grond weer gas voor de doorstart. Bij de eerste keer aanvliegen voor de landing zakte de Gee Bee toch nog wat door na het gas geven voor de doorstart, waarna de wielen de grond raakte en hij vervolgens heel mooi een stukje reed om vervolgens weer op te stijgen. Als ik na de " touch down" het gas er weer af gehaald had was hij waarschijnlijk heel mooi geland, ware en niet dat ik bijna bij het eind van het veld was en er waarschijnlijk niet genoeg ruimte was om hem uit te laten rollen.
De Wedell-Williams is wat dat betreft minder kritisch, die land ik over het algemeen wel netjes op zijn twee wielen. Al eindigt de landing daar ook wel eens een enkele keer in een neusstandje.

Dat heb ik al een keer met de Wedell-Williams ervaren. Als er weinig wind is komt hij best snel binnen. Het was een mooie tweepuntslanding, zij het met een relatief hoge snelheid. Even niet nadenkende trok ik toen up om de staart naar de grond te brengen. Echter had de Wedell-Williams nog net genoeg vliegsnelheid om los te komen maar niet om echt te vliegen met een tip stal tot gevolg . Gelukkig viel de schade mee, maar het was wel een jammer eind van een best mooie landing.

 

Je kunt op je zender middels een schakelaar de motor ook stationair laten draaien . Hierdoor kan het net wat lekkerder worden in de landing . Je kunt er een drie standen schakelaar voor uitzoeken . 0 is prop stil . 1 is stationair . 2 verhoogd stationair deze stand zo kiezen dat het toestel in het gras net niet wil rollen .

 

Ik heb sowieso op mijn electro "motor" kisten een stationair stand voor de motor, kom nooit met stilstaande motor binnen (zwevers wel uiteraard)

 

Kan je de throttle-cut functie van de zender die voor brandstofmotoren gebruikt wordt, ook niet voor electromotoren gebruiken?