Project Comet Cessna C 37

Zoals ik elders op dit forum schrijf, ben ik momenteel bezig met de herbouw van mijn Comet Lockheed Lightning, die ik misschien wel 30 jaar geleden gebouwd heb, maar nooit heb durven vliegen. Nu is dat een erg interessant project, maar als tweemotorig VV rubbermodel ook een zeer sterke uitdaging om succesvol aan het vliegen te krijgen. Kortom, leuk, maar daar ga ik mijn kansen op een mooie score tijdens de IIFI in november niet aan ophangen!
Nee, dan moet er weer een eenvoudig eenmotorig hoogdekkertje komen... En in de stapel nog te bouwen Comet kitjes bevond zich zowaar een geschikte kandidaat! Ook 40 jaar gelden bij De Wit in Zwolle voor de helft van de prijs (Twaalf gulden vijftig!) op de kop getikt. Het gaat om de Cessna C 37, een vooroorlogse Amerikaanse hoogdekker. Gelukkig zijn er nog een aantal exemplaren overgebleven, dus aan een kleurenschema is gemakkelijk te komen.

Ook nog makkelijk na te bouwen! Crème met brons, dat moet lukken.
Het Comet bouwdoosje van de C 37 is uit de zelfde serie als de Curtiss Robin, dus ook met een constructie voor beginners. De spanwijdte is 20 inch, dus een handzaam formaat.

Veel te veel hout in de constructie, vooral in de vleugel en de staartvlakken. Dus is de eerste stap -terwijl de spanlak op de Lightning ligt uit te harden jawel- om voor de vleugeltippen, het stabilo en het kielvlak malletjes uit te snijden van 3mm balsa. Deze malletjes worden vervolgens ingepakt in dus plasticfolie, en op een plastic laagje op de bouwplank vastgespeld. Dan worden er een aantal 1x2 mm latjes uit een erg zacht plankje 1 mm balsa gesneden, die latjes worden dan een tijdje geweekt in kokend water, waar een klein scheutje ammoniak is toegevoegd. door de ammoniak wordt het balsa nog weer iet soepeler dan het alleen met heet water zou worden. De eerste laag 1mm balsa wordt dan om de mallen gelegd en met spelden op z'n plaats gehouden. De 2e en 3e laag worden met verdunde witte houtlijm ingesmeerd en tegen de eerste laag aan gelegd, met veel spelden om de boel strak om de mallen te houden.
De volgende dag is dan de spanlak van de Lightning onderdelen uitgehard, en de witte houtlijm en het balsa van de nieuwe onderdelen opgedroogd.

Dus kunnen van de vleugeltip (links) en de stabilohelft (midden) elk een 2e exemplaar worden gemaakt, terwijl van de andere vleugelhelft van de Lightning de 2e laag spanlak kan uitharden. Als alle onderdelen klaar zijn, worden ze tot de uiteindelijk dikte van 1,6 mm geschuurd.
Intussen heb ik de tekening van de bouwdoos wat verder bestudeerd. Zoals ik schreef over het lichter bouwen van de constructie van mijn Curtiss Robin, moet ook bij dit model beduidend minder hout worden gebruikt. De vleugel is echter een grotere uitdaging, omdat in plaats van een rechte plank zoals bij de Robin, de C 37 vleugel zowel in planvorm als van voren gezien, taps is.
Een ander interessant punt van deze ontwerpen is de invalshoeken, en de eventuele domping en zijtrek van de motor. Als ik de Curtiss Robin tekening nameet, dan staan zowel de motortrekas als de vleugel instelhoek en de stabilo instelhoek op nul! Nu heb ik de Telco CO2 motor in de Robin zowel domping als zijtrek gegeven, maar voor zo ver ik weet niets aan de instelhoeken van de vleugel en staart gedaan! En toch vliegt het model prima.
Maar het nameten van de Cessna tekening wijst uit dat de motortrekas op 0 staat (wat in de praktijk zal blijken dat er wat domping en rechts zijtrek nodig zal zijn) maar de vleugel staat anderhalve mm met de voorlijst omhoog ten opzichte van de 0 lijn van de romp, en het stabilo 2 mm met de achterlijst omhoog. Dus de Cessna heeft wel degelijk een gezonde instelhoek. Ik kan dus met een gerust hart aan de romp beginnen.

 

Mijn eerste poging om mooie staartvlakken te maken, was geen succes. Dat kwam vooral door de lijm die ik gebruikt heb, Super Phatic van De Luxe. Dit is een heel dunne witte (?) houtlijm, in principe ideaal voor licht werk. Maar, ik had het flesje al wat langer in huis, en de lijm is bruin geworden. Het plakt nog steeds, dat wel. Maar ook aangebracht met de punt van een tandenstoker kruipt het makkelijk tussen hout en plastic ondergrond en hardt dan uit in het hout naast de lijmverbinding. Dit is ten eerste onnodig gewicht, maar ook nog eens lelijk om te zien. En bij pogingen om de onderdelen te schuren zodat de extra lijm zou verdwijnen, braken er maar al te makkelijk weer lijmverbindingen, en heeft de Super Pathic de zelfde vervelende eigenschap van PVA: het is wat rubberachtig en verpoedert niet mooi tijdens het schuren.
Dus heb ik met een zucht maar weer een schaaltje met kokend water gemaakt, er weer latjes in gelegd, en nieuwe onderdelen gemaakt. Deze keer 3 mm dik in plaats van 2,5, om wat meer schuurmarge te hebben. Toen de omtrekken droog waren, weer met latjes 1,5 bij 2,5 mm (oké, het was hout uit een bouwdoos, dus 1,6 x 2,4) de binnenconstructie van de staartvlakken toegevoegd met UHU Hart, deze keer. Voor de rompzijkanten het zelfde verhaal. Hier heb ik het tweede setje van 2,4 bij 2,4 mm latjes gemaakt, in plaats van 2,4 keer 1,6 zoals de eerste poging en gelijmd met UHU Hart. Maar ook bij de rompzijkanten is het de bedoeling om ze dunner te schuren; en ook met UHU Hart moet je het teveel aan lijn wegschuren.
Dat brengt me wel bij een vraag. Ik heb nog nooit met verdunde UHU Hart gewerkt. Verdunnen met Aceton, neem ik aan, maar hoe voorkom je dat het uitdroogt terwijl je aan het werk bent? Waar doe je de verdunde lijm dan in?

 

Uhu Hart sowieso verdunnen ja. Met aceton is t beste naar mijn mening.

Ik verkoop druppelflesjes met pipetpuntjes.


Krijg de foto helaas niet gedraaid.

Hier meng ik de lijm in en bewaar ik m ook. Als die weer iets indroogt beetje aceton erbij en klaar.

Ramses heeft ze ook wellicht kan die zijn ervaring delen...

 

Doet u mij maar een paar!

 

PB je adres naar even dan stuur ik je een setje op.

 

Wat een prachtige kist!
En heel mooi en 'klassiek' kleurenschema!

Benieuwd naar jouw bouwwijze en aanpassingen, weer een heerlijk verslag om te volgen.

Ik heb inderdaad ook de druppelflesjes met pipetpuntjes van Bernard in gebruik.
Erg fijn om mee te werken!!
Naast het balsa heb ik er bij m`n Auster zelfs de plastic ruitjes mee gelijmd.
Je kan er eenvoudig mooie dunne 'rupsjes' mee leggen of juist punt lijmen:



In de foto rechtsboven het flesje welke ik gebruik.
Ik heb de UHU Hart 50% verdund met aceton.
Blijft mooi consistent qua dikte, ik had verwacht dat de aceton snel zou verdampen en de lijm indikken.
Ik heb het nu een paar weken in gebruik en de lijm is nog even dik als toen ik het aanmaakte.
Na gebruik stop ik een glaskopspeld in het tuitje, draai het flesje even op z`n kop zodat er wat lijm tegenaan komt en zet het daarna rechtop weg.

Op de foto staat onder het gebruikte flesje een flesje in onderdelen.
Ik dacht in eerste instantie dat het dopje met nippeltje (rechts naast het flesje) vast zat aan het flesje....
Ik kreeg de lijm en de aceton er niet in, wat ik ook probeerde.
Bernard een berichtje gestuurd.... bleek dat dat dopje met nippeltje dus uit het flesje gewipt kon worden!

Daarna ongeveer de helft gevuld met UHU Hart en afgevuld met aceton.
Met een dun staafje even geroerd en daarna het flesje gesloten en flink geschud.

Groeten, Ramses
.

 

Mijn flesjes gaan morgen op de post, heb ik gehoord. Ben benieuwd!

 

De staartdelen blijven toch voor verassingen zorgen. Bij het schuren van het kielvlak ging er iets mis, waardoor het onderdeel vrijwel in onderdelen uit elkaar viel en dan ook nog gebroken onderdelen! Dus heb ik het eerdere dunne kielvlak, gelijmd met Super Phatic een tweede kans gegeven, het extra voorzichtig geschuurd, en dat ziet er nu goed uit. En erg licht! Het tweede 'UHU Hart' stabilo liet zich prima schuren, dus dat blijft er in, evenals de 'UHU Hart' rompzijkanten. Die begonnen met een dikte van 2,4 mm, maar zijn nu al 2 mm dik.
Vervolgens kon de aandacht op de vleugel gericht worden. De achterlijsten uit de doos van 3 x 12 mm, waren van mooi, redelijk zacht hout. Dus heb ik van de ene twee voorlijsten gesneden van 3x5 mm, en van de andere twee achterlijsten van 3x 6 mm. Eigenlijk had ik voor de achterlijsten beter 2 mm dik hout kunnen gebruiken, dat zou schelen in het schuurwerk. Maar afijn. De gevormde tippen zijn op de tekening gespeld. Ik ben eerst met de rechter vleugel begonnen. De voor- en achterlijst zijn op de tekening gespeld, en de tip afgesneden op de plekken dat de voor- en achterlijst er overheen vielen. Die twee verbindingen zijn gelijmd, maar de voor- en achterlijst lagen niet mooi vlak op de tekening zodat ze met wat kruiselingse spelden aangedrukt moesten worden. Daarna werden de 1,5 x 1,5 ribonderkanten op hun plaats gelijmd, en een nieuwe ligger van de juiste maat uit een plankje 1,5 balsa gesneden. Er moesten nieuwe liggers komen omdat de voorgestanste exemplaren uit de bouwdoos te laag waren, ze gingen uit van ribonderkanten van 2,4 mm. Ook de wortelribben moesten nieuw worden gemaakt, ditmaal omdat die uit de bouwdoos te kort waren vanwege de smallere voor- en achterlijst die ik gebruik. Daarna kon ik een ribmal maken om de rib bovenkanten uit 1 mm balsa te snijden. Alle 5 ribben per kant zijn op de zelfde lengte gesneden. De voorste delen, voor de ligger zijn allemaal even lang, de achterste delen worden vanwege de tapse vleugel steeds per rib op maat gesneden. Op de foto moeten ze nog op maat worden gesneden.

 

De vleugels zijn al een heel eind. De rechtervleugel en het vleugel middendeel zijn in elkaar gelijmd en geschuurd. Ik maakte me wat zorgen over het afschaven en - schuren van de voor- en achterlijst vanwege de minimale lijmverbindingen met de ribbetjes, maar met voorzichtig werken is het vrij gemakkelijk gelukt. De linkervleugel is ook al in elkaar gelijmd, en moet nog geschuurd worden.

De rompzijkanten zijn ook klaar, en dunner geschuurd. Vervolgens heb ik eerst het onderstelschot en het dwarslatje onder de vleugel bij de cabine haaks op de ene rompzijkant gelijmd, en toen dat droog was, de andere rompzijkant er tegenaan gelijmd. De rompzijkanten worden met balsa driehoeken haaks gehouden, en met gewichten (multiplex en vurehouten blokken) plat op de bouwtafel gehouden. Je zou denken dat het arme rompje hieronder bezwijkt, maar dat valt mee.

De romp van de Cessna is geen rechthoekige doos, zoals bijvoorbeeld de Curtiss Robin. Er is een flinke bolling langs de zijkanten. De volgend stap moet zijn om de achterkanten tegen elkaar te lijmen, en dan met alle dwarslatjes en de paar schotjes die er zijn, de bolling er in te brengen.

 

Vandaag de linker vleugel geschaafd en geschuurd, en de vleugel in elkaar gelijmd. En verder aan het rompje gewerkt, een hele zwik aan dwars- en vormlatjes toegevoegd. Eerst het schotje onder aan de romp die voor de uitbolling van het cabine gedeelte zorgt, daarna de overige dwarslatjes achter in de romp. Toen dat eenmaal droog was, kon het voorste rompschot tussen de rompzijkanten gelijmd worden; hiervoor moest de neus weer smaller gemaakt worden. Het dashboard completeerde het aantal schotjes. Daarna konden de vormlatten aan de onderkant en de zijkanten van de romp toegevoegd worden, om de vorm van de romp af te maken. En toen kon ik het niet laten om even te proberen hoe hij er uit zou gaan zien!

Het ding voor de romp is de 'stermotor', hier moet een papieren bekleding omheen wat de motorkap moet voorstellen. Een stevige constructie, maar ja, dan hoeft er minder gewicht in de neus.
Dan volgt nog het neusblok. Volgens het bouwdoosje is er een enkel 2,4 mm stukje balsa, maar ook nog in twee delen uitgestanst waar het neusblokje in gaat. Een half rond, half vierkant gat (kerkraam vorm?) in het midden. Daar hoort dan het neusblok in, een passend stukje balsa in uit twee laagjes 2,4 mm balsa. De passing hiervan is niet geweldig, het kiert nogal. Hier bovenop nog een rondje balsa om te zorgen dat het geheel niet door het rubber naar binnen wordt getrokken, en in alle drie delen een rond gat voor het hardhouten prop as lager.
Ziet er niet betrouwbaar uit.... Daar moeten we maar eens iets beters op verzinnen.

 

Voor het neusblok had ik eerst gedacht om de hele motor los te maken; dus van het onderdeel wat op de foto hierboven los van de romp ligt, de kern van het neusblok te maken. Dat heb ik uiteindelijk niet gedaan omdat je zo, als er domping of zijtrek nodig is (en dat zal wel!) lelijke spleten met de romp krijgt. Dus werd het toch een variatie op de methode volgens de bouwdoos. Kern van die methode is dat de propas door een hardhouten neusblokje loopt, wat dan in de balsa onderdelen gelijmd wordt. Nu is dit bouwdoosje al vlak na de 2e Wereldoorlog ontworpen, en mijn uitgave stamt uit de jaren '70 van de vorige eeuw. Dus het hardhouten blokje was van een andere afmeting dan oorspronkelijk gedacht.... Een reden te meer om de neus naar eigen inzicht aan te passen. Net als dit bouwdoosje, heb ik in de jaren '80 van de vorige eeuw een setje Peck Polymers 'Designer Kit' gekocht. Die waren er in twee formaten, voor kleine modellen en voor grotere modellen (heb ik ook nog). Dit is de kleine set. Deze sets waren vreselijk handig; er zaten naast 2 soorten props ook propasjes, nylon lagerbussen en ringetjes in. En waren dus ideaal om modellen van tekening te bouwen of bouwdoosjes te optimaliseren.

Doodjammer dat ze niet meer verkrijgbaar zijn. Als je dit soort modellen interessant vindt en je komt zo'n setje te koop tegen, meteen toeslaan! En als het er twee zijn, mij inseinen!
Afijn, ik heb het bijgeleverde hardhouten neusblokje uitgeboord op 3,5 mm, waarna er een nylon Peck Polymers lagerbusje in paste. Vervolgens heb ik het balsa schijfje en het zachte neusschot uit de bouwdoos nagemaakt uit een tamelijk hard plankje 2,5 mm wat ik nog had liggen. Van het schijfje heb ik twee stuks gemaakt, op elkaar gelijmd en afgerond tot een 'carter' van een stermotor. Uit het midden van het grote ronde schot heb ik een vierkantje met één schuin kantje gesneden, en dit vierkantje nog eens nagemaakt. Deze twee onderdeeltjes zijn op elkaar gelijmd en vormen het passtuk van het neusblok in de romp.

Samengebouwd met propas en prop erop geschoven ziet het er zo uit.

Dan nog een laatste detail. De motor van de C-37 is een Warner Scarab 7 cilinder stermotor. In de bouwdoos is een simulatie van deze motor op papier gedrukt, maar dit is natuurlijk geheel 2-dimensioneel. En ik wilde iets beters. Nu heb ik bij de Dauntless de traditionele methode gebruikt van draad om een balsa rondhout te wikkelen. Dit was niet erg goed bevallen! Waarschijnlijk had ik het verkeerde garen gebruikt en/of te ruw gewerkt, want het zagen er niet uit als cilinders van een stermotor! Daarom heb ik nu een alternatief geprobeerd. Ik heb een eind balsa rondhout in mijn boormachine geklemd (boor in een boorstander, niet los) en de boor op minimale toeren ingesteld. Vervolgens heb ik met een driehoekvijltje (vanwege de scherpe rand) elke mm kerfjes in de deuvel gemaakt en nog licht nageschuurd. Door de helft gesneden lijkt het in ieder geval nu wat realistischer... Ze morgen maar eens in de spanlak dopen!

Let even niet op de restjes zwarte verf, die zaten al op het rondhout voordat ik het ging bewerken. En aangezien de cilinders een doffe metaalkleur krijgen, is het zwart zo weg. En natuurlijk moet de boel na het spanlakken weer geschuurd worden om de houtrafels kwijt te raken.

 

Nadat dit project een tijdje stil heeft gelegen, wordt het tijd om de draad weer op te pakken. De 'cilinders' zijn netjes geverfd en in de 'motor' geplakt.

De haak is een zgn. Tsjechische haak geworden, door toevoeging van een stukje balsa wat er voor zorgt dat het rubber niet in de haak klimt. De populaire manier om dit te voorkomen is door het buigen van een 'Z' haak, maar dit is lichter en simpeler.

De houten onderdelen zijn geschuurd. Volgens tekening moet er om de motorkap en de neus naar het instrumentenpaneel papieren bekleding komen, maar ik heb dat geprobeerd en ik vond het niet mooi genoeg. Dus is de UHU Hart lijm met aceton aan een penseel weer zachtgemaakt en het papier verwijderd. Nadat de neus weer mooi glad was geschuurd heb ik het papier vervangen door balsa. Ik ben begonnen met een plankje zeer zacht 1 mm balsa (9 gram voor een standaard plankje) en daarvan heb ik een strook dunner geschuurd, ongeveer tot de helft van de dikte. Daarmee de neus bekleed, en vervolgens de boel nog wat dunner geschuurd en de neusring in vorm geschuurd.

Nu zul je straks zien dat er toch nog lood in de neus nodig zal zijn...
De grote reden dat ik met de bouw van deze Cessna ben gestopt is het ontbreken van een pilootje. Mijn zaalschaal modellen hebben tot nu toe zonder pilootje rondgevlogen, maar ik wil de statische score van mijn modellen op wedstrijden omhoog krijgen, dus dan is enigerlei bezetting van de cabine een goed middel. Nu is er een Engelsman, David Banks, die ongelofelijk mooie kleine pilootjes maakt en verkoopt, maar op zijn normale verkoopadres, de Vintage Model Company is het type burgerpiloot van 20 mm uitverkocht. Ik heb de man zelf gemaild maar geen antwoord gekregen. Dat schijnt vaker te gebeuren en ik heb van Peter Fardell zelfs zijn telefoonnummer gekregen, maar de man zomaar opbellen vond ik nogal een stap. Bovendien kan ik in de cabine van de Cessna vanwege de rubbermotor alleen een hoofd kwijt! Dus heb ik naar een alternatief gezocht. Nu heb ik al bewezen dat ik geen beeldhouwer ben (zie mijn bouwverslagen van de Dauntless en de Lightning) en dus zocht ik een bestaand poppetje waar ik een afgietsel van kon maken. Helaas vind je in speelgoedwinkels geen kleine menselijke poppetjes meer! Alleen stripfiguren en dergelijke. Uiteindelijk viel mijn oog op een klein model Williams pilootje, je weet wel die roze dingen die je in twee helften in elkaar lijmt. Dat moest hem dan maar worden. Ik heb dit figuurtje ingesmeerd met meerdere lagen Humbrol Maskol, totdat ik dacht dat de laag Maskol dik genoeg was. Het lukte om de Maskol over het figuurtje heen af te pellen, al frommelde de buste op en had ik alleen het hoofd over. Maar, zoals eerder gezegd was dat genoeg. Vervolgens heb ik wat dunne lamineer epoxy gemengd, en in het malletje gegoten totdat er overal epoxy zat. De rest liet ik er weer uit lopen. Daarna heb ik een scheut constructielijm in het malletje gegoten en er een stuk zacht balsa rondhout in gestoken. Dit zodanig neergehangen dat de constructielijm er bij het uitharden wel uit kon bruisen, maar er niet nat uit kon lopen. De volgende dag was de boel uitgehard en het lukte om de mal over het nieuwe hoofd heen af te pellen. Het koppie voelde nog niet helemaal uitgehard aan, zodat ik nog maar een dag gewacht heb. Toen bleek dat er nog een extra bultje boven op het hoofd was ontstaan, maar dat was snel weggesneden en gladgeschuurd. Ik heb het koppie zwart gespoten, wat het makkelijk maakt om het gietsel te beoordelen.

Het gietsel is vrij goed gelukt, de witte Vallejo plamuur toont waar er nog wat opgevuld moest worden, en bij de beide ogen was er een uitstulpinkje wat weggesneden moest worden. Het malletje, in het midden, kan zelfs hergebruikt worden.

 

Laat ik zelfs sterker zeggen.

Je hebt t over je modellen rond laten vliegen zonder piloot en je wil je statische score omhoog halen.

Wist je dat in de reglementen staat dat de vliegjury een opmerking mag plaatsen dat een 3d piloot ontbreekt in het model. Als dat gezien wordt, word er 10% van je vliegscore in mindering gebracht. Nu heb ik deze regel nog nooit in gebruik gezien maar zeg nooit nooit...

 

Nou Bernard,
Je ziet het, mij krijgen ze niet!

 

Je hebt over een poppetje kopen.

Dat mag (ook niet meer van toepassing zie ik), echter je zult dan wel moeten verklaren dat die gekocht is en zal dus niet meetellen in de jurering statisch...

 

Voor het pilotenkoppie heb ik een plankje in de cabine gemaakt, waar Jodocus opgelijmd is. Natuurlijk kan ik geen interieur in het model bouwen omdat er een rubbermotor doorheen moet, maar voor zover ik heb kunnen ontdekken kregen deze Cessna's een interieurkleur die overeen kwam met de trimkleur aan de buitenkant. In dit geval dus bruin. Daarom heb ik de latjes van de cabine bruin geverfd.

Gelukkig had ik nog wat restjes dun geel tissue, genoeg voor een klein model als dit. Waarschijnlijk al dertig jaar of zo op voorraad. Tussen de bedrijven door had ik de vleugel en staartvlakken al bekleed, dus nu was de romp aan de beurt. Bij vorige modellen heb ik meestal eerst de romp bekleed, en daarna strookjes tissue over de raamstijlen geplakt. Dit keer moet het netter, dus heb ik de openingen voor de zijraampjes uit het tissue gesneden. Gewoon van de tekening, maar dat pleit er nog maar eens voor om zeer nauwkeurig te bouwen!

Aan de kant van de neus heb ik nog extra tissue laten zitten om de motorkap te bekleden.
De motorkap stelde me nog voor een probleem, want er zitten maar liefst 14 stroomlijnbultjes op om ruimte te geven aan de klepdeksels van de stermotor. Nu bouw ik naast vliegende modellen ook statische plasticmodellen, en dat kwam dit keer goed uit. Want in de doos met overtollige restjes vond in een gietraam met halve vijfhonderd pond bommetjes in 1/72, die de juiste vorm en afmeting hadden. Volgens mij komen de van een Airfix Wellington. Vinnetjes wegknippen, glad schuren en voila! Ze worden na het bekleden tegen de motorkap gelijmd.

 

.
Wordt prachtig Henk, de vlieger is ook mooi gemaakt en slimme creatieve oplossing voor de stroomlijn bultjes

Groeten, Ramses
.

 

De romp is bekleed en gespanlakt; de stroomlijnbultjes zitten er op. De neus is daarna geel gespoten. Dus werd het tijd om de romp af te plakken voor de bruine trim. Ik doe dat met Tamiya plakband; daar kruipt vrijwel nooit verf onder maar het kleeft niet zo sterk dat je bij het lostrekken het onderliggende tissue zou beschadigen. De rompzijkanten en de neus worden vervolgens afgeschermd met plakband van de Action, wat ook niet sterk plakt. De verf is ook van Tamiya, acryl.

Bij het afpellen bleek inderdaad dat er nergens verf onder het plakband was gelopen. Gelukkig maar!

Het tissue is wel wat geler dan de bekleding van het origineel op de foto, maar er zijn ook foto's van het origineel waar op hij geler oogt.
De vleugel ligt nu nog vastgespeld op de bouwtafel; de laatste (de 2e) laag is er vanmorgen op gegaan. Het volgende karweitje is de wielen.

 

De wielen zijn op de traditionele manier gemaakt, van vier laagjes 3 mm balsa, in de kolomboormachine met schuurklossen en vijltjes in vorm gemaakt. Altijd een leuk karweitje! Denk er wel aan om de laagjes balsa om en om met de nerf haaks op elkaar te lijmen, anders wordt je wiel nooit rond. Door het middengat steekt een M2 boutje, met ringetjes en een moertje om de boel vast te zetten. Denk er wel om je boor andersom te laten draaien, anders gaat steeds het moertje los.
De originele C37 heeft wieldoppen. Ik vond het daarom nodig om die ook maar te maken. Het kan natuurlijk niet dat mijn model een kaal asje uit het wiel heeft steken! Ik heb de wieldoppen van plastic gemaakt. Ik heb eerst een stukje rondhout in de boormachine van de juiste bolling voorzien. Dat was de stempel, de mal om het zachte plastic in te drukken. Daarna boorde ik een gat in een dun plankje, en bevestigde daar een plaatje plastic op, met nietjes. Het plastic is van de verpakking van een overhemd. De kraag daarvan wordt meestal verstevigd, soms met karton maar soms met een strook plastic. En dat wordt niet weggegooid, maar altijd opgeborgen in een speciale doos! Het plankje wordt met het plastic naar boven op een stellage boven een waxinelichtje geplaatst. Het was even experimenteren hoe hoog het plankje boven het vlammetje moest. Te laag en het plastic wordt te heet, slaat in het midden wit uit wat betekent dat dat deel van het plastic verder uitrekt dan de rest, wat je ziet als een richeltje in de wieldop. Te hoog en het plastic wordt niet heet genoeg.

Na wat pogingen lagen er twee geslaagde dopjes op de werkbank. Ik heb ze geel gespoten om de vorm te controleren.

De wielen hebben een middengat van 2 mm, daarin werden buisjes gelijmd met een binnendiameter van 1 mm. Dat past goed genoeg op de onderstelpoten van 0,8 mm staaldraad. Na het uitknippen en op maat schuren van de wieldoppen werden de wielen op de asjes geschoven, en vastgemaakt met dunne ringetjes, gesneden van het zelfde buismateriaal. De asjes moesten iets worden afgeknipt om de boel binnen de wieldoppen te laten. Maar het resultaat ziet er aardig uit.

Het laatste klusje aan de C37 gaf me de meeste hoofdbrekens. Namelijk het plaatsen van de voorruit. Die moet om de voorkant van de cockpit gebogen worden, en dan ook nog over de bovenkant. Op de tekening staat een uitslag getekend, maar die gaat er van uit dat je het plastic aan de bovenkant precies tussen de wortelribben van de vleugelhelften moet lijmen. En dat zag ik mezelf niet doen. Ik heb een iets grotere uitslag gemaakt, die over de wortelribben heen paste, eerst van papier en dat leek goed te passen maar daarna van celluloid en dat wilde niet passen! Bij mijn beste poging boog de voorruit in het midden naar binnen, geen gezicht. Nu heeft de C37 boven de cabine alleen maar twee ramen. Volgens de instructies is het de bedoeling dat je, als de voorruit eenmaal zit, gekleurd tissue overheen plakt wat alleen die ramen vrij laat. Daarom heb ik besloten om in de bovenkant van de cabine dun balsa te lijmen, en daar het celluloid overheen te lijmen. Voor deze constructie heb ik een stukje zacht 1 mm balsa gebruikt, en dat dunner geschuurd, tot ongeveer de helft, met een 1x 1,5 latje als versteviging tussen de beide 'lobben'.

Eerst dacht ik dat ik het beste het gele tissue meteen maar op het hout kon lijmen, maar daarna dacht ik dat ik dan ook nog zo'n zelfde stukje tissue over het celluloid heen moest den. Daarom heb ik een nieuw onderdeeltje gemaakt, maar wel met een laagje dun wit tissue aan de onderkant, voor de stevigheid.

Toen dit eenmaal op z'n plaats zat was het wel mogelijk om het celluloid om de cabine en tegen de bovenkant te lijmen. Ik ben er niet helemaal tevreden over, want er zit nog een kiertje aan de onderkant tegen de motorkap aan.

Maar het is wel gelukt om de Cessna vliegklaar te krijgen voor de vliegmiddag in Velp, aanstaande zondag! Dan maar eens kijken of en hoe die vliegt.

 

De Cessna heeft zondag z'n eerste vluchtjes gemaakt. Voorzichtig aan begonnen, uiteindelijk opgewerkt naar 300 toeren, bleek hij netjes linksom te vliegen. Er moest iets gewicht in de neus bij. Ook bleek, zoals verwacht, dat het 5 inch propje uit de bouwdoos te klein was. Nu heeft de Cessna dank zij Ramses een nette 6 inch prop! Die is ook een gram zwaarder, dus dat is alleen maar gunstig.

De volgende stap zal zijn om wat meer details toe te voegen als voorbereiding op de IFFI in november.