Van een Simprop Contest vaarregelaar naar een restauratie van een Theodor Heuss

Varifocus is een ramp als je iets dichtbij boven je hoofd moet doen. Bijvoorbeeld een lamp aan het plafond aansluiten. En op mijn zeilboot zat de kachel in de bakskist tegen het plafond. Demonteren ging nog, maar monteren ho maar. Zit je te balanceren en zijn de schroefgaten niet te zien. Totdat ik een goed idee had en twee stukjes hoeklijn tegen de wand schroefde. Kon ik het zware ding daarop zetten en voorgaats schuiven. Nieuwe gootsteenkraan, ook zo'n uitdaging. Uiteindelijk kastje leeg geruimd en op de rug liggend beter zicht. Ouderdom, het wil wat! Of nee, je wilt het zelf natuurlijk en uitbesteden staat net als doseren (nog) niet in mijn woordenboek. En knap van onze hersens dat die van twee verschillende plaatjes één bruikbare kunnen maken. Daar doen we het dan maar mee. En met al die techniek wordt het toch maar een mooi bootje! Gr. Klaas.

 

Maar ik heb een stevige cilinder in beider oog...
Dat past denk ik wel bij mijn hobbies...

Deze dualrate objectieven heb ik al een 5 jaar standy gehad.
Werkte in de auto wel beter.
Laag dak en laag raam kanaliseerde de bandbreedte van zicht voldoende.

Maar bij vliegen was het geen optie. Ik was niet blij met de verdeling in het plus-glas...
Moin... maar is nu weer goed te doen...
Wind irriteerde ook al bij de lenzen. En in de auto kon de ontwaseming amper aan...
Ivp de voorruit sloegen de lenzen vet!
Ons ben nu gecertificeerd brillenmoos!

Bij sleutelen aan de wagens is de variomaticbril best prettig,
soms moet er toch nog een extra overzetje aan verzet bij op.
Stoffactor is minder pijnlijk als er weer wat wereldlijkheid uit de wielkast dendert.

Doseren... dingetje?
Ondhoudt... zolang je koffie kunt blijven doseren... blijft het leven aangenaam!
Bakkies leut en troost horen nu eenmaal...

Gr Bas

 

Zet bij werkzaamheden boven mijn hoofd mijn multifocus bril onderste boven op. Dan kijk je naar boven door het leesgedeelte. Wel voorzichtig zijn, de bril zit niet goed vast.

 

Als je dan ook nog scheel kijkt, ben je een V-twin...

 

Dat is, zolang je beide ogen om en nabij dezelfde correctie hebt, niet eens zo'n héél raar idee... Ik heb het net even geprobeerd, en verdomd, niet perfect maar werkt véél beter dan verwacht...

 

Nee… lukt niet bij mij… die cilinders, vertonning… verhinderen dat, en ook wat verschil in dioptrie.
Geeft dus wat ongewenste ovaliteit en toenemende compressie in de kop…

 

Dat wordt dan een handstandje Bas! Maar die tijd hebben we denk ik gehad. Af en toe grijp ik naar een loep. Kreeg van mijn schoondochter een loeplamp. Nu maar eens proberen of ik daarmee een 0,5 mm driestrengs lijntje kan splitsen. Zou twee meerdraden voor mijn 1:50 coastertje willen maken. Er ligt nu een "draad" aan dek met ogen d.m.v. een paalsteek. Maar dat is in mijn ogen niet echt genoeg. Gr. Klaas.

 

ZO dun lukt mij ook niet, maar de ogen in de meerdraden van Ravika en Ratu heb ik gemaakt door het "touw" wat Krick bijvoegt dubbel te lijmen met witte houtlijm en de dubbeling dan af te takelen met ijzergaren. Functioneel sterk en ziet er redelijk uit...

 

Verhip... Dat werkt! Nu heb ik gelukkig een sterkteverschil van slechts 0,25 tussen beide ogen, dus 'linkeroog gluurt door rechter glas' is bij mij geen probleem.
Maar ik moet in ons nieuwe huis nog wat lampen tegen het plafond bevestigen... Mooi spul, daar niet van, maar ook nogal bewerkelijk, ook boven je hoofd.
Ik ga deze truc eens in de praktijk brengen! Dank, N.P.S.!

 

Alweer een poosje geleden liet Bas de uitslag van een rompje voor Tedje zien. Overgezet op een zeekaart, een poosje zitten plakken en het resultaat viel niet eens tegen. Schroefas gemaakt van 1 mm RVS draad, de koker van een WD 40 buisje. Er lag nog een 25 mm schroefje dat ooit onder mijn avatar zat. Plastic (2 mm) vulstukje op de as en daar de schroef op gewurmd. Plastic vulstukje op de binnenkant van de as voor cardankoppeling. Motortje uit een DVD speler. Chinees regelaartje, Miniservo met een draadje naar de roerkoning. 900 mA accuutje uit een afgedankte GSM. MPX RX 5 M-link ontvangertje. Totaal gewicht tot zover 91 gram. En in de wasbak werkt het allemaal. Het papieren rompje wat verstevigd met bamboe roerhoutjes en daarna binnen en buitenkant behandeld met water gedragen parketlak. En dat had ik beter niet kunnen doen. Het papier begon danig te bobbelen. Had een stille hoop dat door het verdampen van het vocht de boel weer glad zou trekken, maar helaas. Aan de andere kant heeft het me verbaasd dat het wel werkt op 3,7 Volt, maar rijst tevens de vraag wat de ondergrens van de spanning is waarop het blijft werken. Heel ander niveau dan waarop jij bouwt Bas, maar zet het hier toch maar bij. Wellicht brengt het jou, of een ander, op een idee. Gr. Klaas.

 

Geeft een prachtige inzage. Model van een model.
Jaagh… papier en en watergedragen parketlak maakt geen dansvloertje.
Vroegâh, en vooral Engeland was het papier en verf schaalmodel zeer in zwang. Dat waren goede terpentine alkyd etc verfjes…
Maar neem een stukje gebaksdoos correct geimpregneerd of nog beter een mooi vel polystyreen… en je heb al al een behoorlijk modelletje.
De cardan… kèk, zo hoort het! Des petjens af!
Oi! Telefoon accu? Ik heb nog een gepufte liggen… geeft meer drijfvermogen… Haha.

Maar deze staat genoteerd! Top Klaas!
Mooi onderzoekje.
Ondergrens? 3,4 of 3,5V…

Thans even focus op vliegen, en nog wat andere zaakjes… klussen aan de auto’s. Ouwe Lancia’s ook… pffff…

 

Ja Bas, maak gebruik van het mooie vliegweer vandaag. De ondergrens voor de ontvanger is 3,5 Volt. Maar omdat ook de motor gevoed wordt uit die bron is het kantje boord. Eens kijken of de ontvanger naar voren kan om plaats te maken voor een Varta power pac 57054. Die kan 5 Volt 0,8 A leveren en heeft een capaciteit van 1,8 Ah. Jaagt het gewicht wel wat op. Gr. Klaas.

 

160 gram was gewenste water verplaatsing alhier, wegens pick-up haakje. Maar 200 gram zou ook volstaan.

 

Mangaten maken… daar heb ik alle tijd voor gehad om daar eens heel rustig over na te denken…
Vanmiddag maar ‘even’ op gaan zitten om de maakbare maakbaarheid te testen…

Begint eerst met tekenwerk, bouwmaterialen kiezen…
Polystyreenplaat, dikte 2 mm…
Tekening plakken, en vier vierkante plaatstukjes.
Centerpunt, inboren, boutje er door, wat stalen ringen en een klemmoer voor ondersteuning van het zwakke materiaal.
Verspaand op de Myford.
Direct wat vulringen uit een dunnere plaat gestoken.
En een onderliggende ring uit dunne epoxyplaat suggereert de geklonken verbinding met het dek.




Zaak even door de APK van het oog…




Dan uit messing strip de scharnieren buigen met een draadbuigtangetje…
en de lengte op maat geknipt met behulp van de schuifmaat en een radiodraadkniptang…




Opdat mijn mooie stripje niet via het plafond ricocheert… of erger door het dakleer lanceert… jawel! In orbit geraakt!
Er een klemmetje aan geknepen!
Daarmee zo gehoorzaam als een teckel!




En hier dan bij de hengsels af, des mansgatsbeslags verlijmd…
Scharniertje disfunctioneel uit het zelfde messing strip te buigen in U-vorm…
Alles CA te verlijmen… dat volgt nog…




Voor wat het waard is…
Gr Bas

 

Schitterend

Mvg Ronald

 

Prachtig gemaakt.

Vriendelijke groet,

Jaap

 

Waar is het hartjes knopje?
Leuk volstaat niet.

 

Hogeschoolwerk Bas! Gr. Klaas.

 

Prachtig bas
Grt peter

 

Met nog een pietsie updatabiliteit…




Nog met veel rommel aan dek… overzichtje…
Andere deksel nog af te ronden…




Nog wat plaatjes extra. Mangat scharnieren achterschip blijven eveneens suggestie.
Origineel dieper liggend in het gangboord.
De luiken heb ik zelfs iets moeten afschuinen, anders staken ze te ver uit…





Voordek ook alles gereed…
Noot! Het voorste deksel hoort schuin te staan.
Moest zonder aanleunen volledig open kunnen klappen. ‘Not a lot of people know this’ …




Nu last but not least de bolders gaan aanpakken.

Groet Bas