Elders op dit forum ben ik bezig met een bouwverslag van mijn eerste Peanut model, de Caudron Luciole, een in mijn ogen fascinerend model. Maar, met de aandrijving met een CO2 motortje is het volgens de regels niet een Peanut, maar een CO2 model! Dus als ik volgende maand bij de IIFI in Nijmegen mee wil doen in de klasse Peanut, moet er ook een Peanut komen! Gelukkig staat er op de zelfde tekening in de oktober 1985 Aeromodeller nog een ontwerp van meneer Fillon, de Farman 400. Gelukkig een veel eenvoudiger ontwerp dan de Luciole. Een eendekker, gewone ribben, rechte achterlijst, eenvoudig rechthoekige romp, plat stabilo; kortom een fluitje van een cent! (Hoop ik). Eerder dit jaar had ik dit toestel al genoemd, en toen ook op het internet de originele tekening in het Frans gevonden. En Ramses ontdekte zelfs foto's van het originele toestel met de zelfde registratie als op de tekening. Dus de informatie was voorhanden. Zoals ik in het bouwverslag over de Luciole schreef, moet je bij het gebruik van verdunde UHU Hart lijm regelmatig wachten tot het droog is. En als ik dan nog tijd en zin had, ging ik onderdeeltjes voor de Farman uitsnijden. Omdat ik bij de bouw van de Luciole al wat meer gevoel voor het dunne balsa had gekregen, ging dit vlot, en ook het samenstellen van vleugel en staart ging vlot; vooral, zoals ik scheef, door de simpeler constructie. Dus voor ik het wist, was ik al een heel eind. Op de foto zijn de twee rompzijkanten boven op elkaar gebouwd, met een velletje plastic er tussen, dit ligt nu te drogen. Het kielvlak was nog het lastigst, een raamwerkje van 1 x 1,5 mm balsa met daarin twee geprofileerde ribbetjes (0,6 mm balsa, wat anders?) waar gaatjes in zijn gemaakt voor het 1 x 1 mm liggertje. De ribbetjes zijn nauwkeurig uitgelijnd op het liggertje vastgelijmd, en daarna dit binnenwerk in het raamwerk gelijmd. De vleugeltippen zijn van bamboe; inmiddels weet ik ook hoe ik dat over de soldeerbout kan buigen zonder de boel te verkolen....
Zoals gezegd was de constructie van de vleugel en de staart eenvoudig, vooral in vergelijking met de Luciole. Maar voor de romp had meneer Fillon toch nog een verrassing in petto. De bovenkant van de romp is namelijk niet vlak, maar loopt vanaf de achterlijst van de vleugel omhoog. Goed voor de instelhoek, maar je kunt de zijkanten dus niet plat op z'n kop op de tekening leggen om de dwarslatjes aan te brengen. Eerst dacht ik aan ondersteunen van de achterkant om zo de omhoog lopende voorkant ruimte te geven, maar later kwam ik op een simpeler idee. Gewoon de tekening over de rand van de tafel laten hangen...
Eindelijk, het rompje is in hoofdlijnen compleet. Heeft dus eerst, zoals boven afgebeeld, op de kop de eerste dwarslatjes gekregen. Daarna was het nog erg flexibel, oppassen dus! Vervolgens is het rechtop gezet, voor de nog ontbrekende dwarslatjes daar; en ten slotte weer op de kop voor de laatste dwarslatjes bij de neus en achterin. Want het neusje was dus weer trapezevormig, niet rechthoekig, zie de speciale driehoeken bij de neus.. Maar, goed nieuws: nu hoeft alleen nog maar de neus en het neusblok worden gevormd! (De vleugel en de staart zijn al klaar...) En dan te bedenken dat ik laatst een bouwverslag van een Peanut model las waarbij de bouwer altijd met de romp begon omdat dat het makkelijkst was! Luister: een romp dient alleen om de motor, de vleugel en de staart op gepaste afstand van elkaar toe houden en kost verder alleen geld! (en moeite...)
Vandaag weer veel moeite in het rompje gestoken. Eerst kon ik constateren dat het nog lichter is dan het Luciole rompje in de zelfde staat. En fragieler ook, dat moet gezegd. Na wat fijn schuurwerk moest het neusje verder afgebouwd worden. Dus dat werden weer 0,6 mm schotjes en stroomlijnstroken om de 0,3 mm balsa bekleding te geleiden. Het voorste schotje heb ik -wijs geworden door de Luciole en in de wetenschap dat dit soort rubbermotormodellen meestal toch wat ballast in de neus nodig hebben- maar van 1 mm balsa gemaakt. Toen moest er ook nog een neusblokje en een neusschot waar dat in past komen. Het schot van 1 mm balsa met 0,5 mm triplex, en een 8 mm neusblok met een 3 mm passtukje voor in het neusschot. Nu nog de 0,3 mm balsa indekking plaatsen, en dan kan het neusblok in zijn uiteindelijk vorm worden geschuurd. Voor de indekking heb ik eerst een papieren uitslag gemaakt.
De bouw van de Farman loopt lekker vlot. Blijkbaar heb ik toch wat 'fingerspitzengefühl' opgedaan met de Luciole, want het omgaan met het hele dunne spul gaat me al beter af. De neusindekking gaf weinig problemen. Vervolgens kon het neusblokje pas worden gemaakt, en het lagerbusje geplaatst en vastgelijmd; met de nodige domping en zijtrek. En nadat alles nog weer een fijnschuurbeurt had gekregen, konden de zijruiten uit dun plasticplaat worden gesneden (0,13 mm helder polystyreen van Evergreen). De Luciole had ik op mijn gewone manier bekleed door het tissue met spanlak vast te zetten. Bij grotere modellen gaat dat prima, maar het bleek lastig om het tissue vast te zetten op van die dunne latjes. Daarom had ik hier en daar een beetje verdunde UHU Hart gebruikt, maar dat maakt het lastiger om een strak resultaat te krijgen. Het is namelijk niet te voorkomen dat er ook wat lijm op het tissue komt, en de lijm trekt het tissue op zulke plaatsen extra strak, zodat elders rimpels ontstaan (of niet meer weggaan). Daarom besloot ik om bij de Farman tissue paste van De Luxe te gebruiken. Dat is niet het ouderwetse spul wat directe familie van behangplaksel was, maar moderner materiaal. Dus eerst maar de ruitjes vastgelijmd met dat spul, dat ging al prima. Daarna eerst de rompzijkanten en toen dat goed ging ook maar de rest van het model. Voordeel van die tissue paste is dat je het heel dun kunt uitsmeren, en het tissue ook nog ee keertje loshalen als het niet meteen goed zit. Nadeel is dat je vingers ook gaan plakken, zodat je wel eens een stuk tissue weer loshaalt terwijl dat de bedoeling niet is. Dus: vaak handen afvegen. Je ziet op de vleugel lichtelijk bruin verkleurd tissue. Geen wonder want de bouwdoosjes waar het uit komt heb ik al 42 jaar geleden gekocht. Bij dit model niet erg, omdat de vleugel toch wordt gespoten (zilver). Inmiddels had ik ook het onderstel uit 0,5 mm pianodraad gebogen en de vloeistukken voor achter de pootjes gemaakt. En toen was ik benieuw hoeveel het hele spul nu zou wegen! Nou, dat ging wel! Nog wat gewicht er bij gedaan, de prop en het asje. Inmiddels is het tissue ingevochtigd, zodat ik morgen kan gaan spanlakken.
