Biereco verherbouwt: Wouter Goedkoop, Brutus Style

Ik heb in die relatief korte periode dat ik dit werk nu doe, nooit een echte trektest gedaan in de zin van "tonnen meten". Wel eens een keertje vol aan een bolder getrokken om de afstelling van de rembanden te testen. Dat was met een 40-tonnertje ergens in de stad.

Best eng (voor een beginneling als ik in deze wereld) als je met een assistentie bezig bent en de drum slipt door. Want dat is ook met zo'n "klein bootje" nog best een indrukwekkende hoop geweld.

Het is héél wat anders dan de tankvaart, begin het steeds beter naar mijn zin te krijgen. Als het lijf mee blijft werken hou ik het hier wel vol tot aan het grote verlof.

 

Ondertussen, nog geen plaatjes, dat komt later, begonnen met het roer, wat er achter hing vond ik erg smal en klein, en erg lastig verwijderbaar.
Dat laatste is noodzakelijk voor het smeren van de schroef.
Het nieuwe roer krijgt een roerkoning met een gaffel, en het roerblad wordt daar met twee M2 boutjes aan vastgezet. Dat stelt wat eisen aan de bouw en afwerking uiteraard, maar dan is het roer er veel makkelijker en zonder verlies van afstelling uit te halen.
Roerblad word van hout, met een ingelijmde stalen stomp die in de hak komt te rusten, en twee messing bussen ter plaatste van de boringen voor de M2 boutjes, om te voorkomen dat de gaten uitlubberen en er vocht in het hout dringt.
De gaffel is gemaakt uit een oud stukje plaatstalen gereedschap vergelijkbaar met wat je vroeger bij Cox motortjes kreeg (weet niet meer waar dit bij zat) en is van een strak passende boring voor de roerkoning voorzien en met zilver aan die roerkoning gesoldeerd.

 

Nou... Hier issie dan:


Uiteraard moeten er nog betere (imbus) boutjes en zelfborgende moertjes in, en er moet nog veel vanzelfsprekender ook nog lak op om e.e.a. waterbestendig te maken.

Als je de boutjes los draait, dan...

komt ie los uit de gaffel, en dankzij de slechts 3 à 4 mm lange stomp onderaan...

pak je het roer zo uit de hak, en kun je bij de schroefnaaf, om er vet in te pompen...

Het oorspronkelijke roer heeft een doorgaande koning, en om die er uit te krijgen moest aan de bovenkant het stuurhevel losgemaakt, waarna het roer een paar mm naar boven kon, maar dan kwam de narigheid, dan moest je de voet van het roer een flink stuk opzij forceren om het roer daarna met geweld langs de hak omlaag te trekken.
Slecht voor de hak en roerkoker constructie, én na iedere smeerbeurt weer met dezelfde hoeveelheid geweld terug plaatsen en daarna de rechtuitstand weer afstellen.
Dat smeren, ik weet nog niet hoe vaak dat moet maar het zou me niet verbazen als dat iedere twee a drie keer varen nodig blijkt te zijn. De eerste paar vaarbeurten zal het uiteraard IEDERE keer moeten gebeuren, teneinde uit te vinden hoe vaak in de praktijk nodig zal blijken te zijn...
Al met al denk ik wel dat deze verbouwing de moeite waard zal blijken te zijn.

 

Deftig roer, Bert. Met een mooie oplossing om het ding te verwijderen.

Verwijderd. Het ging over het smeren van de schroef. Niet de schroefas en schroefaskoker.

 

De schroefas zelf zal inderdaad wel meevallen, maar ik had telefonisch van Raboesch begrepen dat je die naaf echt volledig opgevuld moet houden met vet.
Waar vet zit kan geen water zitten...

 

Bert, Wij hadden vroeger aan boord een door de schroefas aangedreven vetkanon. Is er niets te verzinnen om van binnenuit continu een overdruk met vet te creeren? Herinner me dat we op de raffinderij van die kleine potjes hadden die continu de boel onder druk hielden. Volgens mij zat daar een veer in.
https://bootplus.nl/vetpotten/28631-vetpot-hollex.html?utm_source=Google shopping&utm_medium=organic&cp_agency=kaiola&gad_source=1&gclid=CjwKCAiAzba9BhBhEiwA7glbauzCR6ivZiOoMYAY2e3FdGgsuscB10xC4DGvIi7Jn6hvkj5gQRvsIBoCw4QQAvD_BwE
Zoiets moet toch ook van een injectiespuit te maken zijn? Het is belangrijk dat de hele naaf en lagers gevuld blijven met vet. Anders gaan de bladen kantelen in de naaf. Gr. Klaas.
Gr. Klaas.

 

Een vetpomp gaat niet werken, want die schroef krijgt geen ver vanuit de as. Maar dat zou sowieso wel héél erg ingewikkeld worden......

Die drukpotjes, die ken ik wel, die werken met een "regelbaar gaspatroon", een soort van plugje met een tabletje er in, wat langzaam gas afgeeft en een stelschroefje waarmee je die gasafgifte kunt instellen op een aantal maanden wat ie er over moet doen om het oliereservoir leeg te drukken. Werkt niet echt geweldig.

 

Iedere dag een beetje verder... een beetje beter.... er functioneert iets meer...

 

De ontsteking heeft ook zijn vaste plekje gekregen...

 

Klopt Ik gebruik en toevallig kan ik er goedkoop aan kopen maar echte schroefas vet heb hier nog een blik staan
Toen eens mee kunnen nemen van boord af

 

In verband met dat ik toch wel regelmatig op plekken vaar waar ik het me niet kan permitteren vlekken op het water te maken, gebruik ik het blauwe vet van Raboesch...
Daarvan beweert Raboesch dat het absoluut geen viezigheid op het water achterlaat.
Met 500 gram denk ik dat ik genoeg heb voor de voor mij voorzienbare levensduur van dit apparaat...

 

Dat ken ik weer niet
Maar goed om te weten
Dank u voor de tip

 

Ieder zijn meug, maar ik houd het maar bij uierzalf. Vroeger dat vetkanon zo vaak gevuld met een slijmerig schroefkokervet, dat ik er bijna iets aan heb overgehouden. Onder de gland hadden we een oud geëmailleerd afwasblik staan, waarvan één oor was afgebroken. Dat had een gaatje in het blik veroorzaakt waardoor het water afliep in de bilge. We hebben wel eens het uitgelopen vet ingepakt en op het kantoor afgeleverd als een pakje voor één van onze collega's. Je vermaakte je toen met de middelen die je had. Een ander zou het misschien gebrek aan fantasie noemen. Gelukkig hebben we de herinneringen nog! Aan bijna alles in de MK bewaar ik goede herinneringen. Behalve aan 60 liter gasolie gebunkerd in de drinkwatertank. Gelukkig was ik toen nog 55+ jaar jonger! Gr. Klaas.

 

Da's niet fijn....

Maar geloof me, 10 kuub drinkwater in een gasoliebunker is ook geen pretje... Al helemaal niet als je geen separator hebt die geschikt is voor waterafscheiding...
Ik kwam een paar jaar geleden aan boord, en toen hadden ze net een paar dagen tevoren dat geintje gehad... Ze hadden het meeste er al onderuit gepompt, maar uitgerekend tegen dat ik aan boord kwam moesten we die ene bunker gaan gebruiken.
Met kunst en vliegwerk een soort van waterafvoer aan die separator geknutseld zodat we zonder alarm konden draaien, maar die afvor was een 20 literdrum die de eerste paar dagen om de paar uur vol zat (en géén alarm, want dat hadden we met dat vaatje omzeild)... Zucht...

Ik kende het tot vorig jaar ook niet. Volgens mij is het een gewoon commerciëel in de handel verkrijgbaar industriëel vet voor specifieke toepassingen. Maar ik weet geen naam.
Raboesch beweert, maar dat kan natuurlijk een verkooppraatje zijn, dat dat vet een van de weinige is wat in het Great Barrier Reef gebruikt mag worden i.v.m. het mariene leven daar. Of dat waar is weet ik niet. Ik weet wel, dat in dat gebied inderdaad heel strenge milieu-eisen gelden. Raboesch schijnt naast modelbouw-artikelen ook materiaal te leveren voor maritieme "drones" voor de australische overheid. Zeggen zij... niet mijn woorden.
Aangezien ik met pokkebootje en pufpufbootje (die overigens allebei onderhouds-en smeermiddelvrije schroefassen hebben) bij de vaarclub er om moet denken dat die gebakkies absoluut geen druppel olie op het water achterlaten, leek het me verstandig om voor dit apparaat ook maar gewoon "iets goeds" te kopen...

 

Om een of andere reden hou ik me nooit aan "het plan"...
Ik zou vanmiddag met de elektriek van het startsysteem bezighouden, maar...

De inspiratie laat zich niet dwingen: koelsysteem, dat was wat er door mijn kop dreinde, en dat is wat er nu in ligt...


Expansietank met plm 100 ml vloeistof, op een steun geplaatst, zuigleiding naar de kimbuizen, en retour van motor naar tank.

Het is functioneel, maar nog niet "af". Te zijnertijd komt daar nog een temperatuurvoeler op de retour van motor naar tank, en een servogestuurde bypass over de kimbuizen, die een deel van het water, naar behoefte, ongekoeld terug de motor in stuurt.

 

Het expansietankje lijkt op een brandstoftankje dat ik vroeger had voor een gloeiplug motortje.
Gr, Jan.

 

dat klopt volledig, Jan, dat is het ook... een heel oud tankje wat ik nog had liggen. Minder werk dan een metalen tankje solderen, want dan had ik daar ook een soort van niveauindicatie op moeten maken, alsook een vuldop. Hoop werk, waar ik niet erg goed in ben en ook niet echt een geschikte brander voor heb.

Ik heb wel de 2 mm binnendiameter buisjes vervangen voor iets ruimere, 3 mm binnendiameter. Dan heb ik wat meer doorstroming. Het hele systeem, met uitzondering van de aansluitnippels op de machine, is 3 mm binnendiameter, want er is nogal wat lengte. Al met al is de hele kringloop minstens 1 meter lang, waarbij de twee koelbuizen parallel staan (en niet dubbel geteld zijn)...

Vandaar...

 

Ik had de hoop vandaag minimaal te kunnen proefdraaien, maar....

Die hars die aan de binnenkant van de boot gesmeerd is door (vermoedelijk) de oorspronkelijke bouwer, ik weet niet wat dat voor spul is, maar het is nog steeds niet goed uitgehard.
Het vervelende daaraan is dat het framepje waar de expansietank op ligt, zo weer lospleurde toen ik met mijn poezelig kleine handjes bezig was een soortgelijk framepje te maken voor de brandstoftank...

Dussss...

De slecht toegankelijke spanten zo goed en zo kwaad mogelijk schoongekrabd van alle restanten, en nogmaals verlijmd, ditmaal met Bison kombi power (met ruim harder, zodat het wat sneller en heftiger reageert).
Hierdoor heeft het draagframe voor de brandstoftank helaas ook vertraging opgelopen.

Mááárrrrr... In ieder geval werkt het starten vanaf de zender al. Dat is te zeggen: er is één momentschakelaar op mijn zender (schakelaar die weer terugveert als je hem loslaat) en als ik die indruk/omhaal/aantrek, dan bekrachtigt de starter...

 

Ongelooflijk...