AUTOBIOGRAFIE...EEN HALVE EEUW BLÉRIOT AVONTUREN

HET AVONT-UUR, Deel 29: De keerzijde.

Hoe moet ik dit deel noemen en hoort het wel thuis in het geheel...ja..het hoort er zeker in thuis net als die mooie vluchten met de PH-BLE. Maar ik had voor het zelfde geld deze aflevering kunnen betitelen als:
- Vele handen maken licht werk?
- Feesten en Partijen.


De Stichting Vroege Vogels had in de loop der jaren een hele vloot aan kisten verzamelt..aangekochte bestaande kisten in zowel vliegende als niet vliegende staat. De Blériot was een buitenbeentje..van niets af helemaal met zijn allen gebouwd en mogelijk was dat de reden dat ook een ieder er maar al te graag mee wilde sollen en klooien.. Het ging niet goed en tijdens het opbouwen in Blériot Plage waar een ieder die aanwezig was meer dan graag wilde helpen ook al hadden ze voordien de kist nog nooit aangeraakt en er bleek 1 vleugelspandraad voor een kwart doorgeknipt te zijn.

Bij het inpakken voor het transport naar Frankrijk hadden wat Stichting medewerkers alle spandraden na het loskoppelen en oprollen keurig vast gebonden met..tyraps. iets wat ik in de modellen never nooit deed..daar ging het met het groene tuinbinddraad wat je met de blote vingers er op en af kunt doen.

Tijdens dat opbouwen in Blériot Plage had iemand dus met een knipschaar wat te enthousiast de tyraps verwijdert en dankzei de stringente pre flight check kwam ik er in no time achter.

Wat nu? Nee Joop..ik vlieg vandaag niet dat staat nu al vast dus laat maar.. ( Joop... mijn steun en toeverlaat en mede inspectie en onderhoudsman). Joop had zoals gebruikelijk van alles in de auto van allerhande soorten en maten spandraden tot nicopress klemmen en de bijbehorende klemtang. En om de tijd wat te doden verving hij die dag toch de beschadigde spandraad.

De maat was vol en we besloten het SVV bestuur voor te leggen dat handelen van de Blériot, hoe leuk ook voor een ieder, zou worden toevertrouwd aan hooguit 4 personen waarbij Joop of ik de leiding zouden hebben. Jaap Mes was het er dik mee eens maar...

Er was ook een andere stroming binnen de SVV medewerkers en die wilden de kist graag gebruiken voor feesten en partijen..dus er mee op stap gaan naar Braderieën etc. We wisten het met moeite tegen te houden en op de Jan Hilgers Herdenking in september 2010 fluisterde Joop mij in dat hij er over niet al te lange tijd mee wilde stoppen.."Henk..dit houden we niet klaar en het gaat een keer mis".


We hadden nog wat afspraken in de agenda staan voor de komende tijd en we bewaakten de kist alsof ons leven er van af hing (wat in mijn geval ook zo was)...en in september 2011 stond een 1e optreden gepland die niets met een vliegshow of herdenking te maken had...een buurtfeest in Friesland...en Joop en ik hadden al onderling afgesproken dat dit tevens het einde van een tijdperk zou gaan worden.


Later vandaag volgen nog 2 afleveringen over de avonturen met de PH-BLE en dan gaan we over naar diverse en meer dan spannende Model Blériot gebeurtenissen.

 

HET AVONT-UUR, Deel 30: Het Flaeijerfeest, een dag uit ons verleden in Nieuwehorne.


Geheel anders van opzet en insteek dan wat we tot nu toe hadden gedaan lieten Joop en ik ons verleiden met de Blériot naar het jaarlijkse Flaeijerfeest in Nieuwehorne, Friesland te gaan. Het had niets maar dan ook niets met een vlieggebeurtenis herdenking of vliegshow te maken..het was een groots opgezet folkloristisch gebeuren en..het zou ons laatste optreden zijn hadden we onderling al afgesproken.











We maakten een afspraak om het feestterrein te bekijken..waar de Blériot zou komen te staan en hoe een start/landingsbaan te bereiken en of er zonder over al te veel bebouwing te vliegen wat gedaan kon worden.


Het viel wel mee..dwz kaal genoeg qua bebouwing ... maar smalle percelen met sloten er tussen. Ik diende een vluchtplan in bij IL&T en kreeg zowaar toestemming om er te mogen vliegen.

Tja..er kon maar in 1 richting gestart worden..van het feestterrein af..en landen moest in de richting van het feest terrein...een echte uitdaging..





We bespraken de operationele voorwaarden..dikke rijplaten over de sloot tussen het feest terrein en de baan en een 10 x10 meter tent in geval van regen en voor de stalling in de nacht.

We kwamen op de vrijdag aan..dikke auto met de trailer en nog enkele auto's voor de crew en we hadden onze vrienden Pim en Petra Ruyter ook weer meegesleept. Na de lunch op het inmiddels al aardig ingerichte feestterrein hebben we de kist opgebouwd en ging ik nog eens weer de sloot over om al wandelend de start/landingsbaan te bekijken en hoe ik zou weg vliegen en weer naderen. De baan lag er meer dan picco bello bij..kort gras en geen molshoop te bekennen..ze hadden meer dan hun best gedaan.

Het onderkomen was in Nieuwehorne in een monumentale boerderij die boven diverse gasten verblijven had. Het werd die avond laat..dom want als we geweten hadden dat..maar ja gezelligheid kent geen tijd.


Met een ploeg van 8 man reden we met 2 auto's naar het gebeuren..een paar kilometer verderop. We waren er om 8 h (kort nachtje) en trokken de kist uit de hangaar...maar..daar was de organisatie..wel eerst verkleden hoor!! Uh...

Er stond een giga tent in de hoek van het veld vol historische kledij en ff later zagen we er echt anno 1910 uit...De dames stalen de show.....lange gewaden..kanten doeken..en natuurlijk grote hoeden..


Er was zo veel te zien..oude auto's en motoren..Tractoren met drijfwerken tot complete zagerijen..stoom machienes....folkloristische dansen..catering all over the place.. De dames hebben we nog 10 minuten gezien en waren verder de hele dag verdwenen...













Het was zwart van het volk..ook bij de Blériot maar..dikke wind en dwars over de baan..kansloos!! We hadden een pracht van een hoog hekwerk gekregen en dat werd voor de prop opgesteld. De staart in de richting van de hangaar en naar de wind toe..en de snuit richting het publiek.

Nu had het die nacht een beetje gedruppeld net als de dagen er voor maar geen nood..de org had overal stro balen laten aanrukken en die uitgespreid over de paden en ook op het kijkersveld voor de kist.

Tijdens het laten draaien van de motor...elk uur op het hele uur..zoog de prop stro op..blies het richting de hangaar tent en de wind blies het weer terug over het publiek..we maakten er een echte strowerk show van..


Rond 17 h werd het stiller en tegen 18.30 h gingen we (nadat de kist veilig in de hangaar stond) naar de wel hele grote feesttent waar het koud en warm buffet voor de deelnemers was..

Het was perfect en we werden getrakteerd op folkloristische dansgroepen op de bühne en voor we het wisten was het 22 h...het 1e grote optreden van..

....De Sjonnies

Nu weet ik niet of je die wanneer je ze op je radio hoort gelijk inhaakt..maar daar dus wel..het ging er toch op..






Rond 24 h..hadden we geen stem meer over maar nog wel steeds dorst en.....het was tijd voor het volgende optreden..Leen..wie? Lee Towers..

Dus weer inhaken en mee lallen..




Rond 3 uur dachten we....wanneer we nu niet ff gaan slapen komt er niets meer van en we strompelden naar de auto's maar wat gek..het bleek voor de anderen niet mogelijk om de sleutel in het deurslot te krijgen..dan maar lopen??

Nee..iedereen in mijn auto..ik was nog redelijk aanspreekbaar....maar ja..hoe krijg je 8 man in 1 auto? Hannelore..op dat moment duidelijk Hanne Lorem had de oplossing..4 man in de auto en bij de andere 4 de afdichtdop er uit schroeven..de lucht er uit laten.... oprollen en in de kofferbak..Sodeju wat waren we luidruchtig..

Ik heb toen maar 2 x gereden om een ieder in de zorgboerderij te krijgen en het was nog een hele toer om de trap naar de nachtverblijven op te komen.

Hoe we het voor elkaar hebben gekregen weet ik niet maar na een stevig ontbijt en weer 2 x rijden hadden we klokslag 10 h de kist weer voor de tent staan en met mogelijk nog meer crosswind gaven we de mooist strowerk shows.

Maandag hebben we uitgeslapen....schoon aan de lat en eerst tegen 12 h waren we op het veld om de kist in de trailer te krijgen.

We hebben dat weekend grote hoogte weten te bereiken....alleen niet met de PH-BLE..die was zo verstandig om met de wielen aan de grond te blijven...

 

HET AVONT-UUR, Deel 31: Het laatste rondje, 4 minuten.

Reeds in 2010 na de spectaculaire demo ter gelegenheid van de Jan Hilgers herdenking op Ede begon Joop..mijn vaste mecanicien... zijn zorgen te uiten. Een dag vliegen met de kist resulteerde altijd in een dag inspectie..samen met Joop. Er zitten zo veel skroefies in zo'n kist dat een paar extra handen en ogen beslist nodig waren. Gelukkig hebben we noot iets gezien waarvan we dachten "oei" maar waakzaamheid bleef geboden.

Ok..er ging wel eens wat stuk tijdens het vliegen en na de landing zagen we bv meermaals dat in de kruisverspanning onder de motor een 3 mm staaldraad was gebroken....deze dus..




Joop zei na afloop van die vlucht in september 2010.."Henk..het kan niet goed blijven gaan..we moeten toch eens gaan denken over wanneer is het mooi geweest". Tja..roem was leuk..VIP behandeling ook..maar ik kreeg er ook steeds meer moeite mee..de passie versus het gezond verstand...
We gingen in september 2011 in gesprek met Jaap Mesdag en met Bert Huizinga...hoe nu verder indien ik er mee stop. Ze wisten het ook niet..waar haal je iemand vandaan die dom genoeg is om op de kist te gaan vliegen..iemand met giga veel ervaring op open kisten..liefst 1e generatie ULV kisten..iemand die weet wat het is om met een dergelijke fragiele kist te vliegen..en die moed genoeg heeft om al staat er ook 10.000 man te wachten op de vlucht NEE durft te zeggen omdat het weer het te link maakt.

Nee..we kwamen er niet uit totdat..totdat er iemand werd gevonden met een bak ervaring op van alles en nog wat.. Een airliner piloot..met ervaring op open kisten..op WII warbirds..en geverfd door de wol. Ik begon hem te briefen..hoe is het... hoe voelt het..wat kan niet..en welk kleine beetje kan wel.. Langzaam maar zeker werd hij bleker om de neus en nadat hij in de kist was geklommen..in de hangaar begon hij te twijfelen. Toen de kist maar naar buiten en de motor gestart.. Ja toen wist hij het plotsklaps zeker..never nooit




Bert kreeg een lumineus idee..als geroutineerd vlieger..operationeel leider van het vlieggebeuren van de Stichting De Vroege Vogels wilde hij weten hoe het was om de kist te vliegen zodat hij een soort van profiel kon maken voor een geschikte kandidaat. We hadden uiteraard geen gebrek aan kandidaten.....iedereen wilde er mee vliegen...totdat ze er in stapten..dan was de animo over en gingen ze er met de staart tussen de benen vandoor.
Het laatste rondje...27 september 2011 was het zover..wat voor een dag was het?




dinsdag 27 september 2011
Datum.nl
https://www.datum.nl › 27-9-2011

27 sep 2011 — Redelijk zonnige en lekker warme (max 20,6°C) dag met bijna 4 uur zon. De lucht was half tot zwaar bewolkt, er was een zeer zwakke wind (1 Bft) ...





Klopt..het was op Lelystad geheel overcast..nauwelijks wind en geen turbulentie....het ideale moment voor Bert om eens een rondje te vliegen.

Ik deed eerst een paar circuits...lekker..nix aan het handje..en Bert stapte in..riemen om....nog een laatste briefing en...ff wachten zei hij..nog ff wachten en..hij stapte weer uit..alles in hem zei hem het niet doen. We gingen weer terug naar zijn hal en kantoor en hij probeerde zonder te morsen een bakkie koffie in te doen..dat ging niet..beven.

Een uurtje later gingen we weer naar de kist die nog steeds op de zweefbaan stond. Weer briefen.."Bert..maak een klein hopje..en trek wanneer je een paar meter los bent het gas wat dicht ...wanneer je denkt ho..dan gelijk weer landen..en denk je ik ga er voor gas er weer op en een circuit maken..je weet wel om de RDW baan heen..en dan zien we je na 8 á 9 minuten wel weer voor de baan aankomen.

De situatie werd er niet anders door.. Bert die alles kon vliegen en meervoudig Nederlands kampioen was met zijn Pitts Special begon weer bleek te worden om de neus. "Bert..je hoeft mij niets te bewijzen..jij bent een kanjer en er is niets in de wereld dat jij niet kunt vliegen..op deze vliegend doodskist na"...zei ik..



"Start de motor maar..ja goed idee zo ga ik het doen!!"..


Hij kwam los..en op enkele meters hoogte trok hij het gas iets dicht en de kist zakte..ook al zou die niets doen dan nog zou de kist gezien de standhoek..iets achterover..keurig landen..maar..hij gaf gas bij en klom verder. Plots gooide hij de kist in een rechterbocht..veel te vroeg voor het juiste circuit..hij ging tegen alle protocollen in....draaide bocht 2..3 en 4 op hooguit 10 meter hoogte..en kwam weer voor de baan uit.. Perfecte landing en toen ik bij hem was ..ik ga niet in de details..maar het was heftig..ik schrok me dood..."Henk..hoe heb je al die jaren met de kist kunnen vliegen..zelfs helemaal naar Engeland.."

Later die dag toen we allemaal van de schrik bekomen waren viel het besluit..we hangen hem op en never nooit zal er iemand meer op gaan vliegen. Ik schreef zijn vlucht in het logboek..12.50 h tot 12.54 h..4 minuten..en dat was al meer dan het werkelijk was. Later hebben we dat een beetje aangepast...dan leek het minder dramatisch.




En de Blériot PH-BLE werd opgetakeld en in de nok van een hangaar gehangen. En wanneer hij er niet uit is gevallen...dan hangt hij daar nu nog..



Dat ik zo ongeveer 100 jaar na de beroemde vlucht van de Gebr Wright de eerste hopjes mocht maken met de Blériot was een wonder...En dat ik in 2011 na ruim 25 vlieguren op deze kist het er heelhuids had afgebracht was een nog groter wonder.

Santos Dumont was er in 1911 al mee gestopt..Louis ook na zijn zware ongeval in Griekenland. Hubert Latham (de Kanaal concurrent van Louis) was ook gestopt en ging wat minder gevaarlijks doen..jagen op groot wild in Afrika en....kwam onder een olifant terecht en verloor het leven. Alfred Leblanck de trouwe helper van Louis was er al mee gestopt want hij had zijn goede vriend en Frankrijks lieveling Leon Delagrange na een Blériot ongeluk verloren. En de onfortuinlijke Geo Chavez zijn ster doofde net zo snel als die aan het firmament was verschenen bij de tocht over de Simplon Pas.

De stormachtige pionierstijd verdween als sneeuw voor de zon..de kisten werden beter en sneller en de piloten werden roem- en naamloos..het was voorbij en die periode van 10 jaar mocht ik volop herbeleven exact 100 jaar later...en dat was het allergrootste wonder.



We gaan volgend weekend weer verder...er is nog heel wat te vertellen en we gaan de nog grotere avonturen met de model Blériots in....

 

Er moet toch wat harder doorgewerkt worden met de publicatie van de verhalen...want..cliffhanger..dus dat zien we tzt wel waar dat voor nodig is.

 

HET AVONT-UUR, Deel 32: De 2/3e schaal Blériot.

Eind 2010 ben ik gestart met de bouw van mijn 1e + 25 kg kist..in een tijd dat we dachten dat dit in Nederland ook binnen afzienbare tijd zou mogen..immers iets met 1 Europa??


Zoals zo vaak bij mijn projecten was het kielvlak het eerst aan de beurt...pff..toch wel aanzienlijk groter dan die van de half schaal. Hij was nog niet af of Hannelore maakte zich al zorgen.."Hoe ver moet straks het huis afgebroken worden om dat naar beneden te krijgen?"

Ik stelde haar gerust...het kan allemaal van de trap af (niet dus)..









En ja hoor... bij de vleugelbouw ging het al bijna mis...paste niet door het trapgat en ook niet door het grote draai/kiepraam van mijn zolder werkplaats..tenzei...het hele raam moest er uit en toen was er 3 mm ruimte over..wat ik van te voren natuurlijk al wist..maar je moet niet alles vertellen van wat je nog van plan bent..toch?...

Het doorstikken van de bekleding hebben we samen gedaan..elk aan een kant zitten en eindeloos de naald en draad naar de andere kant doorsteken..





Houtbouw is één ding maar verkijk je niet op al het metaal werk..






Nog meer dan bij de half schaal werden er op de kleintjes gelet..spanners, olie- en brandstof niveau (naast de olie in het carter zit er ook een olie compartiment in de tank en die olie wordt onder druk drupje voor drupje het carter in gebracht...





Ovale LG buizen van de juiste maat..bestaat niet dus zelf persen..en die diameter wielen al helemaal niet..dus zelf de te grote velgen op de juiste diameter maken en de naven draaien en dan spaken..

Uiteraard werden de nodige gietstukken zelf gemaak..mallen van hout..kasten waar het zand in komt..vormen en dan gieten en nabewerken..zoals ik al zei..verkijk je niet op het metaal werk...





Louis moets ook weer een upgrade krijgen..kon nog net geen Frans maar verder was het kereltje knap op orde..hoewel niet kunnen praten..toch wel..maar dat zien we later..

Alle stuurorganen moesten natuurlijk gewoon werken..en er zat dan ook heel wat aan apparatuur in..Powerbox..2 x Rx..een kruiwagen vol servo's en meervoudige voeding...







Een prop maken..draaien we de hand niet voor om..helemaal handmatig en met 2 kleuren hout ..Diameter en spoed berekenen? Nee rekenen kan ik niet..gewoon aanvoelen wat de afmetingen moeten zijn..

Weet je nog? De 21 van de Reims meeting? De 1e La Manche uit de fabriek was voor Louis zelf..dus keurig het Reims race nummer er op geschilderd..




Tja de motor.. ook weer zoiets..met welke rekenliniaal bereken je dat? Gewoon natte vinger werk..maar wel met hele ervaren natte vingers..dat wel natuurlijk..

 

Het onderbuik gevoel zei dat het een 480 cc B&S twin moest zijn.... een OHV dus kopklepper viertakt.. Door van alles te verschalen met een stukje ervaring er overheen zou die 14 HP het prima moeten doen..








30 kg motor..als uitgangspunt..










Eerst maar eens demonteren...wat gaan we gebruiken en wat niet...





Oh ja..dat carter..dat kan kleiner.dus de zaag er in...





Al dat werk voor dat stukje? Ja..dan gaat het mooi in de romp passen...





Een lasmal..en een kleine spleet tussen de delen..dan last het lekker..alu lassen wel te verstaan...





Nou..zit weer aan elkaar...





Voor de olie huishouding wat draaideeltjes gemaakt..( toevoer en breather)..





Praktisch denken..hoe maken we een nieuw deksel..zonder CNC bank..





Ach..met een plaatje triplex kom je al een heel eind..

 

Dat plaatje triplex vormt de basis voor de deksel mal van hout..de vorm voor het gieten..







En na het nodige werk ziet het er dan zo uit..met krimptoeslag en lossings hoeken..






De kast... en dat zeefje houdt de vellen in de hete aluminium stroom tegen..





ff afkoelen...





En we hebben een deksel gietstuk en nog wat klein grut..





Nu eerst vlakken..kan moeilijk..maar ook gemakkelijk en een MDF plaat is super vlak....





Daar moet het komen..nu de bevestigingsgaten overnemen van het carter...





Soms is het geen natte vingerwerk...dan telt elke hondertste..







We kunnen gaan opbouwen..denk aan de juiste timing...

 

Nee..niet in een paar dagen...maar dan heb je ook iets wat uniek in de wereld is....

 

Er zijn 2 soorten testen..
de berekeningen
de belastingen


Met de nodige formules werden alle krachten berekend en die resulteerden in een belasting..zoveel kg moet het zijn..





Gelukkig had ik voldoende stenen..is raar om ze uit de straat te halen..maar had het gemoeten dan..






Zeg nu zelf..is dit gewichtig werk of niet...









Pff..moet dat nu zo'n stapel?? Ja dat moet...






Soms niet met gewichten maar druk uitoefenen..tig kilo en op de schaal kijken en dat fotograferen voor de bewijsvoering...






Hier idem..






Na weer de nodige formules en berekeningen..zoveel kg moeten de servo's kunnen trekken..

 

Na een boekwerk vol met docu ( 37 bladzijden noeste Arbeit... is dit waar het om gaat..het BVL...)

 

De testvluchten en heerlijk vliegen.

Aangezien de KNVvL mateloos geïnteresseerd was in het +25 kg gebeuren gaf IL&T toestemming om de testvluchten in Nederland te doen..op een veld naast ons huis wat we nu kennen als OHA..ons PH-SAM main vliegterrein..

Eerst de geluidskeuringen..en dan 2 testvluchten...alles verliep wel en we waren zo druk dat we helemaal vergaten er wat van te fotograferen maar..

Ik wilde ook een Frans BVL dus op naar La Ferté Alais waar een grote vliegshow..markt en keuringsdag was.



Een wat vervormd beeld van de keuringsvlucht op La Ferté Alais in 2012





Nog een keer en op 42 minuten begint de keuringsvlucht





Een weekend vliegen op Bocholt..





En ook op Reidt bij Keulen en Andreas Engel ( Prowing organisator) ..mijn hoofdsponsor was er natuurlijk ook bij...




Oh ja..die markt in La Ferté Alais..wat een grote dozen verkochten ze daar..ik kon het niet laten..ook een doos voor mij..

De GeeBee R3

 

HET AVONT-UUR, Deel 33: Geo Chavez Memorial Flight 2013, deel 1.

Toen de 2/3e schaal Blériot nog maar net vloog in 2012 kwam het snode plan bij me op om er mee over de Alpen te vliegen...zoals Geo Chavez dat ook had gedaan in 1910. Pff..van Ried Brig in zuid Zwitserland..over de Simplon Pas op 2000 meter hoogte..over die meer dan gevaarlijke Gondo Schlucht en dan afzakken naar Domodossola in Noord Italie..een route van ruim 40 km.





Het begon met turen en zoeken op Google Earth..waar te starten..waar langs te vliegen. De historische startplaats bij Ried Brig bleek wel erg krap (tussen wat huizen) om daar met een combi van helikopter en model te starten en zou het wel gekund hebben dan zou ik net als Geo toen eerst daar moeten cirkelen om hoogte te winnen.

Nee..dat gaat niet en al snel kwam het vliegveld van Raron in beeld en 16 Km extra vliegen..nou ja..extra..niet cirkelen bij Ried Brig maar in bijna rechte lijn van Raron naar de voet van de Simplon Pas

Uitvalsbasis de camping Santa Monica tegenover het vliegveld en de start vanaf het vliegveld..





De organisatie kon beginnen:

- Philippe Coutrel met zijn dikke heli vragen
- Pierre Pourre wilde ook mee
- div redacties van modelvlieg magazines mee laten komen
- KNVvL er bij betrekken
- contacten leggen met de Zwitserse evenknie van de KNVvL
- BAZL de Zwitserse Luchtvaart autoriteiten inschakelen
- de Italiaanse luchtvaart autoriteiten bewerken
- de Geo Chavez Stichting in Ried Brig informeren.
- de Aeroclub van Domodossola warm draaien.


En..een semi professioneel Nederlands filmteam mee!!!



In oktober 2012 begon ik met de aanvragen..want de vlucht zou gaan plaatsvinden halverwege april 2013..een dan stabiele weerssituatie te verwachten. Wel sneeuw bovenop de Pas dus toch maar een carburateur voorverwarming er op gebouwd.

Zwitserland vergunningen:

De KNVvL belde ff met de Zwitserse collega's..die de BAZL een belletje gaven en na een week had ik een mail van een medewerker van de BAZL..een modelvlieger die + 25 kg schaal deed..en mijn werk kende en..of ik 1 bladzijde uit het Duitstalige Bertiebshandbuch wilde sturen..het BVL blad.

Na weer een weekje had ik de Ontheffing binnen..alles stond er in..zelfs de "Korridor" hadden ze al ingetekend.

Italië Vergunningen:

Ik kende een hoge pief van de Italiaanse Modelvliegfederatie..organisator van- en ontmoet op het EK Vrije Vlucht in Italië in 2011. Hij organiseerde wat bij de Italiaanse Luchtvaart beambten en een week later had ik...
- een verzoek om wat primaire gegevens te sturen
- 2 weken later..nog wat gegevens..bv wat gebeurt er wanneer de besturing uit valt
- 4 weken later..nee.we willen het HELE Betriebshandbuch
- 4 weken later..we kunnen geen Duits..we hebben een Engelse vertaling nodig
- weer 4 weken later..het begon te dringen..Kan het ook in het Italiaans?

Toen weer mijn EK VV contactman gemaild..die zette de Directeur Generaal van de Italiaans Aeroclub er op..een ex Luchtmacht generaal (echt waar!!)
- Een week later was de ontheffing er..2 weken voor de geplande datum. Pfff...Ik heb maanden lang geen Pizza meer gegeten..dat zal ze leren!!


Er stond dus niets meer in de weg en er volgde een interview met de jongens van RTV Oost (die er ook bij waren in 2009 in Bleriot Plage):





Wordt vervolgt!!

 

HET AVONT-UUR, Deel 33: Geo Chavez Memorial Flight 2013, deel 2.

Enkele dagen voor vertrek belt Philippe, de Franse heli piloot..het plan was in Zwitserland op vakantie te gaan (hij heeft daar een chalet) maar... ziekte verhindert de trip..en..hij had ondertussen een Zwitserse vriend ingeschakeld..uit Brig..Andreas Furrer..Eigenaar van een hotel keten op de Rieder Alp..en eigenaar van een mooie Piper...


We gingen op pad..en hier het uitgebreide film verslag:




En nog een kort verslag vanuit een ander perspectief:

 

Wat ging er nu mis??


Na 1 minuut vliegen vlakte de klimhoek af..er moet iets niet 100% zijn dacht ik en zo de bergen in..nee..eerst ff kijken.

We wisten al dat er tot aan Ried Brig ( de voet van de Simplon Pas) 4 voorzorgs/noodlandings plekken waren en daarna tot de landing in Italië helemaal nix nopes niets meer.

De start was heel bewust net voor de drempel van de baan..en indien nodig om de start af te breken kon ik of rechtdoor en op die heli baan in het verlengde landen..of een klein stukje door en via een procedure turn weer terug en op de hoofdbaan landen.

Na 1 km en halverwege de baan die in het verlengde ligt vlakte de klim af...wat te doen..in ieder geval afbreken maar via die procedure turn (1/4 linksom en 3/4 rechtsom dus terug en weer voor de baan uitkomen) of op de eerst mogelijke plek buiten het vliegveld.

Het was vooraf doorgesproken met Andreas en we hadden nog iemand aan boord..een heli vlieginstructeur. Hij was zoals afgesproken de missie leider en zou naast uitkijken voor overig vliegverkeer en het afroepen van de hoogte om de zoveel tijd ook bepalen wat te doen in geval van een probleem.( bv landing op een balkon onderweg..je weet wel die half open tunnels met plat dak).

Hij gaf direct aan om geen procedure turn te doen maar recht voor ons te landen..zou de helft van de tijd schelen.

Zo bepaald zo gedaan en een keurige landing op een grasveld waar we de dag vooraf waren geweest om de grondgestelheid te bekijken...prima veldje.






Het voorop gezette plan was de kist in het geval dat daar een landing was gemaakt terug te wandelen naar naar de kop van de 2e baan ... en van daar af weer al wandelend naar de startplaats..uitzoeken wat er was en zo mogelijk een nieuwe start maken..het was nog vroeg..bere vroeg..


Maar na de nette landing van het model en de heli brachten we het model naar de rand van het veld en met de nog warme motor wilde ik direct uitzoenen wat er loos was en werd de motor weer gestart..half gas..vol gas...niets aan de hand..vol toeren op de aan boord aanwezige tacho meter..
Weer terug naar 1/4 gas..en weer vol gas..ik hoorde ...vernam wat..de anderen niet...weer het zelfde met de gasstick en weer merkte ik wat en de andere aanwezigen niet...ik nam na 20 seconde vol gas het gas terug en ver boven stationair iets van tegen de 1/4 vermogen sloeg de motor plotsklaps vast...de prop hakte 6 stuks M6 bouten helemaal af en de prop vloog een meter of 4..5 naar voren.


De morot zat muurvast..de propflens was niet te draaien.. We lieten de aanhanger komen..einde oefening en na de demontage van het model was de motor afgekoeld en lied ziche enigzins draaien..maar ik voelde al gelijk dat het niet in de zuigers.cilinders zat..brokelig gevoel..moet het voorste lager zijn..absoluut.


Weer in Nederland ging het carter deksel er af en ja hoor..de kooi van de kogels was gebroken en stukken er van zaten tussen de kogels..


Gebrek aan smering?

Ik had het originele lager er weer ingebouwd en de smering verliep door de open zijde van het lager..Aan de carterzijde zit geen deksel en aan de buitenkant de oliekerring kan zit wel een deksel.

Er kwam een nieuw lager en en aan beide zijden ging het deksel er af en..ik za het uit proberen te leggen adhv deze afbeelding

- een V- vorming blokje boven het lager aangebracht...die kan spatolie verzamelen en dat druipt dan naar beneden
- een gat gemaakt tot door de kamer van het lager wat aan de voorzijde tussen het lager en de keerring uit kwam en een buisje er in geperst
- nu druppelt er dus spatolie uit het carter naar de voorzijde en dus zeker weten ook door het lager weer terug het carter in...





Tot op de dag van vandaag vliegt de kist perfect en de motor doet wat hij moet doen..alleen toen ff niet...

Tja..het was mei 2013...zullen we het weer proberen in september 2013? ( Geo Chavez vloog ook in september..in 1910 dan wel te verstaan).


Nee..ik had de schrik te pakken..We waren met 2 Pipers een paar dagen voor de poging vanaf Raron tot aan het begin van de Gondo Schlucht gevlogen..verder ging niet vanwege een muur van bewolking. En ik had op die vlucht gezien dat er na Ried Brig geen enkele noodlanding plek was tot aan net na het hoogste punt van de Simplon pas..daar zaten wat vlakke weiland achtige stukken waar het kon en dan verderop was het echt helemaal onmogelijk...

Geen wonder dat 25 van de 30 deelnemers van 1910 direct weer naar huis gingen.

De Geo Chavez Stichting wild graag alles financieren voor een volgende poging maar nee.....ik vond het mooi geweest om met dit model de tocht te doen en het model te riskeren maar......maar...

 

HET AVONT-UUR, Deel 34: Geo Chavez Memorial Flight 2016, deel 1: Minstens 2 meter sneeuw.

Nog voor dat het september 2013 was had ik de Geo Chavez Stichting al geïnformeerd dat we meer tijd nodig hadden..we komen terug maar gaan het wel een tikkie anders doen.


Dat tikkie anders zag er in 1e instantie zo uit:

- Met de heli en het 1/2 schaal model vanaf Ried Brig vertrekken-
- Eerst de motor van het model starten..dan met de heli vanaf het midden van het veld opstijgen en achter het model gaan hangen..tussen de huizen..en dan de combi laten vertrekken
- En dus geen + 25 kg model meer maar binnen de 25 kg en een reguliere modelvlucht.
- En..niet naar Italië maar net voorbij het hoogste punt naar de weide bij Alte Spittel.





Hoe lang zouden we over die 16 Km mogen doen en we moesten dan van Ried Brig op 900 meter hoogte over het hoogste punt op een hoogte van 2100 meter vliegen. De half schaal kon met de extra tanks het 2 uur volhouden..op zee niveau..maar kunnen wij dat ook? Nee...zowel de heli pilot als ik redden dat niet..we zouden er hooguit een uur over mogen doen..dus niet in rechte lijn vliegen maar op meerdere plaatsen cirkelen en klimmen. Maar kan de kist die hoogte halen?

Van latere zorg..we kunnen altijd opgeven en terug vliegen.

De Geo Chavez Stichting ging wat voorwerk doen..kan Andreas de heli start daar doen...is de buurt het er mee eens dat er even een heli tussen de huizen hangt...kan het startterrein dan gemaaid zijn...wanneer zijn er boven schietoefeningen (is deels militair terrein) en is de eigenaar van het startterrein einverstanden..ene Raoul Geiger..een Parapante vliegschool houder met een zeer beroemde vader..Hermann Geiger..de bekendste Gletsjer piloot van Zwitserland.


Alles en iedereen gaf groen licht maar we moesten alleen nog weten of dat weiland bij Ate Spittel wel een weiland was naar Nederlandse begrippen..zo vlak als een biljart laken..en dat zou wel een kunnen tegenvallen.

Dus..Raoul..kun jij even gaan kijken en foto's maken hoe dat er daar uit ziet?


Natuurlich..das werde ich tun..aber..im voorjaar want er ligt nu minstens 2 meter sneeuw en dat terrein is niet te bereiken..soms is zelfs de Simplon Pas zu..

Ja... dat begrepen we..we hadden de tijd..de planning was september 2014..




Hermann Geiger:

https://de.wikipedia.org/wiki/Hermann_Geiger_(Pilot)







Raoul Geiger Parapante vliegschool Airvolution

 

HET AVONT-UUR, Deel 35: Geo Chavez Memorial Flight 2016, deel 2: Nou..dan Google je dat toch even..!

Medio 2014 moest ik de Geo Chavez Stichting teleurstellen..nee..we komen nog niet...de plannen zijn weer ingrijpend gewijzigd en we hebben nog wel 2 jaar nodig voor dat we zover zijn.


Hoewel het hartstikke spannend en decadent is..dat sturen vanuit een heli ..ik had het wel gezien en bovenal..met een heli er bij ben je met 2 tot 3 man extreem aan het genieten ( en ja..ook stressen) en al die emoties en belevenissen kun je dan maar moeilijk kwijt. Er ontstond een geheel ander plan..met een hele groep er heen en het model van de ene naar de andere groep sturen die langs de route staan.

Maar ja hoe krijg je voldoende enthousiastelingen bij elkaar..hoe doe je dat en waar moeten ze dan staan en hoe onderhouden we de contacten en gaan we direct met de half schaal Blériot of doen we eerst een soort trainingsmodel naar boven en moeten we dat alles eerst in Nederland oefenen.


Hoe langer ik er over nadacht hoe meer vragen er ontstonden..tijd voor een draaiboek en de zaken 1 voor 1 oplossen..

Het begon weer met Google Earth..inzoomen en ook de functie Street View er bij..Met die 2 mogelijkheden was het alsof ik daar tussen de bergen stond en langzaam maar zeker kreeg ik in de gaten dat we voor een ongekende uitdaging stonden..Zouden de teams het model nog wel zien op die grote horizontale en verticale onderlinge afstand ?


We gaan eens kijken naar de plekken waar de teams zouden moeten staan..of beter gezegd..waar ze zouden kunnen staan.


Het totaal plaatje en let op van 3 naar 4..maar liefst 300 meter hoogte verschil...en van 5 naar 6 is 2,5 Km overbruggen




De Details:

Vanaf het startteam via Team 1 en dan naar Team 2..viel nog wel mee..200 meter hoogte verschil en beide etappes rond de 1000 meter afstand dus max iets van 500 meter van je af en dan wisselen van commando..





Van 2 via 3 naar 4 was al een hele kluif..300 meter hoogte overbruggen en over een giga dal met wie weet wat voor een luchtstromingen.. De van je af te vliegen afstand tot de wissel werd ook al wat groter..800 meter van je af.. zie je dan nog wel wat je aan het doen bent.?







Van 4 via 5 naar Team 6 werd nog gekker..nu over een nog groter dal en er was geen plek langs de weg voor team 5..Wat nu? Wel..dan maar bovenop het balkon staan..de half open overkapping boven de weg. Mag dat? We zien wel waar het schip strand..2,5 Km overbruggen dus 1250 meter van je af vliegen..is dat nog wel met het blote oog te zien???




Zouden we positie 6 halen dan was het zwaarste achter de rug en zou het vanaf daar een beetje afdalen gaan worden..en niet meer van die grote overspanningen te doen...

Maar ja..eerst zien dat je boven komt..toch?






Heel 2014 was bezin tijd..het is immers bezint eer gij begint...en hoeveel You Tube filmpjes ik heb bekeken van diverse reizigers langs die route..

Maar Street View was ook zeer leerzaam..en die route werd in 2014 net door de filmauto stukje bij beetje gereden.....en elke maand kwam er meer in beeld..


Een mooie P plaats voor Team 3 en de kist komt dan van rechts vanuit het dal...

 

Het kan dus nog gekker en Team 5 moest dan op dit balkon klauteren..wel mooi uitzicht...








Team 6..het hele dal tot bijna aan Ried Brig kunnen overzien...

 

En draaien ze zich om dan moet het die kant op maar dan zijn we over het hoogste punt...







Zo..nu eerst thee time!!!

 

Het laatste plaatje van de 2014 overpeinzingen..een mooie blik op het landingsterrein:

Ach..potdikke staat er net een vrachtwagen voor...dus ff wachten tot die weg is...

 

Ja..we kunnen weer verder..daar midden recht voor ons..daar wat naar beneden..zou daar te landen zijn? Lijkt van hier af prima..maar ja..een vlak stuk tussen de bergen?? Kan mogelijk vol gaten zitten..net als in die Zwitserse kazen...