Eergisteren met mijn micro DLGtje even 's avonds naar buiten en slingeren. Het laatste aasje wind stond vanaf de rivier recht op een hoge rietkraag, incusief talud een meter of drie, mischien plaatselijk vier. Na een poosje bleek dat ik op die rietkraag, mits heel voorzichtig in de bochten, hoogte kon houden. Riep na een paar keer mijn vrouw, dat ze echt eens moest komen kijken wat een wonderen ik nu weer verrichten kon. In je hart weet je al dat je daar niet aan moet beginnen..... Inderdaad: een onvoorzichtig bochtje en het kistje viel over een vleugel weg, buiten mijn zicht. Een onvoorstelbaar lullig plonsje vertelde me dat ik inderdaad voor de rietkraag vloog. Na een worstelpartij door het riet zag ik em op een meter of 6 drijven: Hele rompje onderwater enzo.....voordeel dat de wind naar mij toe stond. Hele spul met een nat pak opgehaald (natuurlijk drijft ie op de meest onbereikbare plek tegen de kant). Thuis alles demonteren, spoelen, op 50 graden in de heteluchtoven en wachten. Een uurtje later werkte alles weer, mogelijk volgt er later nog een storing of defect. In ieder geval had ik al regelmatig op een bosrandje, dijken en dergelijke gevlogen, maar een rietkraag is voor mij voorlopig het record 'micro sloping'. Wanneer je het niet probeert weet je het niet, maar met rustige wind kun je bijna overal plekjes vinden waar je een HLGtje in de lucht kunt houden. Overigens lukt dat met de 1 metertjes veel beter dan de 1,5 m kistjes. Ze hebben weliswaar minder hang, maar kunnen op een dubbeltje draaien. Als er dan ook af en toe een belletje is kun je continue snuffelend rondvliegen en mee zodra het kan en terug aan de 'helling' zodra het moet. Dat lukt waarschijnlijk niet aan een rietkraag, maar aan dijken lukt het regelmatig om thermiek op te pikken.
Tja, op een rietkraag lijkt me wat lastig. Feit is wel dat een rijtje struiken of zo, voor lichte D/HLGs vaak een gelegenheid biedt om te DSen. Niet met fluitende rakken, maar gewoon zoals de albatros dat op de golven doet: Bij lichte wind rustig het gat in duiken en in de luwte weer terug. Wat me vaak opvalt is dat dat dan een paar rakken goed lukt en dan ineens over is. Ik vermoed dat dat komt omdat er turbulentie is en de stroiming niet constant. Je ziet dat bij grote (niet kust) hellingen zelfs al, laat staan bij van die ribbeltjes in het landschap. Nou ja, 't is misschien een beetje off topic allemaal, maar feit is dat je met kleine lichte kisten een aantal dingen doen kunt die met 'normale' kisten niet lukken.
Ik ook Simen, ik ook. Alleen luisterde die rietkraag niet toen ik em dat vertelde. Toen heb ik besloten er toch maar op te vliegen. Datzelfde goldt een paar weken geleden op de heide. Wel wind (een klein vijfje), maar weinig thermiek. Ik had toen de keuze tussen het maken van een verwijt aan de bosrand (dat ie niet glad is) of in de turbulentie erop vliegen. Natuurlijk is dat allemaal niet te vergelijken met vliegen op Cap griz nez, maar het is grappig dat het soms lukt en een sport op zich, wat mij betreft.
