Hoi collega modelbouwers, Ik heb al een aantal DLG's ontworpen en gebouwd(Althans geprobeert: de eerste was het goede gewicht maar te slap, tweede was hééééél erg sterk en iets te zwaar en de derde had perfect moeten zijn maar het model scheen niet te werken (leuk hè om andermans mislukkingen te lezen :wink: )) Deze DLG's zagen er gewoon uit zoals we ze kennen dus nog geen experimenten. Maar het bouwen blijf ik leuk vinden en je leert er steeds weer erg veel van. (wel een dure manier van leren) Nu heb ik het volgende idee: Een DLG met kleine spanwijdte zodat je vleugel niet erg sterk (en dus zwaar) hoeft te zijn en een grotere koorde zodat je toch nog een groot draagvlak hebt. Net als jullie weet ik dat zwevers juist lange vleugels hebben en een kleine koorde om de wervelingen aan de tips i.v.m. onderdruk en bovendruk zo laag mogelijk te houden, maar daar denk ik ook een oplossing op te hebben: een symmetrie's profiel. Ik heb nu alleen nog maar voordelen opgenoemt maar volgens mij zijn er ook genoeg nadelen. Waarschijnlijk zijn er mensen die dit al overdacht of zelf al uitgeprobeert hebben (uiteraard is dat dan mislukt want anders zou dat nu het topmodel zijn :wink: ). Maar nu is mijn vraag: Is er iemant die me kan uitleggen waarom mijn idee niet zal werken?
Hoi, Naast de druk compensatie die optreed bij de tippen is het zo dat een vleugel met een grotere spanwijdte en een kleinere koorde (grotere slankheid van de vleugel) minder weerstand heeft en daardoor voor een zwever dus effectiever is. Omdat je een vleugel niet oneindig lang kan maken, je gaf het al aan dan word hij zwaarder, hebben ook veel echte zwevers winglets. Winglets geven ongeveer hetzelde effect als een langere vleugel terwijl de constructie hiervan niet zo sterk hoeft te zijn als een extra stuk vleugel, dit bespaard dus gewicht. (Het principe van een wingelt is ook dat deze de drukvereffening rond de tippen verminderd, een wingelt levert geen extra lift maar bespaard je dus weerstand) Verder: het nadeel van en symetrisch profiel is dat deze geen lift genereert bij een invalshoek van 0 graden (rcht op de lucht) maar pas bij een positieve invalshoek. Nu is hiervan het nadeel dat bij een grotere invalshoek niet alleen de lift toeneemt maar ook de weerstand. Dit is sterker dan met een niet-symmetrisch pofiel waarbij de lift pas 0 is bij een invalshoek van ongeveer -2 a -3 graden. Het komt er dus op neer dat een vleugel met een kleine spanwijdte en een grote koorde en een symmetrisch profiel erg geschikt is om stevig te bouwen maar door de eigenschappen meer bruikbaar voor een motor-aerobatic vliegtuig dan voor een zwever. Om die extra weerstanden te overwinnen moet je ergens energie vandaan halen en dat kan bij een zweefvliegtuig alleen uit de hoogte, met andere woorden: je bent eerder beneden. Mark
Hij zal idd slechter zweven. verhaal hierboven over symetrisch profiel lijkt me duidelijk. Een groot probleem van korte vleugels bij een DLG is dat het tegen het principe van de DLG inwerkt. Bij zo'n slingerworp is het namelijk de bedoeling om zoveel mogelijk van het gewicht zo ver mogelijk van je af te hebben. Hierdoor kan het geheel een hogere snelheid opbouwen. Er lopen al experimenten (waarvan enkele redelijk succesvol) met: 1: Asymetrische vleugels, dus de werpvleugel heel lang en slank, aan de andere kant een kort, stomp vleugeltje. 2: Een touwtje aan de romp geleid via de vleugeltip. Door de DLG aan dit touwtje weg te slingeren heb je dus ook een langere arm en dus meer snelheid bij de worp. De werpvleugel verkorten heeft dus voornamelijk negatieve effecten.
1: Is mij niet bekend. Als het al mocht werken lijkt me de winst bij de werphoogte al snel teniet te worden gedaan in de zweefeigenschappen. 2: Forget it!! Is niet toegestaan in het F3K reglement. Net als werpstiften die wegklappen in het profiel. Jammer dat er geen bouwverslagen zijn van de minder succesvolle modellen. Hier leert iedereen het meest van!!!!! Ook kunnen de meer ervaren bouwers je de goede richting wijzen waar je tijdens het bouwproces de mist in drijgt te gaan.
Ik heb hier wel eens een filmpje van gezien en het vliegt echt geweldig mooi, leuk dat zoiets kan. Maar hoe kunnen ze hier dan we een kort, stomp vleugeltje aan de ene kant hebben. Ik geloof wel dat dat goed kan maar ik wil altijd graag een verband kunnen leggen tussen de practijk en de theorie. En ik denk eigenlijk dat er ook goede zweefvliegtuigen kunnen zijn die in theorie misschien wel niet kloppen. Bijv. de vlieg kon in theorie niet vliegen volgens de wetten van reynolds. En hoe kunnen we ooit de goede prestaties van een buizerd uitleggen? Alleen bij de goede hellingzwever genaamt "meeuw" zien we iets van smalle lange vleugels. Ik zeg niet dat ik problemen heb met de theorie, maar ik denk dat het voornamelijk richtlijnen zijn en geen wetten waar je niet omheen kan.
Vind ik persoon lijk een mooie gedachte voor modelbouw. Zo ben ik meestal ook. Gewoon proberen dus. MAAR, als er meerdere mensen al iets hebben geprobeert, het is ook uitgelgegt EN de uitleg lijkt volgens eigen gezond verstand wel te kloppen, tsja, DAN ga ik verder ook niet klooien. @Theo, Ik heb het ook niet over een Wedstrijd-DLG, want daar doe ik niet aan en daar gaat het hier zvolgens mij zowieso niet over. Check dit ff: http://www.rcgroups.com/forums/showthread.php?t=205523 http://www.sjsf.org/SJSFimages/dog3l5.jpg Prachtige ideeën toch? Je kan je wel altijd perfect aan de regeltjes houden, maar dan komt er nooit vooruitgang! Oh ja, de Buizerd en Meeuw zijn redelijk uit te leggen, maar dat is wel een hele lange lap tekst. Komt erop neer dat zij een veel groter bereik hebben (meer mogelijkheden) doordat ze de vleugels perfect kunnen aanpassen aan de luchtstromingen en de gewenste effecten (lift, snelheid)
Hi Luuk, nog wat kommentaar van een ouwe vrije-vluchter en DLG-er to be (hoop ik). Kleinere spanwijdte/grote koorde(breedte): inderdaad meer geinduceerde weerstand, maar als je de grotere koorde gebruikt om totaal meer vleugeloppervlak te maken waardoor de vleugelbelasting lager wordt kan het totaal effect reuze meevallen. De wendbaarheid zal in ieder geval toenemen. Een symetrisch profiel: geen goed idee, niet efficient tijdens de zweefvlucht en het beoogde effect werkt niet omdat nu juist de geinduceerde weerstand ontstaat als het profiel draagkracht levert (onder een hoek vliegt). Let wel: evenveel draagkracht als je asymetrische profiel nl het gewicht van het vliegtuig. Dit houd dan in dat het drukverschil boven/onder net zo groot is hetwelk ook tevens de bron is voor de geinduceerde weerstand. Winglets of tipschijven en dergelijke werken wel maar geven weer extra eigen weerstand en vooral constructiegewicht, de totale effectiviteit is niet zo groot. Eenvoudigweg de romp asymetrisch plaatsen werkt niet omdat het zwaartepunt nog steeds boven het middelpunt van de vleugel (in spanwijdterichting) moet liggen, zodat de afstand werpstift/zwaartepunt gelijk blijft. (een model met een vleugel aan een kant indien genoeg gekompenseerd om het zwaartepunt in het midden te krijgen vliegt overigens gewoon) En inderdaad; lijkt me leuk om eens in te gaan op de verschillen tussen vliegstrategie van een buizerd en een meeuw, maar dan beter een apart draadje.
Leuk idee idd, zal wel kijken of ik binnenkort nog ff wat tijd heb om wat uit te zoeken. Kijk wel of iemand een topic start, anders als ik wat heb start ik wel. Wie wat weet.... (wordt wel leuk denk ik, wil nog een keer een meeuw en een buizerd namaken, zat eigenlijk te twijfelen tussen die 2 ).
Des te groter is de uitdaging om iets te bedenken dat wel goed werkt! :wink: Is er niet een profiel dat weinig weerstand aan de tips produseert? O.k. ik zal wel even vertellen (niet in details) wat er allemaal fout kan gaan. 1e DLG model --> te slap. Ik keek naar een topmodel van 300 gram dus die van mij mocht ook niet meer dan 300 gram gaan wegen. Ik wist toen nog niet erg veel van de bouwtechnieken. Constructie: piepschuim vleugel, wat koolstof strengetjes boven en onder, en over het geheel kwam 25 grams glas. Resultaat: de koolstof boven en onder konden los van elkaar bewegen (niet erg bevorderlijk voor de stevigheid) 2e DLG model --> vrij zwaar. Van het eerste model had ik geleerd dat je een verband moest leggen tussen de koolstof aan de onder- en bovenkant. Constructie: piepschuim vleugel, op een derde doorgesneden en met 200 grams glas een I-profiel gemaakt. (Zie illustratie) Resultaat: te zware glas nam erg veel epoxy op en er kwam een spleet tussen de twee helften waar veel epoxy in ging. 3e DLG model --> erg mooi. Constructie: koolstof D-box, piepschuim vleugel weer op een derde doorgesneden en over het voorste deel een koolstof slang heengetrokken (niet te veel epoxy gebruikt). Resultaat: mooi, stevig en redelijk licht toestel. Vloog waarschijnlijk niet door te veel futter. Dit was wat er dus in grote lijnen mis ging, maar er zijn ook wat kleinere dingen (vooral de afwerking) die niet altijd even goed zijn gegaan.
Vogels: nog even een toevoeging: op het subforum ornithopters vind je een draadje genaamd ''Minikamera op roofvogel' erg leuk om te zien maar ook interessant: duidelijk is te zien hoe een arend (ook geen erg slanke vleugel omgaat met zijn tipwervel weerstand door zijn flexibele'winglets'' (vingers) in te zetten.
@ peter, Dat is idd een toffe site. Prachtige filmpjes. @ LUUK, Ik was van plan om die 2e versie te gaan maken. Op 1/3 de vleugel doorsnijden en dan vrij dik carbonband erop plakken. Aan elkaar vormt het dan een I-balk, voor doorbuiging prima, maar eigenlijk voor torsie niet ideaal. Daarom zat ik er nu aan de danken om het te mixen met de 3e versie en voorin een carbon D-box te bouwen. Ook zit ik er nog aan te denken om 2 van die mooie taps toelopende skyshark stokjes te gebruiken. Die passen volgens mij prachtig in zo'n vleugel. Heb al zo'n stokkie in een vliegend vleugeltje en die is echt achterlijk sterk. Door 2 van die stokken te gebruiken wil ik ook proberen om hem deelbaar te maken. Dat zie ja namelijk ook niet echt veel. Dan kan je hem gelijk een stuk kleiner vervoeren.
