Na het plezier en de frustraties van mijn Comet bouwdoosjes vond ik het tijd worden om de lat nog weer hoger te leggen! Misschien wordt het niets.... Maar ik had een paar jaar geleden een paar CO2 motortjes gekregen van iemand die zei er nooit meer iets mee te zullen doen, waaronder een paar heel kleine. En ja, na zo'n gulle gift is het natuurlijk niet goed dat ik er niets mee zou doen! De Gasparin G10 had al op de proefbok aangetoond dat ie prima liep, maar er was een Peanut nodig om hem te kunnen gebruiken, andere modellen waren gewoon te groot! Even ter herinnering, de Peanut VV schaal klasse gaat om modellen met een maximale spanwijdte van 13 inch, 33 cm. dus. Een ander punt was dat ik in een oude Aeromodeller twee tekeningen had gevonden van Peanut modellen van de hand van Emanuel Fillon, een meester bouwer van een vorige generatie. Eén ervan, de Caudron Luciole, trok mij zeer aan. Het was een tweedekker, ook een uitdaging. Wat zoeken op het internet leverde foto's op van een gerestaureerd exemplaar, in kleuren van de Vrije Fransen in de 2e Wereldoorlog. Verder zoeken op het internet leverde de originele Franse tekening op, die dus door Aeromodeller was overgenomen en vertaald. Daar stonden in het Frans nog wat aanwijzingen op die niet op de Engelse versie stonden. De Gasparin proefpassen op de tekening leverde op dat die goed moest kunnen, inclusief het 12,5 cm bijbehorende propellertje. Want het propje voor de rubbermotor was 14 cm, en de pootjes van het onderstel passend verlengd. Dus nadat diverse andere projecten waren afgerond of aan de kant gezet was het tijd om met de bouw te beginnen. Ik besloot eerst met een eenvoudig onderdeel te beginnen, het stabilo. Helaas had meneer Fillon het stabilo in schaal getekend, dus niet plat maar opgebouwd! De omtrek was wel plat, dus dat eerst maar in elkaar gelijmd. Ik had een mooi kwartiers plankje 1 mm uit mijn voorraad gezocht, van een voor mij harde kwaliteit: 31 gram voor een standaard plankje. Dat leek mij perfect voor 1x1 latjes. Ik had ook nog een plankje van 19 gram, meer geschikt voor ribbetjes en zo. Dus met de lijstensnijder een latje 1x1 en een latje 1x3 (voor de achterlijst) uitgesneden en de omtrek met verdunde UHU Hart in elkaar gelijmd. Vervolgens heb ik een stuk van het lichtere plankje tot 0,6 mm afgeschuurd voor de ribben. De ribben moesten tussen de voor- en achterlijst worden gelijmd, daarvoor moest de omtrek ondersteund worden door stukjes 1,5 mm balsahout. Als de ribben droog waren, moesten de twee 1x1 liggers in de openingen in de liggers worden gelijmd, één kant tegelijk, natuurlijk. Het gebruik van verdunde UHU Hart heeft twee voordelen: het is lekker licht, en als je iets verkeerd hebt gelijmd, bevochtig je de lijmverbinding met een penseel met aceton, en het gaat weer los. Het nadeel is dat je niet lekker achter mekaar door kunt werken zoals met cyano, alles moet steeds tot de volgende dag drogen. Gesterkt door de ervaring dat met zulk fragiel materiaal best te bouwen is, ben ik maar verder gegaan met de rompzijkanten. De bovenste langslat moest recht blijven, daarom heb ik een recht latje 3 mm balsa op de tekening gespeld om hem tegenaan te kunnen zetten. Het onderste latje moet gebogen zijn, maar dat is met deze dikte een fluitje van een cent. Bij het inlijmen van de dwarsverbindingen merkte ik dat ik de latjes met een pincet om hun plaats moest zetten. Dat was voor mij bij balsa een primeur. Maar uiteindelijk was zo'n rompzijkantje niet moeilijk. De volgende dag de spelden losgehaald, het zijkantje van het plasticfolie losgemaakt en het plasticfolie vervolgens over het zijkantje heen gelegd, waarna de spelden weer in hun gaatjes terug gezet konden worden, en de tweede zijkant bovenop de eerste kon worden gebouwd. Inmiddels was het stabilo ook droog, en kon de achterlijst voorzichtig dunner worden geschuurd, en van uithollingen worden voorzien. Bij het originele vliegtuig werden die veroorzaakt doordat de achterlijst een staaldraad was, die door het spanlakken van de linnen bekleding vervormd werd. En toen gaf de speciaal voor deze bouw aangeschafte micro weegschaal een heel bemoedigend gewicht aan! Wordt vervolgd.
De volgende stap nadat de beide rompzijkanten gedroogd waren, was om ze tot een rompje samen te voegen. De kromming bij de neus was nogal heftig! Ik heb een stel 3 mm balsa driehoeken van verschillend formaat uitgesneden, om de rompzijkanten verticaal te houden. Daar was weer een woud aan spelden voor nodig. Eerst werden natuurlijk de onderste dwarslatjes op maat gesneden en tussen de rompzijkanten gelijmd (Let op: het rompje ligt op zijn rug!) en daarna de bovenste dwarslatjes. Het neusje is niet een rechthoek maar is aan de onderkant smaller. Dus moesten er aan de voorkant van de neus speciale bijgesneden driehoeksteuntjes worden toegepast. Inmiddels was het kielvlak aan de beurt. Op foto's viel op dat het door mij te bouwen toestel een ander kielvlak had dan van dat op de tekening. Het kielvlak op de tekening had een voorlijst onder een hoek van 30 graden, dat van 'mijn' toestel één onder 45 graden. Een stuk steiler dus. Het was een eenvoudige zaak om het correctie kielvlak met potlood op de tekening te zetten, maar beide kielvlakken hadden een afgeronde punt en onderkant, waarbij uit de tekening niet goed bleek hoe dat gemaakt werd. De voorlijst werd aangegeven als 1x1 balsa, de achterlijst als 1x3, maar de puntjes bleven vaag. Daarom heb ik die van bamboe gemaakt. Bamboe staat ook al gespecificeerd voor de vleugelsteunen, het onderstel en de staartslof. En uit een bamboe staafje kun je met een beetje mazzel dunne stukjes splijten. De vraag is natuurlijk altijd: hoe kom je aangeschikt bamboe! Een mogelijkheid zijn de bamboe roerstaafjes van de Action. 5x 1,5 mm en zo'n 14,5 cm. lang en kosten bijna niets. Je moet er één uitzoeken met een rechte nerf en dan moet het lukken om een latje los te splijten. Je zult het nog wel op de juiste maat moeten schuren. Vervolgens moet dit bamboe worden gebogen. Dit gaat het best over een soldeerbout. Heet laten worden, vastzetten in een machineklem en je bamboestaafje over de hete bout buigen. Niet over het bitje, dat is echt te heet, maar over de buis. En daarmee moet je nog uitkijken; teveel naar voren en de buis is zo heet dat je bamboe alsnog teveel verkoolt. Dan buigt het wel fantastisch maar fikt het op, dus het is zaaks precies op-of-over de grens te blijven zodat er nog genoeg bamboe overblijft. Ik heb vanwege de continuïteit de voorlijst en het bochtje in bamboe uitgevoerd, de achterlijst in balsa en de onderkant weer in bamboe. Nu moeten er alleen nog ribben in worden geplaatst.
Het kielvlak moet maar even wachten, eerst heb ik het rompje losgehaald en voorzichtig wat geschuurd. De constructie deed stevig aan, en het gewicht was heel plezierig! Vervolgens heb ik geprobeerd om het CO2 motortje met tank met pijpjes en vulnippel in het rompje te foefelen. Eerste heb ik de pijpjes gebogen. Traditioneel doe je dat in een cirkel, maar ik heb een soort harmonica gebruikt om zo de plaats van de tank makkelijker te kunnen aanpassen. Ik heb de pijpjes over de steel van een penseeltje gebogen om knikken te voorkomen. Het motortje paste alleen door wat latjes voor in de neus weer weg te halen. Toen bleek dat het motortje er in paste, met het tankje ongeveer op de plaats van het uiteindelijk zwaartepunt, heb ik een 1 mm triplex motorschotje getekend en uitgezaagd. Dat had ook 0,8 mm triplex mogen zijn, maar dat had ik niet op voorraad. Vervolgens moest het motortje op het schot worden vastgeschroefd. Maar de dunste boutjes die ik compleet met moertjes had, waren 1,6 mm, maar die waren te dik! Gelukkig zaten er 1,2 mm boutjes bij het motortje. Ik heb daarom 1 mm montagegaatjes in het triplex geboord, en daar de boutjes ingeschroefd; zo maakten de boutjes schroefdraad in het triplex. Omdat ik dat niet erg vertrouwde, heb ik de uitstekende stukjes van de boutjes ingevet met vaseline (uitkijken dat er geen vaseline op het hout komt) en daar goede kwaliteit langzaam uithardende epoxy overheen gesmeerd. Vanmorgen bleek tot mijn opluchting dat de boutjes zich weer los lieten schroeven, dus nu heb ik wat meer 'schroefdraad' lengte in de epoxy. Het motortje met schot liet zich in de neus foefelen, waarbij er nog wat latjes sneuvelden, maar die kunnen later weer aangebracht worden. Daarna was het de kunst om het schot zo aan de 1x1 mm langsliggers te lijmen, dat het motortje de juiste domping en zijtrek had. Door eerst de bovenste twee punten met medium cyano te lijmen en daarna de onderste, lukte dat. Ik denk dat ik de vulnippel los in de neus laat 'rammelen', zodat ik hem voor het vullen wat naar buiten kan trekken en hem vasthouden. Dan vang ik zelf de krachten op die bij het vullen ontstaan. Zou ik de vulnippel vastzetten, dan komen die krachten op het model. Nadeel is wel dat ik onderin de neus een gat krijg. De ronde 0.6 mm balsa schotjes, die ik al gemaakt had, bleken niet allemaal de juiste breedte te hebben. Of te tekening klopte niet precies (het scheelde maar hooguit driekwart mm) of ik had de romp iets te breed gebouwd. In ieder geval een leermomentje: Dit soort onderdelen pas maken als datgene waar ze op moeten klaar is. Nu het 'zware ijzer' in de romp was geplaatst, zag het gewicht er meteen heel anders uit!
Een tweedekker heeft natuurlijk één groot nadeel: juist, hij heeft 4 vleugels! Dus van alles 2x zo veel als bij een eendekker. Daarom werd het nodig tijd om aan de vleugels te beginnen. En bij de Luciole zijn die best lastig, want ze hebben en een hol profiel; en een geribbelde achterlijst, en meneer Fillon was blijkbaar beducht op te veel gewicht, want elke 2e rib is slechts een capstrip! Voor de ribben heb ik een malletje gemaakt van 1 mm triplex, daarmee de ribbetjes individueel uitgesneden en ze daarna tot een blok(je) bij elkaar genomen en zo goed mogelijk gelijk geschuurd. Helaas heb ik geen foto gemaakt van het blok ribbetjes, maar ik heb één extra gemaakt, en zo ziet dat er uit. Had ik al genoemd dat ze van 0,6 mm balsa zijn? Er zijn er 11 stuks nodig, waarvan er 3 ingekort en op maat geschuurd zijn voor de middensectie van de bovenvleugel. Daarnaast 6 stuks van 2 mm, daar worden later de vleugelstijlen ingestoken. De rest van de ribben bestaan enkel uit stroken, gesneden langs de bovenkant van de mal. Ook weer van 0,6 mm balsa, dat spreekt. En snij er maar meteen een stel extra uit, want als je verkeert ademt breekt er al één. Maar afijn, de achterlijsten waren nog het meeste gedoe. Volgend tekening moeten ze 2x3 mm zijn, maar een dikte van 1,5 is genoeg. Dus het taps en op dikte schuren was nogal een gedoe. De schuine stukjes naar de tippen en de vleugelwortel braken steeds bij de lijmnaad af, zodat ik maar van verdunde UHU Hart ben overgestapt op medium cyano. Dat ging beter. Er moest ook nog een middendeel van de bovenvleugel komen. Er staat trouwens een foutje op de tekening; de achterlijst bij de flaps van de ondervleugel is niet geribbeld, maar strak. In ieder geval bij het toestel wat ik aan het bouwen ben. Een ander puntje is dat de vleugeltip staat aangegeven als een 1,5 x 1,5 latje, maar dat moet natuurlijk het vleugelprofiel volgen, dus moet het een 1,5 x 1,5 gebogen strook zijn, ook uitgesneden langs de bovenkant van de ribmal. Over het aanbrengen van de ribstroken heb ik een paar dagen gedaan, dat kun je niet lang achter elkaar doen. Maar, toen het eerste vleugeltje eenmaal af was, was het gewicht weer zeer bevredigend. Toen er schot in de vleugels zat, werd het tijd om weer naar het kielvlak terug te gaan. De al gemaakte omtrek moest worden voor zien van ribbetjes (0,6, uiteraard) met daarin aan weerskanten uitsparing voor 1x1 latjes. Sorry, meneer Fillon, maar dat ging het niet worden. Dus heb ik een alternatief bedacht. Ik heb op de plaats van de ribbetjes 1x1 latjes gelijmd, daar overheen 1x1 liggers, en toen dat droog was, langs de latjes 0,6 strookjes gelijmd. En toen dat weer droog was, die strookjes in vorm geschuurd. Als ik me erg goed voel, zal ik misschien de 1x1 latjes die de kern van de ribbetjes dunner maken, maar reken er niet op! Het onderste ribbetje is van 1 mm balsa, tegen het kromtrekken na het bekleden. Inmiddels zijn de helften van de bovenvleugel aan het middendeel gelijmd, met de juiste V-stelling. Alles bij elkaar begint het op een vliegtuig te lijken. De volgende grote klus is het bekleden van de rompbovenkant en de neus, met, jawel, 0,3 mm balsa. Ik heb een deel van een zacht plankje 1 mm al afgeschuurd.
Ik vind het ongelofelijk knap wat je hier laat zien . Mijn bouw kunsten komen niet eens een heel klein beetje in de buurt hiervan . En door de foto's waar de spelden op staan zie je pas hoe vreselijk dun alles is .
. Prachtig gepriegel op de mm2, knap werk Mooi project ook, bijzondere kist welke je niet vaak ziet! Succes met het indekken met 0.3mm balsa, ook een delicaat werkje. Groeten, Ramses .
Het indekken met 0,3 mm balsa is inderdaad het volgende karwei. Het werd tijd ook, want ik raakte het beu dat ik af en toe per ongeluk één van de rompschotjes aanraakte, die dan meteen los ging of sneuvelde. En met de indekking op z'n plaats is het rompje beter aan te pakken. De indekking moet in drie delen worden opgedeeld, omdat de romplijm 2x verandert; eerst wordt hij hoger vanaf het neusblok tot aan de voorste cockpit; dan blijft hij recht ter plaatse van de twee cockpits, en wordt dan naar de staart toe weer lager. Ik heb eerst met papier een omtrek van het achterste deel gemaakt, rekening houdend met de uitsparing van het stabilo. Ik kwam er ook achter dat het balsa stuk wat breder moet zijn dan de papieren uitslag, vanwege het dikteverschil. Dus nadat de tweede poging wel groot genoeg was, heb ik het balsa eerst maar aan één kant vastgelijmd. Volgens tekening hoort de indekking boven aan de langsligger gelijmd moeten worden, maar dat was voor mij er één uit de categorie 'mooi, maar dat lukt me nooit' dus heb ik het aan de zijkant vastgelijmd. In het tweede stuk indekking zitten de uitsparingen voor de beide cockpits maar die kunnen nog niet worden uitgesneden, want dan lukt het nooit om de indekking mooi strak op het model te krijgen. Ik heb ze wel op de papieren uitslag getekend en er eentje uitgesneden; daarna kon ik ze ook op het balsa tekenen, zodat ze uitgesneden kunnen worden als het rompje af is. Nog wel even beslissen of ik dit het beste voor- af na het bekleden met tissue kan doen... Het voorste deel kan ik nog niet aanbrengen, want dat moet mooi aansluiten op het neusblok. Dus moet dan eerst het neusblok worden gemaakt. Maar, alweer een maar, de spinner moet weer aansluiten op het neusblok dus moet er eerst een spinner komen. Die gaat weer met schuurpapier in de boorstander worden gemaakt, dus heb ik 6 plakjes 2 mm balsa op elkaar gelijmd en aan een staaldraad geregen. Als dat morgen droog is, kan de lol beginnen. In de tussentijd heb ik ook de vleugelstijlen gemaakt, van bamboe. Bij de Action zijn zakjes bamboe roerstaafjes te koop, voor maar liefst 35 cent voor een heleboel. Ze zijn ongeveer 1,3 mm dik en 5 breed. Je moet er wel eentje met een rechte nerf uitkiezen; dan kun je er met een scherp mesje strookjes van afsplitsen. Met een davidschaafje heb ik zo'n strook tot de juiste dikte afgeschaafd ( 0,8 voor de centerstijlen en 0,5 voor de vleugelstijlen) en als het materiaal zo dun is, kun je het met een scalpel langs een stalen liniaal op de juiste breedte snijden. Op de foto is te zien dat er alweer zo'n vermaledijd rompschotje los is geraakt! Dan heb ik tussen de bedrijven door nog twee wielen gemaakt van laagjes balsa (weer in de kolomboormachine) en die heb ik vervolgens in de spanlak gedoopt. Ze staan nu van dat bad op te drogen.
Het rompje van de Luciole blijkt toch een lastig ding te zijn! (Of je kunt zeggen dat ik de boel van tevoren niet voldoende heb doorgedacht... ook goed) Als volgende stap heb ik een uitslag uit papier van de voorste indekking gemaakt. Maar toen kon ik goed zien dat het deel wat de motorbeplating voor moet stellen, naar achteren uitbolt, ongetwijfeld om de motorkoeling te verbeteren. En dat betekent dat het lastig zal zijn om de tissue bekleding van de rompzijkanten vlak achter de beplating aan te brengen. Dus dat wordt eerst bekleden en daarna de rest van de indekking aanbrengen. Het neusblokje op de foto moet ook worden veranderd. Ik schreef dat ik eerst een spinner moest maken om op het neusblok aan te sluiten. Vervolgens keek ik nog eens op foto's, zoals die bovenaan dit verslag, en dan blijkt de Luciole die ik wil bouwen geen spinner te hebben... Hadden jullie wel even voor kunnen waarschuwen, mannen! Afijn, ik heb nu een mooi balsa spinnertje met een diameter van 11 mm, voor een volgens project... Het neusblokje wordt bevestigd met twee puntige stukjes bamboe en twee mini magneetjes van 1 x 2 mm. In ieder geval zat ik opeens in de 'bekledingsmodus'. Dus hebben alle onderdelen een fijnschuurbeurt gehad (waarbij natuurlijk een paar lijmverbindingen los raakten), en is alles met een klein penseel gespanlakt en hangt het hele spul nu te drogen.
Het bekleden van de vleugels was wat lastig, omdat het profiel hol is, en het tissue dan ook aan de onderkant van de ribben moet worden vastgelijmd. En dat zijn er niet zo veel! Ik heb hier de zelfde verdunde UHU Hart voor gebruikt als bij het lijmen van de balsa onderdelen. Het witte tissue komt uit de Comet bouwdoosjes; ik heb er veel van over omdat die modellen meestal met gekleurd tissue zijn bekleed. Het nadeel is dat het gevouwen is, en de vouwen zijn moeilijk (lees: eigenlijk niet) weg te strijken, ook niet met een hete bout. Daarom kan ik veel tissue niet gebruiken. Het tissue voegde in ieder geval nauwelijks gewicht toe, een onbekleed vleugeltje weegt 0,6 gram. Het rompje is eerst bekleed, en daarna kon de rest van de bovenkant aangebracht worden. Dat 0,3 mm zacht balsa is ook nogal lastig goed aan te brengen. Ik ben dan ook niet helemaal tevreden over het resultaat, maar ik denk niet dat het beter zal worden als ik het probeer over te doen. De onderkant is met een los stukje balsa bekleed wat helaas een naad geeft. Maar het balsa was niet breder... Natuurlijk krijgt alles nog een fijnschuurbeurt en moet het gat voor de vulnippel nog worden vergroot.
. Mooi werk weer Henk Het richtingroer en kielvlak zijn mooi geprofileerd. Bij een vlakke/platte versie kan je die wat verbuigen (uitslag geven). Dat lijkt me lastiger bij een geprofileerde versie. Zet je het kielvlak/richtingroer wat scheef op de romp dan, of hoe ga je dat doen? Groeten, Ramses .
Wat ik meestal doe is het stabilo eerst alleen maar aan de ligger vast te lijmen, met een streepje balsa los onder de voorlijst zodat het lichtjes klem zit onder de rompindekking. Zo nodig kan ik dan wat UP geven (DOWN is bijna nooit nodig). Als het model getrimd is, lijm ik het steviger vast. Geprofileerde kielvlakken ben ik ook niet gewend; zo'n dun plat ding lijm ik meestal steviger vast en buig het richtingsroer wanneer nodig voorzichtig een beetje, desnoods met een beetje stoom. Met dit kielvlak denk ik dat ik het meteen een haartje links ga geven.
Nadat ook nog de bovenvleugel met tissue was bekleed, was het tijd om het tissue licht in te nevelen met water. Dat ziet er dan altijd wat eng uit, vind ik. Zou het ooit goed komen? Maar nadat de boel het grootste deel van de dag had gedroogd, zag het er veelbelovend uit. Nu nog het neusje afmaken, en dan kan er een laagje spanlak op.
Gister een frustrerend dagje met de Luciole gehad. Of liever, met de Gasparin. Vorig jaar had ik deze G10 getest, en hij deed het prima. Nu had ik het neusje van de Luciole afgemaakt, en vond ik het tijd om de positionering van de motor in de romp te controleren. Hij deed het niet! Er bleek iets te lekken. Na veel gepruts kwam ik er achter dat het lek (gelukkig!) in het vulventiel zat; daar kun je in ieder geval bij. Dat uit elkaar geschroefd, en geprobeerd het kogeltje van het ventiel er uit te halen, om te kijken of misschien het ienemienie O-ringtje niet meer goed was. Je moet dan vanuit de vulkant met een 0,3 mm staaldraadje duwen. Lukte van geen kanten. Gelukkig zijn alle Gasparin vulventielen het zelfde, dus door een onderdeel van een andere motor te gebruiken, kwam het weer goed en liep de G10 als een zonnetje.... Inmiddels heeft alles een 1e laag spanlak gehad en ligt vastgespeld uit te harden. Tot nog toe geen gewokkel! Het stabilo is aan de voorlijst ondersteund door een 3 mm latje vanwege het symmetrische profiel.
Henk span je tissue op, op een frame. Spuit t nat met de plantenspuit en laat t een nacht drogen. De volgende dag nog een keer en weer nacht drogen. Snijd t tissue los en laat dan nog even 1 of 2 dagen losliggend drogen. Zo kun je lelijk gekreukt en gevouwen tissue weer mooi krijgen. Nu zul je denken, ja t krimpend vermogen na opspannen. Dat is er nog steeds, in mindere mate dat wel. Echter je bekleed een stuk strakker met voorgespannen tissue. Op deze romp zit voorgespannen tissue zonder na krimpen...
Nadat in oktober de onderdelen van de Luciole bekleed en zilver gespoten waren, was ik niet tevreden. De romp en de staartdelen waren goed tot redelijk, maar de vleugels waren niet mooi geworden. Het tissue was niet strak genoeg, en op sommige plaatsen juist aan het frame geplakt waar dat niet moest. En het leek me niet mogelijk om de boel te strippen, en het model dan och nog voor de IIFI klaar te hebben. Daarom heb ik de Luciole laten liggen, en ben verder gegaan met de Farman F400, zie het verhaal over dat model. Afijn, nu zijn we anderhalve maand verder, en was er ruimte om de Luciole verder aan te pakken. Ik heb bij de IIFI veel kennis op gedaan over de fijnere punten in de inbouw van CO2 motortjes, vooral over de wenselijkheid om de motor los te kunnen halen voor afstelling, veranderen van domping en zijtrek, en zelfs om het tankje te vullen. En als ik met deze ogen naar het rompje van de Luciole keek, bleek dat het anders moest! Ik kon nauwelijks bij de cilinder om de snelheid van de motor aan te passen, en dat uit de neus hangende vulventiel kon ook echt niet! Dus ging de zaag (afijn, het scalpel) in de romp, en werd de neus vakkundig van de rest gescheiden. Als ik een anti-wepsenlassootje had gehad, had ik dat natuurlijk ook kunnen gebruiken. Intussen had ik ook de ondervleugels kaal gemaakt. Dat ging opvallend goed, het tissue ging er op de meeste plaatsen pijnloos van af, slechts op een paar plaatsen begaven de ienimiene ribstroken het. Die waren snel weer vervangen. Bij het bekleden met dun wit tissue van de rechtervleugel beviel het resultaat me beter dan eerst, ik denk dat ik zorgvuldiger gewerkt heb, vooral ook omdat de tijdsdruk er af is. Gevolg is nauwelijks rimpels, aan de bovenkant geen, en aan de onderkant alleen bij de tip. Bij de linker vleugel, die nog een deel van een ribstrook nodig heeft, ga ik de tip aan de onderkant met een apart stukje tissue bekleden, en daarna de rest. Maar, ik speel al een tijdje met de gedachte om eens vleugels van piepschuim te maken. Ik had in 1984 in Amerika geleerd hoe Amerikaanse LB stuntvliegers dat doen. Namelijk met een snijboog die aan een stuk elastiek aan het plafond wordt gehangen, zodat hij neutraal op de hoogte van het te snijden schuim hangt. De snijboog heeft één los deel wat scharniert, en met elastiek de snijdraad op spanning houdt. En afijn, als VV rubber vlieger heb ik natuurlijk altijd wat gebruikt rubber liggen! De stroomvoorziening is een oude modeltrein trafo, die genoeg stroom levert voor een kleine boog zoals deze. De stroomdraden worden met eenvoudige klemmetjes aan de boog bevestigd. Nu zijn vleugelhelften van een LB stunter natuurlijk veel groter, maar het principe moest ook hier toegepast kunnen worden. De alternatieve methode, om de snijboog op de tafel vast te zetten en het blok schuim los in de hand te houden, ken ik alleen in theorie en dat lijkt me moeilijker te beheersen. Voor het op maat snijden van de stukken schuim gebruik ik een commerciële schuimsnijder op batterijen. De eerste stap is om 4 mallen te maken, meteen het grote nadeel van de schuimsnijmethode! De mallen hebben de zelfde afmetingen, alleen heeft het ene stel het profiel van de bovenkant van de vleugel, en het andere stel het profiel van de onderkant. De mallen worden met spijkertjes, die in het schuim worden gestoken, bevestigd. Ze zijn natuurlijk langer dan het stuk schuim, om de draad op te kunnen zetten voordat je gaat snijden. Ik zet de hete draad aan de voorkant van de vleugel, dus van me af op de mallen en trek de draad gelijkmatig naar me toe. Als je te langzaam snijdt en/of aarzelt, dan krijg je rillen in het snijvlak, als je te snel gaat blijft het midden van de draad achter waardoor het vleugelprofiel niet nauwkeuring wordt. Ik snij eerst de vorm van de bovenkant. Daarna worden de mallen verwisseld, en snij ik de vorm van de onderkant, en voila! een vleugelkern. De mallen voor de bovenkant liggen rechts op de foto, die voor de onderkant zitten nog aan het blok schuim. Het eerste vleugeltje ligt daar boven, en de afgesneden bovenkant van het blok schuim daar weer boven. Het is natuurlijk wat oefenen, met de stroomsterkte (trafo op stand 5, in mijn geval), de precieze vorm van de mallen (bij de eerste poging werd de achterlijst te dun, er wordt per slot van rekening schuim ter dikte van de draad weggesmolten), en in welk tempo je de snijdraad door het schuim moet trekken. Maar het tweede vleugeltje zag er al goed uit, dus daarmee ben ik als proef verder gegaan. De vleugel werd ter plaatse van de rib waar de vleugelstijlen komen in tweeën gesneden, er werden 8 ribbetjes van 2 mm balsa gemaakt, de vleugel werd verder in vorm gesneden (bij de tip en de wortel) en weer in elkaar gelijmd en voorzien van voor- en achterlijst, tipbrib en wortelrib. Als de witte houtlijm droog is, worden de balsa delen in vorm geschuurd, de ontbrekende stukjes van de achterlijst toegevoegd, en gaan we eens kijken wat het gewicht is geworden. De vleugel wordt uiteindelijk bekleed met dun tissue met behangersplaksel.
Is het niet zo dat je gesneden profiel nauwkeuriger wordt als je eerst de onderkant snijdt en daarna de bovenkant? Wat er dan gebeurt is het volgende: De dikte van de snijdraad (en ook nog een beetje daar omheen) wordt weggehaald uit het schuim tijdens het snijden. Dus als je eerste de bovenzijde snijdt, dan volgt de bovenkant van het profiel mooi de vorm van de mal. Omdat je een positiefmal van het profiel gebruikt voor de bovenzijde, bevindt het weggesmolten materiaal zich in het materiaal boven het profiel. Niks mis mee dus. Maar als je daarna de onderzijde snijdt (en ik zie dat je daarvoor een negatiefmal van het profiel gebruikt hebt), dan bevindt zich het materiaal wat weg smelt dus ín het vleugelprofiel. Je profiel wordt dus dunner dan je eigenlijk zou willen. Tenzij je met het maken van de snijmal rekening hebt gehouden met de snijdraaddikte. Snij je nu eerst de onderzijde van het profiel met de negatiefmal, dan "valt" het bovenste stuk schuim weer terug in het onderste schuimbloken en wordt de ruimte van het weggesneden schuim opgevuld als het ware. Daarna snij je de bovenkant van het profiel terwijl de twee helften schuim lekker op elkaar liggen en hou je dus een profiel over wat meer in de buurt komt van de mallen die je gemaakt hebt.
Het blok schuim moet stabiel op de werktafel liggen. In mijn geval zet ik het met spelden vast op het balsa werkblad. Als ik eerst de onderkant zou snijden, heb ik een los blok liggen, waar ik dan nog de bovenkant van moet snijden. Daarom is het mijn keus om met de mallen rekening te houden met de dikte van de snijdraad, of liever van het weggesmolten materiaal. Hoe zorg jij voor stabiliteit van het losgesneden bovenste deel?
Ik leg er een gewicht op. Niet zo zwaar dat het vervormt, maar genoeg om het schuim op z'n plek te houden. Maar bij het maken van de mal rekening houden met de snijdraaddikte / weggesmolten materiaal dikte is natuurlijk ook een prima oplossing
