Team Hong Kong en de Aziatische F3A Kampioenschappen

Hallo allemaal,



Ik weet dat ik het onderhoud van mijn verhaaltjes uit China een beetje heb laten versloffen, maar voor een deel had dat ook een goede reden: ik zit nu in de Filippijnen om deel te nemen aan het Aziatisch F3A Kampioenschap en de voorbereidingen hebben behoorlijk wat tijd gekost.


Dit kampioenschap wordt gehouden in Bacolod en duurt van 19 t/m 25 september (http://www.aocc2010.com) en ik zal proberen om een soort mini verslagje te maken. Overigens is dit ook op RCU te vinden.


Overigens maak ik deel uit van het Hong Kong team. Ondanks dat ik al een paar jaar een Chinese licentie heb en dat de FAI erg duidelijk is over de rechten en plichten, heeft de Chinese nationale organisatie er toch erg veel moeite mee om een buitenlander uit te zenden.



Het team bestaat uit:



Alex Lau, JetLegend Neptuno, YS 170

Rick Yu, Oxai Zeque, YS 170

Louis Peng, Jetlegend E-Neptuno, Hacker C50

mijzelf, Krill Spark, Hacker C50





Voor mij begon te trip op 10 September. Eerst van Xi’an naar Hong Kong om samen met Alex (tevens mijn trainer) de laatste puntjes op de “i” te zetten mbt tot de trimming.




Daarna was het gisteren inchecken geblazen en op weg naar Bacolod, via Manila.






En hier aangekomen in Bacolod









Het inchecken van zoveel grote dozen is altijd wel wat chaotisch, maar ik moet hier toch echt mijn complimenten geven aan Philippine Airlines, die het allemaal perfect regelden en er geen cent extra voor vroegen. Ook de Filippijnse douane maakte geen enkel probleem en ook de ontvangst door het organiserend comité was erg warm en vlotjes.

Dus zo zat we na bijna een hele dag reizen plotseling aan de barbecue kip in Bacolod en hadden niets te klagen. Wel, bijna niets, want het zal hier niet meevallen om vegetariër te zijn omdat er bijna alleen maar vlees en visgerechten gegeten worden....Nu ben ik niet vies van een lekker stukje vlees, maar dit is wel heel erg eenzijdig



Vandaag, donderdag 16 september, zijn we voor het eerst naar de vlieglocatie gegaan (het oude vliegveld van Bacolod) om de modellen klaar te maken en wat verkenningsvluchten te maken. De kisten hadden de trip goed overleefd, maar begon voor mij begon het al goed met wat problemen aan de stabilo bevestiging van mijn Spark en ik kon dus meteen aan het repareren. Helaas een beetje een flut constructie van die Tsjechen. Erg lekker wanneer het over 38 graden is en bijna 100% luchtvochtigheid :-(

Het was de bedoeling om vandaag zoveel mogelijk vluchten te maken, aangezien we het rijk alleen hadden. De komende dagen zal dat wel wat anders zijn.

Dat plan werkte goed, we hadden allemaal minstens 5 probleemloze vluchten op de teller staan. Later kwamen de lokale Filippijnse deelnemers aanzetten en dus hebben we maar ingepakt.

Morgen komen meerdere teams aan, dus ik hoop dan wat meer interessante foto’s te hebben.

























Het Hong Kong team is erg goed gebleken in het vinden van goed eten, dus vanavond zaten we in een restaurant gespecialiseerd in lokale visgerechten. En dat betekent hier dus: enorme hoeveelheden gebarbecuede vis.







De eigenaresse van het restaurant bracht ons na het eten naar een ijs/crêpe zaak wat eigendom bleek te zijn van een oude Indische Nederlander die perfect Nederlands bleek te spreken. Dus we hebben onder het genot van een lekker dessert een beetje zitten te mijmeren wat we allemaal missen qua eten. Uiteraard de koffie, drop, stroopwafels, hutspot, de Hema worst enz.

Toen realiseerde ik mij ineens dat ik een groot pak Douwe Egberts koffie bij me had, want dat kwam mee met een pakketje onderdelen wat mijn ouders uit Nederland naar Hong Kong hadden gestuurd (Job, nog bedankt voor de propellor. Doet het erg goed !) Dus daar heb ik die best man erg blij mee gemaakt.


Morgen weer een update

Groet


Roald

 

hoi Roald, veel succes voor jou en je team!

Hoe bevalt je overstap naar de Spark (afgezien van afvallende delen dan!!)?

volkert

 

Ik heb wel een linkje gevonden naar de Australische deelnemers maar de officiele website lijkt nu niet te werken.

AOCC - Australian F3A Team Blog

 

Hey Roald,

Ontzettend leuk weer deze verhalen, keep 'm coming

Succes met de wedstrijden, en toch geen kattenpis dat je in het team gekomen bent!

Hoe bevalt de electroaandrijving je? Hoe kijkt 'de rest vd wereld' er daar tegenaan? Is het merendeel nog brandstof?

 

Heel erg goed ! Vliegt ontzettend goed en stabiel. De snaps zijn erg crispy en precies. Ik zit alleen wat te knoeien met de settings voor de spin. Die is nog niet perfect en erg moeilijk te stoppen. Had alleen te weinig tijd om het echt goed te doen. Maar overal toch een van mijn best vliegende kisten.

Er zitten wel een paar flinke nadelen aan dit model, in vergelijking met de E-Neptuno die ik ervoor had. Alleerst is die erg zwaar en zonder allerlei (dure) goodies niet onder de 5 kilo te krijgen. Zit hem met name in de vleugels.

Stabilo bevestiging is echt pet, en zowel de vleugels als de stabilo hebben een uitstekende kant die tegen de romp komt. Dit gaat op den duur inslijten op de romp.

De optionele carbon cockpit past van geen kanten en begint na een paar keer in de zon te staan al blaasjes te vertonen. Sowieso is de algehele pasvorm maar zozo. De verwerking van het materiaal is wel echt perfect.

Dus de ideale kist ? Close, but no cigar. Maar ja, hij vliegt wel errug lekker

Electro aandrijving tov van een YS170 CDI bevalt goed. Met name de betrouwbaarheid en het gemak (als je 220v bij de hand hebt)

Het is nog wel zoeken naar het juiste "throttle gevoel" wat toch heel anders is en eigenlijk een standaard klacht van de overstappers. Daarin spelen de regelaars ook een grote rol. Wat er nu aangeboden wordt voor F3A is redelijk lomp qua resolutie en heeft totaal niet de soepelheid van een YS gasregeling.

Maar....ook hier in Azie begint men nu flink over te stappen. De Japanners zijn nog wel wat terughoudener, maar de nummer 3 (Hatta) begint langzamerhand toch een icoon op electro gebied te worden in Azie.

Ik heb nog niet alle teams gezien om een goede inschatting te kunnen maken hoeveel er met electro zullen vliegen.

Roald

 

Dan is óf je rudderuitslag te groot, of ligt je zwaartepunt te ver naar achteren.. waarschijnlijk het laatste

Roy Oostema had ook problemen met deze bevestiging, maar dan met name dat er speling op zat.

Ik neem aan dat je nu de Spin 99 gebruikt, probeer ook eens de Schulze F3A regelaar, als die alweer leverbaar is. Met name op remgebied is die mooier dan de Spin.

 

vrijdag 17 september

Een korte update:

Vandaag niet heel veel bijzonders. Weer naar het vliegveld gegaan om zoveel mogelijk vluchten te maken. We waren nog steeds de enigen dus we konden ieder 3 vluchten maken voor de lunch.

Net voor de lunch arriveerden zowel het Japanse team als het Nieuw-Zeelandse team dus hebben we gekeken naar hun eerste vluchten.

Erg opvallend was Hatta die met een Hacker Q80 outrunner vloog gecombineerd met een hele bijzondere propellor (wordt overigens bij JXF gemaakt). Dit moet toch wel de stilste aandrijving ooit zijn...
Voor de rest is het gewoon lekker om te zien dat de grote namen ook verre van perfect zijn. Behalve Onda dan, want dat is gewoon een robot



De E-Neptuno van mijn teammaat Louis Peng





Midrex van Suzuki. Hij vliegt een stuk langzamer dan hij voorheen deed







Hatta aan het werk



Vond ik wel grappig. Futaba vs. JR. In Japan is er een moordende concurrentie tussen die twee kampen



De "Hatta Special"





Een Adventure van een Nieuw Zeelander


Na de lunch kwamen ook de teams van Thailand en Taiwan opdagen. Voor sommigen toch wel een heel stukje reizen. De afstanden zijn in Azie toch wel echt heel veel groter dan in Europa.



T-canalizer bij een van de Thaise deelnemers





Michael Ramel, de voorzitter van de F3A Subcommissie in de FAI. Vliegt zelf ook en is trouwens de uitvinder van dat belachlijk dure aandrijfsysteem waar Seba mee vliegt.











's avonds hebben we eens geprobeerd om wat groente te bestellen. Op het menu stond: gebarbecuede groenten......dit is dus wat je krijgt ;-)



Hier het hele span bij elkaar. Tot nu toe is alles echt perfect georganiseerd.






Samenvattend een goede dag. In totaal 6 vluchten gemaakt en toch nog wat aan wat kleine puntjes kunnen werken. Het helpt ook dat er aantal juyleden al zijn en die niet te beroerd zijn om hardop commentaar te geven

 

Mooie foto's en leuk verslag, er staan een aantal erg fraaie toestellen tussen We blijven het volgen!

 

Is waarschijnlijk de uitslag van het richtingsroer. Nu reduceer ik de uitslag tijdens de spin en dat werkte goed. Zwaartepunt is het op zeker niet. Heb ik al getest en ik vlieg sowieso met een heel voorlijk zwaartepunt.

Dezelfde bevestiging/verstelling zit ook op de grotere modellen van TWM. Werkte daar ook niet en de eenvoudigste oplossing was om alles maar gewoon vast te lijmen. Gaat me hier wel wat ver. Zal het waarschijnlijk in de winter gaan veranderen naar iets vergelijkbaars als Oxai of Jetlegend.

Nope, zit nu een Schulze in. Is inderdaad een hele verbetering tov de Jeti maar nog steeds verre van perfect.

 

Leuk om weer van je te lezen Brabo!

Ik ga dit ook volgen.

Groet,
Theo

 

link

by the way, de link uit het eerste berichtje doet het weer. Stond een haakje verkeerd

 

Hi Roald,

fijn dat de propellor heelhuids is aangekomen en ook goed dienst doet!

Heel veel succes, laat ze een poepie ruiken daar ;-)

 

Hallo,



Gisteren geen update. Te druk en eigenlijk niet zo heel veel gebeurd.


Ook vandaag hetzelfde als de dagen ervoor. Vroeg uit bed, naar het vliegveld. Zoveel mogelijk vluchten maken, maar vooral veel wachten. Ondertussen zijn alle teams binnen en zijn er dus per trainingssite zo’n 13-14 piloten. Dus meer dan 3 vluchten per dag zit er dan niet meer in.

Onze vluchten gaan redelijk. Louis Peng heeft moeite om de juiste snelheid te vinden en probeert vaak te langzaam te vliegen. Alex ging veel te snel en moest flink getemperd worden. Ikzelf ga lekker wanneer de wind van links komt, maar heb wat moeite met wind van rechtsvoor. Ricky is Ricky en is er toch alleen maar voor het nachtleven….

Heb een paar kleine dingetjes gehad aan mijn Spark. Het landingsgestel is dus niet bestand tegen de tropische zon en begint langzaamaan steeds breder te worden. Daardoor staan de wielen steeds schever en op het ruwe asfalt werkt dat dus niet echt. Waarschijnlijk word het carbonfiber niet gebakken in de productie. Daarnaast werd een connector van de Schulze regelaar zo heet dat het soldeersel smolt. Bleek dat een slechte connector was van twijfelachtig Hong Kong herkomst die gewoon niet goed paste. Dus even een goeie aangezet en dat was ook weer verholpen. Voor de rest geen problemen en ik ben zelf nog steeds veruit de beperkende factor voor de vliegprestaties.

Overigens is het probleem met de spin opgelost. Ik heb de uitslag van het rudder flink verkleint, veel kleiner dan ik gewend ben, en nu is het perfect.



Wat verder opvalt:


Er zijn bijna alleen maar ontwerpen van Aziatische herkomst. Mijn Spark en een Integral van een Nieuw-Zeelander zijn volgens mij de enige ontwerpen van buiten Azie.

De Japanse YS vliegers hebben sinds het WK in Portugal hun stijl flink aangepast. Vliegen allemaal erg compact en heel erg langzaam. Ze gebruiken nu de YS175 in combinatie met 19 inch of 20 inch propellers en weinig spoed. Ik geloof dat Onda met een 20x10.5 vliegt die ge-repitched is door Naruke. Suzuki vliegt met de OS200 icm CDI. Die OS had al elektronische brandstof regeling…..het wordt wel erg complex op deze manier.

Er zijn 7 electro vliegers die allemaal met Hacker C50 vliegen, behalve Hatta (Q80).

De eerste deadstick met een electro kist is een feit. Een Australier die waarschijnlijk een oververhitte regelaar had. Het was vandaag erg heet. 38 graden met 100% luchvochtigheid. Voor de rest weinig problemen met de hitte.

De Japanners hadden hun eigen brandstof verscheept. Ondanks dat de organisatie verschillende merken kon aanbieden, werd dat risico toch niet genomen.

Veel brandstofvliegers die overstap naar electro overwegen. Met name vanwege de betrouwbaarheid en gemak. Ook zijn er verschillende ontwerpers die serieus bezig zijn met electro-only ontwerpen in plaats van hybrides.

Toch een aantal opmerkingen gehad van mensen die mij eerder zagen vliegen met de brandstof Neptuno en vonden dat ik toch wel erg moet wennen aan het elektrisch vliegen.



Morgen begint het officiële gebeuren. Eerste de officiële training en dan de keuring. Later in de avond het openingsbanquet.


Dan dinsdag de eerste wedstrijddag. Het wordt wel tijd, heb zo ondertussen mijn neus wel vol van al die trainingsvluchten…….






Een deel van het Australische team. Die hebben er toch een hele reis opzitten.






Het richtingsroer van de productieversie van Naruke's Asyler


En hier van de handgemaakte versie van Onda



De Japanner Yamaguchi aan het werk. Staat op een 7e plaats in Japan, maar is al zo ontzettend goed. F3A is daar erg populair en staat op een heel hoog niveau.

Wel raar als je hoort dat de meesten meer dan 2 uur moeten rijden naar hun trainingsveld en dan maar met moeite 2-3 vluchten op een dag kunnen maken vanwege de vele vliegers.





Ken Hirose, Richard Leong (beide juryleden) en Michael Ramel



Het begint druk te worden in de hal







Yamaguchi met Onda als caller



Singapore team


Louis Peng (ontwerper van de Neptuno) is aan het opereren. De stabiloverstelling was kapotgedraaid door de eigenaar.













Ik was wat aan het rondlopen op dit oude verlaten vliegveld en kwam wat oude bende tegen. Ik weet niet wat het is. Er staan nog wat meer van dit soort wrakken die ik later eens zal bekijken.




















Dat was het weer

Groet

Roald

 

Hoi Roald,

Goed weer wat van je te horen, en goed dat je mee vliegt in het chinese team.
Heel veel succes.

Groet Hans

 

Roald.
Het is een (Rockwell) Aero Commander. Veel te vinden op internet als je daarmee koekelt. Het wrak was nog een oude uitvoering met zuigermotoren, veel zijn er (om)gebouwd met turboprops.

Mogelijk is het de militaire versie U-9 geweest gezien de locatie: Google Afbeeldingen resultaat voor http://kynghistory.ky.gov/NR/rdonlyres/0298DA60-0DAC-46DF-A1C7-96CFE4153FFB/0/U9AeroCommander.jpg

Zit even mee te kijken op GE, zit je op dat veld wat een stukje uitsteekt in de zee? Dan is het al snel afgetakeld sinds de GE opname gemaakt is..... Je kunt er idd nog twee wrakken zien staan, mogelijk is dat al de AC, maar toen stonden ze nog op beton, op jouw foto lijkt dat midden in het gras...


Veel succes gewenst!

 

Dat kreeg ik ook al vaker te horen van Yoshi Takahashi. En hun trainingsvelden zijn ook nog eens kleiner dan de gemiddelde modelvliegvelden in Nederland. Het veld waar hij vloog in Japan was maar 15 meter breed en 100 meter lang. Men mag er alleen gedurende bepaalde uren per dag vliegen. De eerste huizen staan daar op een 200 tot 300 meter, dus als je dan het moderne F3A vliegt zit je al snel boven de huizen te vliegen...........
Daarnaast was lid worden van de club waar de Japanse toppers vliegen niet mogelijk, schijnbaar hebben die een speciale manier van leden werven/aannemen.

 

Ik heb het ook even bekeken op GE en inderdaad is het sinds die opname hard achteruit gegaan. Volgens de info is de afbeelding in 2003 gemaakt. Nu ziet het er heel anders uit. Ik zal nog wat foto's van de omgeving maken.

Nu zijn de vliegers in Nederland wel heeeeeel erg verwend hoor ;-) Grote velden, met lekker remmend gras. Wij hebben een behoorlijke lange tijd op een industrieterrein gevlogen en dan leer je wel landen.......

 

Weinig updates kunnen posten want internet loopt niet echt lekker hier.

Gisteren (maandag de 20e) was de officiele training, de keuring en de officiele opening.

De training ging wel lekker. In de ochtend wordt er boven de zee gevlogen wat al een hele rare gewaarwording is. Wel prettig is dat de wind die over de zee komt zonder enige turbulentie is.

Grappig was dat de vlaggen die normaal op 150 meter staan dus in het water uitkwamen en dus nu ook in het water neergezet waren (foto volgt nog)

Klein incidentje was het protest van het Australisch team die vonden dat sommige juryleden te close waren met sommige teams. Vervolgens werden alle juryleden dus ook verwijderd van de officiele training. Beetje kinderachtig.....

De opening was lekker relaxed. Veel speeches van officials die er uit zagen als foute filmsterren en de verplichte folklore die in dit geval best wel te pruimen was.

Daarna was het op tijd naar bed want de dag erna zouden we de eerste "echte" vluchten gaan maken.













De vliegsites zijn iets te ver weg om het te lopen



En zo nemen we er drie mee



















De keuring was erg professioneel



Wat niet van alle teams gezegd kan worden. Deze Thai was een hele tijd wanhopig bezig om de verplichte failsafe te programmeren.



En hier zit zijn collega de verplichte markeringen uit te snijden. Beiden zijn zeer goede en ervaren internationale vliegers en je vraagt je dan echt af waarom ze dan toch niet hun spullen voor elkaar hebben.....



Hier de Dalton broers tijdens de opening....

























Rick en Onda die niet te beroerd waren om even mee te doen



Op de foto met Suzuki, de ontwerper van mijn eerste "echte" F3A kist, de Zeque. Zijn laatste ontwerp, de Midrex Biplane is toch wel heeeeeeel erg mooi



Met Hatta, de meest vooraanstand electrovlieger in Japan




Dat was het weer......

Roald

 

de eerste wedstrijddag

Nou, de kop is eraf. De eerste wedstrijddag is achter de rug.

In de ochtend de eerste vlucht over het water. Alleen was de wind gedraaid naar mijn minst favoriete hoek, komende van rechtsvoor. Gelukkig wel zonder turbulenties.

Het ging boven verwachting goed en maakte nauwelijks echte grote fouten. De score weet ik nog niet want toen we weggingen waren alleen de raw scores bekend.

Alex ging niet lekker. Vloog opzich wel goed, maar had meer moeite dan normaal met de toch wel sterke wind.

Rick is nog steeds Rick ;-)

Louis had heel veel pech om als laatste vlieger plotseling halverwege de vluchten een bak regen over zich heen te krijgen. Zijn bril was zo vol druppels dat zijn landing ook nog mislukte en hij zijn prop beschadigde.

Opvallend was dat Onda niet de hoogste Raw score had !!! Suzuki had meer punten.....is hij dan toch geen machine ?


Na de pauze vlogen we op een andere plek op de baan. Iets verder terug en nu over land. Dat maakt het niet echt makkelijker want nu was er erg veel turbulentie.

Rick was als eerste aan de beurt en hij ging een heel stuk beter dan daarvoor.

Ikzelf had heel veel last van de wind turbulentie maar kwam toch mijn programma met weinig problemen door.

Alex was nu lekker op dreef en had een veel beter vlucht.

Louis had veel problemen met de wind. Had van propellor moeten wisselen en kreeg dat niet lekker onder controle. Tot overmaat van ramp kwam hij ook nog tijd te kort dus scoorde een "0" op de laatste figuur.

De standen weet ik dus nog niet, maar die heb ik morgen wel.

De Spark doet het goed. Geen problemen behalve dan het landinggestel. Ik gebruik ongeveer 2700 mA voor een P11, maar heb geen idee ofdat dat veel is.

In de eerste ronde was er 1 deadstick met een YS, maar dat was een nieuwe motor. (wel handig trouwens dat Yamada hier zelf rondloopt, best wel een aardige vent) De electrische kisten doen het allemaal goed.



De beloofde foto van de middenvlag













Alex voor zijn niet-zo-perfecte vlucht








Groet

Roald