Hallo vrijevluchtfanaten, Ik heb het gevoel dat vooral op het gebied van F1B, Wakefield, De modellen steeds meer op elkaar beginnen te lijken. Vroegah was er tenminste nog een beetje variatie in de nederlandse vv wereld, tegenwoordig is alles bijna hetzelfde, van uiterlijk tot eigenschappen. Natuurlijk zijn er wel veranderingen/verbeteringen op het gebied van variabele spoed of flappers oid maar innovatieve ideen en ontwerpen die de modelvliegwereld op de kop zetten zijn jammer een zeldzaam tot uitgestorven verschijnsel. Zijn er binnen de vrijevluchtwereld misschien wat wilde gekke ideen die voor wat opschudding zouden kunnen zorgen en dan bedoel ik niet zozeer digitalisering, servoaansturing maar radicale veranderingen zoals dubbeldekker vleugels oid ;D Ik ben beniewd, groeten richard
Richard, je kent mijn standpunten inmiddels wel een beetje: Je noemt het onderwerp 'toekomst vrije vlucht', maar je hebt het vervolgens alleen over het uiterlijk van Wakefieldmodellen. Er gebeurt zóveel meer op gebied van vrije vlucht, maar als je het hebt over een wedstrijd-prestatieklasse, wat wakefield is, dan willen de deelnemers maar één ding: zo goed mogelijk presteren en of nog liever winnen! Na een jaar of 70 is in de klasse wel uitgekristalliseerd wat het beste restultaat geeft. Als je daar van afwijkt presteer je gewoon minder. Natuurlijk mag je met een dubbeldekker-wakefield komen, en iedereen die het ziet zal het schitterend vinden en naar je toe komen om van alles te vragen, maar je moet niet denken dat je er mee kunt winnen, want dan was al lang iemand op dat idee gekomen en had het geprobeerd. Het is net als formule 1. Het ontwerp zal pas wijzigen als een verandering van regels dat noodzakelijk maakt. Als ik jou was zou ik gewoon met het standaardmodel aan wedstrijden blijven deelnemen, en daarnaast leuke oldtimers bouwen zoals Henk van Hoorn doet, of schaalmodellen etc. Trouwens, je kunt je natuurlijk uitleven in geweldige kleurenschema's op je wedstrijdkisten, ook een uitdaging om het dan toch licht genoeg te houden.
Hey, Ik ben het helemaal met je eens over het feit dat er pas veranderingen gaan komen als de nood aan de man is zoals gewicht omhoog en rubber omlaag. maar als je kijkt hoe de wakefield is ontwikkeld van houten kisten met een still air tijd van 20 seconden naar hightech koolstof wakefields met een still air tijd van over de 6 minuten dan denk ik niet dat de wakefield nu ineens is uit ontwikkeld. neem bijvoorbeeld de computer, die ontwikkeld zich in een razend tempo, als je kijkt naar bijvoorbeeld de processor, toen die eenmaal uiterst was geupgraded stopte men niet en dacht van nou hier moet het dan maar mee, maar bedachten ze als we nou eens 2 processoren nemen die we in een computer stoppen (Intel Core 2 Duo). Ik ben ervan overtuigd dat er nog wel radicale veranderingen zullen komen die de prestatie's van een wakefield voordelig zullen beínvloeden en het zou zo mooi zijn als je zelf met zoon idee komt en dat uitwerkt en toepast op je wakefields. En dat idee van die dubbeldekker vleugel dat was gewoon waanzin, en diende als een voorbeeld denk maar niet dat ik op een internationeale wedstrijd aankom met zoon model maar nou we het toch over die ontwikkelingen hebben, vivchar is volgens mij al aan het experimenteren geweest met een DLW (Discus launched wakefield). Het enige probleem was volgens mij de grootte van het model en de krachten die werken op de staartboom. Ik zou zoiets echt heel gaaf vinden om daar bijv op poitou een wakefield naar 40 meter te werpen en dat dan pas de motor loopt. Ik was gewoon benieuwd of er nog meer van dat soort ideen waren binnen nederland. gr r
Als je naar technische ontwikkelingen kijkt dan verlopen die maar zelden geleidelijk, meestal met sprongen. Discus Launched Wakefield zou inderdaad zo'n sprong kunnen zijn. Iemand moet maar op het idee komen en het willen en kunnen uitvoeren. Verder gaat de verbetering van de tijden steeds langzamer. Denk aan prestatiesporten als hardlopen en schaatsen. Vroeger werden records nog wel met seconden verbroken, daarna met tienden, hondersten en nu misschien maar met duizendsten. Op een gegeven moment heb je er uit gehaald wat er in zit, al bereik je nooit de ultieme prestatie. Dat is van belang waar het om het om het verrichten van de prestatie gaat, vergelijk dat bij Wakefield met het omgaan met je rubber, maar dat is niet alles. Gelukkig moet je ook iets van thermiek en dergelijke weten én ben je afhankelijk van externe factoren, het weer, wat dus een kwestie van geluk is. Wel leuk vind ik de vergelijking met formule 1. Het gaat steeds te hard, en dus leggen ze een beperking op (bij Wakefield: minder rubber, maar zou ook hoger gewicht of kleiner vleugeloppervlak kunnen zijn). Bij Formule 1 valt dan op dat de ontwerpers weer driftig aan de slag gaan en dat ze met een kleinere motor na enkele jaren toch weer even hard, zo niet harder gaan! Die beperkingen stimuleren de ontwikkeling, dus ik denk dat het bij Wakefield ook zo moet. De vergelijking met computers gaat toch wat mank. Er zijn miljarden compueters op aarde en de economische belangen zijn gigantisch, dus zijn er constant duizenden knappe koppen bezig met verbeteringen. Wakefieldvliegen is een hobby die wereldwijd hoogstens door enkele duizenden mensen wordt beoefend, waarvan het grootste deel niet over de capaciteiten beschikt om werkelijk iets vernieuwends te bedenken en uit te voeren. De grootste ontwikkeling heeft het rubbermodel gemaakt in de glorietijd van de jaren '30 tot en met '50. Daarna was al heel snel de grondvorm duidelijk. Verbeteringen lagen vooral in kwaliteit van rubber, materialen (koolstof en bespanning) en besturingstechniek (timers), en dat zijn geen dingen waar de meeste individuele vliegers iets aan bij konden dragen. Er zijn door de jaren heen wel dingen bedacht die het niet gered hebben omdat ze te weinig verschil maakten en te gecompliceerd waren en in verhouding dan niet genoeg opleverden. Tja, en wat zou je nog kunnen proberen? Een propeller die echt IN de neus wegklapt en daardoor aerodynamischer is? Je zou dan een langere neus nodig hebben en een veel langere prophaak, want anders zou het rubber in de weg zitten. Toch weer eens aan de slag met klapvleugels? Ingeklapte tips betekent weinig weerstand bij de stijgvlucht, dus hoger uitkomen. Een technische ontwikkeling zou een stukje electronica zijn dat bellen signaleert en het richtingroertje uit zichzelf zo aanstuurt dat het model in de bel blijft of er naar toe vliegt als het er buiten vliegt. Ik weet niet of dat mag volgens de regels. Het zou kunnen werken met zo'n infrarood thermometer die temperatuurverschillen op afstand kan meten. Bijvoorbeeld: bochtenroertje staat in een bocht, maar 'ziet' de thermometer voor zich een hogere temperatuur, dan gaat het roertje recht, zodat hij naar de bel vliegt, Is hij in de bel, dan signaleert weer een gewoon thermometertje dat, die de bediening van het roer door de infraroodthermometer blokkeert .... zo iets? Soort van Heatseeking Wakefield!
Helaas, actieve feedback besturing door middel van sensoren / servos mag (nog) niet... we hebben daar ook al eens over gebrainstormd voor A2, we zullen het dus in andere richting moeten zoeken....een discuss launch wakefield lijkt me overigens wel wat... het zou wel super -sub zero- cool zijn om met zo'n model op een wedstrijd te verschijnen.. technisch lijkt het mij wel mogelijk maar heel moeilijk ..... cheers Bart
Een DLG A2 daarentegen lijkt me wel zeer goed mogelijk! Erger nog, als het aan mij ligt wordt dit serieus een nieuwe vrije vlucht klasse! 8) RC DLG's smijten we zonder moeite naar 40m hoogte. Met een aangepast vleugelprofiel en een mooie electronische timer is deze hoogte ook best haalbaar denk ik. Ideaal dus om hier een nieuwe klasse voor op te zetten: een veredelde chuck klasse. En over nieuwe klasses gesproken: laten we F1Q niet vergeten! Power met een borstelloze electromotor. In tegenstelling tot F1C mag deze klasse wel op de huidige vrije vlucht wedstrijd velden (bij Arnhem, Garderen, Goirle en Weert) gevlogen worden. Greetz, Jurgen
Jurgen, Ik ben bezig hierover na te denken, althans een vrije vlucht DLG mini (< 1000 mm spanwijdte). Bouw ik er gelijk twee, namelijk ook een RC bestuurde. De VV versie krijgt een oude Torleif timer. Wellicht dat met flink wat oefening 40 meter voor mij ook haalbaar zal zijn. Cheers Bart
Hola, Ook maar eens posten op forum... Als mensen over Discus F1B's beginnen ;-) Halve NLC hangt hier volgens mij uit dus... Maar ok, leuk idee voor topic! Wat kan er nog? Op gebied van ontwikkeling van F1B gebeurt er eigenlijk niet zo heel erg veel (eigenlijk de afgelopen 10 tot 15 jaar.) Bij A2 word er nog wel geexperimenteerd (zie flapper e.d.) en bij F1C word er zowiezo veel gepruts met flappen, folden, gears... Grappig genoeg lijkt me juist F1B een klasse waar nog wel ruimte is voor experimentjes e.d... Maar goed wat kan er nog bij F1B? Discus F1B zou wel erg gaaf zijn maar zitten inderdaad een hoop haken en ogen aan. Allereerst heb je natuurlijk constructieve problemen: Je vleugel, staartboom en staartvlakken moet stijver en sterker zijn als normaal. Verder zul je extra functies toe moeten voegen om een en ander in goede banen te leiden: liefst een electronische timer er in dus! Al dit zal een hoop extra gewicht met zich mee brengen... Heb je natuurlijk nog wat andere probleempjes: standaard F1B profiel leent zich waarschijnlijk niet zo voor het slingeren (=hogere snelheid), flappen dus! Maar goed stel dat je bovenstaande zaken oplost kun je je nog afvragen of de concessies die je hebt moeten doen, de prestaties van de kist tijdens de motorloop en zweeffase niet hebben doen afnemen waardoor het allemaal een beetje zinloos is... Vivchar had inderdaad een bestaande wakefield omgebouwd om mee te experimenteren en haalbaarheid van een Disus Wakefield te bekijken. Het model was een bestaand model (korte kist, 1,50 span) met een iets vergroot kielvlak. De constructie van de vleugel had hij niet aangepast, in plaats daar van had hij een staalkabel vanaf de pylon met een lus aan het einde. Hij slingerde dus de kist aan deze kabel omhoog (is trouwens niks nieuws, word al langer gedaan met DLG-achtige modellen). Hij zag alleen een heel erg groot praktisch probleem: je moet binnen 5 meter vanaf je tijdwaarnemer starten, dit houd dus in dat midden op de startplaats je F1B weg moet slingeren met alle mogelijk gevaarlijke gevolgen voor de mensen om je heen vandien... Afstand tot tijdwaarnemer vergroten en we komen misschien ergens...;-) Grtz, Roel
F1Q lijkt me inderdaad een interessante klasse. Ik vlieg ook met sportmodelletjes met kleine dieseltjes op de heide, maar eigenlijk zal dat wel niet mogen. Met een sportmodelletje met een electromotortje zal het probleem al een stuk minder zijn. Ik ben alleen geen electronicus en ik hou niet van experimenteren. Toch ben ik er mee bezig. Het wachten is nu op de timer die iemand voor me aan het bouwen is.
Ik denk dat de Wakefield zoals we die nu kennen nog lang niet is geperfectioneerd. Er zijn nog allerlei dingen mogelijk die nu nog voor onmogelijk worden gehouden. Ook staat de Wakefield die helemaal met servo's in aangestuurd nog in de kinderschoenen. Enkele ontwikkelingen die in de toekomst bijvoorbeeld nog mogelijk zouden kunnen zijn: *Flaps *DLG-start *Volledig ingeklapte prop tijdens de dpr-start En zo zullen er nog veel meer spannende dingen worden bedacht in de toekomst. GR. Kevin
Hi Kevin, Er zijn vast en zeker nog een heleboel dingen te bedenken om de prestaties te verbeteren. Alleen is het jammer dat goed vliegende (high tec?) modellen niet op prijs gesteld worden :cry: . Elke substantiële verbetering (geleverde arbeid) levert wel weer een regelwijziging (beperking) op; t's net F1. Arno
op zich niet zo'n groot probleem vind ik: als over 10 jaar de modellen met veel meer beperkingen evengoed vliegen. Net als bij F1, met een steeds kleinere motor toch steeds sneller. kevin
op zich niet zo'n groot probleem vind ik: als over 10 jaar de modellen met veel meer beperkingen evengoed vliegen. Net als bij F1, met een steeds kleinere motor toch steeds sneller. Zo werd bij wakefield vroeger ook met veel meer rubber gevlogen maar de tijden zijn toch verbeterd. kevin
