Waarmee heb jij vandaag gevaren? (RC dan wel te verstaan... ;-) )

En zonder zwaailicht maakt de schipper van de "Henriëtte" geen ruimte meer! Had het kunnen weten. Zo heb ik me jaren geleden suf gezocht waarom dat zodra er een servo werd aangstuurd de boel er mee nokte. Bleek de -draad tussen de ontvangeraccu en de aan/uitschakelaar voor 95% "opgevreten". Zette je de boel aan dan was er net genoeg stroom om de ontvanger te laten werken. Zodra er een beetje vermogen werd gevraagd kakte de spanning in en was het einde verhaal. Ernst Grundmann heeft wel eens uitgelegd waarom juist de -draad kapot gaat. Vandaar mijn interesse. Regelaars met BEC voorkomen dit fenomeen m.b.t. de ontvangeraccuvoeding, maar is er ook ervaring dat dit met de vaaraccukabel gebeurt? Die zijn wel een stuk dikker, maar toch! Kwestie van tijd? Gr. Klaas.
 
Laatst bewerkt:
Mijn ervaring is dat de kabeltjes stuk gaan door de stekkers meermaals in en uit te steken .
Onbewust trekt men al eens aan de draden en een soldering of de draad juist naast de soldering(door de verwarming bij het solderen word dit een zwakke plek) kan het dan al eens voor bezien houden of op de plaats waar de draad geplooid is aan een stekker kan dit ook gebeuren .
Groetjes
Ronny
 
Ronny, Mijn ervaring is dat draden afbreken net naast de soldeerverbinding. Door het solderen komt er een "hard" gedeelte in de draad en is er iets nodig om de draad pas iets verderop te laten buigen. Niet te vaak losmaken dus!
Maar dat is een heel ander fenomeen dan dat ik beschreef, waarbij het koper in de draad geheel oploste en zwart kleurde. Gr. Klaas.
 
Ronny, Het gebeurt specifiek aan de - draad. Is ook wel een verklaring voor, maar ik weet het niet meer. Ernst Grundmann heeft er ooit iets over geschreven, maar kan het niet terug vinden. Heeft niets met solderen te maken. Gr. Klaas.
 
Harm, Bedankt voor het zoeken en mooi dat je het hebt gevonden. Had ik intussen tijd om de laatste foto's bij het bouwverslag van mijn coastertje terug te zetten. Al dat foto ge-emmer. Word je niet echt vrolijk van. Van naar buiten kijken op het moment ook niet. Jij hebt nu voor een paar jaar ketelwater zeker? Gr. Klaas.
 
Een heel aannemelijke uitleg van Ernst .
Electrolyse kan heel wat schade aanbrengen , ook aan funderingen van bruggen en grote constructie's .
Groetjes
Ronny
 
Voor elektrobedrading gewoon harskern-soldeer gebruiken.
Mocht je voor ander zacht-soldeerwerk wel S39 gebruiken (=geweldige spul) laat het daarna in warm water weken en borstel het af met een tandenborstel, spoel goed na en je hebt echt geen last van verder wegrotten van materialen.
 
Bij bedrading trekt S39 in de litzedraadjes (capillaire werking). Moeilijk uit te spoelen.
Ik heb mijn bericht verduidelijkt, "grote bagger voor elektro".
 
Ai! Gebruik inderdaad altijd S39!
Maak het wel steeds schoon met een nat doekje, maar bij gevlochten kabel werkt dat niet.
Hoe dan te solderen? Want zonder S39 ging het echt niet.
 
Heb mijn elektronica nooit anders dan met harskern gesoldeerd. Eind 70-er jaren ook wel de printjes na het solderen met een soort lak ingespoten. Mooi spul, want je kon er gewoon weer aan solderen. Een motorregelaartje zag er aan de printzijde na 35 jaar nog als nieuw uit.
Dus dat werkte wel. Nu rendeert het amper nog om zelf regelaars samen te stellen en ben ik ook 2x zo oud als toen. S-39 is zoals Harm stelt goed spul, maar je moet het gesoldeerde goed schoon kunnen maken. S-39 betekende, een paar jaar na het gebruik daarvan bij een reparatie, het einde voor mijn blikken baggerbak. Nieuw, van binnenuit, helemaal gesoldeerd met harskern, maar na een ongelukje een lek tussen vlak en zijkant. Dacht slim te zijn door de naad in te smeren met S-39 en daarna van buiten af weer dicht te solderen, Prima gelukt, maar toen ik na een aantal jaren het ding weer wilde laten varen zat het aan de buitenkant helemaal onder de grijze pikkels. Het leek net schimmel. Probeerde het weg te krabben, maar ging dwars door de huid. De zijkanten helemaal aangevreten, waarschijnlijk door neergeslagen zoutzuurdampen. Even knap balen en het ding bij het groot vuil gezet. Was nog niet terug van de straatkant, of een mevrouw vroeg of ze het ding mee mocht nemen voor haar zoon. Wel verteld dat het een vreemd model "duikboot" was. Maar haar zoon zou er een polyester huid omheen leggen zei ze. Uit het oog verloren. Meestal is als het tin niet wil vloeien de temperatuur te laag en daarmee de capaciteit van de soldeerbout te klein. Of, wat ook veel voorkomt, de tip van de bout vuil, waardoor geen optimale warmteoverdracht. Maar een echte soldeercrack ben ik ook weer niet. Gr. Klaas.
 
Vanavond met de Wasserschutzpolizei 47 van Krick op patrouille gegaan. In tegenstelling tot vandaag overdag was het nu windstil en een ideale temperatuur aan de rand van het vaarwater, dus... Boordlichten en (af en toe) de schijnwerper aan geeft toch een ander gezicht dan overdag. De vissen vonden het in ieder geval wel interessant: als ik de lichten aandeed was er plotseling veel meer gespetter rond het (stilliggende) model dan zonder lichten. Ook de vleermuizen vonden het wel spannend: een aantal maakten een paar mooie scheervluchten over dat rare ding in het water. Misschien omdat de boordlichten ook muggen aantrokken.

Zonder flits:
P1450978.JPG


En met flits:
P1450983.JPG

Karl voorop en blonde Heidi achterop:
P1450986.JPG


Met de zoekschijnwerper aan:
P1450998.JPG
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top