Ik maak me geen enkele zorg om OF het lukt, voor mij is het meer een kwestie van "wanneer", want ik denk dat de opties Rotterdam of Vlissingen zijn, heeeeel mischien Oostende. En geen van die drie zie ik voorlopig nog op de planning staan.
Vandaag in de Volkskrant dit stukje over het aflossen van zeevarenden.
ReportageBemanning vast op zee
Voorlopig niet naar huis: zeevarenden niet afgelost door dichte grenzen
Eerste stuurman Dennis Stuyts en kapitein Alex van Rhijn aan boord van de Coral Anthelia.Beeld Pim van Delft
Zeevarenden over de hele wereld worden niet afgelost vanwege dichte grenzen en een gebrek aan vluchten. Oververmoeidheid ligt op de loer, ook voor de bemanning van de Coral Anthelia. ‘We hebben geen keus, we moeten door.’
Ciska Schippers13 mei 2020, 5:00
Tien weken aan boord, tien weken thuis. Zo ziet het leven van kapitein Alex van Rhijn er normaal gesproken uit. Nu is hij al zeventien weken op zee en weet de kapitein van de aardgastanker Coral Anthelia niet wanneer hij naar huis kan en zijn gezin weer zal zien. En het werk gaat gewoon door.
Doordat veel landen de grenzen hebben dichtgegooid en er geen vluchten zijn, is de aflossing van bemanning op schepen wereldwijd nagenoeg onmogelijk. Zeevarenden die willen vertrekken mogen op veel plekken niet aan land en bemanningsleden die komen aflossen kunnen de schepen niet bereiken.
Ook al is er geen aflossing, de schepen moeten gewoon doorvaren. ‘Er wordt een beroep op ons gedaan om de goederenstroom op gang te houden’, zegt Annet Koster, directeur van de Koninklijke Vereniging van Nederlandse Reders (KVNR). Nieuwe bemanning is bovendien een gevaar, vertelt Koster. ‘We willen besmettingen aan boord voorkomen, want op volle zee heb je niet voldoende toegang tot medische zorg.’
Thuisfront
Volgens de KVNR zouden nu wereldwijd zo’n 150 duizend zeevarenden op korte termijn moeten worden afgelost, waarvan ongeveer 12 duizend zeevarenden op Nederlandse of door Nederlanders geleide schepen. Zo’n tweeduizend van hen zijn Nederlanders. Hoelang een bemanningslid normaliter werkt, hangt af van de rang. Mensen met officiersfuncties, waaronder de meeste Nederlanders, zijn meestal tussen de zes en twaalf weken aan boord. Wie een lagere rang heeft, zoals een matroos, is vaak zeven à acht maanden van huis.
Ook eerste stuurman Dennis Stuyts en derde stuurman Pim van Delft zitten langer dan verwacht aan boord van de Coral Anthelia van de Rotterdamse rederij Anthony Veder - respectievelijk 15 en 19 weken. Ze varen in de tanker rond Jamaica om vloeibaar aardgas te laden en lossen.
‘Eerst zouden we twee weken langer aan boord moeten blijven, maar dat werd steeds langer naar mate meer landen in de buurt op slot gingen’, vertelt kapitein Van Rhijn. ‘Voorlopig zitten we tot 31 mei aan boord, maar het is onzeker of de grenzen dan wel open zijn.’ Het schip blijft vooralsnog in de Caribische zee.
De onzekerheid is vooral lastig voor het thuisfront, vertelt Van Rhijn. ‘Als de jongste vraagt ‘papa wanneer kom je thuis’, dan moet ik uitleggen dat het in ieder geval tot het einde van de maand gaat duren. En dan zegt de oudste: ‘Jaha papa, dat zei je vorige maand ook.’ Dan weet ik niet wat ik moet zeggen.’
Coral Anthelia.Beeld Rederij Anthony Veder
Dat zeevarenden veel langer doorwerken dan normaal is gevaarlijk, aldus KVNR-directeur Koster. ‘De druk wordt heel hoog en oververmoeidheid is een risico. We moeten ervoor zorgen dat er geen ongelukken gebeuren. Het is een zwaar beroep met weinig slaap en diensten die 24 uur per dag, 7 dagen per week doorgaan. En als je shift net voorbij is en je komt in een haven aan, is het letterlijk alle hens aan dek.’
De vermoeidheid is er zeker, beamen de mannen op de Coral Anthelia. Van Rhijn: ‘We hebben geen keus, we moeten door.’ Nieuws over het coronavirus horen ze via familie. ‘Het is allemaal heel onwerkelijk. Zo’n schip is echt een eiland, het is allemaal een ver-van-mijn-bedshow’, zegt derde stuurman Van Delft.
Juist in een crisis is het lastig om niet bij familie te zijn, vertelt eerste stuurman Stuyts: ‘Zo lang iedereen gezond is thuis, is het oké, maar wat als er iets gebeurt en je kunt niet naar huis? Dat is voor ons het moeilijkst.’
Rust en knuffels
De KVNR probeert ondertussen de aflossing van bemanningen weer mogelijk te maken. Op verzamelplekken op belangrijke plekken in de wereld willen ze bemanning thuis krijgen en nieuwe bemanning naar de schepen brengen. ‘Op plekken waar veel zeevarenden vandaan komen, zoals Jakarta, Moskou en Manilla. Daarnaast op plekken waar veel zeehavens zijn, bijvoorbeeld bij Schiphol. Dan ben je niet alleen in de buurt van de havens van Amsterdam en Rotterdam, maar ook bij Vlissingen, Bremen en Antwerpen’, legt Koster uit.
Om van en naar deze plekken vluchten te regelen is de KVNR in gesprek met KLM. ‘Maar dan ben je er nog niet. Zeevarenden van de Filipijnen moeten ook naar het vliegveld komen. Daar komen allerlei zaken bij kijken, zoals visums, binnenlands vervoer en overnachtingen.’ Daarover overlegt de KVNR met de Nederlandse en buitenlandse overheden.
Of ze eind deze maand naar huis mogen: de bemanningsleden hebben hun twijfels. ‘In Europa wordt wel afgelost, maar hier en in Azië is het nog onmogelijk’, vertelt Van Rhijn. Stuyts: ‘De rederij is welwillend, maar zij zijn afhankelijk van de overheden en of er vluchten zijn.’ Van Rhijn: ‘Mijn aflosser moet uit Letland komen, maar daar zijn ook geen vluchten.’
Over waar de mannen het meest naar uitkijken zijn ze eensgezind. ‘Rust. Rust en knuffels, fysiek contact.’ Van Rhijn: ‘We maken ons geen illusies over vakanties, we willen gewoon lekker rustig thuis zitten met ons eigen gezin om ons heen.’
Coronagevaar aan boord
Om coronabesmetting te voorkomen willen schepen zo min mogelijk nieuwe mensen aan boord, maar bij het laden en lossen kan het niet anders. ‘Als je de haven binnen gaat komen er bijvoorbeeld loodsen aan boord. Veel bemanningsleden zijn daar huiverig voor, vanwege mogelijke besmettingen’, legt Koster uit. ‘Er worden vanuit de havens eisen gesteld aan de bemanning, want zij zien de zeevarenden als bedreiging. Maar voor de bemanningsleden is de buitenwereld juist een bedreiging.’ Daarom zet de KVNR in samenwerking met de overkoepelende organisatie International Chamber of Shipping (ICS) zich in om tot internationale afspraken te komen over beschermende kleding.
