Hallo, wat zijn wij aan het doen!?

Het is niet mijn bedoeling om een welles nietus discussie te starten, hieronder mijn praktijk bevindingen over de montage van een elektromotor :

De motormontage bij een elektromotor hoeft veel minder robuust te zijn dan bij een brandstofmotor, geen trillingen is de reden.

In eerste instantie zat er in min Curare 40 een Turnigy 4250-500, gemeten vermogen 1015 Watt met een 12x12 prop.
De motor was bevestigd middels een zelfgemaakte box van 3mm triplex : (Deze constructie is 165 vluchten blijven functioneren / Er mist een schroef op de foto, dit is echter een foto van tijdens de bouw voor het uitlijnen van de motor)



Een aantal weken geleden heb ik de motor gewisseld voor een Pichler Boost 60, tevens met de 12x12 prop, gemeten vermogen is nu 1295 watt. Het toerental ligt hoger vandaar het hogere wattage.
De motor heb ik bevestigd met 4 x M4 draadeinden. Om de draadeinden zit krimpkous om geen sluiting te krijgen met de bedrading. De afstand van de motor tot de firewall is 50 mm.
Hiermee reeds 15 vluchten gemaakt : (De draadeinden steken nog uit op de foto, deze zijn inmiddels afgezaagd)



Wil je het professioneler doen dan kun je zelf een carbon drager maken : (Weegt 30 gram compleet)



In mijn Xtra 60 gebruik ik wel de triplex box zoals boven afgebeeld. Echter, de Xtra 60 heeft een grotere motor, 16x12 prop, lager toerental maar meer vermogen dan de Curare.
Het koppel van deze motor is hierdoor dus veel groter, hier moet dus de ophanging sterker zijn dan bij de Curare.

Grt,

Arnoud.

 

Wordt weer netjes Bas !
Progo wordt sterker dan ooit ontworpen.
Let wel op dat je de achterkant niet te zwaar maakt, lood in de neus is zonde.

Grt,

Arnoud.

 

Ja, dat gewicht tikt door, wat in de neus gecompenseerd moet worden.

Kan het stabilo overbouwen. 6 mm ipv 8 mm.
Servo’s weer naar voren. Accu anders opgesteld.
Daarom, ik kijk even waar het schip strand.
Risico van oude meuk.

 

Het stabilo kun je inderdaad denk ik terugbrengen naar 6 mm.
Een stabilo levert ca. 5% van de totale liftkracht, de krachten op het stabilo zijn dus niet zo heel groot.
Oude meuk ? Ik herken het, ga je het oplappen kom je allerlei zaken tegen die je van tevoren niet had voorzien.

Grt,

Arnoud.

 

6 mm lattenconstructie (á lá Charter) aan beide kanten ingedekt met 1 mm. Onverslaanbaar qua sterkte, minimaal de helft lichter dan 8 mm massief (en dat scheelt al gauw 10 gram, wat zich al vrij vlot vertaalt naar 100 gram minder in de neus).
6 mm massief is al gauw de helft minder stijf dan 8 mm, en dat zit volledig in die reductie in dikte (afstand van hartlijn tot uiterste vezel). Een indekking tot 8 mm herstelt dat verlies aan stijfheid nagenoeg helemaal "Ingedekte lattenconstructie" is al gauw ongeveer 80% van de stijfheid van "massief".

Het is wat meer werk (hoewel ik persoonlijk het bouwen van dat soort constructies erg leuk vind om te doen), maar het is het mijns inziens die extra moeite ruimschoots waard.

 

Jaaaagh! Zekerweten Brutus!
In die orden van bouwen.
Curare ziet er goed uit... verwacht ook niet anders

't-Sjarter staart. beproefde constructie! 8 mm standaard dikte.
Dunner en beplankt nog stijver. En beter...




Venster opname van de Progo staart. Het stabilo is kant en klaar ARF meegeleverd.
Moest alleen in rondtes geschuurd, geschaafd worden.
Analoog aan de Puma II. Bij de laatste editie, met Plura romp ARF, vergelijkbare bouw kant en klaar
meegeleverd in de kit.
De Progo stuurstangen nogal wringend opgesteld. Vooral hoogte... tja...



Maaarrrrr... de grootste verdienste van een 6 mm stabilo zit em in
in de mogelijkheid, zonder gedoe, de instelhoek aan te passen in de epoxy romp.
De Plura heeft geen sterkte meer in het onderstuk. Dat is nog slechts een sierkapje gedegradeerd.
Torsiestijfheid romp overgenomen door het spant en laminaat.
Stabilo zou met 2 duvels, carbon rondstaf en een nylon breekbout gehecht kunnen
worden. Dus dat geeft mogelijkheid voor proefondervindelijk EWD bij te stellen.
Van de standaard instelling, naar geringer tot aan 0º
We zullen zien... Voor wat het waard is!

Gr Bas

 

Moin, paar avonden aan de sjouw...
Even wat vergelijk wegen.


Een kaal frame van de Calmato Sport Alpha. Inclusief
de op en neer klep... Zwaar hout. Het kan best een tik hebben.
Vietnamees panserbalsa!




Dan het Robbe ARTF stabilo... keurig met folie aan al op een keurig gewicht.




De helft van het oude Calmato stabilo, doorgerekend, ook zo een 60 gram...
De andere helft was in balsa frietjes geslagen...
6 mm dik. De dikte geeft ruimte om de nodige 2+ graad te halen in de oorspronkelijke
fitting van de epoxy romp. Vleugelzadel en stabilo staan dan in lijn.
Instelhoek vleugel dan 2º en kan nog met iets ophoging onder
de achterlijst tot 1,5º gesteld worden. Dat zijn waarden gelijk aan mijn e-Rascal 40
Of het werkt, zal de praktijk moeten bewijzen. Maar bedoeld om de over-power
van de 46FX te hanteren.




Gewogen is er niet. Maar de sterkte nu na -24 uur is al aanzienlijk.
Het kan nu krachten afvangen, ofwel, de zwakte in de constructie is nu meer naar voren geschoven? Maar wring ik de zaak? Niet meer terug te herkennen.
Uitstekende eindsterkte. De print is nog als referentie opgeplakt.
Hoe ik het stabilo ga monteren, ga ik nog niet verklappen, maar het wordt wel demonteerbaar.
Nee geen kantelbaar stabilo als een zwever ;-)




Ontdaan van folie, sowieso passend in de epoxy Progo-romp.
Verband voorlijst, op de tips iets versteken met balsa inzetjes.




Aanleg voor de Plura romp, afgelakt. 2 carbon pinnetjes er in.
En verder naar achter een kunststof breekboutje M4 etc.
Zadel aanbrengen in de staart, met draad voor het breekboutje.
Kan er weer gevlogen worden!



Voor wat het waard is...
Gr Bas

 

De Progo heeft al weer ge-re-re-re-maidonneerd!
En heeft met de 2 mm ophoging onder de achterlijst wederom gevlogen, nog steeds gemene streken met landen, waar ie ook de staart op brak.
Stall vlak boven het veld, bij het afvangen... En toch echt goed strak aangevlogen. Nee geen lieverdje met dit gekantelde dunne 'Clark-Ykel' profiel.
Natuurlijk! Dit hebben de Robbe bedenkers van de Progo vast wel geweten. Maar er moesten centjes worden verdiend! Op de romp past met wat vondstigheid gewoon een Calmatovleugel.
En die doet het vele malen beter...

Met de fabrieksinstelling gaat het prima, maar dan blijft die steile klim omhoog op een 7,5cc
Dat moet je fors uit trimmen. En om nu de domping te vergrootten?
Dan wordt een motorkapje een hangsnuitje
Is niet om aan te zien. Dus ik hou het maar op vliegkunst...

De staart reparatie met epoxy semi Atlantik-Wall versteking, bracht meer gewicht mee
op een plek waar je het lichter wilt hebben.

Gecompenseerd met zwaardere Powerbox uitlaat en metalen Kavan-spinner...
En... 35 gram extra in de motorkap... in de vorm van gesmolten tin-soldeer, in een patent blokje.
Geplakt en geschroefd.


Progo op de laatste Biggs vliegdag. Nader tot een zomerse dag...




Nog wat bouwdetails van de staart... het oogt wat 'ruw & hork'...
maar het werkt... Pengaatjes plannen om het stabilo in te haken...
Voorboren met een 1,5 mm verlengde boorhouder en boor...
Opruimen met juiste diameter carbon rondstaf in de spantang van de boormachine...
Wel... dat boort verrassend rap!




Het spant met voorbedachte rade voorzien van ingelijmde en geperste slagmoer...
Daarna alles riant in de G4 PU betonprimer... zou maar zo vet kunnen slaan immers!




De hak van de staart ook iets op gewicht gezet met wat uitgeboorde sterkte...
En weer een slot met pennetjes zodat het stabilo mooi gelocked blijft...
en het deeltje ook keurig op z'n plek blijft natuurlijk...
Stabilo geheel voorzien van nieuwe folie, en de oude lijmschade van de verlijming
vlak geplamuurd...




En dan tot slot de nylon breekbout, de zaak secuur. Strak aanliggend en safe.
Iets naad is nog wel zichtbaar, maar dat bomt niet... Kortom geen schoonheidsprijs...
Maar het heeft gewerkt!




Klaar! Nu de Simprop Antares weer zien te fixen... printjes tekenwerk/houtwerk al klaar...
Eitje natuurlijk... hum...

Gr Bas

 

Goed te zien dat je weer lekker bezig bent Bas

Groeten, Ramses
.

 

Vorig jaar oktober had ik mijn Antaressie nog al lomp met de zonnewind laten botsen.
Die zon stond onhandig, ik verblind. Schraal contrast.
Up was de grond in, normaal hoort't omhoog!
Je weet het wel... zo gaat dat... toch nog even een laatste vluchgie... Rats!
Romp doormidden, en mijn mooie 50SX-je een afgebroken hoofdsproeier.
Berucht op dat punt. Totaal de smoor er in. Veel te leutige vlieger om te sneuvelen.

Wel! Voor een maand gelee opgepikt... hup herstellen die hap. Vleugel nog geheel patent!

Scherpe breuk ineen gepast, dat lukte, vervolgens met epoxy herhaald. Ook dat lukte.
Versterkingen ingelapt uit 1 mm vliegtuigtriplex.
Dat leek nodig wegens waaibomenhoutbouw en gewoon iets te licht gebouwd.

Vleugelmount uitslopen en bijwerken, en op nieuw vast kitten met epoxy...
zeker weten dat ook dat deugdelijk is.





Gevalletje pech onderweg...
Heeft iemand nog een OS 50SX wrakje? Dekseltje is zeer welkom.
Nu een heli deksel en een eigen gemaakt houdertje... anders dan op foto...




En een nieuw motorkapje lamineren en bekladden met 2K 'standaard motorkappen blauw'
Nieuwe kap uit oude matrijs... ooit eens gefabriekt...
Cabine lapjeskapje ook weer opgelapt... CA en heldere sticker restant.




En zo al weer klaar... De re-re-remaiden ging niet door.
Want luchtbellen in de toevoer, gaf geen betrouwbare loop.
Carburatie toevoer met een scheurtje... zag ik pas thuis met beter licht... zucht… nieuw stukkie slang.
En weer klaar voor opmaat in leut...
We knutselen zo dan maar weer wat verder…



Voor wat het waard is!
Gr Bas

 

Voor wat het waard is... "waar zijn we mee bezig"

Definifief besloten dat de Robbe Progo op 7,5 cc en verstelde vleugel, een vliegend hok is.
Met de vleugel is van alles mis wat vliegen betreft. Clark-Y
Ongetwijfeld is en met domping en nog meer verstelling nog het een en ander uit te melken...
Maar dan wordt het weer een wokkel.


Blijft een 'gewaagd' modelletje... Rood op de vleugel moet nog blauw...
Maar van het weekend was de kist eindelijk APK ingeschreven op de club...
Nr 850 in geel maakt nog geen Fiatje!




Enige wat helpt... is een .40 motor, met vooral niet te veel pep, of standaard met 1/3 gas d'r op...
Dan tuft ie wel. Expo er op of niet... maakt ook niet zo veel uit.
Op hoogte bij een mooie banking, slaat de vleugel door. En moet er stevig gecorrigeerd worden, dat lukt altijd.
Stallt bij landen, stallt bij starten. Ofwel staat de snuit niet 100% in de wind, dan vraagt het om een snelle reflex, en dosering, om je vervolgens terug te pesten in reverse mode.
Nu was het afgelopen weekend toch wel wat rommelig op het veld, wind, vooral de richting op de ruimtelijke ordening,
sterk thermisch, en verstoring door het clubgebouw.
En werd er trouw getermiekt door een grote Arend of Buizert en big scale Ooievaar.
(En! Geen clubleden overigens, geen transponders, hè!!!! Da's pas vlieg-tuig!)

Ruw weer, fraai weer, zelfs de KAOS schoot als vanzelf omhoog bij de landing, stevige bries, zeer leut,
en vliegt gaaf onder zulke omstandigheden.
Maar de Progo vaart een andere koers dan de knuppel hem moet dirigeren, een snotneus!
Wieltjes komen keurig aan de grond, met wat banvloek.
Neuspootje nog iets in te korten, voorkomt dat de kist direct omwaait van z'n plek.
Maar de smeuïge droom uit de edel-folder is volbracht. En blijf hem regelmatig uitlaten. Geel doet het goed.

Dan... geheel iets anders... een zolder vol P40 in allerlei uitvoeringen, maar meeste braaf in doos...
en twee in bouwstatus. Een ervan is is een Kyosho P40, de ander een CMPro (een ARF die heel erg goed gebouwd is!)

De Kyoszooi In een bevlieging via eBay-geluk, 100 euro uit Duitsland, Oldenburg, fraaie modelbouwzaak.
Bouw-modificatie opgestart, later nog vleugelsets gescoord, motorkap, romp en nog wat bijkomend grut, daarmee de oorspronkelijke kit weer compleet. De resterende 'reutels' om iets vliegends van de maken.
Een Revell 1:32 bijgekocht voor bestudering van details. Dat soort modelmakers kennende, strikt op details.


Voor mij was er maar 1 rolmodel-editie van het plastic model mogelijk... P40E... uit '1941', maar...
Om het spuitgietsel te verkennen moest toch echt de folie er om heen weg. Gaf visuele glorie!
Dat stukje folie is overigens goud waard, als het er nog fabrieks-origineel om gekrompen zit...




De Kyosho is vooral flying semi-schaal, met de nadruk op semi, zonder schaal.
Waar men bij een een komische model-weergave van een mens, spreekt van een persiflage,
is hier technisch sprake van een persiflans!

Voor modificaties heb ik allerhande bouwplannen. Tot en met Ziroli.
Ziroli is wat ik 10 jaar gelee direct had moeten bouwen. Groot, lomp en agricultureel!
Maar ik dacht... bescheiden inleren. Nu is de tijd te kortend geworden.

P40E werd toch een variant... P40K... gedachte... koersstabiliteit. Een Engelse modificatie.
De Engelsen moesten de Amerikanen leren hoe een F4U Corsair te landen op een vliegdekschip.
Amerikanen landen het liefst in zee, en dat was onhoudbaar... Nifty!


Jaaaaghhhh...'smooi staartje!




Met wat tekenwerk in Illustrator en wat driftig printen op papier, karton pasmodellen...
Sowdepief! 's-Oud plaatje! Februari 2008!




En de piloot maar wachten op z'n te kleine kist... zo lag het jaren... en na een verhuizing
maand na maand op de zolder...




En een vierkante staart, onderin uit piepschuim gesneden, indedekt en al...
De eeuwigheid trotserend...




Verder met de inzichten naar het Revell model 1:32... Fairings!




Nog wat ruw... maar overtuigend genoeg...




Dat van de schaal ende semi... Listig om te zien...
Min of meer sluitend... Voorwiel op voorwiel, en dan maar proportioneel in Photoshop aan de foto jurken.
Pielen met de transparantie om iets aan te sluiten.

Staartlengte... Mwahggg.. als de kaasboer om de hoek.
Positie kantoorplek.... nog een beetje kantoortuintje. Bij het model is de kap te ver naar achter geplaatst.
De cowl te kort, en de kinnebakkes te rond, van de vorm klopt geen biet. En de vleugel-tip van de dag, slechts een truckje!
Gezien de manual-instructie, zou de motor postitie af firewall een aannemelijk vliegbare stand geven.
Zal ik durf het niet te veranderen ivb. met nose-overs.
Spinner te klein, bij veel groter moet het mes in de glasvezel... maar het kan! Centenbak iets aan te passen?

De kortere snuit en de postitie van de kabinekap vragen straks om een vorm compromis...
Maar het mag ook wel een beetje een gooi & smijter blijven... eenvoud... beetje Kuifje klare lijn...
P60+ er...




Model dus maar weer eens aftasten na al die doorlooptijd...

 

.
Heel gaaf Bas!
Maaruh, deze mooie P-40 verdient eigenlijk een mooi eigen verslag toch?
Ik blijf het in ieder geval volgen

Groeten, Ramses
.

 

Verslag? Mekker, mekker... 't is ook wederom een beetje een niemendalletje?
Van de CMPro heb ik wel een verslag in de wacht...


Mug shot van het beestje...




De Hobbico 60 rotating retractabilicum waaiboomia...




En wat voorwerk om de ganzepootjes loodrecht na benee te doen richten...
Voor een .60 model aan de behoorlijk zwakke kant... geen Dural aluminium.
Wel slim bedacht, maar toch ook veel speling.




Het waren gebruikte, maar de speling is niet door het gebruik gekomen.
Het aanduwen dmv. een retract servo wordt nog een dingetje.
De pootjes zakken niet in de vleugel, alleen de bandjes. Zo was het ook in het echt.
Concessies op de schaalverhouding... dat blijft...
De wielen te breed, Graupner-X, wel licht. Ik vrees dat mijn Rascal 40 voor bandenwissel
gaat. Dat waren de lite-bandjes eigenlijk voor deze kit bedoeld. Maarja... Rascalletje ging voor

Speling in de retracts... of... nieuwe lagers draaien uit messing met goede strakke passing...
Of de CA truck... staal invetten... en de plastic cups en busjes vol zetten met CA lijm...
En bij iedere APK controleren...



En dan dié inklapbaaronderstelmontagebevestigingskuip in de linkervleugel...
horkenscheef gebouwd, op een ranzige maandag morgen,
met een hanglurkpeuk aan de lip... weekend moe, ineen gekwakt...

Loenzend onderstel... zucht...

Gr Bas

 

De scheef in de kuip vallende poot...
Wel het mes er in... de beitel zelfs!


Eerst toegang... in repen van 1 cm breed, dan doormidden, schuin insnijden... niet gaan prakken en voorzichtig lossen van het spant pellen, geeft toegang en inzage in de constructie...
2 mm dik balsaplank…




Geen Bahco?... maar Rambo!!!...




Dan wordt het ruig... vleugel op schoot, nergens pieken met krachten
behalve waar de tikken moeten wezen...
Alle lijmnaden netjes compromitteren... je bent er wel effe zoet mee.
Met beleid lukt alles. 1 montage houtje er uit gewipt...




Bewijs van goed geluk... bij Kyosho ongemeuk...
Dat 3-hoekige latje... dat had ik niet opgemerkt... tandartsenspiegeltje... los!




En open gewerkt... en kan ik het met dezelfde componenten en fractioneel extra hout,
de zaak richten. De hele wielkast zit net een paar mm gedraaid/verkeerd gepost...
En de versterking rond de liggers... sodemieters wat is dat slordig gebouwd...
Het rechter spantje gaat doormidden, en iets verschoven naar opzij, om de montagehoutjes, iets versteld/verschoven weer terug te kunnen plaatsen. Het gaat 'on-the-fly'... Moet lukken!
Dan kan het hopelijk vlot weer toe...
en me eens gaan buigen over de aansturing via de retractservo...ook nog een dingetje dus!




Ook deze Kyosho is niet zo schaal... met het lijnenplan (A3-print) over de vleugel, als voorbeeld...
De originele poot staat vrijwel direct haaks op de neuslijst van de P40.
De hele poot rust 'op' de vleugel. Alleen de hydraulische cilinder om de zaak
te bewegen, zit voor de ligger, in de vleugel.
De draaiing van 90º of wellicht iets meer, verloopt via tandkransen...




PS: Gedurende de aanpassing laat ik alle folie zitten. Rondvliegende klodders lijm komen
dan op folie die toch vervangen wordt... dus ongegeneerd smeerpoetsen is dan mogelijk!

1x retract getest met CA-lijm als verbeterde lager-tolerantie.
Merendeel speling is er zo uit te krijgen. Wel behoedzaam aanbrengen.
En een teveel aan klemming met bewegen en teflonolie weer vlotten.


Voor wat het waard is!
Gr Bas

 

Koffie en weer verders…

Om een idee te geven… spantje behoedzaam lossen? Gebogen aardappelmesje.
Gaat ook wel eens roodgloeiend, hier koud, dus tip even opscherpen, insteken en behoedzaam zaakje los waggelen…




Lijm is altijd sterker dan hout. Ook al is het contactvlak redelijk mager...
Daar waar het gekleefd heeft... is het het balsa wat mee heeft gegeven...




En zo is het spantje mooi mobiel. Dacht ik mogelijk ook bij de ligger los, niet echt nodig.
Staat het ietsje gebogen.
De hele bekisting moet eigenlijk geroteerd worden, maar daar begin ik niet aan. Spant op een kier gezet, is maar minimaal.




Dan maar eens wat gaan passen en verkennen… moet zo goed is genoeg gaan worden..




Met de constructie ineengeschoefd, detail…




En in overzicht… dat is het wel zo een beetje…



Nu zaak om het gericht te gaan fixeren met wat epoxy…

Gr Bas

 

Timmeren nog wat door…

Dit zaakje opgespannen, borgplaatje aangekit.
Garandeert vaste vaste maten…
In stappen te verlijmen…




Nieuw verband, en helpt met het richten van de poothouder…




Passing controleren…




En de zaak in de tang… met 30 min epoxy en glasparels…




Past de zaak nu als gegoten, kan de indekking weer toe.

Gr Bas

 

Wat ik juist niet doe is glaskorrels gebruiken .
Wanneer ik een houtverbinding moet lijmen . Mix ik schuurstof van balsa door mijn epoxy . Dit is een vezel welke in elkaar grijpt en hierdoor juist stevigheid geeft . Glaskorrels geven enkel vulling .
Tipje voor de volgende keer

 

Katoenvlokken en/of glassnippers werkt ook prima, zoniet beter

 

Ja, heb ik ook nog een pot van.
Maar de zaak zit dicht opeen.
Toxotropisch verdikkingsmiddel geeft ook veel sterkte.
Hoe dunner de lijmlaag, des te sterker.
Zwakste schakel is het balsahout en het flut tripex. Dat is met Mekongdeltaslib verplakt…

Epoxy in deze oversterk!
Mocht ik em niet de grond in jassen… Dan overleefd het model mij ruimschoots!

 

maakt op zich niet zoveel uit aangezien alle opties al sterker zijn dan het Chinese waaibomen hout, maar je hebt gelijk dat schuursel of katoenvlokken beste zijn qua sterkte,