Sagitta 900 - naar de eeuwige thermiekvelden

De aansturing van het richtingroer ligt nu ook naar behoren. De aansturing loopt een tandje stroef, waarschijnlijk door de lichte bocht in de aansturing aan het eind. Maar ik verwacht hiermee geen problemen.

De hulzen zijn in de romp op 2 plaatsen vastgezet door balsa blokjes.


Straks komt er op de neusplaat net voor de servo's waarschijnlijk ook nog een blokje tussen.

De neusplaat heb ik zojuist ingelijmd. Het is ongelofelijk hoe vaak zoiets nog verdraaid en scheef zakt.


In de romp wordt de neusplaat gesteund door balsa driehoeksprofieltjes.


Het richtingroer wordt in het kielvlak gelijmd. Het stukje hout waar de scharnieren in gaan heeft nog een stukje paarse folie gekregen.

 

als ik dit nu zie ging ik toch geopteerd hebben voor een ander accupack, 1 van 2 x2naast elkaar, een opening voor maken in de neus plaat waar hij net in kan, hem erin schuiven en op dezelfde manier vast zetten zoals jij nu doet, zo kon hij veel meer naar vooren en je servo's dan ook.

Scheeld weer een hoop lood

(het is nog niet te laat)

 

Vjete, misschien dat ik dat later nog verander. Kan altijd nog. Eerst moet hij vliegen (ben een beetje ongeduldig soms).

Ik heb toch weer de aansturing van het richtingroer moeten veranderen. De soldeerhuls bleek niet goed aan de stuurkabel gesoldeerd te zijn (ik kan niet zo goed solderen). Hij zat los en ik heb hem er dus afgehaald en toch zo'n schroefbusje toegepast. Hier had uiteindelijk het achterste gat voor de stuurhuls toch weer beter geweest :roll:.


Bij de servo's heb ik de aansturing wat vreemd op de armpjes moeten zetten (aan de binnenkant) omdat de kap er anders niet meer overheen kon schuiven. De kabels lopen zo wel lekker recht: geen bochten (dus wrijving) in de aansturing.


In de aansturing van het richtingroer zit bij de staart wel een lichte bocht. Dit geeft daar enige wrijving en zorgt voor een licht hysteresis (andere nulstelling, afhankelijk van welke kant hij komt).

Opstelling electronica:


De haak is een verstelbare haak geworden. Op de tekening staat de haak achter het zwaartepunt. Volgens de maker van de tekening geen probleem, maar ik begin liever met de haak net voor het zwaartepunt. Met deze haak kan ik langzaam naar achteren schuiven tot het voor mij lekker voelt.


Gewichten:
Linker vleugel 346 gram
Rechter vleugel 342 gram
Stabilo 61 gram
Romp 780 gram
Totaal 1529 gram
Het zal ongetwijfeld lichter kunnen, maar ik ben niet ontevreden. Ik heb 2 vliegtuigen van 3,2 meter die 2,5 kg wegen en heerlijk vliegen, dus 1,5 kg voor 2,5 meter lijkt me zeker vliegbaar.

Hij is klaar!

Vanmiddag zal hij op Valkenburg worden ingevlogen. Ik zal kijken of ik eea kan laten filmen.

Het is een erg leerzaam project geweest. Wat observaties:
- bouwen duurt lang. Een stuk langer dan ik initieel had gedacht.
- bouwen is leuk. Veel leuker dan ik gedacht had.
- ik kan bouwen. Nu had ik daar wel enig vertrouwen in, maar het eindresultaat is echt netjes geworden.
- bouwen is zeker niet zwart-wit. Je hebt een tekening als leidraad, maar op vele momenten doe je dingen net iets anders omdat -je net het materiaal niet hebt liggen - dat je beter lijkt - dat je beter ligt - enz enz. Improvisatietalent is een vereiste bij het bouwen van tekening.
- jullie denken lekker mee

Ik hoop vanmiddag te kunnen roost: en jullie een mooi filmpje voor te kunnen schotelen.

 

ziet er goed uit, suc6 met de maiden

 

Hij doet het

De Sagitta is vandaag mee op stap geweest naar het vliegveld. Ik had hem gewaarschuwd braaf te zijn, en hij heeft zich uitstekend gedragen .

Ik ben begonnen met een handstartje. Keurige glijvlucht met handen los. Trimmen was totaal niet nodig. Daarna range test. Na zo'n 40 meter reageerden de controls nog steeds strak, dus maar teruggelopen.

Dan de eerste vlucht aan het elastiek. Wederom met handen los ging hij prachtig stabiel omhoog. Vliegen doet hij heerlijk rustig. Ik moet wel even wennen aan de vertraging in de besturing, ik ben voornamelijk rolroerkisten gewend. Zeker in de landing is het directe van rolroeren wel prettig. Maar de Sagitta vliegt heerlijk relaxed. Hij is zeer goed te zien en goed herkenbaar door zijn kleurenschema. De remkleppen zijn niet super effectief, maar je kunt er net een beetje mee regelen in de landing, altijd prettig. Hoogte heb ik niet mee hoeven mixen. Als ik de kleppen uit doe zakt de neus iets naar beneden en hij houdt goed zijn snelheid.

Ik heb thermisch kunnen vliegen, maar helaas geen lange vluchten kunnen maken. De bellen waren zwak, maar je waaide wel flink weg. Als je daarna terugstak kwam je lager uit dan je beginhoogte. Zo kun je dus nooit heel lang bovenblijven. Langste vlucht was zo'n 7 minuten, is toch niet slecht. In de bel vliegt de Sagitta als vanzelf. Een haartje richting erop houden en een ietsie trekken en dan niets meer doen. Je kan je ogen een minuut lang dichtdoen en als je ze weer open doet hangt de Sagitta nog steeds mooi zijn rondjes te draaien. Prachtig. Het terugsteken vanuit een bel tegen de wind in doet de Sagitta zeer goed. Als je de neus een beetje laat zakken pakt hij vlot snelheid op en hij gaat prachtig 'lopen'. Ik heb nog even gedacht de loodstaven te pakken, maar die zijn eigenlijk helemaal niet nodig.

Ik heb geprobeerd de haak een stuk naar achteren te verplaatsen. Initieel ging de Sagitta hiermee zeer steil (maar strak) omhoog, maar hij klapte veel te vroeg van de kabel. De haak toen weer iets naar voren verplaatst. De huidige positie lijkt een mooi compromis tussen lekker steil starten maar wel aan de kabel blijven tot het eind.

De uitslag van het richtingroer heb ik redelijk groot gemaakt. Met kleinere uitslag was hij prima te vliegen, maar met meer uitslag heb je minder knuppeluitslag nodig (ik hou wel van vliegen met weinig knuppelbeweging), en als je wilt kun je nu het roer flink in de hoek krijgen. De maximale uitslag van het hoogteroer wil ik ook nog iets vergroten. Ik kom nu iets te kort bij het bijdrukken na de 'afsprong'.

Er was nog een oudere man met 2 Sagitta's, maar helaas was hij met een spirit aan het vliegen. Ook hij was zeer enthousiast over zijn Sagitta's.

Ik heb wat filmbeelden gemaakt, ik hoop vanavond wat te kunnen monteren.

 

ziet er goed uit en klinkt ook goed, ik kan niet wachten op de beelden

 

Ik heb wel een aardig filmpje kunnen monteren. De eerste start en landing op het filmpje zijn ook daadwerkelijk de eerste start en landing van de kist (2e idem).

Op de onboard beelden van de vleugel is goed te zien hoe enorm stijf de vleugel is. Ik heb al meer van dit soort beelden gemaakt, en je ziet vleugels altijd wat buigen. Hier zie je helemaal niets gebeuren. Op de achterwaartse beelden is mooi te zien hoe weinig je hoeft te sturen met het hoogteroer.

Hier staat tijdelijk een high-quality versie (72.5 Mb, mpg, 3 minuten) van het filmpje.

Youtube versie:

 

Raymond,

Hij is fijn. Ziet er mooi uit zo in het blauwe. Het vliegt altijd goed zo'n SAGITTA.
De "oude man" die jij tegenkwam is ws Huub. Een liefhebber van amerikaanse kisten.
Wilde nog wat vragen: waar heb jij het zwp liggen?
Jij hebt mijn SAGITTA gevlogen met ws een achterlijk zwp omdat ik de tekening niet goed had gelezen........ Hij lijkt mij wel
Maar hij vloog toen wel redelijk.................
Het zwp hoort te liggen op 83 tot 86 mm vanaf de voorrand van de vleugel.......Kijk maar op de tekening.
Vanavond nog even een starthaak erin geschroefd op ongeveer 10 mm voor het zwp. Klopt dat zo een beetje?
Zal nog wat extra gaatjes boren om de starthaak te kunnen verzetten.

NB De JUNIOR S zit al in elkaar .

Groeten, JH

 

Ik heb het zwaartepunt op de aangegeven plaats gelegd. Hij vliegt er prima mee. De haak had ik initieel ook zo'n cm voor het zwaartepunt liggen, daar start hij prima mee. Mijn haak ligt nu iets verder naar achteren, maar daar wordt de start net iets minder stabiel van. Cm voor het zwaartepunt is prima.
Het zwaartepunt kan dus nog wat naar achteren. Hoe ver lag het toen op het strand? 93 mm vanaf de vleugelneus? Scheelt gewicht.

 

Inderdaad op 93 mm vanaf de vleugelneus. Op de tekening staat dat anders aangegeven, nl 93 mm vanaf het eind of zo je wil het begin van de neusconus.

Hij vloog er prima mee....aan het duin.
Als ik het artikeltje van @Berrie van bladz. 1 nog eens doorlees dat het zwp naar 38 % moet dan zaten we al aardig in de richting.......


En gewicht.......1500 gram met zo'n enorme lap vleugel is erg weinig.

Groeten, JH

 

Zo, klaar voor Duitsland! Gefeliciteerd! (ik ga dat absoluut niet redden met de Supra...)

 

Afgelopen week heeft de Sagitta op de Wasserkuppe gevlogen. Ik kan het kort samenvatten: GEWELDIG! De Sagitta heeft denk ik net zoveel vlieguren gemaakt als mijn andere vliegtuigen bij elkaar. De snelheid die je op kunt bouwen is fantastisch. Vliegmaat Meylink heeft één keer flutter op de staart van zijn (originele) Sagitta gehad, maar ik heb mijn kist steeds maximaal aan kunnen duiken zonder problemen. Klein stukje video ter demonstratie:


Klik [URL="[/URL] voor een meer algemene sfeervideo van de expeditie.

 

Mooie hoed!
Maar, ook een mooi toestel...

 

Mooie beelden Raymond.
Wat zul je genoten hebben !!

De SAGITTA laat zich van zijn beste kant zien. Het is dus niet voor niks een oude F3B kist......
zou die van mij dat ook kunnen ????

Groeten, JH

 

Uiteraard! Gaan we proberen aan het strand!

 

Prachtig geluid bij die looping

En natuurlijk prachtig toestel !!

 

Inmiddels heb ik aardig de balen van de rompconstructie. De plaat waar de electronica op gemonteerd zit is al een aantal keren losgeraakt na een wat forsere landing (en dan heb ik het echt niet over crashlandings). Jan-Hein gaat een keer proberen hier iets stevigs voor te maken.

Verder heeft de Sagitta zijn eerste echte schade achter de rug. Een paar weken terug kreeg hij een rotte windvlaag van opzij in de landing waardoor hij op zijn kant ging. Dit eindigde in een flinke handstand. Schade: ingedeukte beplanking aan de buitenzijde vleugel en beschadigde vezels in de romp. Alles is keurig gerepareerd.

Als laatste nog een mooi plaatje. Geen reden, gewoon omdat hij zo mooi is .

 

Kwijl kwijl, zeker een schitterend plaatje.

 

Raymond,

Een prachtig plaatje. Hij staat nu in mijn album.
De FISSABLE is klaar. Dus heb ik nu tijd om de centrale plaat op zijn plek te zetten. Hoop dat het lukt

Volgende week een paar dagen vrij. Ik bel je nog om hem op te halen.

Groeten, JH

 

Hij is niet meer

De Sagitta is stuk.
Na een flinke winterpauze heeft de Sagitta eindelijk weer goed gevlogen. Het was heerlijk weer, af en toe aardige bellen kunnen pakken. Laatste vlucht had zo'n kwartiertje geduurd, kist vloog op 250 meter en ik wilde naar beneden komen om in te pakken. Ik dook licht aan en vervolgens deed het vliegtuig niets meer. Nou ja, heel hard naar beneden gaan, dat deed hij nog wel. Zowel hoogte- als richtingroer luisterden niet meer. Licht spinnend ging hij bijna loodrecht naar beneden, de krak was goed te horen ondanks de huizen die tussen mij en het vliegtuig lagen.

Het resultaat:

Beyond repair.

Het vliegtuig kwam terecht midden in een woonwijk naast ons veld. Ik dank god op mijn knieen dat er niet net een kind voorbij fietste oid. De linkervleugel was totaal versplinterd, de rechter was iets meer intact. De schade aan de romp valt mee in vergelijking met de vleugels, dit zou evt nog te repareren zijn. Berrie: interesse??

De vario was aan boord, hier is wel iets aan te zien:


De groene lijn is de hoogte, de rood/blauwe de vertikale snelheid. De duikvlucht staat er niet tussen, wat ik vreemd vindt. Er zit blijkbaar een gat in de data. Na de impact werkte de vario nog, ik hoorde hem piepen en hij heeft nog een tijd doorgelogd.
Wat erg interessant is zijn de grijze en witte lijn onderin. Deze hebben iets met de ontvangst te maken (exacte betekenis weet ik niet). De hele log zijn dat van die bibberende lijntjes, maar net voor het gat in de data zijn beide een rechte lijn. Dit wijst ernstig in de richting signaalverlies.
De gele lijn is de spanning. Pieken naar beneden duiden op gebruik van de servo's, vlakke lijn betekent geen servoactiviteit. Nu lijkt het zo dat voor het signaalverlies de servo's al stoppen met werken. Ik kwam er echter achter dat de tijdlijn van de spanning niet helemaal gelijk loopt met de rest:

Anders zouden hier de servo's al stoppen terwijl de kist nog naar beneden kwam zetten op het laatste stukje final.

Ik ben er nog niet helemaal uit wat nu exact de oorzaak is. Signaalverlies is verreweg de meest waarschijnlijke oorzaak. De AR500 ontvanger gaat in de hold mode (behalve (gas)kanaal 1 (was 1 remklep), die gaat naar -100), dit klopt met de doorzettende duik. Wat me niet zint is dat er een gat zit in de data van de variometer. Zou dit kunnen komen door de imact? Plaatselijk gat in het geheugen hierdoor? Of vario was nog aan het wegschrijven en is daarin 'gestoord'? Mechanish falen lijkt me niet logisch omdat zowel hoogte- als richtingroer het niet meer deden. Falen van 1 kanaal kan, maar 2 exact tegelijk lijkt me uitgesloten.



Moge hij nog een tijd rondjes vliegen in de eeuwige thermiekvelden....

:sad: