De psychologie achter het modelbouwen

He Peter, hoe weet jij dat nou weer, dat ik daar ook lang verliefd naar gekeken heb?

Is een snoepje!

gtfTUqXoHRo[/media] Beech 35 Bonanza V-Tail Maiden Flight - YouTube

(Maar eigenlijk net iets aan de kleine kant . . . )


jan.

 

Die verstoft niet Jan .

Mijn zolder heb ik stofvrij gemaakt door hem kompleet te isoleren .
Maar er zijn nog verschillende projekten die voorrang hebben.

Hij ligt mooi direkt naast de ingang , kom hem dus elke dag tegen .

Deze winter is hij ook nog niet aan de beurt .
eerst nog een Decathlon restaureren (ben ik al bij geweest) en dan nog een TC Piper bouwen .

En de PC-9 als opdracht gaat ook klaar worden komende week.

De Piper word op de zolder gebouwd om alles lekker te kunnen laten liggen .

Dus projekten nog genoeg.

En er komen ook nog altijd kleine projecten tussendoor zoals het intrekbaar landings gestel voor Quadcopters .

Ideen moet je namelijk direkt omzetten in werkelijkheid , je vergeet ze anders weer .

Mvg Johan

 

Psychologie

goedenavond Jan,

om met Gromyko te spreken toen hij tegen Luns - naar aanleiding van diens vraag hoe men toch
wist dat hij graag kaviaar lustte - zei: " We know".

Zeur nu niet van ´te klein´; ´t is net een mooi maatje voor zo in de auto en naar het veld. Ik heb
trouwens nog officiele fabrieksinfo ;-)

 

Peter,


Ik zou zeggen: Go for it!


jan.

 

Een tijdje geleden vertelde mijn zwager het volgende verhaal.

"Ik heb een vriend, woont in Amsterdam, en die zegt bijvoorbeeld: 'Ik heb zin om op het Vrijthof (Maastricht) een biertje te drinken.'
Dan stapt hij in zijn auto en rijdt naar Maastricht."

Wie ziet (direct) de analogie met onze 'projecten'?


jan.

 

Eeeeh impulsief gehoor geven aan een opwelling...?

 

zonder dromen komt een mens nergens
als vliegen nooit tot de verbeelding van de mens had gesproken was het vliegtuigen nooit uitgevonden
en dat geld voor alles
zonder verbeelding en fantacie hadden we nooit veel verder gekomen als het stenen tijdperk

 

Oorlog is helaas ook altijd een sterke motor voor de ontwikkeling geweest. In tijden van oorlog ging ontwikkeling het snelst, waar men in vredestijd ook van profiteerde, maar toch.

 

Sommigen dromen van oorlog...

 

Ik dacht aan het volgende.

Die vriend, die spoort volgens mij niet. In Amsterdam kun je ook goed op een terras zitten, en nog een mooi, gezellig terras ook.

Maar hij wil specifiek naar Maastricht, en heeft daar een lange reis voor over. (Of hij het echt ook ooit gedaan heeft weet ik niet.)

Wij zien ook iets moois voor ons, als we onze ogen dicht doen: ons eigen model van de Strega, Mosquito, Spitfire, Thunderbolt, Invader, etc.etc.

En in gedachten is 'ie al half klaar.

Maar: we hebben een lange 'reis' voor de boeg om het doel te verwezenlijken.

Hoevelen zijn al na een paar 'kilometer', gefrustreerd door tegenslagen, slecht weer en omleidingen, niet ergens anders heen, of maar weer gewoon terug naar huis gegaan?

Kortom: je moet van primitieve vormen van reizen houden.

Zoiets.


jan.

 

Sowieso is het in onze hobby handig als de reis het doel is en niet de bestemming.

Ik heb daar wel wat moeite mee overigens..

 

Wat bedoel je met 'daar'?

En waarom moeite mee?


jan.

 

ik beaam dat ik zo in elkaar zit als jouw maastricht verhaal;
Ook ik fantaseer een fantastische line up van allerlei modellen die ik zou kunnen hebben,
maar vergeet te focussen op het pas dat ligt tussen nu en en daadwerkelijk hebben van zo'n model.
(dat kan ik niet zo goed= heb ik moeite mee)

 

Rustgevend effect

Het doel van een hobby moet zijn ontspanning.
Dit laatste kan een zeer diverse invulling krijgen.
Al naar gelang het karakter en temperament van de persoon.
Voor wat mezelf betreft is het meer in het bijzonder het ambacht van iets met hout in elkaar te bastelen.
Daarom ga ik meestal voor scratch-bouw.
En dan nog liefst een model waar ik een personal touch kan aanbrengen.
Centraal in dit proces staat het nauwkeurig zagen,vijlen,schuren van een stuk hout tot de gewenste vorm.



Het observeren van de beheerste manipulaties en het resultaat zijn hier niet onbelangrijk.
Met andere woorden, de handelingen die met deze processen gepaard gaan hebben een rustgevend effect op mijn psyche.
Op een bepaald moment kan je één worden met het materiaal.
De tijd valt weg en je komt tot een soort harmonie met jezelf.
Als een boom vol vogels.
Een soort yoga van de handenarbeid.

Voorwaarde tot dit alles is dat je de storende prikkels die op je afkomen op een terechte wijze kunt plaatsen.
Met storende prikkels bedoel ik o.a. zaken uit de commercie (publiciteit en handel) die onze hobby niet altijd ten goede komt.
Dus liefst één project afwerken voor aan iets anders te beginnen.
Voor competitie met anderen is hier ook geen plaats.
Er is daarvan al genoeg in de wereld.
Wat anderen doen kan ik toejuichen, maar dit mag geen invloed hebben op mijn bouwprocessen.
Waarmee ik niet gezegd wil hebben dat ik geen raad van derden op prijs kan stellen.
Ook kan ik leven met andere benaderingen uit mijn omgeving.
Dit in alle vrijheid.

Mvg,
Aurectar

 

Precies...helaas ben ik nog niet zo wijs....

 

Helaas ben ik wel een beetje een chaoot...
Kan nooit aan 1 project tegelijk werken en er moet altijd iets op de plank...

Maar er wordt wel afgewerkt...

Hou wel van houtbouw maar heb bijlange nog niet de ervaring om hier überhaupt te kunnen meespreken. Ik kan een eenvoudig vliegtuig scratch van plan bouwen en vind dit zeer ontspannend. Heel mooie uiteenzetting van Aurectar.

Dikwijls lees ik de verslagen met open mond en leer ik bij.

Maar er liggen altijd meerdere dingen op de plank.

Meestal een conversie/restauratie van een oud toestel, iets from scratch en iets -snel voor erbij-... of een herstelling.

Maar is in m'n job ook zo... Daar is het een must om met verschillende dingen bezig te kunnen zijn terzelfdertijd, sommige dagen ben ik met 10 projecten bezig.

Zucht...

 

Aurectar zegt het mooi.

Het ambachtelijke, opgaan in iets creëren . . .

Ben altijd benieuwd wie zo iemand dan is . . . (in levende lijve).

Wie weet, ooit . . .


jan.

 

model psycholgie?

We zijn Mannen! We wensen/willen "Controle"= rust in de club, t.b.v. voortgang.
Ik herken me wel in alles wat er al voorgeschreven is. Soms een, soms het ander.
Spannnig vindt ik erg veel voldoening geven,(heerlijke endorfine!!) Vindt het in het eindresultaat,b.v. dus vliegen o.z.i. (lees controle en voldoening).Rust na de chaos.
Ego streeling en een trip? En idd ik merkte wel op bv vakantie dat opportunisme(een westerse ziekte?) meespeelt. Opzoek zijnde van Wouw moment naar Wouw moment?
Als een snuffelend/onderzoekend dier welk achter iedere grasspriet iets nieuws verwacht?
We zijn mannen en hebben al onze mooie eigenschappen van Moedernatuur meegekregen.(vaak aangeleerd).We zijn "Mannen"beestjes niet meer en niet minder. Hahaha,lees het niet als dooddoener? Iedere vent een Kanon!!!Sprak de Baron!! Love It!!:tank:

 

Jan,

ik herken het wel van anderen, maar niet van mijzelf. Ik bouw op dit moment aan een Brian Taylor spitfire schaal 1:5,33, deze wordt voorzien van alle details die het model mooi maakt. Dat vreet tijd, en dat weet ik van tevoren dat dat zo is. Tussentijds doe ik ook wel eens een kleine reparatie of onderhoud van iets anders, maar ik bouw maar aan één projekt tegelijk, en die komt eerst helemaal af voordat er een nieuw projekt wordt gestart.
Wel deel ik een grootschalig projekt op in deel-projekten, bv fuselage, tail, elevator, wing etc. Alles van A-Z helemaal op en top gebouwd en uitgewerkt. Daarna voeg ik de deelprojekten samen tot het eindresultaat.

Bovenstaande manier vergt veel tijd, doorzettingsvermogen en overzicht.
Tijd heb ik niet veel, de rest plenty
Grt
Edwin

 

Je bent niet alleen, Jan. Ik heb er, in mindere mate, ook last van. Tenzij ik niets te vliegen heb, dan is het een gezaag, getimmer en gelijm van jewelste en kan er ineens binnen 4 uur iets vliegklaars in elkaar gefrutseld worden.

Iemand anders noemde hier 'besluiteloosheid', als ik een gok mag doen, denk ik niet dat daar jouw 'probleem' zit, voor zover je dat een probleem kunt noemen.

Komt dit je bekend voor?

1) je ziet een toestel wat je mooi vind, wil bouwen. Avonden lang internetten, zoeken naar foto's, nadenken over grootte, setup, electronica, kleurenschema's, enzovoort. De droom.
2) het wordt serieuzer, je hebt de gewenste tekening gevonden, antwoord op de vragen, misschien wat schaalzaken in de boeken erover kunnen vinden. Start bouw.
3) je bent aan het bouwen, en het gaat lekker. Perfectie is je doel, licht maar sterk, je weegt alles en het gaat lekker, je hebt zelfs, populair gesteld, 'de sokken erin'.
4) er gaat iets mis. Dat hoeft maar iets heel kleins te zijn. Bv. je laat een schroevendraaier ergens op vallen, en het is beschadigt. Niets ernstigs, maar je moet het repareren, het werk stagneert
5) de reparatie wordt steeds groter in je hoofd, het toestel is niet perfect meer
6) je ziet een ander toestel.. wat ook heel mooi perfect te bouwen zou zijn

... enzovoort. Het kan ook zijn dat het geen reparatie is, maar iets waar je je zinnen op gezet had, niet (meer) verkrijgbaar is, uberhaupt niet bestaat, of te lang op zich laat wachten.

Het belangrijkste hierin is; doorzetten en afmaken. Dat is zelfdiscipline afzetten tegen je perfectionisme. 15 jaar geleden had ik wel 15~20 onafgebouwde dingen liggen, tot ik er door iemand, in niet mis te verstane bewoordingen, op gewezen werd dat het tijd was wat te gaan doen. Godzijdank was er toen nog geen TV waar vrouwen hun man te kakken kunnen zetten met hun hobby, anders was ik vast een van de eerste aanmeldingen geweest.

Dan pak je zo'n oud project op, en dan moet je je over een ENORME weerstand heenzetten om er aan te beginnen en het af te maken. De grap is: zodra je het af hebt, zul je zien dat dat detail waar je volledig op vastgelopen was, in het totaalbeeld eigenlijk helemaal niet zo belangrijk is. Zeker niet als het eenmaal in de lucht is.

De allergrootste val is de fase vooraf. Waarin je nog bij foto's wegdroomt van hoe je dat zelf gaat maken, en je in je droom het perfecte schaaltoestel voor je ziet, waarmee je elke schaalwedstrijd zou winnen, perfect gebouwd, alles recht, geheel schaal, pannellines, rivetten, weathering, alles tot in perfectie gedaan.. onwillekeurig mer je op dat je bent gaan kwijlen tijdens het dromen. Je hebt jezelf dan al voor de helft klaargemaakt voor een mislukking, de lat zo gruwelijk hoog gelegd, dat het voor nagenoeg niemand meer mogelijk is daar nog aan te voldoen, wat je dus prompt ook niet gaat lukken, wat weer teleurstelling tot gevolg heeft, enzovoort.

Wat daarin dan ook niet meehelpt; zijn al die prachtige foto's op fora. Het lijkt wel alsof de hele wereld om jou heen er volcontinu perfecte kisten uitstampt. En dan ben je net lekker bezig, haal je die perfectie, en dan gaat er iets mis. Daar gaat je project.

Bedenk je.. op foto's zien veel zaken er veel mooier uit dan in het echt. Zeker balsa bouw. Zeker de helft van de kisten die je afgebouwd zien worden, zien er perfect uit, en zijn ook prima, totdat je ze in het wild op een veld ziet staan. Dan zie je als perfectionist meteen de foutjes.

Lees eens het bouwdraadje van Han Witteveen over zijn beech (als je dat al niet gedaan hebt). De man heeft tijdens de bouw en erna echt meer dan zijn aandeel aan tegenslagen gehad, maar is elke keer voor de praktische oplossing gegaan; niet miepen en repareren of herbouwen. Lees dat verslag eens van begin tot eind, verplaats jezelf in die situatie, en moet je eens voorstellen hoe vaak je al afgehaakt was, of was gaan talen naar een ander bouwproject. Maar zie dan ook het eindresultaat eens

Het begint met afbouwen wat je hebt en dan zien dat datgene waar je op klemgelopen was, helemaal niet zo'n groot issue was. Dan de reacties op je club, als je dan eindelijk, helemaal vaalwit, je bouwhok uitkomt met je toestel. Mensen 'm mooi vinden. Het gevoel als het ding vliegt.

Wat je nu hebt is wel het leuke van dromen en ook het leuke van de bouwstart, maar daarna wordt een project vervelend en doordat je het nooit afmaakt, zal het vervelend blijven en zul je nooit de 'positieve feedback' erop krijgen (lees: de voldoening van dat hij klaar is, het gevoel van iets voor elkaar gekregen hebben, etc), en blijf je dus continu in dezelfde val trappen.