Je bent niet alleen, Jan. Ik heb er, in mindere mate, ook last van. Tenzij ik niets te vliegen heb, dan is het een gezaag, getimmer en gelijm van jewelste en kan er ineens binnen 4 uur iets vliegklaars in elkaar gefrutseld worden.
Iemand anders noemde hier 'besluiteloosheid', als ik een gok mag doen, denk ik niet dat daar jouw 'probleem' zit, voor zover je dat een probleem kunt noemen.
Komt dit je bekend voor?
1) je ziet een toestel wat je mooi vind, wil bouwen. Avonden lang internetten, zoeken naar foto's, nadenken over grootte, setup, electronica, kleurenschema's, enzovoort. De droom.
2) het wordt serieuzer, je hebt de gewenste tekening gevonden, antwoord op de vragen, misschien wat schaalzaken in de boeken erover kunnen vinden. Start bouw.
3) je bent aan het bouwen, en het gaat lekker. Perfectie is je doel, licht maar sterk, je weegt alles en het gaat lekker, je hebt zelfs, populair gesteld, 'de sokken erin'.
4) er gaat iets mis. Dat hoeft maar iets heel kleins te zijn. Bv. je laat een schroevendraaier ergens op vallen, en het is beschadigt. Niets ernstigs, maar je moet het repareren, het werk stagneert
5) de reparatie wordt steeds groter in je hoofd, het toestel is niet perfect meer
6) je ziet een ander toestel.. wat ook heel mooi perfect te bouwen zou zijn
... enzovoort. Het kan ook zijn dat het geen reparatie is, maar iets waar je je zinnen op gezet had, niet (meer) verkrijgbaar is, uberhaupt niet bestaat, of te lang op zich laat wachten.
Het belangrijkste hierin is; doorzetten en afmaken. Dat is zelfdiscipline afzetten tegen je perfectionisme. 15 jaar geleden had ik wel 15~20 onafgebouwde dingen liggen, tot ik er door iemand, in niet mis te verstane bewoordingen, op gewezen werd dat het tijd was wat te gaan doen. Godzijdank was er toen nog geen TV waar vrouwen hun man te kakken kunnen zetten met hun hobby, anders was ik vast een van de eerste aanmeldingen geweest.
Dan pak je zo'n oud project op, en dan moet je je over een ENORME weerstand heenzetten om er aan te beginnen en het af te maken. De grap is: zodra je het af hebt, zul je zien dat dat detail waar je volledig op vastgelopen was, in het totaalbeeld eigenlijk helemaal niet zo belangrijk is. Zeker niet als het eenmaal in de lucht is.
De allergrootste val is de fase vooraf. Waarin je nog bij foto's wegdroomt van hoe je dat zelf gaat maken, en je in je droom het perfecte schaaltoestel voor je ziet, waarmee je elke schaalwedstrijd zou winnen, perfect gebouwd, alles recht, geheel schaal, pannellines, rivetten, weathering, alles tot in perfectie gedaan.. onwillekeurig mer je op dat je bent gaan kwijlen tijdens het dromen. Je hebt jezelf dan al voor de helft klaargemaakt voor een mislukking, de lat zo gruwelijk hoog gelegd, dat het voor nagenoeg niemand meer mogelijk is daar nog aan te voldoen, wat je dus prompt ook niet gaat lukken, wat weer teleurstelling tot gevolg heeft, enzovoort.
Wat daarin dan ook niet meehelpt; zijn al die prachtige foto's op fora. Het lijkt wel alsof de hele wereld om jou heen er volcontinu perfecte kisten uitstampt. En dan ben je net lekker bezig, haal je die perfectie, en dan gaat er iets mis. Daar gaat je project.
Bedenk je.. op foto's zien veel zaken er veel mooier uit dan in het echt. Zeker balsa bouw. Zeker de helft van de kisten die je afgebouwd zien worden, zien er perfect uit, en zijn ook prima, totdat je ze in het wild op een veld ziet staan. Dan zie je als perfectionist meteen de foutjes.
Lees eens het bouwdraadje van Han Witteveen over zijn beech (als je dat al niet gedaan hebt). De man heeft tijdens de bouw en erna echt meer dan zijn aandeel aan tegenslagen gehad, maar is elke keer voor de praktische oplossing gegaan; niet miepen en repareren of herbouwen. Lees dat verslag eens van begin tot eind, verplaats jezelf in die situatie, en moet je eens voorstellen hoe vaak je al afgehaakt was, of was gaan talen naar een ander bouwproject. Maar zie dan ook het eindresultaat eens
Het begint met afbouwen wat je hebt en dan zien dat datgene waar je op klemgelopen was, helemaal niet zo'n groot issue was. Dan de reacties op je club, als je dan eindelijk, helemaal vaalwit, je bouwhok uitkomt met je toestel. Mensen 'm mooi vinden. Het gevoel als het ding vliegt.
Wat je nu hebt is wel het leuke van dromen en ook het leuke van de bouwstart, maar daarna wordt een project vervelend en doordat je het nooit afmaakt, zal het vervelend blijven en zul je nooit de 'positieve feedback' erop krijgen (lees: de voldoening van dat hij klaar is, het gevoel van iets voor elkaar gekregen hebben, etc), en blijf je dus continu in dezelfde val trappen.
)
).
