Monterey van Astro Flight

Bison Balsa

Je hebt er goed aangedaan een proefje te doen.
Voor een projekt waarmee je bezig bent geen overbodige luxe.
Had ik feitelijk ook moeten doen.
Heb dit probleem ook gehad.
Ik probeerde het op te lossen met een UHU-hart verdunning maar dit bleek knoeiwerk. Uhu-Hart lost niet goed op en heeft de nijging te vlug te drogen naar mijn mening.
Na wat reflectietijd heb ik de oefening overgedaan met Bison-Balsalijm verdunning.
Was blijkbaar de juiste keuze.
Moest ik het nu nog moeten herdoen dan geef ik de boorden een laagje van die Bison verdunning.
Probeer dit even op je proefstuk en weet mij even te berichten over je bedenkingen daaromtrent.

Mvg,
Aurectar

 

Ik heb vele jaren geleden enkele vrije vlucht modellen gehad met een Jedelsky profiel. Die met veel tot matig veel wel ving vlogen niet goed,maar een A1 zwever met weinig welving vloog erg goed.
Rick

 

Aurectar, ik zal een tube Bison balsalijm halen, dat hebben ze hier in de bouwmarkt. Verdun je dat ook met thinner?
Ik zal mijn resultaten melden. Dank voor de tip, hopelijk werkt het.

 

Vandaag sleeptreffen op vliegveld van Moorsele.
Goed ontvangen door de plaatselijke club.
Weersomstandigheden niet ideaal om een nieuw toestel te testen.
Te veel wind (op de limiet).
Maar wat doe je eraan.
Je vliegt er in.
Goede sleepvliegtuigen, gelukkig.
De Bergfalke en vooral de Monterey hebben enkele mooie vluchten gemaakt.
Met de Monterey is het wel eens behoorlijk uit de Hand gelopen tijdens het starten.
Een net-niet incident met toch een gelukkige afloop.
Tijdens de start van de derde vlucht is de Monterey blijven haperen of door een hevige grondturbulentie op zijn rug komen te liggen.
Ik heb hem in een fractie van ... kunnen ontkoppelen.
Ondertussen is hij toch een 10 tal meter vooruitgesleept (opzijn rug) op het terrein.
Zoiets, nog nooit megemaakt.
Mijn eerte reactie, de boel is hier om zeep.
Niks van aan.
Groot mijn verbazing, buiten een kras in cocpitkap toestel ongeschonden.
Blijkt een beresterke constructie te zijn.
Eind goed, alles goed.

Voor het overige heb ik terug kunnen merken dat de Monterey mooie vluchtjes kan genereren.
Is wendbaar en reageert gevoelig op thermiek.

Nu, dit was feitelijk een weer voor biconvexe profielen.
Die zijn minder onderhevig aan turbulenties.
Volgende keer bij zo'n weer enkel mijn acro-zwever meenemen.
Zo ziet u, men leert altijd bij.

Mvg,
Aurectar

 

Gelukkig is het goed afgelopen met de Monterey.
Zo zie je, dat het zeker de moeite waard is om tijdens de bouw extra aandacht de schenken aan materiaalkeuze en een stukje eigen inbreng betreffende de constructie.

Een geslaagd project trouwens!

Johannes

 

Johannes,

Ik besef maar al te goed dat ik dit keer aan onheil ontsnapt ben.
Met dit weer (korte hevige wisselvallige windstoten) had ik feitelijk niet mogen vliegen met de Monterey.

Nu een mens moet soms geluk hebben.

En zoals je zegt is een goede constructie ook belangrijk.
Harde balsa met daarop een laagje Koverall kan blijkbaar toch tegen een stootje.

Wat ook aan de basis lag aan de minder gelukkige vliegomstandigheden was het terrein. De vliegzone in Moorsele is te krap van grootte.
Het is een vliegveld die gebruikt wordt door de sportvliegerij en de parachutisten.
Je zit daar met onzichtbare muren waar je niet over mag, begrijp je.
In Pottes hebben we dit niet.
Daardoor moesten we we dit keer ook met cross-wind opstijgen en landen.
Dus, geen ideale vliegomstandigheden.

Mvg,
Aurectar

 

De cirkel is rond.



Gisteravond een ideaal weertje om de Monterey in de lucht te sluizen.
Dertig jaar na datum (foto boven uit oude doos) herhaalt zich het zelfde ritueel. Magische momenten als je het mij vraagt.
Toevallig zelfde weer.



Ik probeer hier de elastiek zo hard mogelijk te spannen om een optimale klim te bekomen.
Zelfde ventje maar 30 jaar ouder (nu 60).




Altijd plezant om een toestel met sandow (hoogtestart) op te trekken.
Voor mij nog altijd de Max.
Hier zie je de chute loskomen van onder het toestel.
De Monterey laat zich prima sturen en reageert op de minste thermiekbel.




In het begin een beetje zoeken.
Na iedere vlucht een beetje gewicht toevoegen of wegnemen tot het ideaale vliegbeeld bekomen wordt.
Het bochtenwerk is outstanding.
Dit door rustig de richtings-rolroeren op elkaar af te stemmen.
Niet de minste nijging tot uitglijden.




De Monterey genereert een zeer realistisch vliegbeeld.
Kan vlug en zeer traag (extreem) vliegen.
Dit met weinig hoogteverlies.
Zoals vervat in het lastenkohier bij aanvang bouw.
Dus,verwachtingen ruimschoots ingelost.




Mooi om het licht door de structuur te zien schijnen.
Onvergetelijke momenten.




Na het vliegen nog even een beeld in het avondlicht.
De circel is rond.
Van Vintage gesproken.

Mvg,
Aurectar

 

Mooi man!
En leuk om zo te kunnen vergelijken met 30 jaar terug.

Dirk

 

Leuk vliegverslag! Het geeft altijd een heerlijk gevoel als de cirkel rond is.

 

compliment

Dirk en Berrie,

Dank voor de aandacht en het compliment.
En nu volop reflecteren over het volgend project.

Mvg,
Aurectar

 

Ik krijg weer goesting om met Balsa te spelen.
Het idee van een eenvoudige 2 assige zwever begint me terug te beroeren.
Mijn keuze valt dan op de oerversie van de Monterey maar dan lichter gebouwd.
Deze die ik enkele jaren gelden gebouwd heb was (is) een iets stevigere versie met ailerons en sleephaak.
Nu ga ik terug voor de eenvoud.
Back to de roots.
Om gewoon s'avonds een gummy start uit te rollen en daar gaan we, begrijp je.
Iets zonder toeters en bellen.
Ik heb al de werktekening in ogenschouw genomen.
De tekening was een copy van een ander plan.
Ik heb vooralsnog de tekeningen van de vleugels hertekend om alle onnauwkeurigheden uit te zuiveren.

 

In die regendagen geen zin om in de moestuin te werken.
Dan maar wat houtstof en lijm.
De flanken zijn gewoon plankjes van 3mm hardbalsa.
Het neusgedeelte wordt binnen versterkt met 1.5 mm aviation triplex.






Zoals u kunt zien op de werktekening worden de zijpanelen gewoon op een grondplaat gelijmd.
Hier heb ik een wijziging aangebracht door de hoeken te verstevigen met liggers van 6mm op 3 mm.
Zwaarder wordt het daardoor niet gezien ik dan de hoeken verder kan afschaven teneinde een mooiere afronding bekom.

Hieronder een Monterey in actie in een ander werelddeel.

 

Ruwbouw van de romp volbracht.
Een secuur werkje teneinde een perfect uitgelijnde romp te bewerkstelligen.






De antennebuis wordt aangebracht.



De uiteinde van de antennebuis wordt verwerkt op het einde van de flanken.
Zodanig dat de antenne op heer volle lengte rendabel blijft.



De aansturing geschiedt door twee Hitec 81 servo's.
Moet ruimscoots volstaan voor een 2.5 m kist.

Ik merk nu al dat deze versie lichter zal wegen dan mijn sleepkist versie met rolroeren.
Daar zaten voor te beginnen 3 servo's meer in dan nu het geval zal zijn.
Andere zaken zullen ook nog lichter uitvallen.

 

De oerversie van dit model had een V stelling van 11 graden per vleugel.
De ontwerper (Bob Boucher) heeft deze in de tweede versie teruggebracht op 6 graden.
Ruimschoots genoeg om de vereiste wendbaarheid te bewerkstelligen.
De vleugel wordt door twee rondstalen van respectievelijk 6 mm en 2 mm aan de romp gehecht.



De twee veerstalen pennen worden in het centraal gedeelte gelijmd.
Op foto zie je de boringen waar de pennen ingeschoven worden.



De werktekening die ik bezit is nog van de eerste versie.

https://outerzone.co.uk/plan_details.asp?ID=8705

Nergens de werktekening van de tweede versie te vinden.

Daarom moet ik mij baseren op een foto verschenen ergens op RC groups.



Let op het verschil van V stelling met de tekening van Outerzone.
Op deze tekening zijn nog enkele kleine wijzigingen aangebracht.
Een spruce ligger ven 8 op 2.5mm in de vleugel en de Vstelling zijn daarvan de belangrijkste.

Het eindresultaat van de tweede versie met V stelling van 6 graden moet er zo uitzien.

 

De winter komt er aan.
Regenachtige dagen.
Terug naar de werkplek om wat verder te bouwen aan ons tweeassig 100 inch toestel.
De vlerkjes zijn al redelijk goed opgeschoten.
De vleugelverbinder worden twee rondverenstalen staven van respectievelijk 5 en 2mm diam in messingbuizen.
Alles mooi vastgezet in caisons met epoxy.
Hieronder detailopname




Nog een detail hieronder.
De ribben worden gewoon tegen de vluchtboord gelijmd en daartussen opgevuld met 2mm versterkingen.
Dit laatste niet zoals op de wertekening.



Wat is er leuker dan zonder tijdsdruk hout te bewerken.

 

Ondertussen zijn de vlerkjes klaar.




En heb ik het neusje en de canopy gemoduleerd.
De puzzelstukken blijken in elkaar te vallen.




Als ik zo verder doe dan zal deze Monterey ongeveer 4 a 500 gram lichter wegen dan deze die ik gebouwd heb met ailerons.
Niet moeilijk, deze laatste (1550 gr) was gebouwd om in storm te vliegen.
Het zwaarste sleepgeweld kon hem ook niet deren.
Was voorzien van 3 standaardservo's en 2 mini's in de vleugel.
Bespannen met Koveral.
Die kist vloog en vliegt uitstekend maar is minder geschikt om lage thermiek bellen in open veld te strikken.
Eerder iets om te slepen, of de kliffen in Noord-Frankrijk en dit bij winderig weer.
Deze die ik nu bouw zal iets zijn om rustig met een sandow naar boven te sluizen en de lage thermiek belletjes te capteren.
Ik kijk er naar uit.

 

Het begint er al een beetje op te trekken.
Alles mooi in kruis gebracht.
De vleugels zijn zodanig gebouwd dat zij een wash-out hebben van 1/4 duim zoals aangeraden op de gebruiksaanwijzing.
Dit evolutief vanaf rib 10.
Je moet dit laatste bewerkstelligen bij de beplanking van de bovenkant. (belangrijk)
Er zijn er dit zouden doen bij de finale bespanning.
Neen deze struktuur is te strak om nadien nog te torsen.
Met een beplanking van boven en onder 2.5 medium balsa lukt dit moeilijk.



Nu nog wat verder afwerken.
De voorkant krijgt een laagje kraftpapier.
Voor het staartgedeelte gewoon wat porienvuller.
Dit laatste een venyllijmverdunning.
Het geheel krijgt dan een laag venyl-water- talkpoeder verdunning.
Dit alles afgewisseld met een schuurbeurt tussenin.
Dan nog de eventuele oneffenheden uitplamuren met plamuur op basis van venyllijm en talkpoeder.
Het geheel van de romp wordt vervolgens gespoten met een spuitbus acrielverf (Talens Amsterdam pruisisch blauw)
De canopy idem en gespoten in metalic. (synthetische verf)
De vleugels gewoon in econocover (oranje doorzichtig).
Ik zie het al voor mij.
Ondertussen het gewicht nog even gecheckt.
Ziet er veelbelovend uit.
Verder aan iedereen een prettige eindejaarsfeesten gewenst.

Mvg,
Jean-Jacques Deweerdt (alias aurectar)

 

Weer zo een strakke kist, ik zie ze in het voorjaar al vliegen
Prettige eindejaarsfeesten

 

Het beestje krijgt een laagje verf.
Een paar laagjes acrylverf moet hier soelaas brengen.
Pruisisch blauw voor de romp en voor de canopy Pruisisch blauw gemengd met titaanwit.
Het geheel is complementair met het oranje van de vleugels.
Alles aangebracht met een zacht penseel.



Nu alles eens samenvoegen.



Het ziet er redelijk uit.




Nog een Hy-start haak monteren.




Straks nog wat lood in de neusholte en vliegklaar.
Maar dit laatste wordt iets voor ten vroegste Maart-April.

 

ready to fly.