Retro F3A Modellen

Gisteren 81 vluchten indoor F3P gejureerd in Klarenbeek,vandaag regen en verder met de Atlas.
Wel een heel aparte ouderwetse constructie, netjes de hoofdvleugel positioneren.
Nog even te gaan.


Stap voor stap, de afneembare vleugel constructie is aan het drogen.
Het kielvlak is opgebouwd uit spanten en het richtingsroer heeft verlichtingsgaten.

 

De vleugel is pas gemaakt en uitgericht. Door 2 nylon inbus bouten M6 op de plaats gehouden.
Een heel bewerkelijke constructie, monteren met 4 bouten was aanzienlijk gemakkelijker te maken, maar ja toch maar voor de retro methode gekozen.
De foto s zijn in de lelijkste fase van de bouw genomen. Nu alle kieren en ongelijkheden constructief opvullen zodat er geen beweging kan ontstaan.
Ook hier zijn er aluminium inslagmoeren toegepast, scheelt 2 -3 gram.
Het streefgewicht is 3500 gram..

 

Het is misschien vloeken in de kerk, maar ik heb de ontwerpen van Matt, vooral de Atlas en Arrow, mooier gevonden dan die van Hano. Vroeger heb ik een aantal keer met iemand anders zijn Atlas gevlogen, een fijn model. Heel goedmoedig, zonder verrassingen. Van de Arrow heb ik nog een bouwdoos liggen. Beide originele ontwerpen, zijn bijna van het principe: men neme een boomstam balsa, hollen die wat uit en schaven en schuren er een romp uit. Wat een massieve blokken dat er in die tijd gebruikt werden.
Jammer dat electro een andere vluchtdynamiek geeft dan methanol gestookt, ik hou daar zo van. Vandaar dat de curare methanol verbrander blijft. Ik heb nog geen gelijkaardige electro setup gezien die hetzelfde gevoel geeft.

 

De dynamiek van de vroegere RC modellen was ballistisch vliegen, snelheid opbouwen en met het snelheid overschot een verticale figuur vliegen.
Wat wij nu hebben met de elektro motoren was de droom van vroegere piloten.
Als in de oudheid je motor bleef lopen was je verzekerd van een beker op een wedstrijd.
Natuurlijk het heeft zijn charme, alleen de omgeving accepteert het bijbehorende geluid niet meer.
Wel was de brede toegankelijkheid als je wilde bouwen beter, de kosten van de huidige f3A modellen zijn zo hoog dat er een een steeds kleiner groep piloten overblijft.
De retro modellen worden steeds populairder zeker in het buitenland.
Wel krijg je bonuspunten als je gebruik maakt van een verbrandingsmotor.
Het naar e ombouwen van een vroeger ontwerp is een uitdaging op zich.
Een jaar geleden heb ik de basis componenten gemaakt voor 3 Atlassen, inmiddels is er 1 gereed en heeft de bouwer er mee gevlogen.
Het idee voor een Atlas is ontstaan doordat ik in de oudheid een Mattlass heb gebouwd en hier vele vluchten heb gemaakt.
De Alas heeft een hele dikke vleugel met een relatief lage vliegsnelheid.
De vergelijking met 2 ontwerpen uit het verleden is regelmatig terugkerend .
Hanno Prettner is in 1994 gestopt met wedstrijdvliegen en ontwerpen, Wolfgang Matt is nog 30 jaar doorgegaan met ontwerpen en wedstrijd vliegen.
Mijn huidige F3 A model , de Angelit +is ook een ontwerp van Mattt.
Mij n uitdaging is het huidige F3A programma te vliegen met een Retro modell
De Magic is hiervoor geschikt en komt door het F3A programma heen, de Atlas zal het ook wel doen schat is zo in.
Maar wel met een electro motor , met een brandstof motor is dit kansloos

 

Vandaag de eerste cockpit mal gevuld met Aclyic one.
Nu een nacht goed door harden en morgen het resultaat bezien.
Acrylic One is gemakkelijk klont vrij te mengen.
Tijdens het uitharden zet de vloeistof 1-1,5 % uit.




Verder werken aan de bevestiging constructie van de vleugel.
Aan de onderzijde nog 2 lagen 25 grams glasdoek aangebracht. Telkens een beetje smaller zodat de optreden krachten beter over de gehele center sectie verdeeld worden.

 

In de voorbereiding zijn 4 cockpits voor de Atlas gekocht, voor 3 modellen en 1 extra voor als er iemand er een verkeerd afsnijdt.
Er is dus 1 reserve, na de geslaagde proef met de Acrylic one morgen een cockpit afgieten,
Dan is er in ieder geval een mal voor meer cockpits.
De hard geworden Acrylic one is heel goed na te bewerken.
Met waterproef schuurpapier 400 de mal geheel glad geschuurd en alle scherpe kanten er af gehaald.

 

Acrylic one positieve mal van de Atlas cockpit gereed voor Vacuüm machine


Na 4 uur de mal uitgenomen.Het is zo glad dat perslucht goed van pas komt.
Wat overblijft is een perfect gladde positieve mal, geschikt voor de vacuüm machine.
Na bewerken alleen aan de randen, Even rond maken.
In tegenstelling tot gips is de helderheid van het origineel aangetast.
Er hangt een witte waas over het pvc, gaat er met wassen niet af.
Maar een nieuw exemplaar is nog in voorraad en een nieuwe afdruk is nu simpel.

 

Uit nieuwsgierigheid, waarom een mal in acrylic one, en niet in gips? Ik veronderstel duurzaamheid (maar je gaat er toch geen honderden maken neem ik aan)

 

Ik denk eerder plezier in het bouwen, allerhande technieken verkennen blijft leuk.
Keer op keer zijn de resultaten strak.

Gips krimpt altijd iets, en je blijft altijd iets aan belletjes houden.
Gips kan je in 1 gooi gieten, maar ook in kleine batches, waardoor er minder druk komt te staan on een slappe vorm. Etc…

Strak werken is een soort van drive.
Praktisch… op een afstand zie je het al niet meer… of afgewrakt… d’r was wel veel tijd in het mooie model gaan zitten… haha…

Met een midair afgelopen zomer was ik niet echt blij… koopschuim tegen een uren gemaakt model bijt.

 

De verkenning naar de mogelijkheid om vanuit een 3 D geprinte vorm een vacuüm getrokken cockpit te maken is het hoofddoel.
De Acrylic one afdrukken zijn zelfs een back-up.
Voor de cockpit voor de Zlin 226 ( een lijnensturing Semi schaal model) is een 3D print, een epoxy mal en een Acrylic one back up gemaakt. De volledige lijn.
De Acrylic one afdruk van de Atlas cockpit is de invulling van een gemaakte afspraak. Wij hebben met 3 bouwers 4 mallen in Canada gekocht.
Een afdruk kost een paar dollar maar de transport kosten zijn hoog.
Als de proeven met de 3 D geprinte mallen slagen zijn er geen keramiek afdrukken meer nodig.
Resumé : een vacuüm cockpit vanaf de Zlin mal. Een vacuüm afdruk van de Atlas Acrylic one mal en dan nog van de 3D print mal van de Mystic 60.
Ook ga ik de Zlin mal nog verder aankleden om de mal van een opdruk te voorzien om ramen in de pvc afdruk te maken.

De Atlas wil ik voorzien van een afneembare cockpit gevormd met een epoxy mal waarvan de pvc afdruk een onderdeel uitmaakt.
De Acrilic one mal wordt dan gebruikt als basis voor de epoxy mal.

Nu weer verder met het houtwerk van de Atlas, de vleugel past nu goed op de romp en is gemakkelijk afneembaar.

 

Schaven schuren en weer schuren. Morgen weer verder.
Nog een uurtje.

 

De vorm en passingen zijn goed.
Glad is niet moeilijk strak wel.
Nu de ruwbouw zijn einde begint te naderen alle onderdelen bij elkaar gevoeg en op de weegschaal gelegd.
Het gehele model alleen het houtwerk weegt 1400 gram.
Met wat doorrekenen van de overige nog toe te voegen onderdelen is 3300 gram haalbaar als eindgewicht.
Bijna 300 gram minder dan de Magic.

 

Nu de hoofdvleugel goed past en gemakkelijk afneembaar is het stabilo uitgemeten.
De instelhoeken vastgesteld en goed in positie gebracht.
Ten opzichte van de nullijn heeft de hoofdvleugel 0.5 graden positieve instelling, het stabilo 1.5 graden negatieve instelhoek.
De motor heeft 5 graden domping en 3 graden sidetrust. Exact dezelfde instellingen als bij de Magic.
De Magic vliegt neutraal en recht.
Met deze compenserende maatregelen is het de bedoeling dat het model recht vliegt.
Met 24 uur epoxy verlijmd dan is er veel tijd voor positioneren en deze lijm hecht op zowel hout als de epoxy manchet waarmee de 2 stabilo helften zijn verbonden.

 

Nu bezig met het kielvlak en richting roer.
De epoxy moet ook echt 24 uur verharden.

 

Ziet er top uit!
De instelhoeken zijn (een voor mij) niet voor de hand liggende combinatie, maar ik geloof best dat dit gaat werken.(als ik goed tel, staat je vleugel dan op +2° t.o.v. je stabilo?

De zoon heeft nu ondertussen een 20 tal vluchten met de supra fly gedaan, daarbij kwam een mankementje aan het licht. Het landingsgestel was te stijf, en veerde zodoende niet (genoeg) door. Daardoor kregen de houten blokken waarin het verenstaal zit, het zwaar te verduren en barstten door. De beuken blokjes scheurden volgens de nerf, die heb ik eruit gesneden en vervangen door vliegtuigtriplex. Het verenstaal van 4mm is vervangen door 3.2mm. Nu veert het netjes door en stuitert het niet bij de kleinste hobbel.

Het is een snel toestel en remt amper af, zoon vliegt er niet echt F3A stijl mee, maar redelijk veel bank-and-yank. Maar leert er ondertussen wel wat figuren mee. Het grootst nadeel daarbij vindt hij de snelheid (hij zal met de gasstick moet leren omgaan) want bv bij een rollende cirkel ben je al snel ver weg. Hij is er toch tevreden mee, missie geslaagd.

 

.De gemeten instelhoeken zijn altijd vanuit de nullijn.
Het zijn niet alleen de vleugel en het stabilo,ook sidetrust en downtrust spelen een belangrijke rol, deze instelling voorkomt dat het model gaat rollen als er richtingsroer wordt gestuurd. Ballistisch vliegen is wat mensen doen voor een prettig gevoel.
Het vereist discipline om gas en richtingsroer te gebruiken als belangrijkste stuurvlakken.

 

Van mij mag hij vliegen zoals hij dat het liefste doet, 't is tenslotte als hobby om te ontspannen.
Om nog eens even op de instelhoeken terug te komen:
Vleugel op +0.5° en stabilo op -1.5°, dat is dan toch 2° relatief t.o.v elkaar? Of zie ik dat nu zo verkeerd? Dan hef je dit verschil in het vliegen op door de 5° downtrust? Ivp van bv +0.5 voor vleugel, stab 0° en -1 a -2° downtrust (zoiets pas ik meestal toe)

 

Eenieder mag vliegen zoals hij wil, verder geen commentaar op.
Ik heb de instelhoeken gegeven als mijn instelling voor de Atlas. Ja, als je er een component uithaalt en deze verrekend met elkaar heb je gelijk.
Wat ik zoek is een neutraal vliegend vliegtuig. Zoveel modellen zoveel ervaringen.
Ik heb de Angelit + ( 670 vluchten) waarvan het stabilo en elke vleugelhelft te verstellen is nagemeten en kom ook op een positieve vleugel instelling en een negatieve instelling voor het stabilo uit.

 

Een geslaagde afsluiting van het cockpit project.
Wij hebben na een geslaagde proef rechtstreeks van de 3D print voor een ander model 2 cockpits vacuüm laten maken.
Rechtstreeks van de 3 D print een Mystic cockpit en vanaf de Acrylic one een Atlas cockpit.
De Mystic mal was niet taps genoeg maar door een kleine inkeping aan de achterzijde van het deel wat toch moet worden verwijderd kwam de cockpit er gemakkelijk uit.
Conclusie: een vacuüm getrokken cockpit is heel goed mogelijk vanaf een 3D print mits de ribbels goed zijn weggewerkt en glad gemaakt.
Eem motorkap, een spinner een afneembaar cockpit frame, het biedt een scala aan mogelijkheden.
Rob Bulk van RBC Kits bedankt.

 

Het ziet er prima uit !

Grt,

Arnoud.