Austria 'Elefant' II

Als ik zo kijk naar de staartboom en achtervleugel partij .
Je kunt met twee pull pull systemen en hevelwerkingen iets maken zoals het in de Lancaster zit .
Maar gezien de constructie voor richting is dit gewichts technisch zwaarder uiteindelijk dan een slimwing servo per richting stoer.
https://hobbyking.com/nl_nl/corona-...-wing-servo-metal-gear-4-6kg-0-15sec-22g.html

Enigste winst kun je in het hoogteroer aansturing halen .
De servo kabels naar achteren zijn zwaarder dan de staalkabels .ook dit zal dan uiteindelijk misschien 20 gram max schelen .

Ik denk dat je juist doet met de servos.
Het totaal gewichts verschil zou dan misschien met compensatie lood een 80 gram max schelen .en dat op een 6 kg geschat vlieggewicht .

Je hebt deze slim wing servos ook van hitec en kst.

 

De vorige Elefant had een hevelsysteem voor de richtingsroeren met een grote servo in de romp. In de romp zaten enorme hefbomen, plastic stuurkabels door de staartboom, via roterend kopje nog een plastic stuurkabel in het stabilo en via schommels naar de richtingsroeren. Een systeem dat er prachtig uitzag maar dramatisch veel hysterese in de besturing gaf. Dat maakte het vliegen niet prettiger, want deze kist heeft eigenlijk wel actieve besturing van de rudders nodig om mooi te vliegen. Als de richtingsroeren vanuit een bocht weer neutraal moesten komen moest ik een stuk 'doorsturen' naar de andere kant om de richtingsroeren in de neutrale stand te krijgen (dus knuppel even ruim voorbij het midden voordat ik de knuppeluitslag eruit haalde). Aansturing van het hoogteroer vanuit de romp ging bij die kist wel redelijk.

Zoals ik al eerder schreef: ik heb nu gekozen voor het gemak en eenvoud, ten koste van (mogelijk) wat gewicht. Ik sta daar nog steeds achter.

 

Dat die servo’s een klein beetje extra gewicht in de staart opleveren zou ik voor lief nemen want nu heb je een mooie directe aansturing.Waar ik me meer over verbaas is die dikke vuren lat in het midden van het stabilo, en dan ook nog liggend
ingebouwd. Waarom is hier niet gekozen voor 2 dunne latjes en dan tegen de boven- en onderbeplanking aan.Daar was mogelijk nog wel gewicht te besparen met een hogere buigstijfheid?

 

De vleugel van mijn MONT 5000 heeft dezelfde koordes en configuratie als de Elefant.
Die kleine tipkoorde baarde mij ook zorgen.
Maar op de keper beschouwt was dit geen probleem.
Het toestel vloog probleemloos.
Ik bekijk het zo.
Stel dat een zevende van de vleugel naar de tip toe minder efficiënt is dan heb je nog altijd 6/7 die het wel is.
Je krijgt dan zo een toestel van 5000mm met een efficiëntie van een 4600 mm.
In dit geval is meegenomen een relatief hogere stabiliteitscoëf.

 

Dit laatste een terechte opmerking.
Nu, de vraag die zich ook stelt.
In hoeverre wordt een stab belast op buigkrachten.
In ieder geval veel minder dan een hoofdvleugel. (in verhouding)

 

Inmiddels is er een tweede ligger bij gekomen. De bovenste ligger ligt wel tegen de huid aan. De onderste heb ik niet tegen de huid gelegd omdat hij dan in het midden (het deel dat het hoogst op buiging belast wordt) onderbroken had moeten worden bij de staartboom. Nu ligt de onderste ligger op de bevestigingsplaat waarmee het stabilo op de staartboom bevestigd wordt. Voor het opvangen van buigkrachten is deze constructie minder ideaal, de liggers wil je eigenlijk zo ver mogelijk uit elkaar plaatsen en de huid van de onderste beplanking krijgt nu ook meer te verduren.

Misschien ben ik hier wel in een klassieke valkuil gelopen. Als je eenmaal een bepaalde constructie in je hoofd hebt is het heel lastig daar vanaf te stappen. Als ik een andere bevestigingsmethode voor het stabilo op de romp had bedacht had ik het stabilo optimaler kunnen construeren. Maar soms zit je vast in een bepaalde denkrichting en blijf je daar (te) lang in doorgaan. Had het beter gekund? Misschien wel. Zo lijken de liggers mij nu inderdaad ook wat aan de lompe kant, had wellicht dunner gekund. Maar ik denk dat dit wel gaat werken. Geen zin om weer opnieuw te beginnen.

In het algemeen heb je hier gelijk in, maar bij dit model zijn er wel extra overwegingen. Ter herinnering hieronder nog eens een afbeelding van het origineel. Aan beide tippen van het stabilo is een flink kielvlak met richtingsroer bevestigd. Dat geeft al flinke extra krachten. En van de vorige Elefant weet ik dat in de startrol (als de kabel even een flinke ruk aan het vliegtuig geeft) de kielvlakken de grond wel eens willen raken. Dus wat oversterkte in dit stabilo kan helemaal geen kwaad.



Gisteren heb ik de onderste beplanking aangebracht. Dat ging verre van vlekkeloos. Eerst de afgebroken bouwvoetjes met roer-ribben weer vastgelijmd met secondenlijm. Beplanking was al op maat gemaakt, inclusief sleuvel voor de servohevels. Toen ik de beplanking op de constructie ging lijmen bleek er nog wat CA op de bouwvoetjes aanwezig, die plakten dus lekker vast op de tekening. Hup, alledrie meteen weer afgebroken.... Vervolgens schuift de beplanking steeds een stukje weg, 3x overnieuw moeten positioneren. Je komt dan tot de conclusie dat dit misschien niet de juiste avond is voor deze klus, maar ik wilde ook niet afbreken omdat ik dan allemaal ribben met uitgeharde lijm zou krijgen wat bij een volgende lijmpoging de hechting er niet beter op maakt. Dus toch maar doorgegaan. Ik heb wat minder mooie woorden geuit .
Maar goed, het eindresultaat is acceptabel en er is niets onherstelbaars mis gegaan. Hopelijk gaat de andere kant soepeler.

 

Het is me nu inderdaad duidelijk waarom je voor die positie van de ligger gekozen hebt. Qua buigsterkte zal dit ruimschoots voldoende, mijn opmerking was ook slechts een reactie op het gewicht. Ik had ook nog even gekeken of het misschien een tijdelijke ligger voor de uitlijning was, ik zag n.l geen lijm. Terugzoekend in het draadje zag ik jouw trucje met het wattenstaafje. Dat blijkt dus wel te werken .

 

Vwb. de truc met de wattenstaafjes; met deze gaat het nog beter:

Het dunne deel zorgt voor een heeeeel dun lijmrupsje; het dikke deel neemt de (eventueel) overtollige lijm mee.


jan.

 

Laatste update is alweer van even geleden, maar ik ben tussendoor ook nog bezig geweest met een andere hobby. Voor de liefhebber wat fotootjes uit de Bonairiaanse wateren.








Maar back on topic! Want er wordt ook weer gebouwd.
In het hoogteroer is een blok balsa geplaatst om straks de roerhoorn wat houvast te geven.


Daarna is de bovenste beplanking geplaatst. Dit ging gelukkig een stuk soepeler dan de onderzijde.


Neuslijsten:


Even de schaaf er overheen


En na wat schuurwerk met de schuurlat heb je dan een mooie voorlijst.


Het hoogteroer is losgesneden uit dit geheel. Hierna is er 3mm balsa op de open stukken geplakt om beide delen weer mooi te sluiten.


Even ruw op de staartboom geplaatst. Het wordt al wat!


Een snelle check op 'rechtheid' stemt mij tevreden. De vleugelverbinder lijkt een miniem haartje scheef op de romp te staan (romp komt straks dus heel klein beetje scheef onder de vleugel te hangen), dus het stabilo lijkt ten opzichte van de romp vrijwel recht te staan. Het stabilo wordt echter op de vleugelverbinder uitgelijnd, zodat vleugel en stabilo recht ten opzichte van elkaar staan. De scheefstand die ik hier zie is prima weg te werken.

 

Ik zie rechts-onderin vaag een inslagmoer.
Die zit er zo in dat er van onderaf een schroef in moet.
Gaat dat wel goed? Door de romp heen, of ligt het stabilo hier op z'n kop, of ....

 

Het stabilo ligt daar goed-om.

Hopelijk brengt onderstaande afbeelding meer duidelijkheid:


Hier ligt het stabilo wel op zijn kop! De triplex plaat met stekker wordt straks op de staartboom gelijmd. Het stabilo komt daarop te liggen, de 2 triplex platen (staartboom en stabilo) komen zo op elkaar te liggen. Onder in de staartboom komen 2 gaten waardoor schroeven naar boven kunnen om het stabilo op de staartboom te schroeven.

De stekkers zijn in beide platen vast verlijmd. Ik weet dat daar op dit forum grote tegenstanders van zijn, maar de triplex platen worden door 2 schroeven bij elkaar gehouden en zouden dus niet moeten kunnen wijken. Als die platen los van elkaar gaan heb ik al een groter probleem dan een niet werkende servo. Bovendien zitten de connectors in mijn Typhoon vleugels ook aan beide zijden vast verlijmd, die hebben alle mishandeling in de lucht al 10 jaar goed doorstaan. Ik vertrouw het dus wel.

 

Als ik het dus goed begrijp hangt het stabilo du onder de staartboom. Je schroeft hem dus van bovenaf vast. Maar wel door de romp heen.

 

Dat begrijp je niet goed. In bovenstaande afbeelding ligt het stabilo op zijn kop, de romp niet.
Zie de laatste 2 afbeeldingen van mijn laatste 'bouwpost', daar zie je hoe het stabilo op de staartboom komt te liggen. De schroeven gaan van onderaf door de staartboom het stabilo in.

 

Nu is het wel duidelijk.

 

Ik heb gemeten hoe het instelhoekverschil uitkomt als ik zonder verdere afwerking het horizontaal staartvlak op de staartboom plaats.


De berekeningen in XFLR5 zijn gemaakt met een instelhoekverschil van 2 graden. De trimsnelheid kwam daarmee uit op iets boven de snelheid voor max L/D. Optimum instelhoekverschil zou dus mogelijk nog een haartje groter zijn (trimsnelheid op max L/D lijkt me voor zo'n model een goed uitgangspunt).
Het gemeten instelhoekverschil nu op het model is 1,7 graden. Zo laten of modificeren zodat het instelhoekverschil op ca 2,2 graden uitkomt?

Verder heb ik nog een probleem gespot.


Voor de foto ligt het stabilo hier even achterstevoren op de staartboom.
De bevestigingsbouten moeten ingekort worden omdat de beschikbare hoogte in het stabilo beperkt is. De hoogte in de staartboom waar de bout door naar binnen moet is zo op het eerste gezicht groter dan de max lengte die de bouten kunnen zijn. Als ik een bout van onderaf in de staartboom schuif dan verlies ik de houvast op de bout nog voordat de punt bij het schroefdraad van de inslagmoer aankomt.
Nu heb ik aluminium buis liggen waarvan de binnendiameter een haartje groter is dan de buitendiameter van de kop van de bout. Ik denk dat ik daar maar geleidbuisjes van maak zodat de bouten goed bij de inslagmoeren uitkomen. Wordt wel een klusje om dat allemaal goed uit te lijnen, maar is te doen.

 

Zou je iets kunnen doen met een boutje met een borgmoer er op?
Als je halverwege een (lange) bout een moer kunt vastzetten, dan heb je een soort "vervangende boutkop"
gecreeerd die dicht bij het stabilo kan zitten, en de bout kan toch lang blijven om er bij te kunnen.

 

Interessante gedachte! Die ga ik eens uitproberen.

 

Ik heb die XFLR5-analyse van jouw Elefant nog, dus was het heel eenvoudig om die EWD = 1,7° even door te rekenen.
Mijn conclusie: niet aanpassen (1,7° zo laten).
Het ZW-punt zou dan wel 2mm naar achteren moeten (van 114 naar 116 mm)
Je Static Margin gaat dan van 7.1% naar 6.2%. Dat lijkt me een marginaal verschil.

 

Is dat niet een wat kleine SM voor zo'n kist? Een oldtimer zwever mag best wat stabiliteit om de dwarsas hebben.
De Nimbus had zelfs een in mijn ogen hele grote SM (ik meen richting 20%) en daarmee vliegt hij toch dynamisch genoeg. Conclusie was toen dat dat mogelijk te maken had met een destabiliserend effect van het grote rompoppervlak voor het zwaartepunt. Dat speelt bij de Elefant zeker ook.
Mijn gevoel zegt dat ik minimaal 10% moet aanhouden, waarbij 15% wellicht ook niet erg is. Een SM van 6% klinkt meer als een waarde voor een vliegende bezemsteel wedstrijdkist.

 

Wil je nou met een old-time baksteenkist vliegen, of met een oversized bezemsteel die er wel mooi uitziet.
Ga nou eerst maar eens zo vliegen, en als je dan toch nog te lang boven blijft kun je het altijd nog aanpassen (verslechteren).