Bouwdraadje: kunststof duurvluchtzwever

Ik denk dat dit geen probleem is. Harley geeft deze mogelijkheid ook aan. Dat kan je hier lezen op bladzijde 23.

 

Berrie,

Het HOEFT geen probleem te zijn , kan wel het wel worden. Een kennis uit duitsland, die het al een jaar toepast maakte mij hierop attent. Als het wel een probleem is/wordt , dan wordt het sloopwerk. Ik denk dat je, voor dat je het erin lijmt, dit misschien ff moet testen. Als ik met een stukje koolstof over mijn stuurstangen wrijf, vindt mijn ontvanger niet echt fijn.......

 

Inderdaad. Toen ik van het weekend de roeren van mijn zwever aan het afstellen was, heb ik hetzelfde probleem ondervonden...

 

Oke, ik zal dit zeker testen! Eens kijken of mijn ontvanger ook "kippenvel" krijgt. Ik denk dat ik zowieso geen risico neem en gewoon een laminaatje maak van beide materialen. Uitwendig de carbonplaat, inwendig het materiaal waarvan ik niet zeker weet hoet het heet.

 

Nou, ik ben aan het testen geweest. De vonken vlogen eraf. Met een carbonplaat op de carbon aansturing van het stabilo porren. Nog eens met een stuk ijzerdraad. Krassen met een stuk ijzer op carbonplaat naast ontvanger. Weet ik het al niet wat voor mogelijkheden ik geprobeerd heb. Geen storinkie te merken.

Een sandwicht wordt te dik. Dat heb je snel met een 8.5% profiel... :? ik twijfel weer eens en vraag raad in de wereld waar meer ervaring op dit gebied is. Eens kijken wat ze daar zeggen.

 

Berrie en als je met een koolstofstreng over een metaalstang (1 meter lang) wrijft? Persoonlijk lijkt het me sterk maar misschien maakt het verschil. Overigens mooi project.

 

Bij mij trad het op als de metalen stuurstang van de flap, de carbon schaal aanraakt. Niet altijd, maar je merkt wel wat.

 

Wat mij nu intrigreert is het volgende. Welk natuurkundig effect zorgt voor het jitteren van de ontvanger ten gevolge van korte stotende of wrijvende botsingen tussen electrisch geleidende delen.

Is het een vorm van statische electriciteit?

Hebben de volgende materialen hier last van?!?

Carbon
magnetische staalsoorten, ferritisch, martensities, duplexen (austeniet, ferriet)
niet magnetische staalsoorten: austenietisch
non ferrometalen zoals messing en aluminium.

Op RC groups kreeg ik de tip om de carbonplaatjes te voorzien van een laagje messing (latoenkoper). Ook dit is wrijvend metallisch contact.

Wie weet er meer over het ontstaat van deze knakstoringen. (is het wijs er een ander draadje voor te openen....)

 

Ik heb nog even gemaild met Harley, de ontwerper van de Genie over carbon pockets en receiver jitters. Toch leuk, ik zit om 19.00uur s'avonds te mailen met een meneer uit Amerika (hij is ouder dan 80). Die zit daar op zijn beurt op dat ogenblik ( he, leuk woord "ogenblik" uitdrukking van tijd, over tijdzones heen :wink: ) om 10.00 uur s'ochtends. Aan de hand van zijn mails heb ik besloten zijn bouwbeschrijvingen omtrend de RDS toe te passen.

Ik wilde foto's maken van de inmiddels RDS bestuurde flaps. Maar omdat ik op de foto's geen RDS zag, maar alleen servoluikjes, heb ik ze maar niet geplaatst! :lol:

Inmiddels heb ik wel wat mindere puntjes ervaren tijdens de bouw van het carbon middendeel. Wel minpuntjes van het nievo "mierenenzvoort". Maar toch.

Punt een: Het balsa wat ik gebruikte voor het afdekken van de vleugelligger is TE zacht geweest. Daardoor zijn er, ik denk door vochtwerkingen, bobbeltjes ingekomen die zich in het oppervlak aftekenen na het vacuumbaggen. Aftekenen is wel weer een groot woord, want het nadeel wat een glanzend oppervlak met zich mee brengt (veroorzaakt door de glanzend gepolijste mylars) is dat je werkelijk alles ziet wat niet klopt.
Punt twee: Ik heb de servo's in hun houten bevestiging tegen de bovenhuid gelijmd met Bison epoxy uit de DoeHetZelf zaak. Waarschijnlijk vertoond deze epoxy enige krimp gedurende het uitharden. Er is namelijk duidelijk aan de bovenhuid te zien waar de zervo's zitten. Heel jammer.

Ik eindig met positive dingen. Dat leer ik van mijn vrouw die me af en toe een zwartkijker vindt. (je hebt er mee te maken...) Met de service van Staufenbiel ben ik zeer tevreden. De stap die ik maakte naar de S3150 servo's is een goede geweest. Een saillant verschil tussen de Dymond servo en de S3150 bleek ook de dikte te zijn. De S3152 is zo'n 3mm dunner. Heel makkelijk met inbouwen.

Er zit speling op het RDS systeem. Maar erg weinig. Om gerekend (de flaps zijn nu 2cm dieper) heb ik denk ik 300% minder speling als bij mijn huidige flaps. En da's niet gek. Daarnaast loopt het systeem erg soepel en vraag ik me af waarom niet iedereen er mee vliegt. De eerste RDS maken is natuurlijk ff aanvoelen. Maar alle eerste keren zijn lastig.....

Nu nog voor de ailerons RDS in bouwen.

 

Hai Berry, even terugkomend op je "Knakpulsen" Naar mijn weten ontstaan die wanneer je twee geleidende materialen met slecht contact over elkaar wrijft. Ik denk dat het probleem ook in het slechte contact zit. Hierdoor krijg je een spanningsverschil tussen de twee onderdelen. Om de reden van het slechte contact denk ik ook dat de truc van het latoenkoper werkt. Je krijgt hierdoor een goed contact tussen de stang van de RDS en het oppervlak van de tas, dus ook geen spanningsverschil. Deze twee onderdelen zijn hierdoor als het ware geaard aan elkaar!

 

Tja, die knakpulsen. Zo'n forum is wel leuk, maar door alle reacties kan je ook wel eens erg aan het twijfelen slagen. ik heb ook nog even mijn licht opgestoken bij Hans M. Die gaf ook aan dat bijvoorbeeld de onstekingen van benzinemotoren natuurlijk " brute bronnen" van knakpulsen zouden kunnen zijn. Als je de ontvanger ver genoeg van dat ding plaats heb je nergens last van. Het is erg moeilijk om aan te geven wanneer iets wel of niet fout gaat mbt knakpulsen. Daarnaast kan het nog ontvanger afhankelijk zijn. Ik heb, zoals al eerder aangegeven, getest op gevoeligheid voor knakpulsen. Daarbij heb ik niets geks gemerkt. Ik kies dus voor carbonpockets.

 

De RDS aansluitingen zijn bijna klaar.

Toch wat foto's van de inbouw. Eerst de sparingen voor de servo's. De twee flap aansluitingen in het midden van het paneel, de ailerons aan de uiteinden in het middenpaneel.




het enige wat in de buitenpanelen zit is een slotje (pocket) in de aileron.


Uiteindelijk is dit van de aansturing van de roeren te zien:



Waar je ook kijkt, er steekt niets uit!

Over de eerdere tevreden uitspraak ivm de speling moet ik iets genuanceerder zijn. de flaps hebben meer speling dan nodig is. Altijd nog minder dan bij mijn oude zwever. De ailerons hebben echt nauwelijks speling, danwel wat "elastischiteit" Tja, hoe breng ik dit nu over eerlijk en duidelijk....

De truuk zit hem in de opmerking "not to tight and not to sloppy" met betrekking tot het bouwen van de pockets. Dat is een gevoel. In principe moet de RDS staaf LICHT langs boven EN onderkant pocket glijden. Dat zal dan als zwaarder dan nodig aanvoelen. Het resultaat is echter dat, onder belasing, de staaf aan een zijde vrij zal lopen.

Ik moet ook kwijt dat het RDS systeem veel makkelijker te maken is, minder werk is en minder kritisch als het lijkt zo op het eerste gezicht. Nu nog luchtwaardigheid bewijzen...

 

Soms kom je iemand tegen waarvan je denkt, "had ik die maar eerder ontmoet". In het geval van Hans, had ik dat gevoel wel. Hans bouwt al veel langer zwevers dan dat ik nu doe met behulp van vacuumbaggen enzo. Dit is mijn eerste project, Hans heeft er al veel meer achter zijn kiezen. Hans staat hier met zijn Supra vleugel naast mijn zwever.



Ik heb erg veel geleerd. Goed, we spraken dan wel op vrijdagavond af, maar het was toch echt zaterdag toen ik weer naar huis reed. De tijd is wel nuttig besteed geweest.

Min zwever is geinspecteerd. Gewogen en "zwaar genoeg bevonden" :wink: Allen de speling op die flaps he, da's net jammer. En , oee, wat heeft die epoxylijm raar gedaan op de huid van het middenpaneel. Tja, allemaal redenen om weer tzt een nieuw project te beginnen.

Ik heb ook veel F3J achtige zwever voorbij zien komen en eens kunnen voelen hoe stijf/slap de "echtes"zijn.

Ik heb een hand vol truuks meegekregen.

Hoe je zelf vierkante liggerverbinders van koolstof maakt, in elke gewenste hoek en maat.
Hoe je daar dan weer de bussen voor maakt.
Hoe je nette neuslijsten maakt.
Welke layups lekker licht zijn, maar voldoende sterk
Hoe je een V-ligger voor een V-staart maakt.
Hoe je de layup zo op de mylar en dus op de schuimkern aanbrengt ZONDER veel schuurwerk snel klaar bent.

Misschien vergeet ik nog een tip. Dat komt hopelijk weer boven borrelen. (gaat meestal zo, mijn geheugen is net een rommelzolder, alles wat je nodig hebt ligt onderop..)

Kortom, genoeg stof voor een nieuw project. Iets met een spanwijdte van 3.7mtr, vlieggewicht van 2300-2400 gram, Vstaart, slankheid >18. Profiel HD48A. Toch maar eens een romp uit een mal maken... Kijken of er ergens een tweedehands borstelloos setje zwerft, binnenloper met vertraging en regelaar. Moet ook weer zo'n 70 gram op kunnen leveren denk ik.

 

Na het inbouwen van de apparatuur kan er eindelijk gevlogen worden!

 

Hai Berrie, wat sta je er heerlijk (terecht) apetrots bij :music:

 

Inmiddels heb ik voldoende gevlogen om e.a. vast te kunnen stellen over het vlieggedrag van dit beestje. Ik voel me soort verplicht dit toch nog op te schrijven. Daarna zijn jullie van me af en kan dit draadje in het moeras van de vergetelheid zinken...

E.a. is wel subjectief he, maar dat snappen jullie wel.

Omdat de gehele geometrie verdacht veel :wink: lijkt op de Pike Superior heb ik ook deze instellingen overgenomen. Die vindt je hier.. Alleen dacht ik zonder exponentieel wel te kunnen vliegen.

Tijdens de eerste proefvluchten stond er windkracht 4 en da's niet ideaal om te sleutelen aan de instellingen van de zwever. Met eerste vluchten viel me op dat deze zwever in de lucht geplakt lijkt te zitten. Ook de moeite die gestoken is in zo glad mogelijk af werken van roerspleten, romp/vleugelovergang, geen stuurhevels en antenne binnen heeft zicht beloond. De zwever is erg stil met hard overvliegen, en pakt goed hoogte op. Het eerste cirkelen met een verwaaide bel viel met tegen. De zwever viel snel "naar binnen". Ik was bang dat de V-stelling ietwat te gering zou zijn.
Tijdens het landen met de butterfly vol open moet er flink down meegemixt worden! Ik zit nu op 35%, misschien maak ik dat wel 40%!

De tweede serie test vluchten verliepen met veel minder wind en wat thermiek. Nu maar wel 40% expo op ailerons en hoogteroer. Dat levert een heeel andere zwever op! Echt geweldig! In de thermiek is goed mee te komen en met slechts licht hoogte en een beetje aileron tegensturen is er perfect te cirkelen. Eigenlijk scoort de zwever op alle punten beter dan mijn oude, en dat rechtvaardigt in een klap alle genomen moeite. Met wat geexpirementeer met het zwaartepunt belande ik uiteindelijk op de allereerste instelling. Geluk gehad toen.

Waar ik me nog over verbaasde dat is de electroaandrijving. In mijn vorige zwever, die welliswaar 150 gram zwaarder was dan deze, vloog ik met een pakket Konions. 4s2p. Nu zitten er de EVO cellen in. Prop, regelaar en motor zijn het zelfde gebleven. Met de nieuwe accus en 150 gram minder gewicht zit ik met 17-19sec. op 100mtr volgens mijn Picoalario Talk! Met de oude situatie had ik, (in het begin dat werd later max 3mtr) maar 4mtr/s stijgen en nu ruim 5. Ideaal!

Al met al eind, goed al goed.