Bouwverslag Smit Kamara in 1:50

prachtige manier van bouwen!!!

waar halen jullie de wonderdoende G4 ?

ik woon in west vlaanderen, Brugge Belgie.....

groeten
nicolas

 

Dit is echt een mooie (en snelle) manier van bouwen.
Ik ben benieuwd naar het eind resultaat met polyester

 

"Eindelijk" kan er dan gepolyesterd gaan worden.
Bij m'n vorige schip had ik dit gewoon thuis gedaan, maar de buren tot vier huizen verder konden dit niet helemaal waarderen.
Vandaar dat ik nu een ruime locatie buiten de deur gezocht heb met een goede ventilatie.

Omdat er geen echte "dichte" ondergrond is om tegen aan te werken is het belangrijk dat de eerste laag soepel aan te brengen is vandaar dat ik voor de eerste laag een zgn keperdoek gebruikt heb.
De manier van weven van dit doek maak het mogelijk dat het zich makkelijk laat vormen zonder dat het gaat plooien.
Dit doek werkt echt super!

Als ik het van te voren geweten had dat dit doek zich zo makkelijk zou laten verwerken had ik meer meters van dit doek gekocht en alle lagen van dit doek gemaakt.

Het voorschip is voorzien van de eerste laag weefsel. Ook de ronde vormen van de boeg en de overgang naar het vlak lieten zich probleemloos voorzien van een eerste laag

Maar ik had voor de tweede laag al 300 grams glasmat gekocht.
Dit materiaal is aanzienlijk stugger. Het laat zich daarom lastiger plooien.
Ik heb deze mat dan ook in kleine "repen" gescheurd.
Deze gescheurde repen laten zich makkelijker verwerken. Het voordeel van scheuren is dat je een raffelig rand krijgt die dan eigenlijk zonder verdikking in de voorgaande reep verwerkt kan worden.
Als laatste laag heb ik een 180 grams glasmat gebruikt. Ik had nu een gemiddelde rompdikte van zo'n 3 mm.
In de omgeving van de boeg heb ik dan nog een 25 grams vlies doek aangebracht ter versteviging en en gladdere afwerking.

De eerste laag zit er op. Op het "schuimgedeelte" is reeds "nat in nat" al wat 25 grams vliesdoek aan gebracht. Dit ter extra versteviging van het het boeg gedeelte (aanvaringsschade)

Ook bij het achter schip heb ik het 25 grams vlies doek gebruikt, maar dan in veel meer lagen.
Door de diverse rondingen was het hier onmogelijk om met het 300 grams of 180 grams doek te werken.
Het 25 grams vliesdoek laat zich evenwel gemakkelijk (moet hier en daar wel ingeknipt worden) om de rondingen heen vouwen, en heeft niet de neiging om weer terug te springen.
Door hier veel meer lagen aan te brengen is het achterschip toch een stevig geheel geworden

 

.....even sprakeloos....

Ziet er goed uit zeg, Prachtig resultaat.

 

Adam, het is weer een mooi geheel geworden, en straks maar plamuren en schuren voor de finishing touch.

 

Hallo Adam

Ten eerste moet ik zeggen een erg originele manier van bouwen , maar is het de bedoeling dat het hout er uit gaat of laat je het zitten ik las dat de dikte drie mm werd dat is ruim voldoende voor een polyester romp

 

hoi Adam

Aller eerst moet ik zeggen dat ziet er perfect uit. Maar nu heb ik een vraag: Is de polyester niet een klein beetje in gezakt tussen de spanten, zodat de spanten aftekenen?

Groetjes Huub

 

Het hout blijft zitten. De spanten worden nl ook gebruikt om het dek te dragen.
De boot is zo ruim dat deze niet in de weg zitten.

Hoe zorgvuldig je het horregaas ook spant, het zal altijd "hol" gaan staan tussen twee spanten in.
Ook het polyester staat dus enigsins hol.
Zoals ik reeds eerder aangegeven had heeft deze manier van werken één nadeeltje: er moet meer geplamuurd en geschuurd worden om de hollingen netjes uitgevuld te krijgen.
Als je aflakt in hoogglans zul je de spanten misschien wel blijven zien, maar in zijdeglans zie je er niets van.

 

Hoi Adam

Dankje voor het antwoord. Nou dat dacht ik ook, daar zit veel plamuurwerk in. Maar we zullen zien hoe de bouw verloopt. Want ik probeer meestal zo'n weinig plamuur en schuur werk te hebben. Niet dat dat altijd lukt,maar ik probeer het wel. Mijn dochter van 5 zegt altijd: Van proberen,kun je leren. En dat vind ik ook. Ik hoop dat je ook de nadelen maar ook de voordelen van deze manier bouwen beschrijft. Ik vind het wel interesant van deze manier. Je brengt een hoop mensen op ideeen. Veel sucses met de bouw.

Groetjes Huub

 

Inmiddels ben ik beland op het meest irrantante punt van deze manier van rompen bouwen nl: plamuren en schuren.
Het plamuren is nog wel te doen, maar schuren heb ik een hekel aan.
Zal er voor de rest niet te veel paginaruimte aan verspillen.
Als plamuur heb ik gewone polyesterplamuur gebruikt, wat ik in het begin redelijk dik op gezet heb.
Hierna veel schuur werk (voornamelijk machinaal) en weer plamuren enz enz............
De romp is nu redelijk glad en dient hier een daar nog wat na behandeld te worden met fijn plamuur, maar daar wacht ik nog even mee tot dat alle gaten in de romp gemaakt zijn (boegschroeven, hekschroef, tunnels en roerkoningen)


Voor de plamuur fetishisten onder ons toch één fotootje

Ondertussen thuis op de zolder begonnen aan de boeg-, en hekschroef units.
Het lastigste hiervan is dat de hekschroef maar een inbouwbreedte heeft van 50 mm.
Het was daarom noodzakelijk om het onderwaterhuis zo compact mogelijk te maken, anders zou de unit met schroef buiten de romp uit steken.
Als bassis voor de unit heb ik een waterleiding T-stuk genomen van 12mm.
Hierin passen de kleinste kegeltandwieltjes die ik tot nu toe gevonden heb (module 0,5 - 20 tanden) Deze hebben een kopcircel van iets meer dan 10mm.
Omdat ik de unit zo compact mogelijk wilde maken heb ik er voor gekozen om het ondertandwiel gelijk als eindlager te maken, dit bespaard weer een stukje lager lengte.



Links op de foto het achter lager. In het messing is een sinterbronzen bus verlijmt welke later op de diameter van het tandwiel gedraaid is.
Ik heb bij het samenstellen van de unit veel gebruik gemaakt van Loctite Lagerlijm.
Ook het tandwiel is hier mee op de zilverstalen as gelijmt.
Aan de rechter zijde het lager aan de schroefkant. De "tuut" aan deze deksel zorgt voor een groter contact vlak met de as zodat deze (hopelijk) niet zo snel in zal slijten.
Daarnaast hoop ik dat door deze langere lagerlengte er geen water in het huis komt. Langere lagerlengte > grotere olie/vet film tussen lager en as.
Om het vet ook in de gelegenheid te stellen om bij de as te komen zijn er twee klein inkeppingen in het lager gefreesd.


De losse onderdelen gemonteerd

Na dat alles lekker soepel liep het achter lager in het in het T-stuk gelijmt. Omdat het sinterbrons lager hier ook in gelijmt zit kon er niet gesoldeerd worden.
Het lager aan de schroef kant is wel gesoldeerd, hier bevinden zich tenslotte geen gelijmde onderdelen in de buurt.
Als laatste heb ik de overstekende randen van het T-stuk afgdraaid zodat ze gelijk kwamen met de lagers.


En zo ziet dan het afgemonteerde onderwaterhuis er uit

Aan de schroefkant zit nog een klein kamertje, hierin past een kleine O-ring voor een betere afdichting.
Het huis kan nu door de tunnel gestoken worden. Vanuit de binnen zijde van de romp wordt er een stuk messing buis in het T-stuk gelijmd waarop later de motor bevestigd wordt,

Voor de Kamara heb ik drie van dit soort units nodig, dus nog twee te gaan (bij de laatste zal ik wel weten wat ik bij de eerst beter had kunnen doen......)

 

Dat ziet er weer mooi uit Adam. Schuur ze !!!

 

Inmiddels weer een stukje verder gegaan.
Voor de aandrijving van de boeg-, en hekschroef heb ik een beetje het systeem van Martin afgekeken.
Het direct op de as koppelen leek mij ook wel wat, ware het niet dat mijn inbouwhoogte onder het achterdek voor de hekschroef wat aan de beperkte kant is, waardoor ik niet een simpel askoppelingetje kon gebruiken.

Om de as van de motor aan de as van de hekschroef te koppelen heb ik een soort van schuif koppeling gemaakt
De uitgaande as (4mm) van de hekschroef heb ik voor de helft weg gefreesd.
Vervolgens hierom heen een stukje messing buis van 5mm gesoldeerd. Er onstaat op die manier een buisje wat voor de helft open is.
Op de as van de motor is een messing van van rond 4 mm gelijmd waar ook weer de helft van is weggefreesd.

Als nu de motor op de houder word gemonteerd glijden de twee halve stukjes rond 4mm overelkaar. Omdat ze opgesloten zitten creeer je van zelf een soort van koppeling.
En omdat één foto soms meer zegt als honderd woorden, hier een aantal foto's van de hekschroefaandrijving.


Het aandrijfgedeelte de hekschroef in een soort van "exploded view". Van links naar rechts: kegeltandwiel, houder met motorflens, as met inwendige platte kant, koppeling met platte kant en elektromotor.


Hier is redelijk het "halve" asje te zien. Omdat het motordeel hierin schuift dient het ook als bovenlager, en zit er dus voor de rest geen lager meer in de houder De ruimte tussen de houder en de as wordt gevuld met vet, om eventueel lekken te voorkomen.


Het geheel na montage


En zo zit het geheel in het achterschip. De complete aandrijfeenheid zit met twee stelschroefjes vast in het verlijmde onderwaterhuis

De beide boegschroeven krijgen elk een gelijkende constructie, alleen met die verstande dat de houder veel langer is, zodat de elektromotor boven de waterlijn zitten.
Bij deze units hoefde ik dus niet heel kort te werken, en heb ik min of meer de door Martin (bij zijn Happy Hunter) gebruikte constructie toegepast.
Ook heb ik hier geen vet tussen de as en de houder gedaan, alleen een druppel olie op het onderlager van sinterbrons.

Zo scheelt vier foto's toch weer 400 woorden typen 8)

 

Zit er allemaal gelikt uit adam, zeer mooie contructie, ben heel jaloers hoe de romp er uit zit.
alleen ben ik ook benieuwd hoe de onderkant er uit zit van de hekschroef waar je nu mee bezig bent. Zou je een fototje kunnen plaatsen? :lol:

Ga zo door, zal het blijven volgen je bouwverslag.

Groetjes Richard

 

Op verzoek:


De complete unit voor de hekschroef. Het onderwater huis van de hekschroef is al ingelijmd in de buis, dus voor de foto één van de twee onderwaterhuizen van de boegschroef er op geschoven.

En even het verschil in lengte van de boeg en hekschroef aandrijving.

En ook hier maakt de lengte het verschil tussen vooraan staan of achteraan :wink:

 

@Adam:
Mooi werk, en een innovatieve constructie.
En de slijtage zal wel meevallen, denk ik zo. Het asje is vrij dun, dus grote middelpuntvliedende krachten komen er niet op te staan.
Bovendien kan het nergens heen...

(Overigens: het is toch een uitspraak van dames: "Size matters" :?: :wink: )

 

Weer eens een kleine update van de Smit Kamara.
Dat er hier niet zo veel verschijnt wil niet zeggen dat er ook niets gebeurt, in tegendeel, de tijd die ik hier niet hoef te besteden kan naar de Smit Kamara.
Er moest ook even een pauze komen, want ik had de bouw voorsprong inmiddels aardig ingehaald.

De SK is voorzien van Ulstein High Lift roeren, heeft heel veel weg van een Beckerroer.
Zie hier een PDF file van Ulstein van een "Beckerroer".
Ik zou zelfs het verschil niet weten, maar dat zal wel in technische details zitten, maar voor mij niet zichtbaar.
Maar na de diverse mailtjes wereld wijd verzonden te hebben kwam er geen (goede) tekening boven water, zodat ik het heb moeten doen met de roeren zoals ze in het algemeen plan getekend zijn.
Voor de Fairmast had ik ook al eens een Becker roer gemaakt, dus geheel vreemd was het ook niet.

Voor het "inwendige" van het roer heb ik gebruik gemaakt van messing.
Een roer moet wel een stootje kunnen verdragen.
Aan het uiteinde van het vaste deel heb ik een buisje rond 3mm gesoldeerd, alwaar ik later stukjes uitgefreesd heb zodat dit als schanier kan dienen
Door het in eerste instantie als één buisje op het frame te solderen is het zeker dat de afzonderlijke stukjes later precies inlijn van elkaar liggen


De achterzijde van het vaste gedeelte in de freesbank om het schanier gedeelte te frezen.

Nadat alle soldeerwerk plaatsgevonden had heb ik eenzijde van het blad met 0,5mm polystyreenplaat bekleed, en vervolgens het hele roer gevuld met Stabilit Expresse.
Op deze manier ontstaat er een massief roerblad.
Nadat de Stabilit uitgehard was de andere zijde in model geschuurd en vervolgens ook beplakt met 0,5mm polystyreen.


Een gevuld en in model geschuurd roerblad

Na nog een avond stoeien met de aansturing van de flap ziet het geheel er uit zoals op onderstaande foto



Ik wil de roeren echter demontabel houden om eventueel de schroef as te kunnen "trekken", of om het roer voor onderhoud te demonteren.
Daarnaast wil ik eigenlijk geen luik boven de roeren maken dus de "stuurmachine" moet van een dusdanige constructie en kwaliteit worden dat deze een heel scheepsleven lang mee kan .
En als het luik er dus niet komt kan ik ook niet meer bij m'n roerhevels om deze eventueel los te kunnen maken.
Hiervoor ben ik nog bezig om een "holle" roerkoning te maken zodat de roerhevel aan deze "holle" roerkoning kan blijven zitten.
De roeren kunnen dan na het verwijderen van de hak aan te tunnel naar beneden toe verwijderd worden.
De holle as blijft dan gewoon in de roerkoningkoker achter.
Maar deze constructie moet op dit moment nog wat verder uitgewerkt worden

 

De laatste paar weken in de weer geweest met het uitdenken en fabriceren van de towingpins.
Nadat ik op de site van Luit een plaatje tegen gekomen was van een setje towingpins begon het idee te ontstaan om deze op de Smit Kamara werkend uit te gaan voeren.
Het leek mij een functie waar je ook in de modelsleperij nog wel een plezier van zou kunnen hebben.
Ik was in de tussen tijd aan een "spec sheet" van de SK gekomen, en hierin stond de hoogte en veilige werklast van de pinnen vermeld.
Na een mailtje naar Karmoy(de fabrikant van de pins op de Kamara) gestuurd te hebben kreeg ik een PDF-je met een globale schets van de unit zoals op de Kamara.

Na e.e.a. opgemeten te hebben moest het volgens mij mogelijk zijn om in ieder geval de towing pins werkend te maken.
van het werkend maken van de stopperpins heb ik afgezien, mede van wege plaats gebrek, maar ook omdat ik het nut er in het model gebeuren er niet van inzie.

Het lastigst vond ik het verzinnen van een constructie die zowel op en neer kon bewegen, en daarbij ook nog eens een draai beweging moest kunnen maken.
Omdit mogelijk te maken heb ik een beetje gesmokkeld met de de constructie van de pins zelf.
De flap die in het "echie" vast zit aan de pin en dus verdraaid doordat de pin zelf verdraaid, komt bij mij los boven op de pin, gesoldeerd aan een as die door de pin zelf heen loopt.
Bij mij draaid dus niet de pin, alleen de as die door de pin heen gaat.

Wat foto's om e.e.a. te verduidelijken:

De basis voor de unit.
De twee staande assen zijn voor de towingpins. Aan deze assen is over een lengte van zo'n 20mm een platte kant gefreest.
De as die door de towingpin heen loopt is ook van een platte kant voorzien. Door deze beide assen in de pin te maken kan er zowel een schuivende beweging gemaakt worden als wel een draaiende beweging.
De pins hebben een slag van ongeveer 16mm, vandaar de platte kanten van 20mm.
De tandwielen zijn gebruikt om ervoor te zorgen dat beide pins dezelfde slag maken tegen elkaar in.
Het meest linker tand wiel zal aan een servo gekoppeld worden welke voor het draaien van de pins zal zorgen.


Het basis blok van de pins.
In eerst instantie wilde ik de pins omhoog en omlaag laten bewegen door een servo.
Om de heen een weer gaande beweging van de servo om te zetten naar een op en neer gaande beweging heb ik er voor gekozen om een schuine sleuf in een messing plaat te frezen.
Door deze plaat heen en weer te bewegen zal een pen op en neer bewogen worden waardoor de pins aan dek om hoog een omlaag gaan.
Omdat ik tegen de site vanPercisions Microdrivesaan liep heb ik later besloten om de pins dmv van deze motortjes met een draadstang te laten gaan bewegen


De combinatie motorvertaging-draadstang is dusdanig gekozen dat de pins in 10 sec van in naar uit geschoven kunnen worden. (in de praktijk zal het wat sneller gaan omdat ik de motortjes op een iets hogere spanning aansluit dan de voorgeschreven 3V
Tijdens testen bleek dat ze op 3 volt nog wel eens moeite willen hebben om de pins goed in en uit te kunnen schuiven. Ik wil ze daarom op 4V-5V laten gaan draaien.


En zo ziet de complete unit er dan uit.
Elke pin wordt afzonderlijk door een eigen vertragingsmotortje omhoog of omlaag bewogen, en elke schuif heeft daarom zijn eigen eindschakelaars.
De units is zo beveiligd dat de servo kan niet draaien voordat beiden pins volledig naar boven zijn geschoven, en de pins kunnen niet naar beneden kunnen als ze niet in de goede stand staan om weer in het dek te verzinken.


En zo staat het geheel dan in het achterschip

 

Ik wil de roeren echter demontabel houden om eventueel de schroef as te kunnen "trekken", of om het roer voor onderhoud te demonteren.
Daarnaast wil ik eigenlijk geen luik boven de roeren maken dus de "stuurmachine" moet van een dusdanige constructie en kwaliteit worden dat deze een heel scheepsleven lang mee kan .
En als het luik er dus niet komt kan ik ook niet meer bij m'n roerhevels om deze eventueel los te kunnen maken.
Hiervoor ben ik nog bezig om een "holle" roerkoning te maken zodat de roerhevel aan deze "holle" roerkoning kan blijven zitten.
De roeren kunnen dan na het verwijderen van de hak aan te tunnel naar beneden toe verwijderd worden.
De holle as blijft dan gewoon in de roerkoningkoker achter.
Maar deze constructie moet op dit moment nog wat verder uitgewerkt worden

Adam, ik las zojuist bovenstaand verhaal pas. Ik weet niet hoever je in het uitwerkproces bent, maar...
Als je nu eens hetzelfde principe gebruikt als je boeg- en hekschroeven? Oftewel de 'halve as'?
Je soldeert je roerhevels aan de roerkoning. Lekker stevig (het moet immers 'een modelleven lang mee') De roerkoning loopt tot onderzijde romp. Zit dus geen roer aan. Van die "roerkoning" frees je vervolgens de helft af.
Dan neem je eenzelfde roerkoning, maar deze komt van onderaf in de roerkoningbuis (is dat niet de hennegatskoker?), stopt aan de bovenzijde hiervan en hier zit het roer aan. Van deze "roerkoning" frees je ook de helft af, alleen tegenovergesteld.
Je kan nu je roer in de roerkoningbuis duwen, en na het plaatsen van de hak zit het geheel vast. Het onderste deel van de "roerkoning met roer" hol houden, zodat hier een dunner buisje in past wat vast op de hak zit.
De roerkoningbuis lekker dik maken en zorgen dat de roerkoning er strak en zonder speling in zit. Opvullen met Vaseline voor de broodnodige waterdichtheid.

Maar wellicht heb je het allang uitgewerkt, en zit ik het ronde wiel weer uit te vinden... :lol:

 

Roel,

Zoiets was ook wel de bedoeling, er is alleen nog het probleem van de aansturing van de flap.
Deze zit namelijk vast aan de hennegatskoker(?) en blijft dus aan de romp zitten, waardoor het roer niet naar beneden kan.
Nu kan ik wel het schanieras van de flap verwijderen, en dan kan de flap weer van het aanstuurstangetje af (wie kan het nog volgen 8) ) maar dan moet ik wel het schanier asje op de een of de andere manier zien te borgen.
En daar ben ik nog niet helemaal uit hoe dat te borgen.

 

Ja, ik zie het...
Scharnierasje naar boven iets verlengen; asje + flapje aan de bovenzijde voorzien van een gaatje en daar een (split-)pen doorheen?


Ik weet niet exact of en hoeveel ruimte je daar hebt... :?: