Bouwverslag ss "Rotterdam" (V) schaal 1:200

Hallo Ad,

Ik ben er even voor gaan zitten en heb je verhaal weer met veel enthousiasme gelezen.

Je hebt nieuw "lampjes" gekocht in de maten 1206 en 0805. Dit zijn zogenaamde SMD's: Surface Mounted Devices.
Het was je vast al opgevallen dat ze geen aansluitdraden bevatten, alleen een metalen kapje op de einden.
In de industire wordt meer en meer gebruik gemaakt van deze SMD's. Ze kunnen eenvoudig door middel van een plaatsingsmachine aangebracht worden. (Nou ja, als je een voldoende gevulde portemonnee hebt is er meer mogelijk natuurlijk )
Er moeten echter ook wel eens reparaties uitgevoerd worden op dit soort componenten. Daartoe wordt meestal geen soldeer in draadvorm gebruikt, aar in pasteuze vorm. Het wordt op vlakjes aangebracht waarop het component wordt "geplakt". Door beide delen pasta te verwarmen smelt het en wordt het component aan de print gesoldeerd. Daarbij moet je op 2 dingen letten: het opwarmen moet voor beide eilandjes gelijk gebeuren en het afkoelen ook.
Gebeurt een van beiden niet, dan ontstaat er het gevaar op "tombstoning". Schematisch te zien op:



en in het echt op:



Soldeerpasta is (denk ik) wel te koop bij firma's als Conrad.

Wim

 

Beste Wim,

Niet dus....... Zoals je weet gaan de ontwikkelingen op dit gebied zo snel dat het bijna niet bij te houden is. De door mij genoemde eBay winkel heeft ook een behoorlijke range aan SMD leds met bedrading, zie bijvoorbeeld hieronder:

Ik heb 10 x 1206 en 10 x 0805 gekocht en de draden zitten er echt aan. Ik heb alleen nog maar geprobeerd of ze het deden, en dat is het geval. Maar ik weet nog niet of ze het voor mij zijn. De bedrading naar één kant is wat ongelukkig, omdat 1 draad over de achterkant loopt, wat toch weer een verdikking geeft. Daarom had ik zitten piekeren of ik toch niet eens "normale" SMD leds zou proberen, en jouw opmerkingen kunnen daar zeker bij helpen (zucht..........., weer een testje erbij, het houdt maar niet op......).

Ik ga eerst eens kijken hoe dun ik zou kunnen werken met deze led met bedrading. Ik ga dat denk ik pas doen als ik het tekeningen voor het boven-promenadedek af heb. De basis van het dek bestaat weer uit berkentriplex (1 mm, ik wil nog kijken of 0,7/0,8 ook zou kunnen) met daarop de geëtste dekken. Daaronder wil ik boven de promenades een verlaagd plafond aanbrengen. Ik heb me daarbij als doel gesteld dat dat niet meer dan 1 mm dik mag zijn (lange mensen zouden anders hun hoofd kunnen stoten). Voorlopig valt het aanpassen van de tekeningen me toch nog tegen. Ondanks het feit dat ik zaken als het inbrengen van de zeeg met Excel heb geautomatideerd, blijft het een hoop handwerk. De communicatie tussen Excel en mijn tekenprogramma (Inkscape) is niet optimaal, en ik begin daardoor langzamerhand eelt op mijn vingertoppen te krijgen van het overtypen van coördinaten.
Genoeg te doen dus, maar er zijn hier wat ontwikkelingen waardoor het onzeker is of ik er de komende tijd veel tijd aan kan besteden. Dat moet ik maar afwachten, en het is tenslotte geen "aangenomen werk". Dat is gelukkig achter de rug. Hoewel ik zuiver formeel nog in functie ben heb ik gelukkig afgelopen week mijn (hopelijk) laatste verplichting wat dat betreft afgerond. Leve de vrijheid dus.

Groet,

Ad

 

Dan heb ik vandaag ook weer wat geleerd!

Ik moet toegeven: ik zit al een paar jaar niet meer in de electronica, dus dat er nu SMD Led's MET draad zijn kan best.

(Hoe heten die dan eigenlijk? Leaded Surface Mounted Devices? Beetje dubbel eigenlijk. Of misschien een poging om van twee walletjes te eten?)

Wim

 

Hallo heren,
Wat een leerzaam verhaal is hier weer te volgen.
Wil echter wel opmerken dat je led's niet kunt dimmen door spannings verlaging.
Dit kan alleen door een spanning in een hoog tempo te onderbreken.
Pulserende gelijk spanning.
Als je dan een hogere frequentie neemt dan het menselijk oog aan kan, valt het niet op dat ze knipperen (zoals oude tl's dat soms wel doen).

de volgende links geven nog wat verdere info.

Rob's Quest 171: LED Dimmen.

PWM led dimmer


En de soldeer pasta is te vinden op: http://www1.conrad.nl

met onderdeel nummer 14 50 09

 

Beste Harm,

Dat dacht ik oorspronkelijk ook (zie discussie met Brandaris hiervoor), maar de opmerking van Frederik van Gent bracht me aan het twijfelen en daarom toch maar wat proefjes gedaan (wat heb ik daar toch mee.....). Ik heb dus 6 x 3V ledjes in serie, dus ik dacht: mijn regelgebied is beperkt van 18 tot 24V. Bij 21 V brandde alles, en zag ik nauwelijks verschil in felheid. Toen toch eens 18 V geprobeerd, en wat bleek (zie ook hiervoor): ze bleven branden. Nu nog verder verlaagd, bij 14 V bleef alles uit, maar bij 15 V gingen ze zachtjes branden!!! Ik meet een spanningsval per led van 2,48 V, wat betekent dat er voor de weerstand van 300 Ω nog maar een spanningsval van 0,12 V overblijft wat neerkomt op een stroom van 0,4 mA. En dat terwijl de nominale stroom 20 mA is. Het werd nog sterker, want later zag ik dat er 1 ledje niet werkte, maar de andere 5 in die keten wel. Dat betekent dus dat hij de stroom wel doorlaat maar dat het onvoldoende is om hem op te laten lichten - een typisch grensgeval dus. Bij 16 V branden ze allemaal, duidelijk gedimd.
Zo zie ja maar weer, er kan soms een groot verschil zijn tussen "theorie" en praktijk. Ik ga me zowaar een "jonge onderzoeker" voelen.

Groet,

Ad

 

Bouwverslag Deel 15

Zo,zo Ad,
Weer een stukje smulwerk waarbij het water uit de mond druppelt.
Nu er een foto bij staat van het gedeelte dat in opbouw is, krijg je pas een goed idee, hoe mooi alles is uitgewerkt en hoeveel tijd daar in kruipt.
Ik denk dat het eindresultaat daardoor ook een zeer fraai schip zal opleveren.
Ik zou het dolgraag is in het echt willen zien. Dat geeft toch een heel andere kijk op de zaak als zo'n platte foto.
bouw ze,
Opa jan

 

Hallo,

eigenlijk ben ik het wel met opa jan eens.
Ik heb 2 weken niet of nauwelijks gekeken op het forum en dit is met toch ontschoten (zojuist probleem verholpen door abonnement te nemen)

Ziet er heel netjes uit. succes verder nog, zal zeker ook heel mooi worden door de verlichting.

 

Zojuist toch weer, wat eerder dan gepland een aflevering van mijn verslag op mijn weblog geplaatst. Hieronder een kopie:


Bouwverslag ss Rotterdam 1:200 (deel 16)
Eigenlijk was ik van plan opnieuw te wachten met een volgend verslag tot ik weer “echte” bouwresultaten had. Maar gisteren en vandaag toch wat tegengekomen dat ik vermeldenswaaed vind. Vandaar dus……..

Zoals de laatste keer gemeld ben ik verder gegaan met het tekenen van het promenadedek en de wanden die daarop komen. Ik schreef dat ik dat schatte op zo’n twee dagen werk. Het is maar goed dat het maken van begrotingen niet tot mijn kerntaken behoorde, want weet ik niet of ik wel de 34 jaar bij mijn laatste werkgever had volgemaakt. De nieuwe schatting is twee weken, de Noord-Zuid lijn is er niets bij.
Terwijl ik bezig was heb ik wat prioriteit aan de dekken gegeven, omdat die als eerste geplaatst kunnen worden en daar de verlichting van de onderliggende promenades ingebouwd moet worden. Aan de voor- en achterkant is het bovenpromenadedek niet meer overdekt, en het buitengedeelte heeft een houten dekbekleding. Toen ik pas met etsen begon heb ik daar wat mee geexperimenteerd (zie een eerder verslag), dus ik was wel benieuwd hoe dat zou gaan. Het gedeelte van de voorkant van het dek dat beplankt is, is nogal grillig van vorm omdat daar ook fundaties van laatlieren en een dekkraan komen. Voor het tekenen is dat best wel complex, en ik dacht een uitstekende optie gevonden te hebben in Inkscape, het zogenaamd “clippen”. Dat betekent dat je gewoon een groot vlak kan tekenen met beplanking. Daaroverheen “leg” je dan een object dat de contouren heeft van het te beplanken dekgedeelte, en met het “clippen” wordt dan als het ware de dekbeplanking op die maat eruit gesneden. Op papier (ofwel op het beeldscherm} werkte dit uitstekend, en ook de tekening op de pdf file vanwaaruit ik de etsmaskers print zagen er goed uit. Na belichting bleek echter al snel dat bij het ontwikkelen het gehele beplankte oppervlak werd wegontwikkeld, van de beplanking was niets meer te zien alleen een volledig wegontwikkeld vlak. Ik begreep hier niets van, alles nog eens nagekeken maat niets te vinden. Tot ik het belichtingmasker nog eens goed bekeek. Wat bleek was dat de “planken”, die zwart moeten zijn, met doorzichtige voegen ertussen, in werkelijkheid een grijze tint hadden. Op alle andere delen die niet belicht moeten worden ligt echt een zwarte inktlaag, maar bij de beplanking was dat grijs. De verklaring was dus gevonden, maar ik weet nog steeds niet hoe het komt. Kennelijk wordt er iets aan de printer doorgegeven wat niet zichtbaar is op je beeldscherm (daarop is het echt pikzwart). Dan toch maar een “directe” methode gevolgd, maar toen ik daar mee bezig was kwam ik ineens op een idee. Als ik de mislukte plaat toch zou etsen ontstaat er een verdiept gedeelte op de plaats van de beplanking. Als ik dan de beplanking apart uitets in de goede vorm, dan past die daar precies in en kan ik die er later inlijmen. Hierdoor komt het beplankte gedeelte iets verhoogd te liggen (ongeveer 0,15 mm, met wat speling misscjien 0,2 mm), maar in werkelijkheid is dat ook zo. Dus zo uitgevoerd, en hieronder de twee etsplaten.

De belichting is belabberd, maar rechts onder is het dek te zien, met het heldere te beplanken gedeelte, dat hier dus éénzijdig is ingeëtst. De stroken daarboven zijn wat korte wanddelen van het dekhuis die ik als “bladvulling” maar vast meegenomen heb. De aparte beplanking ligt links. Wat misschien opvalt zijn de smalle banen rond de onderdelen. Voor het etswerk voor het promenadedek gebruikte ik banen van minimaal 1,5 mm. Dit was natte vingerwerk, maar ik had het idee dat ze niet te smal moesten zijn op zo snel mogelijk volledige dooretsing te krijgen. Dit bleek echter een volledig verkeerde gedachtegang. Bij het etsen viel het me namelijk op dat juist dunne lijnen, en dan met name aan uiteinden daarvan het snelst “doorkwamen” (is trouwens prachtig te volgen met een zaklamp erachter, het geeft elke keer weer een kick als je de eerste “doorbraak” ziet). Ook bleek dat grotere oppervlakken achterbljven, en dat is niet prettig want het etsen van de “voorlopende” stukken gaar natuurlijk gewoon verder terwijl je wacht tot alles schoon doorgeëtst is. Dus voor de nieuwe serie heb ik gekozen voor veel smallere banen van 0,5 mm, en straks als ik groter ramen heb doe ik allen de randen, het middenstuk valt er dan gewoon uit. Ook nu viel het op dat het laatste dat dooretste de twee openingen (centraal bovenin) voor beglaasde deuren waren. Voor de rest werkte het perfect. Hieronder het uitgesneden dek met het daarin los liggende beplankte gedeelte.

Voordeel is nu dat de beplanking los van de rest gespoten kan worden en daarna erin gelijmd. De rest van het (buiten)dek wordt zwart of donkergrijs (is in werkelijkheid bedekt met een bitumen laag. Die vreemd gevorde delen in het voordek zijn de uitsparingen voor de fundaties van de twee laadlieren, de extra uitsparing aan de bovenkant is voor de fundatie van de dekkraan met lier, en de centrale rechthoekige uitsparing is voor een groot dekluik (hier werden bijvoorbeeld complete autos door naar binnen gehesen).
Al met al weer een mooie bewijsvoering van de “stelling van Cruijff” (je weet wel, van die voor- en nadelen). Ik blijf deze werkwijze volgen, maar ik was er nooit opgekomen als ik dat rare gevolg van het “clippen” met Inkscape niet was tegengekomen. Over de wet van Murphy zal ik het maar niet hebben, die heb ik al zo vaak bewezen dat het bijna routine wordt….

Maar elke keer loop je toch weer tegen wat nieuws aan met etsen, en ik weet nog steeds de grenzen niet. Bovenaan de eerste foto zijn wat ramen te zien die door dunne spijltjes in kleinere raampjes zijn verdeeld. Die spijltjes zijn op tekening 0,4 mm breed, de raampjes zijn ongeveer 1,3x1,5 mm, en als je het zo voor je ziet zien ze er echt perfect uit. Dat geeft hoop voor als ik later aan relingen toe ben (duurt nog wel een tijdje, maar toch denk je daar soms aan). Ik ben ze wel schaal 1:200 tegengekomen bij Argonaut, maar die hebben drie horizontale stangen, terwijl de Rotterdam er ook met vier heeft. Daarnaast is het natuurlijk veel leuker om het zelf te maken……..

Bij het zoeken naar de grenzen van het etswerk werd ik ook nog geholpen door een clubgenoot van Stephan le Sage (Stelsa draadje) die ik sprak op de beurs in Goes. Hij wilde heliplatforms maken, maar machinaal lukte dat niet en hij informeerde of dat misschien met etsen kon. Dat heb ik geprobeerd, en ik vond het resultaat verbluffend (de langwerpige stukken op de foto hieronder zijn wandjes voor mezelf die ik over moest doen omdat ik ze verpest had):

De diameter van de (hier negen gemaakte) platforms is 42 mm. De gaten zijn 0,8 mm diameter, met een steek van 1,15 mm. Dat betekent dus dat de wandjes tussen de gaten 0,35 mm zijn, en het zag er echt perfect uit. Zo’n 6 maanden geleden, toen ik hiermee begon, had ik echt niet durven dromen dat ik dat nu zo zou kunnen. Het verbaast me daarom dat zo weinig scheepsmodelbouwers dit doen. Bij de modeltrein bouwers lijkt dit veel meer te gebeuren. Maar ja, misschien dat na deze reclamecampagne het wel een vlucht gaat nemen. Ik weet alleen niet wat voor aandelen ik zou moeten kopen om hiervan te kunnen profiteren.
Snel nog even de foto van de week. Even een foto van de grootse uitstraling die zij nu weer heeft. Deze foto heb ik genomen tijdens mijn eerdergenoemde bezoek in januari. Het is de trap in het Ritz-Carlton, dat twee verdiepingen heeft (achteraan het onder-promenadedek en het sloependek). Schitterend toch???

Toch weer een heel verhaal, en dan ben ik nog niet aan de verlichting van de promenades toegekomen. Op het forum al laten zien dat ik daar “bedrade” SMD ledjes voor op het oog had. Intussen wat testjes gedaan (alweer???) en die vielen positief uit. Woensdag 100 besteld, vrijdag al in de bus – wat heb ik toch met levertijden. Als ik daar een presenteerbaar resultaat mee heb komt er een volgende aflevering. Tot dan.

Groet,

Ad Bakker

 

LED

Hallo Ad.

Ik volg met bewondering jouw bouw van de Rotterdam.
Het zelf etsen en nu de Led Verlichting.

Betreft het zelf etsen ben ik toch gestopt met het plan zelf te gaan etsen.
Besloten om mijn zelfontwerp naar Saemann te sturen.
Nu in blijde verwachting in het resultaat.
Veel goede reacties gehoord over de kwaliteit..

Betreft de LED techniek, dit werk ff iets anders als gewonen verlichting.
Ik heb heel veel hulp gehad van de firma LEDtuning.
Buiten dat hun leds goedkoop zijn, ook veel persoonlijk contact en advies gekregen.
Ook de led calculator werk prima.

Mijn ervaring nu is dat ik 3 leds in serie heb aangsloten, er de kans bestaat als er een door brand de andere 2 het zwaarder krijgen en het niet lang vol houden.
Ik heb de lichtopbrengs naar beneden gekregen door idd de weerstand te veranderen.

Veel staat in het topic waar CeeWee naar verwijst.

tl-buislampen

Kijk ook eens bij Peter Schopner.
Picasa-Webalben - Peter - New projects

Ik heb daar ook zijn (tl) besturingsprint vandaan, werkt super.

gr leen

 

Beste Leen,
Ik vind dat best te begrijpen. De keuze hangt van een groot aantal factoren af, waarbij beschikbare tijd en een geschikte ruimte erg belangrijk zijn. Ik heb plenty van beide, dus in mijn geval was de keuze gemakkelijk. Wat betreft kosten is zelf etsen misschien nog wel duurder, het afvalpercentage is vooral in het begin behoorlijk hoog. Het volgens eigen ontwerp laten etsen is een uitstekend alternatief. Ik heb de Saemann site ook al eens bekeken, en dat ziet er goed uit (laten zij het etswerk niet in Polen doen?). Als ik problemen krijg met bijvoorbeeld de relingen dan ga ik daar zeker ook bij shoppen.

Daar ben ik ondertussen ook wel achter. Ik heb gelukkig een technische achtergrond, dus na wat "inlezen" kan ik nu best wel goed uit de voeten. Ik heb bij LEDtuning ook gekeken, maar ik vond de bedrade SMD leds (1206 en 805) bij ledbaron toch wel erg aantrekkelijk voor een redelijk onervaren soldeerder als ik ben. De draden zijn zo'n 14 cm lang, dus je kan goed ver van de led af werken met veel minder gevaar voor oververhitting.
Ik vond jouw tl-balken schitterend, maar voor mijn 1:200 schaal toch nog te groot. Ik ga nu de losse ledjes als een soort aparte "balken" in het plafond verwerken.

Je kan inderdaad verschillende keuzes maken. In principe ga ik nu voor 6 leds in serie met een 300 Ω weerstand op 24V.
Overigens, ik denk dat je je vegist. Ik dacht dat als een led kapot gaat, hij geen stroom meer doorlaat. De ledjes die daarmee in serie staan krijgen dan een vrijwel oneindige levensduur: ze gaan gewoon uit.......
Wat betreft de lichtopbrengst breekt het ontbreken van ervaring me op. Ik probeer daarom keuzes wat naar later te verschuiven door in verschillende groepen te gaan werken (elk dek en elk plafond een eigen groep), waar van ik de spanning achteraf kan regelen. Helemaal uitgewerkt heb ik het nog niet, maar ik zie me al als een soort diskjockey achter een mengtafel zitten............

Groet,

Ad Bakker

 

Mooi werk en weer een even mooi verslag Ad!
Je kan wel voor jezelf beginnen met ets werk !

groeten, Brandaris

 

't Is inderdaad weer een mooie aflevering van je verhaal Ad.

Wat een werk steek je d'r toch in. Al die proeven en het onderzoek. Maar: het resultaat is er ook naar. Een prachtig model van een geweldig schip.

Wim

 

ss Rotterdam

hallo Ad.

M´n waardering en compliment voor je bouw staan op de topic van de
Bismarck.
Maar de waardering is er niet minder om.

 

Bouwverslag deel 17

Zojuist maar weer eens een aflevering in mijn ss Rotterdam weblog geplaatst. Hieronder de gebruikelijke kopie.

Bouwverslag ss Rotterdam 1:200 (deel 17)
Ik had me weer voorgenomen pas weer een verslag te schrijven als er "bouwresultaten" te melden waren. Hoewel niet echt spectaculair vond ik de voortgang met de verlichting daar toch reden genoeg voor.

Maar als eerste, voor de verlichting, de chronologgische gang van zaken. Ik ben doorgegaan met het etsen van de dekken en wanden voor het boven-promenadedek. De vorige keer heb ik daar al iets van laten zien, en hieronder het totale resultaat van dit dek.

De vijf dekdelen liggen links al (los) op hen plaats. Alle dekwanden en "plank" dekdelen liggen rechts. Aanvankelijk ging het gesmeerd met de in totaal 8 platen van 25x17 cm. Maar op het laatst ging er weer van alles fout. In de eerste plaats kreeg ik problemen met de printer. Dat zag ik pas toen bij een dekdeel (tweede van onder op de foto) het oppervlak zowel aan de voor- als aan de achterkant ook flinke etssporen vertoonde. Na alles nalopen bleek de zwarting van het belichtingsmasker niet volledig. Hoewel ik net een nieuwe zwarte inktpatroon in de printer had gedaan. Daarbij had ik me al geërgerd aan het feit dat de winkel de XL patronen weer eens niet had, en ik de veel duurdere normale patronen moest nemen. En nu begaf kennelijk deze patroon het al weer na een paar (ik geloof 8 ) afdrukken. Dit zijn wel afdrukken die zwarte inkt vreten (alles wat niet geëtst moet worden wordt tenslotte zwart op het masker). Hoewel ik al eens mijn neus gestoten had, ben ik uit balorigheid toen maar naar zo'n zaak gegaan waar ze inktpatronen bijvullen. Tot nu gaat dat goed, maar de toekomst moet nog leren of dat stand houdt (de vorige keer niet dus). Het "beschadigde" dekdeel is trouwens op zich nog wel te gebruiken, omdat het net toevallig een volledig overdekt stuk is.
Het volgende probleem dat optrad was dat de etstijd steeds meer ging toenemen. Uiteindelijk heb ik het (ik denk net) gehaald, maar toch maar gelijk nieuw besteld. Zondagavond besteld, pakketje werd dinsdag bezorgd. Ik denk dat die leveranciers weten dat ik zit te smachten om eens lekker op z'n Hollands te kunnen schelden dat iets weer eens te laat is, en me die pret gewoon niet gunnen.

Als volgende moesten de dekdelen op 1 mm triplx gelijmd worden. Daar is weinig aan te zien, vandaar geen foto. Dan moest de plafondverlichting voor de promenades van het onderliggende promenadedek klaargemaakt worden. Zoals al eerder gezegd heb ik hiervoor SMD leds van het type 1206 gekocht, waaraan de bedrading al aangesoldeerd is. Ik blijk echter een andere versie aangeschaft te hebben dan ik aanvankelijk uitgeprobeerd heb. Deze hadden al dunne draadjes, maar de 100 stuks ik later besteld blijk te hebben zijn bedraad met 0,1 mm koperdraad met een doorzichtige isolerende kunststof coating. De uiteinden van de ca, 17 cm draden die aan de leds gesoldeerd zijn, zijn weliswaar vertind maar voor mijn doel veel te lang. De onderlinge afstand is bij mij maar zo'n 5 cm. Na het afknippen tot de juiste lengte moet zo'n draadje gestript worden voor het solderen. Een normale striptang kan je natuurlijk wel vergeten, dus maar wat uitgeprobeerd. Eerst met een aansteker er onder. Maar dan heb je verkoolde resten op de draad die je er dan toch af moet krabbelen. Uiteindelijk probeer ik maar gewoon met een mesje heel voorzichtig wat van de isolatie weg te krabben. Dat is gelukt, al denk ik dat pas als je de soldeerbout ertegen houdt de laatste resten van de isolatie wegbrandt. Dat blijkt ook wel uit het feit dat het even duurt voordat de soldeertin wil hechten aan de draadjes. Als iemand een suggestie heeft, houd ik me aanbevolen!! (@Wim: jij had het pas over soldeerpasta, werkt dat ook voor het aan elkaar verbinden van dunne draadjes?).
Ik heb al eens gemeld dat ik geen groots soldeerder ben, en ook in dit geval heb ik mijn naam Bakker weer volledig waargemaakt. Maar het belangrijkste is: het blijft zitten en als je er aan trekt breekt één van de draadjes, en niet de verbinding. Ik had voldoende afgeknipte draadjes, dus ik kon het natuurlijk weer niet laten om daar een paar testjes voor uit te voeren.
De ledjes heb ik ingebouwd in dik papier/dun karton (ongeveer 0,25 mm dik) en om ruimte te creëren voor de bedrading (of eigenlijk de soldeerdruppels) heb ik dat aan de bovenkant bekleed met latjes van 0,7 mm dik. Zo kwam ik precies aan mijn streven van niet dikker dan 1 mm. Hieronder het plafond van de voorkant van de promenade met de lampjes al brandend ingebouwd.


De bovenste foto is dus de kant die tegen de onderkant van het boven-promenadedek wordt gelijmd. De andere, straks wel zichtbare kant is te zien op de onderste foto. Ik heb het papier overigens nog wel gespoten, want op de één of andere manier blijf ja dat (evenals met kunststof) altijd zien. De pietepeuterige draadjes zijn goed te zien, en ik heb het nagemeten en ik kom op 0,1 mm inclusief de bekleding!!
De zwarte punten op de bovenste foto, waar de draadjes naar toe lopen corresponderen met gaten in het dek erboven. Bij toeval (het mag ook wel eens meezitten) heb ik per dekdeel met verlichting eronder precies één plaats die binnen de dekhuiswanden van het bovenliggende dek ligt, en waar ik dus op een onzichtbare manier de draden kan doorvoeren.
Dan wil je natuurlijk ook wel eens zien hoe het er in werkelijkheid uit gaat zien. Dus provisorisch het plafond tegen hey onderpromenadedek geklemd en op de goede plaats op het dekhuis van het promenadedek gelegd. Hieronder een impressie:


De bovenste foto geeft een goed beeld van het plafond met 3 verlichtingspunten aan stuurboordkant. Van de bakboordkant is er nog net één te zien. Als je er recht tegen aankijkt (onderste foto) zie je "lampen" niet meer, maar wel de "gloed" ervan. Op de foto komt dit wat minder uit, in werkelijkheid is dat beter te zien. Maar, het hoeft wat mij betreft geen "kerstboom" te worden, en ik vind het al mooi als je staks, als ook de buitenwand ervoor zit allen een zekere lichtgloed door de ramen daarvan ziet. En zoals het er nu naar uitziet gaat dat ook wel lukken.
Inmiddels zijn ook de andere plafonddelen met verlichting (6 lampen aan stuurboord en 6 aan bakboord) klaar en heb ik dus in totaal 3 groepen van 6 lampjes voor dit dek. Dat aantal komt goed uit omdat ik met 6 lampjes in serie met 1 weerstand op 24 Volt werk.
Het uitvalpercentage is me ontzettend meegevallen, tot nu toe is er maar één lampje gesneuveld en dat was door een ongelukje dat niets met het soldeer en montagewerk te maken had. Ik moet natuurlijk niet te vroeg juichen, want het blijft kwetsbaar en bij de definitieve montage wordt het echt wel goed uitkijken. Na elke stap in de montage controleer ik trouwens de werking even, want anders wordt het eindeloos zoeken als er een storing optreedt. Wat dat betreft ben ik nu wel blij dat ik een instelbare voeding heb gekocht. Ik kan dan de spanning aanpassen aan het aantal lampjes in serie dat ik wil testen.

Dat was het tot nu toe. Volgende stappen zijn het spuiten van de dekken en dekwanden, monteren van de dekken met daaronder de plafonds, en het afmonteren (deuren, beglazing) en definitieve montage van de dekwanden. Daarna, maar dat duurt nog wel een weekje of twee denk ik, gaan we op herhaling met het volgende (sloepen) dek.

De blunder van de week was natuurlijk weer met het etsen. Hij lijkt een beetje op het "spiegelen" waar ik eerst problemen mee had. Om de zaken een beetje op orde te houden ets ik codes voor de wanden in de dekplaten en de wanden zelf. Op de dekken komen die aan de voorkant, maar onzichtbaar binnen de grenzen van de dekwanden. Op de dekwanden komen die aan de (onzichtbare) achterkant. Als je aan het etsen bent, dan is het moment van dooretsing (te volgen door er een zaklamp achter te houden) altijd spannend. Ook is de tijdsduur tussen de eerste "dooretsing" en het moment dat alles klaar is een maat voor de kwaliteit van je etsing. Je zit dus altijd met spanning op dat moment van eerste dooretsing te wachten. Ook toen ik tot mijn grote verbazing ineens op een groot aantal plaatsen bijna gelijktijdig dooretsing zag. Wat bleek: ik had de wandcodes aan zowel de voor- als de achterkant staan (aan de voorkant vergeten weg te halen, na spiegelen). Dus weer een plaat voor de prullenbak!!

Als foto van de week weer eens één uit de al eerder genoemde "lofzang" van de Engelse scheepsarchitect Payne, "Grande Dame". Hier passeert zij het Panama kanaal.

Op zich niet zo'n bijzondere foto, maar ik werd gegrepen door haar groot(s)heid in deze setting. Overigens moet dit een foto zijn van na 1974, omdat de romp hier al donker is.

Tot de volgende keer

Groet,

Ad Bakker

 

Hallo Ad,
Allereerst mijn complimenten,weet nu al dat t net als de echte een prachtschip wordt.
Wat het strippen van de draadjes betreft,al eens geprobeerd met heet water?,geen garantie dat het bij u ook werkt maar ik heb er wel eens succes mee gehad,de isolatie werd zachter en ging er makkelijker af.

Succes,groeten Herman

 

Beste Herm,

Bedankt voor de tip. Ik ga dat zeker eens uitproberen. Niet geschoten, altijd mis, toch?

Groet,

Ad Bakker

 

Strippen

Gezien ik in mijn werk electricien ben strip ik aardig wat draadjes op een dag.

Mijn advies is gewoon een zeer fijn kniptangetje te gebruiken en dan voorzichtig de isolatie in te 'knippen'. 2 of 3 keer moet genoeg zijn waarna je door zachtjes het tangetje dicht te knijpen en van de draad afschuift de isolatie er zo vanaf haalt.

Bij het inknippen moet je alleen zorgen dat je isolatie pakt. Het kan een keer voor komen dat je net te diep knijpt en dan knip je het zo af. Het vergt ook wel wat oefenen.

De tangetjes die zelf het beste werken gebruik je ook bij solderen, om de aansluitpootjes vlak af te knippen na vastsolderen.

 

Beste Willem,

Bedankt voor het advies. Kennelijk is het kniptangetje dat ik heb nog te grof. Ik zal een kijken er een fijnere te krijgen is. Ik heb het wel geprobeerd, en dan met m'n multimeter de weerstand gecontroleerd, maar op een enkel "lucky shot" na lukt het me zo (nog) niet.

Groet,

Ad Bakker

 

Wat een prachtig werk weer Ad. Word er stil van.

Als ik kijk naar mijn schaal van werken, voel ik mij een gebouwen sloper
in vergelijking met een tandarts.

 

Harm, bedankt voor de complimenten. Af en toe is het wel goed dat ik geen slopershamer in de buurt heb.............

Ik heb overigens nog wat zitten klooien met de isolatie van de 0,1 mm koperdraad. Met heet water vond ik geen verbetering. Met voorzichtig "inknippen" bleek telkens weer dat ik toch niet geschikt ben voor tandarts. Toen gedacht, zou ik de isolatie niet kunnen "oplossen". Geprobeerd met aceton en alcohol, maar ook dat gaf weinig resultaat. Daarna nog eens de beschrijving van de verkoper geraadpleegd, want volgens goed gebruik lees ik altijd pas een gebruikershandleiding als het me zo niet lukt. "Gelukkig" stond het er niet in, wel dat het "magnet wire", ofwel magneet draad is. Maar eens "gegoogled", en "magneetdraad isolatie" leverde 1 "hit" op. Met dank aan onze Zuiderburen, want het betrof een Belgische dissertatie. En wat viel hier te lezen? Het volgende:

"De isolatie van deze draad is het best van nylon of polyurethaan gemaakt omdat dit
materiaal afbrandt bij contact met gesmolten soldeersel zodat de draad niet mechanisch of
chemisch moet worden gestript. De enkelvoudig geïsoleerde draad of magneetdraad wordt
gefabriceerd door onder andere “Belden”, “Phelps”, “Dodge” en “Rea”."

Met andere woorden: niks klooien, gewoon solderen. De oplossing ligt dus weer in de eenvoud.

Groet,

Ad