Daar was ooit een liedje van! Stond in "Valerius gedenckklank", een liedbundeltje wat tijdens en met name na de Spaanse overheersing uitermate populair was!
Het werkje was getiteld: "Merck toch hoe sterck" en beschreef de belegering en het ontzet van Bergen op Zoom.
(Dat ontzetten van Bergen op Zoom had men nooit moeten doen; liever Spanjolen dan Brabo's, maar dat terzijde)
dat het idee nog niet door een ieder wordt omarmd.
Nee, hallo, vind je het gek. Het idee komt van jou. Nu is het omarmen van een 74-jarige al een bloedlinke zaak, want voor je het weet knuffel je betrokkene het hiernamaals in. Dat kun je die 70 maagden niet aandoen.
En los daarvan: ideeën van 74-jarigen worden hier ook niet omarmd; waarschijnlijk zijn die net zo broos als hun geestelijk vader.
Vermoedelijk zijn ze bang...
Bang zijn is emotie en ondertussen weet elke frequente Bergbezoeker wel wat je met emoties kunt doen.
...dat hun eigen rol in de MBF-Berghistorie zal worden belicht.
De enige 'rol' waarvan sprake is, is de beweging die de Bergslijter regelmatig uitvoert: na het nuttigen van eigen voorraad spiritualiën rollen onder de tafel.
En onder de tafel (en zeer zeker onder tafel 4) is het vrij donker, dus van belichting is weinig sprake. Gelukkig maar, want meestal is het een vrij onsmakelijk tafereel.
Maar goed, wat niet is kan nog komen.
Kun je rekenen? Reken er maar niet op.
Kun je schrijven? Schrijf het maar op je buik.
Kun je zien? Bekijk het dan maar lekker.
Maar we houden wel van je, hoor...