Het Schipperscafe deel 6

Bert, gaat helemaal prima.



Groet,
Maarten

 

Opgevist .

 

Gelukkig een strijkbare mast Maarten! En kijk maar uit Hans, anders staat Bert zo weer voor je neus. Veel plezier ermee! Gr. Klaas.

 

Met die afmetingen wel ja... Mijn bootjes zijn niet groot, maar ook weer niet ZO klein. Tenminste... niet met alle spullen erbij die je nodig hebt om ze aan de gang te krijgen.

 

Een DUCATI !
Die heb ik er ook nog eens ooit eentje gehad, maar dat was niet zo'n dikke fiets als deze .
Foto is uit 1973.

 

Voor hun tijd en hun cylinderinhoud waren die dingen nog verdomd snel...

 

Hier mijn Norton Atlas in 1966. 750 cc met 52 PK. Inmiddels is mijn kleine broertje al met pensioen. Gr. Klaas

 

Hier heb ik jaren op gereden tot ik um qua gewicht te zwaar vond om hem achter op de camper te zetten, nu rijd ik scooter 500cc.
Het gewicht zit nu onderop en door zijn verametick makkelijker op de steun te rijden van de camper.
Grt peter

 

Oh... WOW!... Dáár kan ik dan weer wat van vinden...

 

Ook HEEL leuke machientjes...

 

Eind 1967 ingeruild voor een nieuwe. Achteraf gezien geen goede investering. Heeft nog op de RAI gestaan en gaf me een raar gevoel om daar maar iedereen op te zien klimmen. Had een paar vrijkaarten gekregen. In het voorjaar 1968 mee gaan rijden, maar een week voor onze trouwdatum verongelukte een vriend van mijn broer met een Zündapp KS 100. Als ik daarna met de Norton op stap was zat mijn vrouw te tellen hoeveel bomen er op mijn route stonden. Toen we in 1972 stopten met varen het beest verkocht en de opbrengst in ons huis geïnvesteerd. Pas begin 1990 een auto gekocht. Bij mijn laatste Norton was ook het deksel van de primaire ketting verchroomd. Qua wegligging net een locomotief, maar wel een rampestamper. als de zweep erover ging voor een snelle inhaalmanoeuvre dan trilde de benzinekraan dicht. De remedie was om de kraan op reserve te zetten. Stond ik op weg naar boord in Halfweg opeens bij Badhoevedorp met een lege tank. Gelift naar Haarlem, geen pomp meer open, taxi naar Halfweg, schip verhaald naar de losplaats en ketel opgestart, met een blik met een paar liter lopend naar de Norton, tank gevuld en over Haarlem naar boord gereden. Norton aan dek, gelost en een paar uurtjes plat. En dat alles tussen Sinterklaas en Kerst. Bij de opvolger (Norton Commando) was het blok iets naar voren gekanteld en opgehangen in rubber blokken. Gr. Klaas.

 

Toen was motorrijden nog een AVONTÚÚR!!!!

 

Ja nu niet meer met die automobilisten die amper in hun spiegels kijken
Grt peter

 

Nou....
Daar wordt het wél een avontuur van, toch?

 

Ik heb al héél vroeg (en in de harde praktijk van NA het halen van het motorrijbewijs) geleerd dat het verstandiger is om er van uit te gaan dat NIEMAND in zijn spiegels kijkt en dat je dus maar beter ZELF in HUN spiegels kijkt...

M.a.w. hoewel ik niet letterlijk in die spiegels van die automobilisten kijk, ik observeer auto's vóór ik ze inhaal en maak een inschatting van hoe waarschijnlijk het is dat die persoon binnen nu en zéér binnenkort gaat inhalen.
Dat is overigens vrij simpel: Als twee auto's kort achter elkaar rijden en ze rijden even hard of de achterste rijd ook al is het maar een fractie, harder dan de achterste, dan moet je NIET inhalen want die achterste komt dan geheid opzij. Zit er afstand tussen, of die afstand vergroot zich, dan kun je veilig voorbij.

Dat is een inschatting die je op "onbewust niveau" kunt leren maken, en valt onder de noemer "het verkeersbeeld lezen". Moet je wel bewust mee beginnen, en op een gegeven moment wordt het een automatisme.

Luide uitlaten helpen niet (die hoort een automobilist pas als je naast hem zit) en je lampen aan maakt ook geen flikker uit, want iedereen heeft zijn lampen aan en die eikel voor je kijkt tóch niet in zijn spiegel. Je moet het ZÉLF doen...

Ik moet afkloppen, uiteraard, maar ik ben op de motor al héél lang niet meer verrast door zo'n lullo... In de auto heb ik dat instinct grotendeels afgeschakeld staan, en dan overkomt het me nog wel eens een enkele keer, maar dat is minder erg: Ik rij in de auto bewust rustiger en geef mezelf daarmee meer tijd om te reageren.

 

Idd brutus, antiesiperen op het verkeer leer je snel op de motor. Ik doe het zelfde zoals jij beschrijft, en daarom nog nooit een ongeval gehad.
Grt peter

 

Laten we vooral proberen dat zo te houden...

Ondertussen:

Er zat toch even een naar verborgen gebrek in het nieuwe fietske:
Het subframe waar de koplamp, instrumentcluster en de HELE kuip aan hangt, bleek finaal in tweeen te liggen.
Hierdoor hingen koplamp en kuip min of meer alleen nog aan de instrumentencluster...

Dat was even een héél listige om te repareren. Beetje lastig uit te leggen maar het framebuisje wat dwars voor het balhoofd langs loopt, was aan weerszijden van de balhoofdsbeugel gebroken.
Ik heb twee massieve pennen met een veer ertussen in het resterende stukje buis geschoven, alles DIK in de Epoxy gesmeerd, de pennen naar elkaar toe gedrukt, en het subframe op zijn plek geduwd. De veer drukt de pennen weer naar buiten in de buis van het frame (die vrij kort na de breuk aan een bocht begint, dus de pennen kunnen niet te ver naar buiten schuiven).

Nu wachten tot de Epoxy uitgehard is, en dan kan de boel weer in elkaar... Dat is ook de reden dat de dame even tijdelijk in de woonkamer staat: In de garage is het te koud voor de Epoxy om goed uit te harden.

Was vanmorgen even een heel klein blokje om en het viel me op dat het leek alsof de instrumentcluster steeds wilder begon te bewegen... Dat bleek te kloppen. Snel omgekeerd, en de cluster met één hand vastgehouden, voorzichtig naar huis. De 900SS staat bekend om zijn uitmuntende versnellingsbak, en die had ik nodig ook, want vanwege dat hhandje aan de cluster kon ik de koppeling niet gebruiken...

Tsja... Wij Ducati-rijders zijn gewend aan dat we zo nu en dan hele rare dingen moeten repareren...

 

Pfff, motor rijden.
Ik begon te rijden toen ik 16 was op een DKW RT 200..
Ding stond op mijn vaders naam.
Brommertje had ie wel iets opgevoerd voor z'n dochter, maar op snelheid vond ie de DKW veiliger.
Ik had dus keuze.
Later een Kawa Z1000 uit '77 met een frame van gekookte spaghetti.
Nog wel wat motoren gehad maar sinds een auto-ongeval buiten mijn schuld in 2011 geen motor meer gereden.

 

Dáárom rij ik Duc... Die Italianen eten die gekookte spaghetti liever zelf op, dus de frames zijn van ongekookte spaghetti...

 

Hèhèhèhè...
Heb nooit de centjes gehad voor een Duc...