Mijn ervaring (als model- en fullscale zweefvlieger) is precies tegenovergesteld: buizerds zijn de beste thermiekzoekers die er bestaan. Ze hebben altijd de kern van de bel te pakken, en pakken het kleinste zuchtje thermiek op.
Ooievaars komen bij mij op de tweede plaats, meeuwen volgen op grote afstand en als je een aalscholver in de thermiek tegenkomt weet je zeker dat het een goede bel is want die bakken er niet zo veel van.
Max
Ik differentieer het zelf liever gewoon in de soort vogel.
Het is nogal logisch dat een ooievaar weet hoe de thermiek te gebruiken.
Anders kan zo'n grote 5(?)kg zware vogel nooit afstanden van meerdere duizenden kilometers afleggen tijdens hun trek.
Dus persoonlijk plaats ik de ooievaar dan boven de buizerd als we spreken over het praktisch benutten van thermiek.
Ik zeg hiermee zeker niet dat Buizerds niet kunnen thermieken maar met ongeveer 1 kilo gewicht hebben ze het iets 'makkelijker' dan een ooievaar en in mijn optiek zijn er vogels die beter presteren w.b. thermiek.
( Ah ja, in neem aan dat jullie ook wel eens hebben meegemaakt dat een buizerd jullie volgden in de lucht bij het cirkelend zoeken naar thermiek? (En dan vervolgens waarschijnlijk dacht van "Man...prutser....wat doe je hier?"

)
Voor een Buizerd (of andere roofvogel) heeft het
buiten de trek normaliter geen nut om bellen uit te vliegen tot een kilometer of meer hoogte o.i.d., dit omdat hun leef- en jaaggebied maar enkele vierkante kilometers is en zij de thermiek hoofdzakelijk benutten om stil vanaf goed 100-200 meter ruim beeld te hebben op de grond op zoek naar prooi.
Hiermee zeggende dat het doel van een thermiek vliegende buizerd doorgaans niet (zoals wat wij trachten te doen met onze zwevers) het perfect centreren en zo snel mogelijk hoogte winnen is maar simpelweg dat ze geluidloos en met weinig inspanning een ruim gebied kunnen observeren op zoek naar eten.
Maarûh, je weet pas zeker dat je stofzuigerthermiek hebt als je een pinguïn ziet rondcirkelen boven je veld.
