pendulum zwever

een starre parapente

Nou, binnen de standaard flight envelope van een parapente zijn alle lijnen strak. Dan maakt het toch geen verschil of het koorden zijn of stangen?
Ik weet dat een parapente vervormt bij stuuruitslagen, maar we hebben het nu juist over passieve stabiliteit, dwz zonder stuuruitslagen.
De ontdekker van de stabiele valhouding bij de vrije val van een parachutist, Leo Valentin, kwam op het idee toen hij uit een bovenraam een trechter zag vallen, die keurig met de tuit omlaag viel (ik heb het niet zelf geprobeerd, maar hij beschreef het in zijn boek).

 

Nou dan: zolang de TS deze zijlijn toestaat:

Inderdaad, op het moment dat alle krachten weer in evenwicht zijn is dit juist.
Echter, het gaat er nu om wat er gebeurt als er een verandering optreed: ontstaan er dan krachten die de oorspronkelijke stand weer herstellen of niet.
Juist bij parapentes denk ik is er sprake van typisch zo'n gevoel van wat je denkt dat er gebeurt en wat de werkelijkheid is.
Voorbeeld: van uit de reguliere vliegstand ''tucked'' de koepel (kantelt naar voren ) het kan niet anders dat de spanning in de lijnen zich van de voorlijnen naar de achterlijnen verplaatst waardoor het AC plotseling ver voor het nu achter gelegen ophangpunt zit en zal terugdraaien.
De koepel kantelt naar achter: precies andersom.
De ervaring is dan ook dat als je naar voren duikt en de lijnen strak blijven hij onstabiel is en blijft door (rond)slingeren totdat je in de scherm valt (lijnen slap) of je voorlijnen slap komen en je scherm weer terug draait.
Dit geld ook voor de rolstabiliteit.
Vergis je niet, zeker bij parapenters in bv de andere stabiele toestand zoals spiralen: daar kom je zonder extra input niet uit en is een van normale glijvlucht afwijkende situatie.
Ook zal anders verklaard moeten worden dat parapentes rolstabiel kunnen zijn ondanks een enorme negatieve V stelling: daar wordt door de penduleverklaarders te makkelijk overheen gestapt.
(ofwel als het zo duidelijk is dat de trechter stabiel is als ie valt met de tuit naar beneden waarom is een valparachute dan stabiel andersom?)

 

Omdat het zwaartepunt onder het aangrijpinspunt van de luchtweerstand zit. Maar dit ging niet over parachutes, maar over een parachutist in vrije val. Vóór Leo Valentin was de duur van een vrije val bepaald door hoe lang de parachutist zijn hersens op een rijtje hield als hj tollend naar beneden stortte... of hij zijn ripcord trok vóór hij het bewustzijn verloor, of nooit. Valentin bedacht wat tot op vandaag de standaard stabiele valhouding is (armen + benen licht gespreid en achterwaarts).
Maar... we gaan wel erg ver off topic...

 

Inderdaad ntopic:
Ik ben ook nogal een liefhebber van dit soort experimentjes en heb nu weer mijn conclusies van zo'n 35 jaar geleden voor ogen:

Mijn conclusie dus:
Uitgaande van een niet drukpuntsvast profiel of gewoon een vlakke plaat is een enkele vleugel onstabiel behoudens de toestand ''rollen''.
Een verlaagd zwaartepunt: pendule werkt de neiging om te gaan rollen wel tegen, maar zal altijd of simpel wegduiken of pompen.
Dit pompen dempt echter niet uit maar verergert door het slingerende drukpuntverloop en gaat uiteindelijk toch over in rollen.
Maak je de ''pendule'' zo lang en zwaar dat dit voorkomen wordt dan ontstaat een soort schommelend parachutevlucht die geen echte aardige glijvlucht meer oplevert omdat de vleugel constant vol overtrokken is.

De valkuil is dat als je een ogenschijnlijk aardig vluchtje er uit perst het kan lijken(omdat de grond er eerder is dan de volgende ''pomp'') dat het stabiel is, maar de crux is dat het pompen zich steeds versterkt of in ieder geval in stand blijft.
Mijn verrassing was dat bij een vleugeltje met een behoorlijke pendule er aan die ogenschijnlijk redelijk vloog, je door bij het weggooien een extra draai-impuls te geven het geheel ondanks de pendule gewoon direct aan het rollen krijgt.
Het zou natuurlijk leuk zijn als je deze conclusies toch zou kunnen ondergraven. ik ben benieuwd.

(Ook zijn er nog wel een paar bijkomende factoren die de het pendule idee minder geschikt maakt als stabiliteits-opwekker, nl gedrag bij duiken en spiralen)

NB: Met rollen bedoel ik: de vleugel roteert constant en snel om de dwarsas (lengterichting spanwijdte) zoals die speelgoedvliegertjes met draaiende vleugeltjes.

 

Hallo Peter,

Als je in de video de eerste vlucht bekijkt, zie je het model bij de 3e pompbeweging ofzo, de grond induiken. Dus dat zou je vermoedens kunnen bevestigen. Het is nog steeds geen weer buiten om te testen en hopelijk wat opnames te maken. Het model met C stelling wordt wel overigens in een looping weggegooid en weet zich te handhaven, maar ik weet niet wat voor vleugelprofiel men daarbij gebruikt. Het vleugelprofiel van mijn model is hol wat het duikelen waarschijnlijk zal bevorderen.

groet,

Michel

 

Hier wat vage filmpjes:
[URL=" glider (1) - YouTube[/URL]
[URL=" glider (2) - YouTube[/URL]
[URL=" glider (3) - YouTube[/URL]
[URL=" glider (4) - YouTube[/URL]

 

Allereerst: wat een prachtig en uitnodigend park om te vliegen. Qua vliegpatroon vielen mij in de filmpjes onderling niet erg grote verschillen op. Het is een licht golvende vlucht, maar het lijkt me wel een efficiënt vliegtuigje.

 

Hallo Eric,
Bedankt voor je reactie,
Licht golvend. idd, maar uiteindelijk toch niet erg stabiel. Als je hem wat hard weggooid, hersteld het zich moeizaam.
Ik heb laatst een hoogteroer aangebracht wat voor een betere stabiliteit zorgde.
Glijhoek is volgens mij helemaal niet zo slecht. (ook zonder hoogteroer)
Het park ligt net buiten Coventry in Engeland en is een soort van openbare golfbaan met een lichte glooiing. Wind stond toevallig net tegen de helling.
Het was een leuk experiment, maar een toekomst is dit soort ontwerpen niet gegund denk ik helaas.