Project Dauntless

Het project heeft een lichte vertraging opgelopen; de volgende stap was namelijk om een huid van 1 mm balsa om de schotjes heen te lijmen. Maar, toen ik de constructie vasthield om te zorgen dat de huid overal goed tegen de schotten aan zat, was er een krak, zat ik met een lege hand en lag de constructie in 5 brokstukken op de vloer. Ik heb nog geprobeerd om alles weer in elkaar te lijmen, maar dat werd niet netjes. conclusie: het 1,5 mm kwartiersgezaagde balsa wat ik voor de schotten gebruikt had, was te bros. Dus heb ik alle onderdelen maar nog eens gemaakt, maar dan uit een wat taaier plankje. Dat ging beter. De volgende stap was de motorring, die heb ik gemaakt uit twee lagen balsa, aan de buitenkant in vorm geschuurd, en daarna met de Dremel uitgehold. Er moet nog een 1,5 mm balsa schot in, waar de dummymotor tegenaan gelijmd gaat worden. De originele motor is de Wright R-1820, een 9-cilinder stermotor. Eén cilinder hebben we al (CO2) maar over de andere 8 moet ik nog eens nadenken hoe ik die ga maken. Het carter wordt natuurlijk van een blokje balsa, met een uitsparing erin voor de CO2 motor.

 

De neus van de Dauntless is klaar om bekleed te worden. Het is iets minder mooi geworden dan ik gehoopt had, maar qua experiment van een uitneembare 'lade' met motor, tank en vulnippel is het wel geslaagd, vind ik.

De cilinders van de stermotor waren natuurlijk het meeste werk. Het is toch verbluffend hoe bij schaalmodellen veel van de moeite gaat steken in onderdelen zonder welke het model uitstekend (of zelfs beter) zou vliegen! Ik heb in dit geval donkergrijs ijzergaren om een 8 mm uitw. plastic buis gewonden en met cynao vastgelijmd. Hiervoor heb ik een stuk buis in een handboormachine gedaan. Dit proces heb ik helaas niet gefotografeerd, ik was te druk bezig met draaien en het klosje draad te reguleren! Op de foto is nog het restje van de met draad omwikkelde en zilver geverfde buis te zien.

Deze buis heb ik in stukken van de juiste lengte gesneden en, omdat ze wat te dik waren, aan de achterkant deels afgesneden. Daarna zijn ze tegen het voorschot gelijmd, voorzien van stoterstang 'buizen' van plastic staf, en nog een stukje ijzerdraad als deel van de bougiebekabeling. De bougiekabels zelf heb ik maar weggelaten. Daarna is de voorste ronding tegen het schot met de nepcilinders aangelijmd.

De GM 63 past veel beter bij het model dan de 120 die er eerst op zat. Het gewichtsverschil tussen de beide motortjes is echter maar gering.

De hele power module kun je er zo uit trekken. Het zit gezekerd met twee pennen en twee stel magneetjes. Het tankje kan, als dat voor het zwaartepunt nodig is, verder naar achteren worden geplaatst, al dan niet met een verlengde balsa houder. En de voorste unit kan er dus ook af, zodat je bij de motor kunt om bijvoorbeeld te oliën, meer of minder toeren in te stellen of domping en zijtrek bij te stellen. Maar dan moet de prop even worden losgehaald. Deze unit zit op de zelfde pennen als de gehele power unit, en de magneten zitten op de magneten die de power unit zekeren.

Nu nog lakken, bekleden en verven en dan weer eens proberen proef te vliegen.

 

De Dauntless is er weer klaar voor. Het is buiten te koud om met CO2 motoren te vliegen, dus dat wordt nog even geduld hebben. Handstarts wezen uit dat er nog wat lood in de staart moest, en dat de Dauntless rechtsom wil! En het bleek maar weer eens dat het handstarten van een laagdekker erg lastig is omdat je hem achter het zwaartepunt vast hebt.