De propeller en de spinner op elkaar afstemmen was best lastig. De propeller moet met 4 bouten aan de motor worden vastgemaakt en de spinner heeft ook 4 kleine schroeven. De Spinner is gemaakt voor een bevestiging met een centrale moer.
Het origineel bestaat nog en ligt in een stellage opgeslagen. Deze foto kreeg ik Peter Wessels een voormalige Duitse top piloot en TOC deelnemer.
De bij de ARF bijgeleverde decoratie en stickers zijn vervangen door met een snijplotter gemaakte letters en decoraties. Deze letters vallen er niet af op een warme dag.
Het landingsgestel wat bij de kit is bijgeleverd bestaat uit 2 verenstaal gebogen poten. Ondanks de naam veren staal veert de poot niet. Maar er zijn alternatieven te koop. Voor mijn Dalotel tel heb ik 2 gas geveerde telescoop poten gekocht.. De poten zijn geschikt voor modellen tot 16 kg. Door wat gas te laten ontsnappen kunnen de poten worden afgesteld op 8-9 kg. Ik weet alleen nog niet hoe en of er weer druk op gezet kan worden maar dat is van latere zorg. Hierover later meer.
De koeling voor zowel de motor als de regelaar is goed voorbereid in het ontwerp. Nog een schotje plaatsen voor de geleiding en wat krimpfolie randjes recht afsnijden.
Een kijkje in de romp Magneet schakelaar Emcotec, SLS 2200 Ma lipo een 12 kanaal Futaba ontvanger en een Savox SV 1270 TG servo voor het Richtingsroer. Onderdelen welke over zijn van andere projecten.
Mooi groot en imposant model. 5,5 Kw is volgens mij veel meer vermogen dan vroeger. (Vloog de Dalotel van Hanno Prettner niet met 2 gekoppelde 10 cc motoren ?) Dat is weer het voordeel van voortschrijdende techniek. Succes met de verdere afbouw ! Grt, Arnoud.
Eer zijn een aantal uitvoeringen geweest met gekoppelde motoren. Het toegestane gewicht wijzigde per jaar per TOC , Eerst 2 x 10 cc later 2x 15 CC. De vermogen gewicht verhouding van deze Dalotel is gelijk aan een modern F3A model. De romp is 2 meter lang en de spanwijdte is 2.3 m1. Zoals het er nu naar uitziet komt het gewicht uit op iets meer dan 8 KG.
De bereikbaarheid van de Lipo s was niet erg handig bedacht bij deze Arf. Telkens weer de kap losschroeven is niet duurzaam. Zeker niet in een houten romp met Folie bespannen. Toch maar een schuifje gemonteerd. De koeling is dik in orde met zo een groot frontaal oppervlakte. Nu nog de poten terugstellen van 16 kg naar 8 kg. Poten zijn fantastisch de gebruiksaanwijzing is er niet bij. Typisch Duits,. De Verkoper heeft bericht dat ik hem kan bellen en dan legt hij het uit in vloeiend Duits.
Beste allemaal, Na afgelopen winter met plezier een currare 60 van Ratzo- modelbouw gebouwd te hebben, Ben ik op zoek naar een nieuw project een F3A model van hout, Het liefst tussen de 1.6m en 2m met een deelbare vleugel. Ik heb zelf de tekeningen van een typhoon 2+2 alleen hier is geen bouwdoos van. Heeft er iemand paar leuke tips voor een bouwpakket en waar ik deze kan kopen. Met vriendelijke groet, Martijn
Als je nog even wat geduld hebt, ik probeer in December de kits klaar voor productie te hebben voor de Etura en Etura-60. zie www.foamtoair.com
Dit bedrijf heeft een paar mooie retro modellen in hun assortiment. De kwaliteit is goed. Bijvoorbeeld de Galaxy, Komet, MACH. Prijzen zijn redelijk. http://www.easycnc.it/i_nostri_kit.aspx GJ
Je kan natuurlijk ook vanaf een tekening bouwen, er zijn zo veel goede ontwerpen van top vliegers te koop bij FMT en vele andere bladen. Atlas ( W Matt) Curare (Hanno Prettner) Salamandre ( B Giezendanner) DR Jekyll 60 ( C.Hyde) Op de foto s zie je de diverse stadia van de bouw van een Minare met schuim vleugels. Dit is een parallel project van de Zlin, veel handelingen moeten op elkaar wachten zoadat een 2e project in dezelfde tijd gedaan kan worden. De Minare is een verkleinde versie van een Curare met een brandstofmotor. Mijn versie krijgt een brandstof motor.
Een gezamenlijk project is heel wat jaren geleden. Met 3 ervaren bouwers gaan wij van start. Wij gaan een Retro Atlas bouwen ,het WK van 1975 winnende model van Wolfgang Matt. Alle 3 een Elektrisch aangedreven Atlas.Elk met een eigen invulling van de componenten. Op de plaatjes de voorbereiding van de schuimvleugels, afwijkend van het origineel worden het schuimvleugels en een schuim stabilo. Wel alle 3 retracks en 1 servo per roer. Maandag schuim halen en snijden. Ook deze vleugels krijgen een CNC bewerking om op een aantal plaatsen het schuim weg te halen. Indekken met epoxy en haarlak op de sheets .
Het regende toch en ik had het rijk alleen , 3 Atlas vleugels de contouren op maat gemaakt, de volgende stap is het profiel snijden.
Vanmiddag de vleugels in profiel snijden. Hiervoor wordt een simpele methode gebruikt om het profiel een geleidelijk verloop te geven. Het verloop van het profiel wordt gestuurd door de verdeling van de mallen. Op de midden mal wordt de mal in delen verdeeld door telkens de afstand in 2 delen te verdelen, eerst in 2 daarna weer in 2 enzovoort. Hetzelfde wordt voor de mal van de tip gedaan en ook voor de mallen van het stabilo. De strepen worden voorzien van nummers 0 Tm 16. Op de middenlijn worden een paar gaatjes geboord van 3 mm waardoor de mal met spijkers ( 2.7 mm ) op het schuim geprikt wordt. Op de ondergrond wordt een plaat glas gelegd waarop het schuim wordt gelegd en op het schuim ook weer een plaat glas van 10 mm dik. Hierdoor ligt het schuim mooi vlak gedrukt tussen de glasplaten Door de snijdraad geleidelijk over de nummers van de verdeelde vlakken te laten lopen wordt het profiel in de vleugelhelft gesneden. De spanning op de snijdraad is 21 volt in belaste situatie. Als je eerst wat proefstukjes maakt moet het snijvlak een beetje draden geven. Deze methode moet worden gedaan met 2 personen, de grote mal is de master tijdens het snijden de kleine de slave. Er zijn verschillende methoden om te snijden , ik heb het ook wel een geprobeerd met een centraal punt maar de vak verdeel mode methode geeft voor mij het beste resultaat.