Retro F3A Modellen

De 3 sets sheets voor de hoofdvleugel zijn gesneden.
Op de foto het gebruik van de glasplaten.


Deze glasplaten worden ook weer gebruikt bij het indekken.
Volgende week de sparingen fraisen en de het triplex voor .de retracks en de servo s.

 

Om de vleugel verder af te werken als de sheets zijn geplaatst gebruik is gebruik ik T aluminium (40x 40 mm) ,bij de bouwmarkt verkrijgbaar.
1 m1 een stuk van 0,5 m1 en een stuk van 300 mm. Op de strip wordt een strook schuurlinnen korrel 100 geplakt alleen op de kop over een strook van 40 mm omslaan en lijmen met 5 minuten epoxy.

Met de lange schuurstrip blijft het oppervlak strak en schuur je er geen deukjes in.
Glad is niet moeilijk strak wel.


De schuurstrip is het hoofdgereedschap om een strakke vleugel te maken.
Overgangen van lijsten en stripailerons blijven strak.

 

Er zijn al behoorlijk wat stappen gezet.
Is behoorlijk wat werk geweest, het ziet er zeer netjes uit !

Grt,

Arnoud.

 

Sluit me bij Arnold aan! Fraai

 

De sparingen zijn afgetekend ,het is altijd een beetje zoeken waar verstandig de sparingen kunnen worden gemaakt.
Volgende week de stabilo s snijden met de andere snijbeugel.

 

Na al het bouwen morgen maar eens een retro programma oefenen.

 

Van je fouten kun je leren, er is 1 sheet mislukt tijdens het snijden.
De stroom bevestiging van de snijdraad is een krokodilklem met een stekker.
Deze verbinding was te dichtbij de glasplaat waardoor de doorvoer blokkeerde.
Je hebt direct ribbels en ongelijkheden in het oppervlakte.
Gelukkig had ik nog een reserve plaat en ben voor dit onderdeel opnieuw begonnen.

 

Bij retromodellen hoort ook een retro programma.
In Duitsland en Oostenrijk is een groeiende belangstelling voor dit type modellen.
Er zijn 2 wedstrijden per jaar 1 in Regensburg Bavaria en 1 in Kärnten mfc-jauntal.at
Vanmiddag kreeg ik het te vliegen programma en de reglementen toegestuurd.

Hierbij de Aresti voor 2024.

 

Hierbij een voorbeeld van een compacte constructie voor de inbouw van het landingsgestel en de servo.
Hierover komt onder de bedekking een stukje glasdoek wat wordt gelamineerd.

 

De stabilo s zijn ook gesneden en op maat gemaakt.
Als alles haaks en recht is blijven ze staan op de glasplaat.

 

De vaart zit er flink in de eerste sheets worden al gefreesd.
De frees komt tot 50 mm diep zodat het dikste deel van de vleugel na bewerkt moet worden, de vleugel van de Atlas is op het dikste deel wel meer dan 60 mm dik veel dikker dan de Magic.

 

Omdat rondom het landingsgestel ook sparingen worden gemaakt valt het freeswerk net buiten het reguliere bereik van de grondplaat.
Opgelost door de hele frees te verschuiven en het raamkozijn als opsluitstuk te gebruiken.

 

De vleugels zijn gefreesd en de inbouw van de componenten kan worden gedaan.

 

Soms komt de landingspoten buiger weer van zolder af. Nu voor de Atlas poten maken.
Met dit werktuig is het mogelijk om neuswiel poten met 4 wikkelingen in 5 mm te maken.
Al meer dan 30 jaar doet dit stuk gereedschap wat het moet doen.
Voor de Atlas gebruik ik 4 mm voor de hoofdpoten en 5 mm voor de neuswielpoot.

 

Van ontwerp met pen en papier vertaald in Corel draw en daar weer frees files van gemaakt.
Dit is het inbouwframe voor het landingsgestel van de retro Atlas.
Het frame loopt van onder tot boven door de vleugel heen zoals in een eerdere foto te zien is.
CNC is zo precies dat het zonder lijm in elkaar gezet al zo te gebruiken is.
De volgende stap is het uitfrezen van de contouren van het frame in het schuim.
Weer een uitdaging voor Adri.

 

Op de foto het stabilo van de Minare en het stabilo van de Atlas met de servo s ingebouwd.
In afwijking van het originele ontwerp krijgen beide retro modellen 2 servo s in het stabilo.
In 1975 hadden de servos nog de afmetingen van een koelkast.

 

Deze dekseltjes van 1 mm epoxy in een frame van 2 mm dik worden in de sheet gelijmd en vlak met het oppervlakte afgewerkt.
2 mini parkers maken het mogelijk het deksel er af te halen en bij de servo te komen.

 

De retro Atlassen krijgen een closed loop aansturing voor het richtingsroer, wij hebben servo horns gemaakt waarvan het aangrijppunt van de stuur draden 5 mm uit de middenas is geplaatst.
Blijven de kabels gelijke spanning houden over de gehele stuurweg.
De horns zijn van 2 mm dik carbon plaat t.en kunnen op elke servo geplaatst worden.

 

De ailerons, het richtingsroer en de hoogteroeren maken we van 2x 6 mm dik balsa.
De beide delen van 6 mm worden onder druk verlijmd waarbij eerst wordt gekeken naar de natuurlijke kromming in de plankjes.
Er is altijd wat spanning in het hout , is het niet in het begin van het bouwproces dan wel tijdens of zelfs in afgewerkte roeren.
De roeren trekken dan krom en je moet dan met lompe middelen de roeren weer recht zien te maken.
Sinds ik de methode van het in 2 delen opbouwen gebruik is het kromtrekken sterk afgenomen, hooguit een enkele keer en dan maak ik gelijk weer een nieuwe.

 

De losse onderdelen voor de Atlas zijn gereed, rompspanten stabilo ailerons richtingsroer en de servo bevestigingen.
De wielen is altijd een speciaal klusje, zo licht mogelijk en gemakkelijk te monteren en demonteren.