Toch maar een nieuwe stunter!

Oplettende lezertjes zullen hebben opgemerkt dat er nog niet echt een verbinding was tussen de tuimelaar en de flaphoorn, op de laatste foto. Dat vroeg natuurlijk om correctie, door middel van een stootstang. Omdat hier nogal wat krachten op komen, voldoet een spaak niet, maar moet er een koolstofbuis komen. Het stuk spaak in de tuimelaar wordt in de buis gelijmd, en de ruimte opgevuld met hout. Aan de kant van de flaphoorn zijn twee zgn. Rampa moeren ingelijmd. Het M3 inwendig formaat past precies in een 6 mm inwendig koolstof buis. De verbinding met de flaphoorn is weer een stuk bromfietsspaak, waar aan beide kanten M3 op is gesneden. Ook al is de diameter van de spaak geen 3 maar 2,7 mm, gaat dat prima. Natuurlijk zijn ook deze onderdelen gerecyceld!

Inmiddels is ook de achterromp aan de bovenkant verstevigd, om te zorgen dat hij in de lucht onder invloed van het stabilo niet gaat torderen. De verbinding aan de bovenkant van de beide romphelften is nog niet aangebracht, want die onderdelen moeten vooral aan de voorgevormde 3 mm balsa rompbovenkant worden gelijmd, dus zit er tijdelijk een klem op.
Dan zijn er nog twee belangrijke onderdelen toe te voegen: de net genoemde voorgevormde rompbovenkant, en het stabilo. Voor de rompbovenkant zoek ik nog een geschikt plankje 3 mm balsa (max. 30 gram, langsgezaagde nerf zodat ie mooi wil buigen) dus is het stabilo eerst aan de beurt. Het stabilo wordt in een 3 mm triplex kastje gemonteerd, wat achter in de romp wordt gelijmd. Het stabilo wordt aan de voorkant op z'n plaats gehouden door een 3 mm beuken rondhoutje wat in het schot vlak voor het stabilo steekt, en in het midden door een M3 boutje wat door het alu klosje in het stabilo loopt. Aan de bovenkant schroeft het boutje in een inslagmoer die in de bovenkant van het kastje is gelijmd. Het gat in het rompschot is overmaats, om het stabilo nauwkeurig te kunnen uitlijmen. Als dat gelukt is, komt er een nieuw stukje triplex tegenaan met een passend gat.
Het juist uitlijnen van het stabilo is van het grootste belang, dus wordt het model weer zorgvuldig op de bouwtafel geplaatst, met de vleugel precies parallel aan de tafel. De achterromp wordt ondersteund zodat de bovenkant van de rompzijkanten overal even hoog is, in dit geval 85 mm. Als het stabilo droog is geplaatst, wordt het aan één kant ondersteund door blokken en geshimd met balsa totdat het stabilo van voren gezien precies parallel is met de vleugel. Dan wordt een recht latje in vliegrichting bovenop het stabilo gelegd zodat ik extra nauwkeurig kan meten of het stabilo geen instelhoek heeft, maar precies vlak is. Ten slotte wordt met een latje gecontroleerd of de achterlijst van het stabilo precies parallel is met de achterlijst van de vleugel. Als dat drie maal is gecontroleerd wordt het onderste triplex plankje van het inbouwkastje tussen de rompzijkanten gelijmd. Tussen dit triplex plankje en het stabilo plaats ik een stukje plasticplaat om te zorgen dat er straks als het stabilo bekleed en afgewerkt en dus dikker is, voldoende ruimte is. Natuurlijk wordt voordat de epoxy uithardt, de uitlijning nog maal gecontroleerd!

En dan nu maar hopen dat het model ook uit elkaar wil, als ik de boutjes losschroef!

 

Door de grote vraag naar windturbines is wereldwijd een tekort aan balsahout ontstaan. Want dat zit in de bladen van die dingen. Dus worden hele balsa plantages opgekocht en blijft er weinig tot niets over voor ons modelbouwers. En wat er nog verkrijgbaar is, is hard en schrikbarend duur. Nu heb ik zoals elke serieuze bouwer een voorraadje hout, vooral omdat het ook vroeger niet altijd mogelijk was om het juiste lichte hout met de gewenste nerf te krijgen, dus als er dan ergens goed spul te koop was, was het zaaks om een voorraadje in te slaan. En bovendien, je weet nooit wanneer de inspiratie toeslaat om iets te bouwen, en dan wil je niet met lege handen staan. Helaas kwam ik net dat ene geschikte plankje 3 mm te kort. Uiteindelijk heb ik dat bij Quartel in Pijnacker gevonden, maar als je de benzinekosten bij de prijs van het hout optelt, is het werkelijk gouden spul!
Afijn, het plankje werd op de lengte van de mal gesneden, en aan de achterkant aan weerskanten smaller gemaakt door er een smalle driehoek van af te snijden, die er dan aan de voorkant weer aangeplakt werd.

Vervolgens bleek dat er toch wel één nadeel blijkt te kleven aan het feit dat we bij de vernieuwing van de badkamer indertijd het bad hebben laten vervallen. Want vroeger legde ik het te buigen plankje in een laag heet water in bad, maar nu moet ik het doen met een plastic bak van niet meer dan 60 cm. lengte, terwijl het plankje 84 cm lang is! Gelukkig is de romp in twee stukken opgedeeld, dus kon ik het plankje in twee delen snijden die dan boven elkaar in de bak konden. Ik gebruik heet water uit de boiler, dus 60 graden en doe een scheut ammonia in het water om het hout mooi zacht te maken. Na pakweg 10 minuten in het water kunnen de plankjes over de mal worden gebogen en met een strook stof of verband omzwachteld worden. Dan moet het geheel een paar dagen drogen op de verwarming.

In die tussentijd kon ik mooi wat verder aan de vleugel werken, zoals de voor- en achterlijst op maat schaven en schuren en de scharnieren aanbrengen in de flaps en de achterlijst. Ook de vleugeltippen konden nu worden aangebracht, met een loodkastje in de buitentip en de verstelbare leadouts in de binnentip. Na een fijnschuurbeurt zagen de vleugels er al heel acceptabel uit. Het model krijgt een 50 mm spinner, en ik kon nog een exemplaar voor een tweeblads, en een voor een driebladsprop uit een doos opgraven. Ik hoop een houten driebladsprop en een alu spinner te kunnen gebruiken, maar als daarmee het zwaartepunt teveel naar voren komt kan het ook een tweeblads en een plastic spinner worden... Ik heb een plastic cockpitkap bij Dennis van Hobby In in Waalwijk laten maken, die wordt op maat gesneden om bij de romp te passen. Mijn mal was niet helemaal glad genoeg, dus heb ik de binnenkant gepolijst met waterproof schuurpapier korrel 600 gevolgd door korrel 1000. Daarna een scheut Parket Plus er in gegoten, alles daarmee goed nat gemaakt en vervolgens weer leeggegoten en laten uitdruipen. Hiermee was de glans aan de binnenkant weer hersteld.

En inmiddels is de rompbovenkant droog en kan alvast voor proef op de romp worden gezet. Dit mooi pas maken is de volgende klus!

 

Het leek me het beste om van achter naar voor te werken, dus eerst de rug van de achterromp pas te maken. Daarbij moest ik wel oppassen dat beide delen in lijn zouden komen; anders krijg je zo'n 'geknikte rug' effect en weet de jury nooit of de kist nu vlak vliegt!

Zoals te zien is, zijn de voorgevormde delen in ieder geval niet te klein! Vanuit deze stand was makkelijk uit te tekenen hoeveel er aan de onderkant afgesneden moest worden. Dat gaat niet in één keer, maar eerst een paar mm. te groot en dan langzaam naar een passing toe trimmen met David schaafje en schuurklos.

Op deze foto is te zien dat eerst het stabilo op z'n plaats is gezet, met tussen de twee 3 mm triplex plaatjes die het montagekastje vormen een laag wat dikker plastic om ruimte te houden voor de bekleding en de lak. Hiervoor gebruik ik het plastic materiaal wat bij een nieuw overhemd wordt gebruikt om de kraag stijf te houden! Mocht je overhemden kopen die hiervoor dun karton gebruiken, is het aan te bevelen om van merk te wisselen. Afijn, de rompbovenkant is aan de achterkant ter plaatse van het triplex plaatje, en aan de voorkant bij het rompschot met 5 min. epoxy gelijmd, en de rest met medium cyano. Daarna is de bovenste rompbevestiging op z'n plaats gelijmd. Het achterste deel is een tong van 3 mm triplex, het voorste is opgebouwd uit twee lagen 3 mm triplex en maat geschuurd. Vervolgens is de voorste romprug op maat gesneden, en de opening voor de cockpitkap er uit gesneden. De rompneus wordt opgebouwd uit twee lagen 8 mm balsa die voorlopig met 4 puntjes cyano wordt vastgelijmd en de cockpitkap zelf alvast met de blikschaar ruw in vorm geknipt.

Niet verder vertellen: het restje 8 mm wat ik hier gebruikt heb was net iets te klein.... Maar dat hoekje wordt toch weggesneden, het zit er alleen maar om te zorgen dat er een haaks blok op de neus zit. De romprug is nog niet vastgelijmd.
Om de neus mooi in vorm te kunnen maken is er eerst een spinnerring nodig. Dus is de motor op de bokken geschroefd, de motorkap voorlopig op de motor pas gemaakt en de neus precies op lengte geschuurd zodat er tussen de spinner en de neus net een kleine ruimte zit. Hierbij hielp het dat de neus een vierkant blok is, dan zie je makkelijker of je wel haaks werkt of een beetje scheef gaat. De cockpitkap is beetje voor beetje op maat geknipt en geschuurd, hij past nu bijna goed. Volgende stap wordt om de neus te vormen en een cockpit interieurtje te maken. Als dat klaar is, kan de romprug worden vastgelijmd.

 

Er ontbrak nog één van de belangrijke onderdelen van elk vliegtuig: het kielvlak! Gelukkig is dat in dit ontwerp een heel eenvoudig onderdeel, het wordt eenvoudigweg in elkaar gelijmd van 5 mm balsa delen, uit een mooi licht plankje kwartiers gezaagd hout. Het was nog hetzelfde plankje waar het kielvlak van de Luna uit 2017/18 uit gesneden is! En nog een mooie rugvin uit een ander restje 5 mm balsa. Dan was het nog een kwestie van aan één kant een profiel er in schaven en schuren, en klaar!

Het andere nog ontbrekende onderdeel was het stukje van de romp achter het stabilo. Dit moet een los onderdeel zijn om het stabilo naar achteren uit de romp te kunnen schuiven. Eenvoudig weg een kwestie van 3 mm zijkantjes, een 10 mm onderkant en een 3 mm verstevigingsplankje aan de bovenkant. Toen dat eenmaal gemaakt was en aan de onderkant aan de romp bevestigd kon worden kon ik ook het bovenste stukje van de romp, boven het stabilo, uit een stukje 10 mm balsa maken, zodat je een geheel kreeg. De bovenkant van het rompdeel heeft twee houten pennen, die eenvoudig weg in het bovenste deel steken.

Zoals te zien is, was de romponderkant net ietsjes te kort... maar een vulstukje toevoegen en in vorm schuren is een fluitje van een cent!
De volgende stap was om de neus met de motorkap in vorm te schuren. Veel stof, veel genies en niet mijn favoriete karweitje, mag ik zeggen. Er gaat ook nogal wat tijd mee heen.

Omdat dit model in jet-stijl is, heb ik van de voorkant van de motorkap maar een zo groot mogelijke opening gemaakt. Als volgende stap konden de beide romponderkanten losgesneden worden, ze zaten immers maar met een paar puntjes lijm vast. Beide delen konden toen met guts en schuurblok worden uitgehold tot op pakweg 3 mm wanddikte. Weer veel stof en genies! Ten slotte konden de onderkanten weer worden vastgelijmd, deze keer stevig met 5 minuten epoxy op alle verbindingen tussen balsa en triplex, en cyano op verbindingen van balsa op balsa. Overal waar een te grote spleet zat is een strookje balsa toegevoegd en op maat geschuurd, en alles kon toen met de fijnere schuurklos netjes gemaakt worden. De neus lijkt dan al aardig, vind ik, behalve dan het spleetje tussen de motorkap en de romp.....

De beide romphelften aan elkaar geschroefd, samen met het achterste rompstukje en het kielvlak even met een speld op z'n plaats gehouden geeft al een goed beeld van hoe het er uit gaat zien.

 

Het mag wel weer eens gezegd: Puik werk, Henk!

 

Alle onderdelen hebben een fijnschuurbeurt gehad, eerst met een tamelijk gesleten schuurklos met korrel 240, daarna nog eens met korrel 600. Daarna alles beetje voor beetje in elkaar geschroefd, en alles waar nodig gangbaar gemaakt. Scharnieren, hoorn, stootstang toegevoegd en afgesteld, loodkastje in de buitentip afgemaakt. Kielvlak vastgelijmd, en dan ziet hij er zo uit:

Gewicht is 810 gram, inclusief cockpitkap, pilootje en instrumentenpaneel en leadouts 840 gram. Uitgaande van 2 ons afwerking en een pond aan 'ijzerwaar' (motor, prop, spinner, tank en onderstel) lijkt het vliegklaargewicht rond de 1600 gram te komen, prima.

 

wow!!!! strak gebouwd man!!!

 

Ik heb al even niets kunnen melden, maar dat is omdat in dit stadium een paar kleine stappen moeten worden gedaan om de cockpit aan te kleden: het interieur van de cockpit fijn schuren; spanlakken; schuren; spanlakken; met tissue bekleden; spanlakken; schuren en zo verder tot dat er een goede ondergrond voor de verf ontstaat. Dan afplakken, spuiten en dit 2 keer.... Afijn, vandaag was het zover dat het pilootje en het dashboard in de cockpit konden worden gelijmd. Beide 'gered' uit eerdere gesloopte kisten, natuurlijk en nu aan een tweede leven beginnend.


Nu kan de cockpitkap er op en afgeplakt worden, en dan kunnen we weer wat grotere stappen gaan nemen!

 

Inmiddels is er weer veel van het saaiere werk verzet: onderstelpootjes zagen uit 2 mm alu plaat! Dat heeft ook de nodige figuurzaagjes gekost... En ten slotte moest ik nog een achterpootje maken van 2 mm pianodraad. Ik meende dat ik er nog een had uit een eerder model, maar nergens te vinden, natuurlijk. Maar, nu is er een mijlpaal(tje) bereikt. Het model is helemaal gemonteerd. De leadouts zijn aan de kant van de tuimelaar van oogjes voorzien, de besturing doet het, de motor past, de spinner met prop passen, de demper past, het onderstel past dus is de kist klaar om bekleed te worden. Eerst maar eens een staatsieportret gemaakt!

 

Uit Aeromodeller 1972/73:

Alleen de tips zijn anders

Groeten,

Wolfgang

 

Nou.....
Ik zie daar toch een vleugel die erg lijkt op de Super Master constructie (zit ook erg laag in de romp).
Zou me niks verbazen als dit model voor een MVVS 5,6 was bedoeld.

 

Deze dus.
Soms kreeg men de indruk dat wij overal een lolletje van maakten:

Uit 2000, de oude Estrella tijdens een demo op het Luchtvaartkamp (dat jaar op Deelen).
Deskundig commentaar werd verzorgd door Rob Metkemeijer.
Toen zat mijn oudste ST 60 in de kist, je hoort hem onderin lekker viertakten, maar hij schakelde wat te hard door, dan werd 'ie iets schreeuwerig.

Het was vroeg in de avond en nog steeds smoorheet, vandaar mijn jaren '70 uniform.
Maar je ziet al aan de rare lichtval dat er iets op til was: het zwaarste onweer in jaren. Achter de camera werd de lucht langzaam maar zeker inktzwart, dat zag ik dus wel aankomen brrr....


Opname is van Han Witteveen (Han de Bouwer), de super RC schaalvlieger, ons helaas zeer onlangs op veel te jonge leeftijd ontvallen.

 

Daar was ik bij op Deelen
Zelf heb ik daar ook nog LB gevlogen met een 3.5cc VECO die na een aanvaring met het asfalt zonder uitlaat door het leven moest....

 

Bruno, op de foto met de Estrella heb je een wedstrijdnummer aan, dus het was zeker geen demo. En het model op het filmpje ziet er niet rood uit, maar turquase! Ik heb even een duik in mijn fotoboeken genomen, en het geel/rode wedstrijdnummer is gebruikt op de WK in 02 in Sebnitz. En daar vloog jij met de Estrella met BvH op het kielvlak. Eerder had het model toen jij hem had een gestileerde FAI adelaar op het kielvlak. Blijkbaar was er ooit reden om het kielvlak te veranderen. Ik heb nog een foto van een van jouw starts in een andere ronde, maar toen was het weer slechter want ik heb mijn regenjack aan!

 

Dat van die kleur komt door het rare licht, vlak voor die donderbui. Iets met een verstoorde witbalans...
Het is echt de rode Estrella.
De foto is inderdaad Sebnitz.
Om die FAI stickers te beschermen zat er een laagje transparante lak overheen, die langzaam oploste in de methanol en nitro.
Dat was zo'n kleffe zooi geworden, dat het overspuiten werd...

 

Tussen andere bedrijven door is er hier flink gewerkt aan de nieuwe stunter. Ik zeg 'gewerkt' omdat het bekleden en spanlakken van alle aspecten van de hobby nog het meest op werken lijkt... Eerst zijn de voorromp, motorkap, vleugelwortels, binnenste uiteinden van de flaps en het achterstuk van de achterromp geglast. Dit zijn de delen die het 't zwaarst te verduren krijgen van motortrillingen, vliegkrachten en mogelijk indringen van olie en peut. Bij de voorromp is dat even lastig omdat de vleugeldragers hinderlijk uitsteken. De cockpitkap is afgeplakt. Het is glasdoek van 20 gram per vierkante meter.

Het glas wordt opgebracht met lamineerepoxy van Wilsor. Dat is lekker dun. Op de ronde oppervlakken met een stugge kwast, op vlakke delen met een stukje 3 mm balsahout, daarmee kun je makkelijk het teveel afschrapen. Het oppervlak moet half mat worden, niet glimmend want dan gebruik je te veel epoxy en wordt de kist te zwaar. Ik heb in totaal zo'n 15 gram epoxy gebruikt. De epoxy is al na een uurtje stofdroog, maar voordat je het kunt schuren moet je een dag of twee wachten, anders loopt je schuurpapier zo vol.

Hier ligt het hele spul uit te harden, waar nodig voorzien van handvatten of ondersteund op de kale delen.
Nadat de epoxy geschuurd was, heeft het hele model twee lagen spanlak gekregen. Het is spanlak van Aeronaut, momenteel de beste die in Nederland verkrijgbaar is. Natuurlijk niet direct uit de fles gebruikt, maar een jampotje halfvol gegoten, geplastificeerd door er een 10-tal druppels wonderolie in de toen, en verdund met thinner. Na de 2e laag zijn alle delen met korrel 600 geschuurd en zijn de open delen van de vleugel bekleed met dunne zijde. Dit is KDH zijde van 16 gram per vierkante meter. Die wordt niet meer gemaakt, maar af en toen nog op het internet aangeboden. Ik had nog een voorraadje, voldoende voor dit model. De zijde wordt nat opgebracht, voorzichtig precies op z'n plaats gelegd, en strak getrokken zo dat de schering en inslag netjes haaks op elkaar staan, en de zijde overal even strak aangetrokken is. Dan wordt de zijde rondom met spanlak ingestreken. Deze spanlak lost de eerder aangebrachte lagen op het balsa deels op, zodat er een goede hechting ontstaat.

De volgende dag kunnen de overhangende randen worden afgesneden en krijgt de zijde twee lagen spanlak, waarbij je erg moet oppassen om niet teveel op te brengen, anders vormen zich druppels spanlak aan de binnenkant.
Dan worden zo'n 5 vellen dun tissue gebruikt om alle delen op de voorromp na, te kunnen bekleden. Alle stukken worden een paar mm te groot uitgesneden, zodat de eerste laag over de randen naar de andere kant kunnen worden gevouwen en vastgelakt, zo krijgen alle randjes ook netjes een laagje tissue. Het tissue wordt vochtig opgebracht. Alle stukken worden op een opengevouwen krant gelegd en bevochtigd met een plantenspuit. Niet kletsnat maken! En denk er om dat vochtig tissue veel minder sterk is. Flink nat met spanlak insoppen, en zoals gezegd de randjes omvouwen en vastlakken. Voor de tweede kant is dat niet nodig, hier kan het tissue aan de randen worden weggesneden. Wanneer de eerste laag is aangebracht en hangt te drogen, trekken door al dat vocht vooral de flaps flink krom, maar dat komt weer goed als ook de tweede kant is bekleed en gelakt. Vervolgens krijgen alle delen twee lagen spanlak, die na elke laag wordt geschuurd. Eerste keer met korrel 280 om loshangende stukjes tissue en overlangse naden weg te schuren, na de tweede laag weer met korrel 600. Dan heb je een complete uitdragerij aan vliegtuigonderdelen op de bouwplak liggen.

De volgende fase is het aanbrengen van de vloeistukken. De vloeistukken moeten de verbindingen van de vleugelhelften en het stabilo met de romp verstevigen en het indringen van olie en peut tegengaan. Op andere plekken, bij de cockpitkap en het kielvlak moeten ze de overgangen een beetje mooier maken.
Om te zorgen dat het model na het aanbrengen van de vloeistukken ook weer uit elkaar wil, worden de vleugelwortels en het middendeel van het stabilo met plastic afgedekt. Ik gebruik hiervoor plastic uit een binder of een map, dat is wat dikker en laat ruimte over voor de nog komende lagen van de afwerking.

 

Wilde ik aan de vloeistukken beginnen, kon ik nergens mijn pot met Microballoons vinden! Na de hele bouwkamer doorgezocht te hebben, kon ik me vaag herinneren dat ik bij de vorige kist, in 2018 de Microballoons op gemaakt had. Gelukkig was er een bedrijf genaamd Mr. Boat die binnen een etmaal een ons van het spul bij mij thuis wist te krijgen. Voldoende voor weer pakweg 20 stunters! Afijn, vandaag pakweg 10 gram lamineerepoxy aangemengd tot een lekker dikke pasta en op het model gesmeerd. Dat gaat niet makkelijk, je moet veel te veel opbrengen om vervolgens met een half ronde spatel het vloeistuk in vorm te brengen, waarbij je ook weer flink wat van het spul van het model afschraapt. Als spatel gebruik ik een afgebroken Top Flite prop! Wel in een betere vorm geschuurd, natuurlijk.

Nadat alle vloeistukken waren opgebracht en in vorm gemaakt, heb ik alle vloeistukken nog nagelopen met een natte vinger. Hiermee kun je het oppervlakte van de vloeistukken gladder maken, en eventuele onregelmatigheden glad strijken.

Bij elke voorlijst is wat extra materiaal aangebracht omdat je moeilijk met de spatel om zo'n scherpe bocht heen de juiste vorm aan kunt brengen. Zo, nu kan de epoxy uitharden.

 

De aangebrachte vloeistukken zagen er goed uit, maar ik had pech: de vleugels wilden niet goed los van de romp komen! De binnenvleugel ging nog wel, maar het bleek dat ik de buitenvleugel aan de onderkant niet voldoende had afgedekt. Er was een spleetje van dik een mm overgebleven waar de epoxy de vleugel had vastgeplakt. Met veel gedoe bleek het mogelijk om met minimale schade de vleugel los te wrikken, maar het vloeistuk op de plaats was beschadigd en moest in stukken weer in elkaar geplakt worden. Dus ik moest dat repareren; bovendien bleek bij het schuren van de overige vloeistukken dat ik hier en daar wat te weinig epoxy/microballoons mengsel had gebruikt. Aangezien dit soort tegenslagen niet bevorderlijk is voor de motivatie, heb ik het rotding een week laten liggen en ben ik andere dingen gaan doen
Afijn, vanmiddag de schouders er maar weer onder gezet, nieuwe epoxy/microballoons gemengd, en eerst het beschadigde vloeistuk met een nieuwe laag overdekt.

Op de foto is het niet te zien, maar er zit wel degelijk een laagje plastic tussen vleugel en vloeistuk! En nu maar hopen dat de boel niet weer aan elkaar plakt. Omdat ik toch bezig was, heb ik ook langs de cockpitkap wat meer epoxy mengsel aangebracht voor een mooiere overgang.

Gelukkig was het vloeistuk rondom het stabilo wel goed, dus daar hoefde ik niets aan te doen. En nu maar afwachten wat het wordt als de epoxy is uitgehard en de vloeistukken opnieuw geschuurd.

 

Zo, tijd om over de voortgang van de nieuwe stunter te vertellen. Sinds mijn vorige bericht is er weliswaar hard gewerkt, maar over lakken/schuren/lakken etc. valt niet zo veel interessants te vertellen. Het spanlakken van alle onderdelen kost ongeveer een uur, een schuurbeurt met korrel 600 wat langer. Afgelopen maandag vond ik dat de laag spanlak dik genoeg was, dus heb ik nog een extra zorgvuldige schuurbeurt gedaan, met gesleten schuurpapier, gevolgd door een laag lak die ik wat extra verdund heb, om zo minder kwaststrepen te krijgen.
Gister was het daarom tijd om het model voor de eerste kleur af te plakken. Het afplakken doe ik met plakband dat bij de bakker gebruikt wordt om plastic zakken te sluiten. Dit plakband is ideaal, omdat het wat flexibel is, zodat je er ook flauwe bochten mee af kunt plakken, en de lijm plakt niet te sterk en is taai, zodat er niet gemakkelijk verf onder kruipt, en het risico dat onderliggende lak bij het loshalen wordt losgetrokken, klein is. Bij de bakker kijken ze wel raar op als je vraagt of je een paar rollen van hun plakband mag kopen!
Bij het in elkaar zetten van het model bleek dat spanlak zijn naam weer eens verdiend heeft, ondanks dat ik het netjes had geplastificeerd door een beetje wonderolie toe te voegen. Het hele kielvlak inclusief het staartje van de romp was een beetje krom getrokken!


Ik ga nog beslissen of ik dat zo laat, of dat ik het spleetje op ga vullen.
Inmiddels had ik ook besloten welke kleuren de nieuwe gaat krijgen. Mijn besluitvorming werd sterk bepaald door wat ik nog aan verf op voorraad had! De keus is gevallen op middenblauw (Citroen Bleu Pavois Metallic) en zilver, met biezen van wit en rood. De letters en cijfers worden oranje. Ik doe deze keer geen curves in het kleurenschema, het model moet per slot van rekening een jet voorstellen (en het is minder werk....).

De vlakken die nog geen kleur mogen krijgen worden afgedekt met krantenpapier. Daarbij is het erg jammer dat er geen groot formaat kranten meer zijn. Met een zaterdageditie van een willekeurig landelijk blad was je vroeger meteen klaar! Maar geen Telegraaf, de inkt daarvan was zo dik (of van slechte kwaliteit, wie zal het zeggen) dat het vlekken op het model achterliet. Tegenwoordig worden de tabloid formaat kranten ook nog eens geniet of gelijmd, nog meer ellende (en vooral afplakband).

Het motorkapje wordt geheel blauw, dus dat is op een standaardje gemonteerd.
De middag is gisteren besteed met het leeghalen van mijn bouwkamer, en het opbouwen van de spuitkabine. Een goede gelegenheid om allerlei hoekjes en gaatje weer eens te kunnen stofzuigen. Het grootste karwei is het in elkaar zetten van de afzuigdeur, die bestaat uit een onderdeel van balkjes, bespannen met landbouwplastic, en een bovendeel waar de afzuiger in is gemonteerd. De spuitkabine zelf bestaat ook uit landbouwplastic, met vier punten opgehangen aan het plafond.

Wel even scheef naar de foto kijken, ik kreeg hem niet rechtop in dit bericht!
Voordat ik kon gaan spuiten, bleek dat het koppelstuk aan de slag van de compressor lekte als ik mijn spuitpistool er in klikte. Na dik 30 jaar eindelijk versleten.... Afijn een nieuwe was voor weinig te verkrijgen bij een goede gereedschappenzaak, dus vanmiddag kon ik aan de gang. Het was weer even uitproberen hoe het ook alweer moest, hoeveel verf ik nodig had enzovoorts. Maar het blauw zit er nu op, er is nauwelijks verf onder het plakband gekropen, en het is mooi gedekt. Morgen afplakken en inpakken voor de witte biezen!

 

Na het blauw zitten de witte biezen inmiddels er ook op. Voor het wit heb ik een spuitbus gebruikt die ik nog had. Slechte keus, zo bleek. De druk in de bus was aan de lage kant, ondanks dat ik hem had verwarmd door hem op de radiator te leggen. Daardoor kwam er een te dikke laag verf op het oppervlak, met als gevolg lopertjes (wat niet erg was, want alles was afgeplakt en ingepakt) maar ook verf die onder het plakband kroop en door het krantenpapier heen sopte. Halverwege was de bus leeg, en een nieuwe verse bus had die problemen niet. Verkeerde zuinigheid, dus. Ik zal als alle kleuren er op zitten, met de airbrush de schade moeten herstellen.
Verder heb ik vandaag alles afgeplakt voor de rode biezen, en vervolgens de hele boel weer ingepakt. Het rood heb ik ditmaal met de airbrush aangebracht. Veel beheersbaarder en het ging dus prima. Absoluut geen lopertjes of onder het plakband gekropen verf. Ik heb de 'groffere' van mijn twee airbrushes gebruikt, een Badger 150 die de verf van onder af aanzuigt, en waar dus een glazen potje aan kan. Ik heb ongeveer 10 cc verf gebruikt, met 6c verdunner.

Morgen alles weer afplakken en inpakken voor het zilver op de vlakken die nu nog blank zijn.