Bouwverslag ss Rotterdam 1:200 (deel 30)
Zojuist weer een aflevering van mijn bouwverslag in mijn weblog geplaatst. Zoals gebruikelijk hieronder een kopie
Bouwverslag ss "Rotterdam" (V) schaal 1:200 (deel 30)
Ik was de afgelopen tijd zo geconcentreerd bezig, dat het me eigenlijk niet opgevallen was dat ik weer een "mijlpaaltje" gepasseerd had. De laatste (top)dekken zijn namelijk geplaatst, inclusief de daaronder gelegen dekhuizen.
Om maar eens van achter naar voor te gaan, eerst de ketelhuis top. Dit is een relatief eenvoudig dekhuis, het enige complexe is eigenlijk weer het schuine voorfront. Daarnaast zitten er in de wanden een aantal grote roosters. De vorige keer heb ik al gezegd dat het op deze schaal erg moeilijk is deze als echte lamelroosters uit te voeren. Ik heb een tussenweg gevolgd, door lijnen aan de voor en achterkant over de halve lijndikte naar boven verschoven in te etsen. Volgens onderstaande schets dus:
Het kostte wel wat extra etstijd om die smalle sleufjes van 0,15 mm doorgeëtst te krijgen. Toen alle andere onderdelen in de betreffende etsplaat goed waren heb ik het deel met de roosters eruit geknipt en nog een tijdje doorgeëtst totdat alle strookjes goed door en door waren. Het was maar een probeerseltje, maar het resultaat viel zeker niet tegen. Op de foto hieronder de afgemonteerde ketelhuis top, en het is op een foto moeilijk te zien, maar het geeft toch een zeker "lamel effect".
Hierop komen dus nog de rookuitlaten, maar dat wordt een verhaal apart, en is ook nog lang niet klaar.
Als volgende komt het observatie dekhuis. Dat is twee verdiepingen, met een voorschot dat gedeeltelijk ook twee dekken beslaat. Dit is het trappenhuis van het zonnedek naar het obsevatie topdek. Uiteindelijk is het dit geworden:
Het dek ligt er hier nog los op, en ook de stuur- en bakboord delen van het voorschot staat nog niet vast, zodat deze nog "open"geklapt kunnen worden voor het geval de elektricien er nog bij moet kunnen komen. Ook zijn 2 roosters aan de zijkant nog niet aangebracht, komt ook later nog als ze op haar zij ligt voor verdere afmontage vab relingen etc. Voor de rest is het hier, en op de vorige en volgende foto's wel te zien dat er nogal wat schoongemaakt en ook gerepareerd moet worden. Ik houd me echter in, en bewaar dat voor een allerlaatste "stofzuig" ronde, als ik straks alles van boven naar beneden in detail ga afwerken. Ik zie nu overigens pas dat de plinten van die fronten nog niet zwart gemaakt zijn. Staat nu ook op de "afwerklijst". Op dit dek komt nog een klein dekhuisje met daarop de antennemast. Die komt aan de beurt na de rookuitlaten. Ik zit nog te piekeren hoe ik dat priegelding moet gaan maken. Zal wel veel "kunst van het weglaten" worden, maar in grote trekken heeft deze dezelfde contour als de rookuitlaten en de radarmast die hierna nog aan bod komt, maar dan wel véél en véél kleiner (32,5 mm hoog om precies te zijn)
Als laatste komt het stuurhuis. Dat heeft een erg complex front, waarvan ik de uitslag al eens in een eerdere aflevering heb laten zien. Het loopt van het sloependek tot aan de stuurhuistop, en zowel het zonnedek als het stuurhuistopdek steken er door, vandaar dat het behoorlijk kritisch is, zeker in combinatie met de helling van 4° die alle fronten hebben. Het eindresultaat ziet er zo uit:
De verschansingen van de brug "vleugels" staan hier nog los, met het vastzetten hiervan wacht ik tot de definitieve afwerking. De schotten die over het topdek lopen (en dus onderdeel zijn van het frontschot) zijn verschillend van lengte omdat deze schotten, die doorlopen tot de achterkant van het dek, aan stuurboordzijde onderbroken worden door een ventilatierooster, en aan bakboordzijde door een looppad. Op dit dek komen dus nog de rest van deze schotten, een redelijk ingewikkelde ventilatiekoker constructie en tenslotte de radarmast. Dat komt allemaal weer na de "dakbedekking" van het observatiedek, en ik denk dat we dan al weer een tijdje in 2011 zullen zijn.
Maar, zoals gezegd alle dekken liggen er in principe op en momenteel ben ik aan het worstelen met de rookuitlaten. Als die klaar zijn plan ik een volgende aflevering van dit verslag.
Nog even een overzichtsfoto van de stuatie zoals zij nu is:
Als toegift nog de "blunder van de week", een tijdje uit beeld geweest omdat de nominatiecommisste zoveel inzendingen had dat ze geen keuze konden maken. Maar deze keer was er ééntje die er met kop en schouders bovenuit stak.
Hij is te zien op de voorlaatste foto met de brug. Onder het hier groene zonnedek zijn 4 sets van 3 raampjes te zien. Ik zag het eigenlijk pas toen ik deze foto bekeek: deze raampjes hadden even groot moeten zijn als die in het front daarboven op het zonnedek. Daar zijn het de kajuiten van de hoofdofficieren (1e en 2e stuurman en 1e en 2e machinist), maar de raampjes daaronder, die dus te klein zijn, zijn de ramen van de...............koninklijke suites!!!!! Nu sta ik al niet bekend om m'n grote koningsgezindheid (niets persoonlijks, maar het instituut), maar dit is echt per ongeluk zo gebeurd. Achteraf kan ik het wel verklaren, maar het blijft een blunder van jewelste. Herstellen zit er helaas niet in.
Tenslotte een wat minder prettige aangelegenheid. Op 2 juli j.l. is ir. Wim Stapel overleden.
(foto met onderschrift overgenomen uit het Informatiebulletin voor de Vrienden van stoomschip Rotterdam, nummer 2-2010)
Wim Stapel was in de tijd van de bouw van de ss Rotterdam als hoofdingenieur scheepsbouw vanuit de RDM verantwoordelijk voor haar ontwerp. Natuurlijk had de HAL een grote vinger in de pap, maar algemeen werd onderkend dat hij de man was achter een groot aantal zeer karakteristieke kenmerken van het schip, waaronder de zeeg (is indertijd een heet hangijzer geweest), de raamindeling, de radarmast en de rookkanalen. Daarnaast natuurlijk nog veel andere zaken, maar dit zijn de dingen die je als "buitenstaander" het meest opvallen. Ik heb hem in mijn RDM periode niet al te veel meegemaakt, omdat ik niet bij de scheepsbouw werkte, maar de keren dat ik hen meemaakte kwam hij altijd over als een gedreven en enthousiast persoon met hart voor zijn vak. Iemand die gezag uitstraalde, maar niet vanwege de hiërarchische verhouding.
Tot de volgende keer
Ad Bakker
