110 dagen
110 dagen geleden postte ik een optimistisch bericht waarin ik bij hoog en laag beweerde dat Mimi 3510-A DIT JAAR nog zou gaan vliegen. Nou... dat was ook zo, vanuit de deuropening op het logeerbed. Dat ging best goed.
Gisteren was het echter *** eindelijk *** zover. Op de Mimi-cup kan ik wel wat vertellen waarom het zo lang duurde. Het was.... übercool!
Eerst het klepje dichtgeplakt en ontdekt dat er echt maar heel weinig ruimte in het rompje is. Volgende romp dus iets langer én de servo's verder naar achteren in de romp (nog 1,5 cm ruimte). Na wat proppen alles klaar. Flightcheck uitgevoerd: rudder check, elevator check. Double check. IS links ook links en rechts ook rechts. ja. alles goed. Chuck...
Vluchtje recht vooruit. Voordat ik kan sturen was ie al aan de grond. Hmmm, dat kan beter. Nog een chuck. Iets langer, mini bochtje kon net. Chuck, chuck chuck en dan de gedachte: "Kom op nou!" We gaan slingeren.
Diep ademhalen, richting kiezen en stap stap, draai zwiep! Zo strak als een pijl rechtdoor 30 graden omhoog. COOL!!!!! Vliegt nog best snel zo'n unit. Omdat het mijn allereerste RC-controlled vlucht is vind ik het retespannend. Landing is dik 30 meter verderop. Rennen, en nog een keer. Zwiep. Weer rennnen, weer zwiep. Het gaat steeds beter en beter en harder en harder. Super.
Ik begin rustige bochtjes te draaien. Gaat ook goed. "TAK!" Een uit een boom naar beneden hangende tak heb ik niet gezien. Mimi 3510-A raakt met een vleugeltip de tak en komt aangeslagen naar beneden. Deukje in de vleugel. Geen nood. Doorzwiepen. Na een zwiep of twintig raak ik de controle kwijt. Het resultaat zie je hier beneden:
Hij is er weer uit, morgen of zondag weer verder. En ik kom naar de Mimicup!