Vink vliegt weer F3K, verslag van een herintreder
- Topicstarter Vink
- Startdatum
Back on topic... bij niet te harde wind en broeierige warmte de Strike 3 weer eens opgegooid. Wat vliegt dat kistje toch goed, veel beter dan de maat doet vermoeden. Het is een andere dynamiek dan 1.5m, het vliegt op het oog wat sneller en hij kan heel compact en fel cirkelen. Het is op afstand wat lastiger te zien wat je doet maar ik kan er toch heel behoorlijk mee overweg. Vaak de 5 minuten gehaald in flinke lift tijdens de namiddag. Omdat de lift sterk genoeg maar het best turbulent kon zijn nog 10g ballast toegevoegd voor meer stabiliteit.
Ik wil er weer wat vaker mee vliegen, het is goede oefening op reactiesnelheid en vooral op een kleiner veldje erg leuk.
Ik wil er weer wat vaker mee vliegen, het is goede oefening op reactiesnelheid en vooral op een kleiner veldje erg leuk.
Bij ZW wind ook goed vliegen aan de helling daar naast de skiheuvel.
Erik
Erik
Inderdaad een heel leuk filmpje. Zou ik over een muzikale aanleg beschikken dan zou ik een song geschreven hebben voor je zoiets als 'Fly like an DLG'
Mijn band heeft een nummer met de titel "Something in the Air" en ons album gaat ook zo heten. Tekst gaat volstrekt niet over DLGs maar in mijn hoofd natuurlijk wel
. Ik zal als de plaat uit is er eens een DLG filmpje bij maken.Goh, alweer een maand geleden sinds mijn laatste bericht! Laat ik de(ze) draad maar weer eens oppakken. Allereerst met het goede nieuws: sinds een week heb ik het eindelijk weer helemaal voor elkaar, beter dan ooit. Ik heb nu twee goed vliegende Flitz 2 modellen en heb mijn eerdere problemen met beperkte reikwijdte die me bijna mijn model hebben gekost kunnen oplossen. Dus eindelijk kan ik weer met vol vertrouwen lekker aan de gang en zonder raar gevoel ver van me afvliegen. Maar dat heeft wel even wat tijd en moeite gekost.
Na wat heen en weer emailen met Andrey van aeromodelis.lt kreeg ik een week of drie geleden vanuit Litouwen mijn nieuwe Flitz 2 model en een verse romp + staartvlakjes voor mijn gekraakte groene binnen. Aan de slag dus, het was toch te warm om te vliegen
Om te beginnen heb ik me geconcentreerd op het weer goed vliegend krijgen van mijn ouwe vertrouwde groene, om daarna pas de bouw van de nieuwe op me te nemen. Dus eerst de wat gehavende vleugel maar eens onder handen genomen.
Door de crash waren er een paar delaminaties ontstaan aan de onderzijde van de vleugel in de buurt van de servo uitsparingen. De flaperons waren allebei in de buurt van de roerhevels parallel aan de romp doorgebroken. Verder waren de flaperon scharnieren aan beide kanten deels door de klap doorgescheurd. Ik heb de flaperons en de delaminaties gerepareerd door ze te injecteren met lamineer-epoxy en onder druk te laten drogen. Helaas pakte dat klusje wat minder mooi uit dan me wel eens eerder is gelukt, vooral omdat door de hoge temperatuur de hars als een malle uithardde en de werktijd wat aan de korte kant was geworden. Daardoor is er iets teveel hars op sommige plekken blijven hangen waar het normaal door de druk weer onder de huid vandaan wordt geperst. Dus op twee plekken zit aan de onderkant een lichte opstaande plek. Beetje balen maar tja, het is wat het is en het valt erg mee, ik was vooral geïrriteerd omdat zo'n belangrijke reparatie minder mooi was gelukt. Het zit gelukkig aan de onderkant, hij zal er niet of niet veel minder door vliegen en in de lucht zie je het toch niet. De flaperons zaten wel weer mooi aan elkaar en netjes in vorm maar de scharnieren moesten wel weer gerepareerd. Na wat nadenken besloot ik ze aan de onderzijde op de juiste plek te tapen, in remstand te fixeren en daarna een dun laagje siliconenkit uit te smeren in de scharnieropening. Dat heeft goed gewerkt, ze zitten weer muurvast en op hun plek. Daarmee was de vleugel weer luchtwaardig!
Omdat ik een nieuwe romp ging gebruiken had ik ook de kans om eens goed na te denken over de componenten en indeling. Ik wilde graag mijn twee parallel geschakelde 350mAh accu's vervangen door een enkele om het gebruiksgemak te verbeteren, dat scheelt met laden en een accuwissel is makkelijker en sneller. Tegelijk wilde ik proberen om de ontvanger voor de servo's in de neus te krijgen. Dat was wel even puzzelen met het zoeken naar de juiste maat accu en het vinden voor een plek voor de toch wel wat grote Multiplex RX6-Light ontvanger, die zelfs beroofd van alle pinnen en contacten bijna net zo hoog is als de romp. Uiteindelijk vond ik een vrij slanke Tattu 600mAh gumstick accu die voldoende ruimte liet voor de ontvanger ernaast, met als concessie dat het servoplankje een centimeter naar achteren moest. Netto plaatst de nieuwe indeling het zwaartepunt wat verder naar voren met dezelfde componenten en een bijkomend voordeel van deze indeling is dat de bedrading wat korter werd. Verder heb ik de houder voor de ballast wat steviger uitgevoerd met een extra laagje multiplex op de tray en wat beter verlijmd aan de romp. Ook heb ik voor de tray nog twee balsa "wangen" ingelijmd om de voorkant verder te versterken, weegt bijna niets maar is zeer effectief. Het idee van de snel los te koppelen elevatorlijn heb ik gehandhaafd, heeft nooit gefaald (zat zelfs na de megacrash nog netjes vast!) en het scheelt me veel tijd en gepruts met monteren en demonteren van de elevator. Verder besloot ik een nieuwe vin en elevator te gebruiken. Uiteindelijk weegt ie nu getrimd (op 70mm zwaartepunt) 215g, op de gram precies hetzelfde als toen ik hem net had. Niet gek! Op de foto's de indeling, weliswaar van mijn nieuwe model maar ze zijn identiek gebouwd.
Maar lief dagboek, ik vergeet bijna te vermelden dat ik mijn zender ook nog heb gesloopt!
Ik had, twijfelend over de effectieve reikwijdte, maar eens goed de aansluiting van module en antenne in de zender gecontroleerd en daarna weer de achterste deksel gesloten. Helaas per ongeluk met de + draad vanaf de accu over een metalen poort met scherpe rand, die door het sluiten van de behuizing contact hebben gemaakt. Ik merkte het door de karakteristieke geur van een elektronisch component dat tot spontane zelfontbranding overgaat 
. Ik kon na openen de miniscule diode zien zitten die een mooi kratertje om zichzelf heen had gebrand. De zender leek nog wel soort van te werken maar de accuspanning vloog alle kanten op en de zender bleef zichzelf resetten. Dat gaf een avondje balen en nadenken over nieuwe zenders, de almaar oplopende kosten sinds de crash en zwarte scenario's over of de zender te redden was. Gelukkig de volgende dag weer bij mijn verstand gekomen, contact opgenomen met Multiplex Service Nederland oftewel @Corrien en lang verhaal kort voor een paar tientjes werkt ie weer en is ie meteen voorzien van de laatste update en goed getest. En dat met exact een week omlooptijd! Petje af voor deze service, ik was en ben dolgelukkig dat het meeviel.
Nu ik verzekerd was van een goede en geteste zender wilde ik goed opletten dat ik met voldoende bereik verder zou vliegen, om herhaling van de eerdere kostbare crash te voorkomen. Omdat de antennes van de oorspronkelijke ontvanger waren gekneusd en gebroken en het ding nogal hardhandig door de kevlar romp heen naar buiten was gedrukt wilde ik die ontvanger niet meer gebruiken, dus maar een verse erin gezet, antennes redelijk haaks en daarna kritisch op reikwijdte getest. Helaas bleek die echt aan de lage kant, waar MPX 45m als afstand over de grond quote als voldoende haalde ik misschien net de 20m onder gesputter. Na wat gepruts met de antennes kreeg ik er maar een paar meter erbij. Dat zat me niet lekker
. Ik kon er wel op testvliegen maar merkte al dat soms op redelijke hoogte en afstand de (nu wel ingestelde) failsafe met vol remmen aansloeg. Irritant, riskant en onacceptabel. Dus maar eens gericht ingelezen op het onderwerp en vooral op RCGroups naar voorbeelden van antenneplaatsing gezocht. Na nog een saai maar leerzaam uur reikwijdte testen met verschillende plaatsingen sprong er een uitvoering met kop en schouders boven de rest uit, die eenmaal ingebouwd in de romp in teflon tubes helemaal goed presteerde. De antennes liggen nu naar achter wijzend links en rechts ter hoogte van de servo's, de ene 45 graden naar beneden gericht en de ander 45 graden omhoog. Dit leverde een test op van 60m zonder een enkele fout en 75m voordat de failsafe er definitief inhakte. Dat lijkt er meer op! 
Terwijl dit allemaal gaande was heb ik ook mijn nieuwe Flitz 2 vliegklaar gemaakt en er de afgelopen week voor het eerst twee sessies mee gevlogen. De nieuwe is een Standard uitvoering met weer deelbare vleugel, verstevigde vin, KST X08's in de vleugel (mijn trofeeën uit Bergeijk eindelijk ingezet, nogmaals dank aan de wedstrijdorganisatie!), Bluebird A10s in de romp en een zeer zichtbaar fluorescerend oranje kleurenschema. Ik heb de romp hetzelfde gebouwd met een iets verstevigde servotray en hij is inclusief ingebouwde werphoogte-logger op 235g uitgekomen. Ik zal er in een volgende post wat meer over zeggen maar terwijl hij grotendeels vertrouwd aanvoelt lijkt hij toch wel wat anders te vliegen dan mijn groene Light versie, ook met 20g ballast voor een identiek gewicht. Ik vermoed dat dit komt door het veel gladder vleugeloppervlak (mijn groene was altijd al ruwer en heeft in de loop van de tijd een licht bobbelige textuur op de vleugel ontwikkeld) en de andere massaverdeling. Anders is niet beter of slechter trouwens, ligt aan de condities. Ik ben alleen maar blij dat ze verschillen, dat was de bedoeling tenslotte.
Tenslotte nog een eind-goed-al-goed foto van de nieuwe bij windstil weer op woensdagavond. Bijna vliegen op trims, vaak net de drie minuten halend op flauwe afstraling van het nagloeiend asfalt. Het was zo kalm dat ik mijn zender op de grond kon leggen om een actiefoto te schieten.
Na wat heen en weer emailen met Andrey van aeromodelis.lt kreeg ik een week of drie geleden vanuit Litouwen mijn nieuwe Flitz 2 model en een verse romp + staartvlakjes voor mijn gekraakte groene binnen. Aan de slag dus, het was toch te warm om te vliegen
Om te beginnen heb ik me geconcentreerd op het weer goed vliegend krijgen van mijn ouwe vertrouwde groene, om daarna pas de bouw van de nieuwe op me te nemen. Dus eerst de wat gehavende vleugel maar eens onder handen genomen.Door de crash waren er een paar delaminaties ontstaan aan de onderzijde van de vleugel in de buurt van de servo uitsparingen. De flaperons waren allebei in de buurt van de roerhevels parallel aan de romp doorgebroken. Verder waren de flaperon scharnieren aan beide kanten deels door de klap doorgescheurd. Ik heb de flaperons en de delaminaties gerepareerd door ze te injecteren met lamineer-epoxy en onder druk te laten drogen. Helaas pakte dat klusje wat minder mooi uit dan me wel eens eerder is gelukt, vooral omdat door de hoge temperatuur de hars als een malle uithardde en de werktijd wat aan de korte kant was geworden. Daardoor is er iets teveel hars op sommige plekken blijven hangen waar het normaal door de druk weer onder de huid vandaan wordt geperst. Dus op twee plekken zit aan de onderkant een lichte opstaande plek. Beetje balen maar tja, het is wat het is en het valt erg mee, ik was vooral geïrriteerd omdat zo'n belangrijke reparatie minder mooi was gelukt. Het zit gelukkig aan de onderkant, hij zal er niet of niet veel minder door vliegen en in de lucht zie je het toch niet. De flaperons zaten wel weer mooi aan elkaar en netjes in vorm maar de scharnieren moesten wel weer gerepareerd. Na wat nadenken besloot ik ze aan de onderzijde op de juiste plek te tapen, in remstand te fixeren en daarna een dun laagje siliconenkit uit te smeren in de scharnieropening. Dat heeft goed gewerkt, ze zitten weer muurvast en op hun plek. Daarmee was de vleugel weer luchtwaardig!
Omdat ik een nieuwe romp ging gebruiken had ik ook de kans om eens goed na te denken over de componenten en indeling. Ik wilde graag mijn twee parallel geschakelde 350mAh accu's vervangen door een enkele om het gebruiksgemak te verbeteren, dat scheelt met laden en een accuwissel is makkelijker en sneller. Tegelijk wilde ik proberen om de ontvanger voor de servo's in de neus te krijgen. Dat was wel even puzzelen met het zoeken naar de juiste maat accu en het vinden voor een plek voor de toch wel wat grote Multiplex RX6-Light ontvanger, die zelfs beroofd van alle pinnen en contacten bijna net zo hoog is als de romp. Uiteindelijk vond ik een vrij slanke Tattu 600mAh gumstick accu die voldoende ruimte liet voor de ontvanger ernaast, met als concessie dat het servoplankje een centimeter naar achteren moest. Netto plaatst de nieuwe indeling het zwaartepunt wat verder naar voren met dezelfde componenten en een bijkomend voordeel van deze indeling is dat de bedrading wat korter werd. Verder heb ik de houder voor de ballast wat steviger uitgevoerd met een extra laagje multiplex op de tray en wat beter verlijmd aan de romp. Ook heb ik voor de tray nog twee balsa "wangen" ingelijmd om de voorkant verder te versterken, weegt bijna niets maar is zeer effectief. Het idee van de snel los te koppelen elevatorlijn heb ik gehandhaafd, heeft nooit gefaald (zat zelfs na de megacrash nog netjes vast!) en het scheelt me veel tijd en gepruts met monteren en demonteren van de elevator. Verder besloot ik een nieuwe vin en elevator te gebruiken. Uiteindelijk weegt ie nu getrimd (op 70mm zwaartepunt) 215g, op de gram precies hetzelfde als toen ik hem net had. Niet gek! Op de foto's de indeling, weliswaar van mijn nieuwe model maar ze zijn identiek gebouwd.
Maar lief dagboek, ik vergeet bijna te vermelden dat ik mijn zender ook nog heb gesloopt!
Ik had, twijfelend over de effectieve reikwijdte, maar eens goed de aansluiting van module en antenne in de zender gecontroleerd en daarna weer de achterste deksel gesloten. Helaas per ongeluk met de + draad vanaf de accu over een metalen poort met scherpe rand, die door het sluiten van de behuizing contact hebben gemaakt. Ik merkte het door de karakteristieke geur van een elektronisch component dat tot spontane zelfontbranding overgaat . Ik kon na openen de miniscule diode zien zitten die een mooi kratertje om zichzelf heen had gebrand. De zender leek nog wel soort van te werken maar de accuspanning vloog alle kanten op en de zender bleef zichzelf resetten. Dat gaf een avondje balen en nadenken over nieuwe zenders, de almaar oplopende kosten sinds de crash en zwarte scenario's over of de zender te redden was. Gelukkig de volgende dag weer bij mijn verstand gekomen, contact opgenomen met Multiplex Service Nederland oftewel @Corrien en lang verhaal kort voor een paar tientjes werkt ie weer en is ie meteen voorzien van de laatste update en goed getest. En dat met exact een week omlooptijd! Petje af voor deze service, ik was en ben dolgelukkig dat het meeviel.Nu ik verzekerd was van een goede en geteste zender wilde ik goed opletten dat ik met voldoende bereik verder zou vliegen, om herhaling van de eerdere kostbare crash te voorkomen. Omdat de antennes van de oorspronkelijke ontvanger waren gekneusd en gebroken en het ding nogal hardhandig door de kevlar romp heen naar buiten was gedrukt wilde ik die ontvanger niet meer gebruiken, dus maar een verse erin gezet, antennes redelijk haaks en daarna kritisch op reikwijdte getest. Helaas bleek die echt aan de lage kant, waar MPX 45m als afstand over de grond quote als voldoende haalde ik misschien net de 20m onder gesputter. Na wat gepruts met de antennes kreeg ik er maar een paar meter erbij. Dat zat me niet lekker
. Ik kon er wel op testvliegen maar merkte al dat soms op redelijke hoogte en afstand de (nu wel ingestelde) failsafe met vol remmen aansloeg. Irritant, riskant en onacceptabel. Dus maar eens gericht ingelezen op het onderwerp en vooral op RCGroups naar voorbeelden van antenneplaatsing gezocht. Na nog een saai maar leerzaam uur reikwijdte testen met verschillende plaatsingen sprong er een uitvoering met kop en schouders boven de rest uit, die eenmaal ingebouwd in de romp in teflon tubes helemaal goed presteerde. De antennes liggen nu naar achter wijzend links en rechts ter hoogte van de servo's, de ene 45 graden naar beneden gericht en de ander 45 graden omhoog. Dit leverde een test op van 60m zonder een enkele fout en 75m voordat de failsafe er definitief inhakte. Dat lijkt er meer op! Terwijl dit allemaal gaande was heb ik ook mijn nieuwe Flitz 2 vliegklaar gemaakt en er de afgelopen week voor het eerst twee sessies mee gevlogen. De nieuwe is een Standard uitvoering met weer deelbare vleugel, verstevigde vin, KST X08's in de vleugel (mijn trofeeën uit Bergeijk eindelijk ingezet, nogmaals dank aan de wedstrijdorganisatie!), Bluebird A10s in de romp en een zeer zichtbaar fluorescerend oranje kleurenschema. Ik heb de romp hetzelfde gebouwd met een iets verstevigde servotray en hij is inclusief ingebouwde werphoogte-logger op 235g uitgekomen. Ik zal er in een volgende post wat meer over zeggen maar terwijl hij grotendeels vertrouwd aanvoelt lijkt hij toch wel wat anders te vliegen dan mijn groene Light versie, ook met 20g ballast voor een identiek gewicht. Ik vermoed dat dit komt door het veel gladder vleugeloppervlak (mijn groene was altijd al ruwer en heeft in de loop van de tijd een licht bobbelige textuur op de vleugel ontwikkeld) en de andere massaverdeling. Anders is niet beter of slechter trouwens, ligt aan de condities. Ik ben alleen maar blij dat ze verschillen, dat was de bedoeling tenslotte.
Tenslotte nog een eind-goed-al-goed foto van de nieuwe bij windstil weer op woensdagavond. Bijna vliegen op trims, vaak net de drie minuten halend op flauwe afstraling van het nagloeiend asfalt. Het was zo kalm dat ik mijn zender op de grond kon leggen om een actiefoto te schieten.
Laatst bewerkt:
Gisteren weer twee uur gevlogen met de nieuwe en pfff... wat een fantastisch vliegweer. Er was wat hoge bewolking waar de zon half doorheen schemerde, 23 graden en een licht briesje. Ik was er rond 15u en het was erg thermisch met ruime, lang aanhoudende zones waarin het alleen maar omhoog leek te gaan. Ik zag in mijn timer log dat ik tijdens het eerste uur maar vier keer gegooid heb en de tijd met 10-20min vluchten heb uitgevlogen. Super gaaf! Helaas werd het me in de loop van de sessie steeds zwarter voor de ogen. Niet vanwege lage bloedsuiker maar vanwege de enorme hoeveelheid dazen, strontvliegen, wespen en vliegende mieren die ik als enig warmbloedig wezen in een straal van een kilometer als een magneet leek aan te trekken. Ik was niet de enige die lol had in de thermiek blijkbaar 
Vooral in het tweede uur werd ik compleet lekgeprikt door de dazen, die rotkrengen bijten meteen al zodra ze op je landen met een blaar als gevolg. Gelukkig had ik geen short aan maar handen, armen, nek en gezicht kregen er aardig van langs en ik moest ze regelmatig tijdens het vliegen van me afslaan of uitspugen. Dat thermiekt ook niet echt fijn als je flink hoog zit dus ondanks het aanhoudend mooi weer ben ik toch maar gevlucht voor de gevleugelde invasie. Ik hoop dat ze gauw weer opdonderen van mijn veldje of snel door de zwaluwen worden opgevreten.
Zoals gezegd ben ik erg te spreken over de nieuwe oranje Flitz. Ik wil hem binnenkort direct vergelijken met mijn vertrouwde groene maar mijn indruk is dat de nieuwe wat sneller onderweg wil zijn, beter is in lange afstanden overbruggen en minder gevoelig lijkt voor turbulentie. De groene heeft voor mijn gevoel weer iets meer wendbaarheid bij lage snelheid en lijkt wat geleidelijker en bij lagere snelheid te overtrekken. Ik vermoed dat het door ouderdom inmiddels wat bobbeliger vleugeloppervlak van de groene hiermee te maken heeft. Misschien is het ijdele hoop maar mogelijk is het niet perse heel erg nadelig, een golfbal is ook niet 100% glad. Het meergewicht van 20g van de oranje vleugel zorgt misschien dat ie minder reageert op turbulentie, ik kan me voorstellen dat deze extra massa evenredig verdeeld over de hele vleugel ervoor zorgt dat ie minder snel aan een tip wordt opgetild dan wanneer datzelfde gewicht als ballast geconcentreerd in de romp ligt zoals bij de groene. Om ze direct te kunnen vergelijken zal ik mijn vervoercase binnenkort aanpassen zodat er twee modellen tegelijk inpassen. Sowieso handig voor toekomstige competities want het idee is tenslotte een backupmodel paraat te hebben.
Omdat ik beide modellen aan het opbouwen was heb ik ook weer wat aandacht besteed aan instellingen en één en ander getest en aangepast. Mijn zwaartepunt heb ik toch maar eens wat naar voren gelegd omdat ik neig naar te langzaam vliegen, waardoor het soms te lang duurt om afstanden of sink te overbruggen en ik ook te makkelijk stall als ik word weggedrukt of iets te scherp stuur. Ik heb beide modellen na testen van de range van 67-72mm nu ingesteld op 70mm in lege toestand, dus 2mm meer naar voren. Ik merk dat ik daardoor wat langer kan vliegen omdat ik minder vaak hoef in te grijpen met elevator en toch nog in lift of dicht bij de grond prima langzaam kan vliegen. Met ballast kan ik het CG ook nog een paar millimeter naar voren schuiven als het hard waait, ik heb drie standjes/gaatjes in de modellen en de zwaardere sticks balanceren al iets meer naar voren. Ik gebruik nu een lollipop ballastset van 20g/45g/65g/90g die in beide modellen past. Ik kan eventueel nog 120g maken maar ik schat in dat tegen de tijd dat dat nodig is een wedstrijd allang is afgelast, of ik zelf binnen achter de warme chocolademelk zit.
Ook heb ik wat meer geëxperimenteerd met differentieel en snapflap settings. Ik had omdat ik eerder soms wat hobbelpaard cirkelde in thermiek de snapflap down-uitslag wat verminderd en had ook de aileron down-uitslag naar aanleiding van een roltest wat teruggebracht. Maar het vloog me na deze aanpassingen opgeteld allemaal wat blubberig dus ik ben na wat trial and error weer zo'n beetje terug waar ik was: symmetrische uitslagen op de ailerons en een flinke bak snapflap down. Dat bevalt me toch echt veel beter, cirkelt makkelijker en reageert lekker direct maar ik hoef ook minder te sturen lijkt het omdat ik sneller de vlieghouding bereik die ik bedoelde. Ik stuur liever met hele kleine uitslagen op de sticks maar dat er wel meteen wat gebeurt dan dat ik aan een stick moet hangen. Of het nu aerodynamisch gezien beter is of niet, voor mij werkt het beter en ik blijf er langer boven mee dus ik ga dit weer eens tijdje bij verschillende omstandigheden vliegen voor ik weer ga aanpassen. Omdat er bij mijn afgelopen sessies weinig wind was heb ik ook weer meer aangeleerd om niet de hele tijd te (willen) sturen, dat helpt ook om langer te vliegen en het model goed te leren kennen.
Al met al weer zeer tevreden met het materiaal dus. Nu weer beter leren gooien want helaas is de techniek wat verwaterd na de noodgedwongen vliegpauzes en ik ben sowieso niet zo fit nu dus ik gooi als een stapel natte kranten van 45m hoog. In ieder geval kan ik mijn falen nu makkelijk op de ingebouwde logger door alleen de neus even iets open te schuiven, dat is wel handig. En omdat hij altijd aanstaat zie ik nu ook hoe hoog ik ben gestegen in de thermiek, dat is juist weer goed voor de moraal en leerzaam omdat ik graag goed wil inschatten hoe 120m eruit ziet.
=======
Tenslotte nog een commercial break: na aanschaf van mijn nieuwe Flitz en de onvoorziene 200 euro crash met de andere is de bodem van de modelvliegschatkist bereikt. Tijd dus voor Vink's Zomeruitverkoop! Mijn gebrekkige pogingen danwel ambitie tot het leren van electro-motorvliegen laat ik definitief achter me dus dat levert een wat gehavende foamie en nog niet gebouwde balsa trainerkit te koop op, en ik heb wat DLG-onderdelen over waar iemand misschien nog iets aan heeft. Ook verkoop ik na enige aarzeling de 1m Mini Dart kit die ik tijdens de afgelopen Eurotour heb gewonnen. Ik voelde me eerst verplicht hem te bouwen en te vliegen maar met mijn Strike 3 heb ik in feite een luxere versie ervan dus dat maakt hem echt wat overbodig voor me. In plaats van dat ie bij mij ligt te niksen heb ik liever dat iemand ermee gaat vliegen. De opbrengst is ook wel degelijk gebruikt voor mijn vlieghobby dus daarom vind ik het wel te verantwoorden. Ik hoop dat jullie dat met me eens zijn maar zo niet dan hoor ik het graag.
Vooral in het tweede uur werd ik compleet lekgeprikt door de dazen, die rotkrengen bijten meteen al zodra ze op je landen met een blaar als gevolg. Gelukkig had ik geen short aan maar handen, armen, nek en gezicht kregen er aardig van langs en ik moest ze regelmatig tijdens het vliegen van me afslaan of uitspugen. Dat thermiekt ook niet echt fijn als je flink hoog zit dus ondanks het aanhoudend mooi weer ben ik toch maar gevlucht voor de gevleugelde invasie. Ik hoop dat ze gauw weer opdonderen van mijn veldje of snel door de zwaluwen worden opgevreten.Zoals gezegd ben ik erg te spreken over de nieuwe oranje Flitz. Ik wil hem binnenkort direct vergelijken met mijn vertrouwde groene maar mijn indruk is dat de nieuwe wat sneller onderweg wil zijn, beter is in lange afstanden overbruggen en minder gevoelig lijkt voor turbulentie. De groene heeft voor mijn gevoel weer iets meer wendbaarheid bij lage snelheid en lijkt wat geleidelijker en bij lagere snelheid te overtrekken. Ik vermoed dat het door ouderdom inmiddels wat bobbeliger vleugeloppervlak van de groene hiermee te maken heeft. Misschien is het ijdele hoop maar mogelijk is het niet perse heel erg nadelig, een golfbal is ook niet 100% glad. Het meergewicht van 20g van de oranje vleugel zorgt misschien dat ie minder reageert op turbulentie, ik kan me voorstellen dat deze extra massa evenredig verdeeld over de hele vleugel ervoor zorgt dat ie minder snel aan een tip wordt opgetild dan wanneer datzelfde gewicht als ballast geconcentreerd in de romp ligt zoals bij de groene. Om ze direct te kunnen vergelijken zal ik mijn vervoercase binnenkort aanpassen zodat er twee modellen tegelijk inpassen. Sowieso handig voor toekomstige competities want het idee is tenslotte een backupmodel paraat te hebben.
Omdat ik beide modellen aan het opbouwen was heb ik ook weer wat aandacht besteed aan instellingen en één en ander getest en aangepast. Mijn zwaartepunt heb ik toch maar eens wat naar voren gelegd omdat ik neig naar te langzaam vliegen, waardoor het soms te lang duurt om afstanden of sink te overbruggen en ik ook te makkelijk stall als ik word weggedrukt of iets te scherp stuur. Ik heb beide modellen na testen van de range van 67-72mm nu ingesteld op 70mm in lege toestand, dus 2mm meer naar voren. Ik merk dat ik daardoor wat langer kan vliegen omdat ik minder vaak hoef in te grijpen met elevator en toch nog in lift of dicht bij de grond prima langzaam kan vliegen. Met ballast kan ik het CG ook nog een paar millimeter naar voren schuiven als het hard waait, ik heb drie standjes/gaatjes in de modellen en de zwaardere sticks balanceren al iets meer naar voren. Ik gebruik nu een lollipop ballastset van 20g/45g/65g/90g die in beide modellen past. Ik kan eventueel nog 120g maken maar ik schat in dat tegen de tijd dat dat nodig is een wedstrijd allang is afgelast, of ik zelf binnen achter de warme chocolademelk zit.
Ook heb ik wat meer geëxperimenteerd met differentieel en snapflap settings. Ik had omdat ik eerder soms wat hobbelpaard cirkelde in thermiek de snapflap down-uitslag wat verminderd en had ook de aileron down-uitslag naar aanleiding van een roltest wat teruggebracht. Maar het vloog me na deze aanpassingen opgeteld allemaal wat blubberig dus ik ben na wat trial and error weer zo'n beetje terug waar ik was: symmetrische uitslagen op de ailerons en een flinke bak snapflap down. Dat bevalt me toch echt veel beter, cirkelt makkelijker en reageert lekker direct maar ik hoef ook minder te sturen lijkt het omdat ik sneller de vlieghouding bereik die ik bedoelde. Ik stuur liever met hele kleine uitslagen op de sticks maar dat er wel meteen wat gebeurt dan dat ik aan een stick moet hangen. Of het nu aerodynamisch gezien beter is of niet, voor mij werkt het beter en ik blijf er langer boven mee dus ik ga dit weer eens tijdje bij verschillende omstandigheden vliegen voor ik weer ga aanpassen. Omdat er bij mijn afgelopen sessies weinig wind was heb ik ook weer meer aangeleerd om niet de hele tijd te (willen) sturen, dat helpt ook om langer te vliegen en het model goed te leren kennen.
Al met al weer zeer tevreden met het materiaal dus. Nu weer beter leren gooien want helaas is de techniek wat verwaterd na de noodgedwongen vliegpauzes en ik ben sowieso niet zo fit nu dus ik gooi als een stapel natte kranten van 45m hoog. In ieder geval kan ik mijn falen nu makkelijk op de ingebouwde logger door alleen de neus even iets open te schuiven, dat is wel handig. En omdat hij altijd aanstaat zie ik nu ook hoe hoog ik ben gestegen in de thermiek, dat is juist weer goed voor de moraal en leerzaam omdat ik graag goed wil inschatten hoe 120m eruit ziet.
=======
Tenslotte nog een commercial break: na aanschaf van mijn nieuwe Flitz en de onvoorziene 200 euro crash met de andere is de bodem van de modelvliegschatkist bereikt. Tijd dus voor Vink's Zomeruitverkoop! Mijn gebrekkige pogingen danwel ambitie tot het leren van electro-motorvliegen laat ik definitief achter me dus dat levert een wat gehavende foamie en nog niet gebouwde balsa trainerkit te koop op, en ik heb wat DLG-onderdelen over waar iemand misschien nog iets aan heeft. Ook verkoop ik na enige aarzeling de 1m Mini Dart kit die ik tijdens de afgelopen Eurotour heb gewonnen. Ik voelde me eerst verplicht hem te bouwen en te vliegen maar met mijn Strike 3 heb ik in feite een luxere versie ervan dus dat maakt hem echt wat overbodig voor me. In plaats van dat ie bij mij ligt te niksen heb ik liever dat iemand ermee gaat vliegen. De opbrengst is ook wel degelijk gebruikt voor mijn vlieghobby dus daarom vind ik het wel te verantwoorden. Ik hoop dat jullie dat met me eens zijn maar zo niet dan hoor ik het graag.
Laatst bewerkt:
Vandaag er weer op uit getrokken en het is echt ideaal weer: schapenwolkjes, 23 graden en nauwelijks wind. Perfect om lekker te thermieken en goed te letten op de trims en instellingen. Ik heb niet echt het idee dat ik nog veel te tweaken heb, alles reageert lekker direct en voorspelbaar voor me. 70mm zwaartepunt past me perfect en de snapflap settings helpen om effectief te cirkelen. Verder weer lekker de kunst afkijken van de buizerds die tergend langzaam aan het cirkelen zijn maar snel omhoog gaan. Dat gaat mij ook prima af, het is erg thermisch. Ook concentreer ik me op weinig sturen met kleine bewegingen en dat levert lange vliegtijden op.
Ik heb na een periode van wat zoeken met vliegen en de apparatuur weer een opwaartse lijn te pakken en dat voelt goed
Ik ga op vakantie en neem mee.... een Strike 3 DLG!
Mijn broer woont al een paar jaar in een dorpje in de buurt van Frankfurt Am Main en het was leuk om hem weer eens te bezoeken. Ik had van tevoren op Google Maps een park in de buurt bij hun gespot om mogelijk te vliegen. Omdat het toch wat speelser oogt en beter werkt op kleine veldjes besloot ik de 1m maar mee te pakken in plaats van één van de Flitzen. Eenmaal daar bleek dat er een enorm stuk akkerland net buiten het dorp lag waar de maïs al vanaf was gehaald en ook wandelpaden doorheen liepen. Zwarte grond, licht glooiend terrein, werkelijk ideaal! Verder was het de hele periode nagenoeg windstil afgezien van wat windvlagen in de namiddag.
Ik heb er zo af en toe een uurtje gevlogen, vooral 's ochtends en 's avonds want overdag werd het 36 graden en het was er gortdroog. Leuk om zo ruim met de Strike te kunnen vliegen, 's ochtends op zoek naar de eerste loslatende belletjes en 's avonds naar de plekken waar de overdag opgewarmde bodem nog wat afstraalde. In de avond haalde ik na wat oefenen met minimaal sturen iets over de 2 minuten uit een worp. Overdag ergens tussen de 90 sec en 10 minuten.
Mijn neefje van zes vond het supergaaf, vooral de worp. Thermiek vond ie maar saai, toen ik een aardige bel had gepakt en 100m hoog was gekomen vroeg hij me met zijn charmante Prins Bernhard accentje beleefd of ik niet snel weer naar beneden wilde komen om nog eens te gooien. De daarop volgende duik, loops en rugvlucht kon meneertje wel waarderen.
Mijn broer woont al een paar jaar in een dorpje in de buurt van Frankfurt Am Main en het was leuk om hem weer eens te bezoeken. Ik had van tevoren op Google Maps een park in de buurt bij hun gespot om mogelijk te vliegen. Omdat het toch wat speelser oogt en beter werkt op kleine veldjes besloot ik de 1m maar mee te pakken in plaats van één van de Flitzen. Eenmaal daar bleek dat er een enorm stuk akkerland net buiten het dorp lag waar de maïs al vanaf was gehaald en ook wandelpaden doorheen liepen. Zwarte grond, licht glooiend terrein, werkelijk ideaal! Verder was het de hele periode nagenoeg windstil afgezien van wat windvlagen in de namiddag.
Ik heb er zo af en toe een uurtje gevlogen, vooral 's ochtends en 's avonds want overdag werd het 36 graden en het was er gortdroog. Leuk om zo ruim met de Strike te kunnen vliegen, 's ochtends op zoek naar de eerste loslatende belletjes en 's avonds naar de plekken waar de overdag opgewarmde bodem nog wat afstraalde. In de avond haalde ik na wat oefenen met minimaal sturen iets over de 2 minuten uit een worp. Overdag ergens tussen de 90 sec en 10 minuten.
Mijn neefje van zes vond het supergaaf, vooral de worp. Thermiek vond ie maar saai, toen ik een aardige bel had gepakt en 100m hoog was gekomen vroeg hij me met zijn charmante Prins Bernhard accentje beleefd of ik niet snel weer naar beneden wilde komen om nog eens te gooien. De daarop volgende duik, loops en rugvlucht kon meneertje wel waarderen.
Ondertussen heb ik weer een vraag voor mijn collega DLG-vliegers, maar om die te kunnen stellen eerst even een inleiding:
Momenteel vlieg ik mijn Flitzen met een voor DLG begrippen vrij eenvoudige setup. Kort samengevat 3 vliegfases (speed/zoom, cruise, thermal) en een launch preset met elevator up, roer en rol iets rechts. Behoorlijk wat snapflap. Geen enkele expo, geen ail>rud mix / combiswitch of hoe het ook moge heten. Symmetrische aileron uitslagen. Spoiler op de rechter stick (Mode 1) met gemixte elevator compensatie. Die eenvoud bevalt me eigenlijk prima. Ik heb de flap settings per fase na aardig wat testen zoals ik het prettig vind (speed 0, cruise 1mm, thermal 6mm) en trim de elevator per fase voor de juiste snelheid.
Maar.... Als ik zo op de forums lees over instellingen van andere piloten dan zie ik vaak veel meer detail, zoals nog meer vliegfases, variabele differentiatie/expo/snapflap/etc. per vliegfase, andere ingewikkelde toestanden. Soms denk ik wel eens "Ben ik nou zo'n lompe boer" omdat ik die behoefte niet of veel minder heb? Let wel, ik ben me er zeer van bewust dat ik mijn stuurgedrag moet afstemmen op de omstandigheden, snelheid of op het doel van het moment (bv. afstand afleggen en zoeken, lift benutten, thuiskomen van achter de wind enz.). Ik heb alleen niet het idee dat ik daarvoor van alles tot in extreem detail moet automatiseren of in presets moet stoppen. In mijn opvatting van vliegen is het beter om de setup simpel en overzichtelijk te houden en tijd te investeren in het goed leren sturen dan om al die kleinste nuances te testen en te vertalen naar presets of mixes terwijl die onder iets andere omstandigheden weer net anders kunnen vallen.
Oeps, toch weer een lange inleiding. Evengoed hier dan eindelijk mijn vragen:
1) Ben ik een lompe boer (eerlijk zeggen) en
2) zo ja, met welke aanvulling zou ik mijn setup het beste kunnen verfijnen? Ik heb wat minder opties dan de huidige OpenTx zenders maar kan met wat creatief gebruik van de vliegfase opties en vrije mixers in mijn Multiplex Royal SX nog veel meer dan ik nu gebruik.
Ik ben benieuwd naar jullie meningen!
Momenteel vlieg ik mijn Flitzen met een voor DLG begrippen vrij eenvoudige setup. Kort samengevat 3 vliegfases (speed/zoom, cruise, thermal) en een launch preset met elevator up, roer en rol iets rechts. Behoorlijk wat snapflap. Geen enkele expo, geen ail>rud mix / combiswitch of hoe het ook moge heten. Symmetrische aileron uitslagen. Spoiler op de rechter stick (Mode 1) met gemixte elevator compensatie. Die eenvoud bevalt me eigenlijk prima. Ik heb de flap settings per fase na aardig wat testen zoals ik het prettig vind (speed 0, cruise 1mm, thermal 6mm) en trim de elevator per fase voor de juiste snelheid.
Maar.... Als ik zo op de forums lees over instellingen van andere piloten dan zie ik vaak veel meer detail, zoals nog meer vliegfases, variabele differentiatie/expo/snapflap/etc. per vliegfase, andere ingewikkelde toestanden. Soms denk ik wel eens "Ben ik nou zo'n lompe boer" omdat ik die behoefte niet of veel minder heb? Let wel, ik ben me er zeer van bewust dat ik mijn stuurgedrag moet afstemmen op de omstandigheden, snelheid of op het doel van het moment (bv. afstand afleggen en zoeken, lift benutten, thuiskomen van achter de wind enz.). Ik heb alleen niet het idee dat ik daarvoor van alles tot in extreem detail moet automatiseren of in presets moet stoppen. In mijn opvatting van vliegen is het beter om de setup simpel en overzichtelijk te houden en tijd te investeren in het goed leren sturen dan om al die kleinste nuances te testen en te vertalen naar presets of mixes terwijl die onder iets andere omstandigheden weer net anders kunnen vallen.
Oeps, toch weer een lange inleiding. Evengoed hier dan eindelijk mijn vragen:
1) Ben ik een lompe boer (eerlijk zeggen) en
2) zo ja, met welke aanvulling zou ik mijn setup het beste kunnen verfijnen? Ik heb wat minder opties dan de huidige OpenTx zenders maar kan met wat creatief gebruik van de vliegfase opties en vrije mixers in mijn Multiplex Royal SX nog veel meer dan ik nu gebruik.
Ik ben benieuwd naar jullie meningen!
Laatst bewerkt:
1) ja 
.......kon het niet laten.
2) Eigenlijk is mijn set up hetzelfde. Inmiddels heb ik door Taranis de mogelijkheid om nog 2 extra thermiek stellingen te zetten maar meestal blijft het toch bij 1 waarbij hij het lekkerst vliegt. Soms als je door omstandigheden het zwaartepunt iets gaat verleggen kan een andere thermiekstand beter zijn. Meestal een iets voorlijker zwaartepunt met meer thermiekstand.
.......kon het niet laten.2) Eigenlijk is mijn set up hetzelfde. Inmiddels heb ik door Taranis de mogelijkheid om nog 2 extra thermiek stellingen te zetten maar meestal blijft het toch bij 1 waarbij hij het lekkerst vliegt. Soms als je door omstandigheden het zwaartepunt iets gaat verleggen kan een andere thermiekstand beter zijn. Meestal een iets voorlijker zwaartepunt met meer thermiekstand.
Dank je Alex voor je reactie.
1. Hahaha tja ik vraag er ook wel een beetje om als ik mijn vraag zo formuleer
2. Ik heb inderdaad wel eens gemerkt dat het effect van de thermiek camber instelling wordt beïnvloed door zwaartepunt en vlieggewicht en dat ik mogelijk wat te weinig heb als ik met veel ballast rondvlieg. Misschien kan ik met één van de twee sliders tussen de knuppels de camber van de thermiek vliegfase instelbaar maken (binnen een zinnig bruikbaar bereik en zonder effect op de andere fases). Dat zal even prutsen worden wb. programmeren maar moet volgens mij kunnen. Voordeel van traploos op een slider is dat ik de camber dan direct tijdens een vlucht kan aanpassen. Mmmm.... even puzzelen.
1. Hahaha tja ik vraag er ook wel een beetje om als ik mijn vraag zo formuleer
2. Ik heb inderdaad wel eens gemerkt dat het effect van de thermiek camber instelling wordt beïnvloed door zwaartepunt en vlieggewicht en dat ik mogelijk wat te weinig heb als ik met veel ballast rondvlieg. Misschien kan ik met één van de twee sliders tussen de knuppels de camber van de thermiek vliegfase instelbaar maken (binnen een zinnig bruikbaar bereik en zonder effect op de andere fases). Dat zal even prutsen worden wb. programmeren maar moet volgens mij kunnen. Voordeel van traploos op een slider is dat ik de camber dan direct tijdens een vlucht kan aanpassen. Mmmm.... even puzzelen.
Laatst bewerkt:
Ik heb het met een aparte vliegfase op een 3 standen schakelaar zodat ik ook mijn hoogteroer per vliegstand kan trimmen.
Hoi Marijn,
1. Nee geen lompe boer want dan ben ik dat ook en dat ben ik niet . Ik doe eigenlijk in het begin hetzelfde als jij nu al hebt en daar kom je al een heellllll eind mee.
Deze manier houd het ook overzichtelijk en simpel en is tijdens het vliegen ook niet te verwarrend.
2.Als ik denk dat ik nog wat extra functionaliteit/ fine tuning mis programmeer ik meestal eens s'avond thuis er wat bij en zet dat onder een vrije schakelaar en probeer dat de volgende vliegdag eens uit om er vaak achter te komen dat het geen of weinig meer waarde heeft.Op mijn hoogte heb ik wat exponentieel ingesteld omdat ik vaak erg neutraal zwaartepunt vlieg en dat een wat meer rustig vliegbeeld geeft. Wel heb ik differentieel op de rolroeren maar dat is vaak afhankelijk van het vleugelprofiel/ toestel, dit heeft wel vaak een grote meerwaarde in het efficiënt vliegen met je DLG dus voor jou Flitz 2 zou ik eens op forums (wedstrijd vliegers) rondkijken(vragen) of er daar wat in gedaan wordt en gewoon eens erin programmeren en vliegen. Helaas heeft jou zender geen spraak volgensmij en dat vind ik vaak wel een echte meerwaarde omdat ik dan echt hoor in welke vliegfase/mode zit.
Ik heb een goed jaar geleden een taranis X7 gekocht voor nog geen 100 euro en Opentx op gezet. Heb daar wel de nodige tijd in gestopt om te weten/ gevoel te krijgen hoe alles geprogrammeerd wordt en wat allemaal mogelijk is en daar heb ik geen spijt van gehad want je kunt kwa programmeren zeker net zo ver gaan als de veel duurdere merken waar je vaak de duurder types van moet hebben. Storing heb ik daar ook nog niet mee gehad tot op heden en zijn er op het moment 2 nieuwere types ontvangers onderweg naar mij die zelfs een nog betere reikwijdte zouden moeten hebben als de X4R die ik nu gebruik.
Mijn huidige oude zender is een JR zender met een Frsky Module erin en daarvoor vloog ik met Multiplex. Met een Multiplex kun je ook veel programmeren want die kun je ook redelijk vrij programmeren. Wel is het beter om hun structuur zoveel mogelijk te hanteren want dan vermijd je veel denk fouten tijdens het programmeren
maar dat geld eigenlijk wel voor alle merken zenders dus ook voor de Taranis!
Grtz,
Heino
1. Nee geen lompe boer want dan ben ik dat ook
en dat ben ik niet . Ik doe eigenlijk in het begin hetzelfde als jij nu al hebt en daar kom je al een heellllll eind mee.Deze manier houd het ook overzichtelijk en simpel en is tijdens het vliegen ook niet te verwarrend.
2.Als ik denk dat ik nog wat extra functionaliteit/ fine tuning mis programmeer ik meestal eens s'avond thuis er wat bij en zet dat onder een vrije schakelaar en probeer dat de volgende vliegdag eens uit om er vaak achter te komen dat het geen of weinig meer waarde heeft.Op mijn hoogte heb ik wat exponentieel ingesteld omdat ik vaak erg neutraal zwaartepunt vlieg en dat een wat meer rustig vliegbeeld geeft. Wel heb ik differentieel op de rolroeren maar dat is vaak afhankelijk van het vleugelprofiel/ toestel, dit heeft wel vaak een grote meerwaarde in het efficiënt vliegen met je DLG dus voor jou Flitz 2 zou ik eens op forums (wedstrijd vliegers) rondkijken(vragen) of er daar wat in gedaan wordt en gewoon eens erin programmeren en vliegen. Helaas heeft jou zender geen spraak volgensmij en dat vind ik vaak wel een echte meerwaarde omdat ik dan echt hoor in welke vliegfase/mode zit.
Ik heb een goed jaar geleden een taranis X7 gekocht voor nog geen 100 euro en Opentx op gezet. Heb daar wel de nodige tijd in gestopt om te weten/ gevoel te krijgen hoe alles geprogrammeerd wordt en wat allemaal mogelijk is en daar heb ik geen spijt van gehad want je kunt kwa programmeren zeker net zo ver gaan als de veel duurdere merken waar je vaak de duurder types van moet hebben. Storing heb ik daar ook nog niet mee gehad tot op heden en zijn er op het moment 2 nieuwere types ontvangers onderweg naar mij die zelfs een nog betere reikwijdte zouden moeten hebben als de X4R die ik nu gebruik.
Mijn huidige oude zender is een JR zender met een Frsky Module erin en daarvoor vloog ik met Multiplex. Met een Multiplex kun je ook veel programmeren want die kun je ook redelijk vrij programmeren. Wel is het beter om hun structuur zoveel mogelijk te hanteren want dan vermijd je veel denk fouten tijdens het programmeren
maar dat geld eigenlijk wel voor alle merken zenders dus ook voor de Taranis!Grtz,
Heino
Laatst bewerkt:
Hoi Wubbe,
Nou de RSSI waarde is lager dan bv een 8 kanaals normale ontvanger en is volgensmij een al bekent euvel van deze ontvangers.
Mijn zender zit dan ook al gauw te miepen dat het signaal "critical"is en "telemetrie lost" heb ik ook al gehad maar is misschien van zo korte duur geweest want onbestuurbaar zijn mijn modellen nog niet geweest. Inmiddels heb ik al de failsave (brake mode) ingesteld zodat ik echt kan zien dat ik geen ontvangst heb of heb gehad.
De zogenaamde perfecte kleine vervanger voor een DLG zouden moet zijn de RX4R of de RX6R of de G-RX6 waarbij de laatste een druksensor erop heeft zitten om hoogte te kunnen meten en Vario aan te kunnen zetten.
Maar ik w8 al ff op de levering van deze ontvanger, als ik ze heb zal ik zeker ze vergelijken met de X4R ontvanger.
M.v.g.,
Heino
Ik zou zeggen de RX4R, dat is namelijk ook een vier kanaals ontvanger. Maar de andere 6 kanaals ontvangers zijn kwa maat net zo klein bijna als de oudere X4R ontvanger volgensmij[emoji6][emoji106]
Grtz, Heino